دوران مدرسه به بابام زنگ زدن که اینجارو ریخته بهم، اونم اومد 40-50 تا سی دی ps1م رو جلو چشمام شکوند، چند سال پیش بخاطر پرخاشگری اجبارا رفتم روانشناس ریشه یابی کرد تشخیص داد از همونجاست
انجمن پیرهای دنیای گیم (افراد 30 سال به بالا)
- Thread starter Arth@s
- تاریخ آغاز
داداش مشکلات اعصاب و روان هممون تهش به مدرسه لعنتی ختم میشه
از استرس
از ترس
از سرکوفت والدین
از امتحان
از پای تخته رفتن و استرسه صدا کردن اسمت توسط اون دبیر لعنتی
از کنکور
از مو هامون رو کوتاه و کچل کردن
از شلنگ خوردن
از بدان نوشتن مبسر کلاس رو تخته
از خا...مال های کلاس که همیشه گند میزدن به برنامه ها
از پنهان کردن کارنامه و نمره
از سرکوفت فامیل سره اعلام نتیجه کنکور
از دبیر های عقده ای
از اون غروب جمعه لعنتی
.
.
.
یعنی خدا شاهده فقط منتظرم یه بار چشمم به مدیرا و دبیر های کلاس هام بخوره حیف که ندیدمشون حیف ....
آخرین ویرایش:
ایول دادااین شما و این هم کلکسیون شخصی آدامس زاگور. برای سال ۷۷ ایناست!
منم جمع میکردم و یدونش موند فکر کنم شماره کارتش 36 بود
خیلی حس نوستالژی و زنده کردی برام 🥹
خیلی عالی بود.این شما و این هم کلکسیون شخصی آدامس زاگور
یه چند سالی بیای عقب میرسی به آدامس فوتبالی CinCin
قبلش هم(اواخر دهه 60) یه آدامس فوتبالی دیگه بود که شماره قرمزش بسیار کم یاب بود.مثلا زیکو شماره قرمز چند برابر شماره عادی(سفید) ارزش داشت.باید مثلا 100 تا باز میکردی شاید یه شماره قرمز گیرت میومد.
آخرین ویرایش:
شرکت ایدین اونارو میزد رو توپ ها عکس جایزه بود.
یادمه من کامل کردم فرستادم واسشون جایزه هم یدونه البوم عکس واسم فرستادن ،از اونا که تازه مد شده بود و یه ورق چسبی بود به جای کادرهای مجزا برای هر عکس.
چقدر اون روز کیف کردم کلاس جهارم بودم.
آیدین مدت ها بعد تقلبیش رو زد.یعنی کپی.Final هم ایرانیش رو یادمه زده بودن.ولی اصلش وارداتی بود.کیفیتش خیلی فرق داشت.
دهه شصت و اوایل 70 آدامس های با حالی اومد.یکیشون حتی عکس مدل و نیمه س کسی و ... بود.
همینکه آیدین رو یادت بود دمت گرم
همه دوران بچگی یه طرف این لامصب یه طرف
تخم مرغ شانسی
یعنی رد خور نداشت بریم سوپر مارکت بابامو زور نکنم برام نخره
اولا بود دونه ۳۵۰ تومن
بازش که میکردی و لایه شکلاتی کنار میزدی یه قوطی بود که توش یه راهنما و یکسری قطعه داخلش بود که باید سرهم میکردی و تهش به یه وسیله کامل تبدیل میشد
من یه کالکشن از اینا داشتم یعنی توی محل خدایی میکردم
از غم و ماتم اینکه بهت جایزه تکراری میفتاد هم نگم براتون
بعدها برای نسل جدید سک سک ساختن و نمیدونم توش CD کارتن و فیلم میذاشتن
اینجور معلمها رو باید بگیری بی ادبی پارشون کنی..عقده ای هستند.ناجور
من هنوزم اولین کنسولمو دارم.
البته آخرین بار بیست سال پیش روشنش کردم و نمیدونم هنوزم کار میکنه یا نه.
البته آخرین بار بیست سال پیش روشنش کردم و نمیدونم هنوزم کار میکنه یا نه.
آخرین ویرایش:
در این سادگی ولی تو کل عکسها کلی معنی هست ..برای امثال ما دهه ۶۰ یا ۷۰ دیا..
Attachments
-
mzlpupq8zr6j.jpeg -
hhctdcnv2h0p.jpeg -
altwixmmdsva.jpeg
بستنی توپی
کیک و نوشابه
پاک کن افسانه ای که خودکار پاک میکنه
انگشتر آپ پاش کل مدرسه جنگ به پا بود
بدترین دوران زندگیم راهنمایی بود
از مدیر تا تمام معلم ها بیزار بودم ازشون
یه بار سر کلاس بچه ها داشتن چیز های خنده دار تعریف میکردن راهنمایی بودم آدمیم دیگه خندمون گرفت
ظهر بود علوم داشتیم فامیل دبیر بی پدر و مادر محمدیان بود که آقا ما رو دید ما و چند نفر دیگه رو گفت بیاین بیرون منم تخ..مم نبود گفتم الان میگه برین بیرون منم کاپشن تنم بود که شروع کرد به زدن کاپشن رو کشید رو سرم شروع کرد به زدن
یعنی نمیدونی بیشتر از سرنگونی EA آرزوم اینه یه بار دیگه این د...وث رو تو خیابون یا جایی ببینم جای سالم براش نمی‌ذارم
خدایش این خاطرات یا بهتر بگم کابوس دوستان در مورد مدرسه و معلم رو میخونم واقعا عصبانی میشم چون برای منم پیش اومده
واقعا این بیشرفا چطور به خودشون میگفتن معلم
طرف بچس تو عالم خودشه اگه کاری بکن سر بچگیه اخه قرمدنگ با بچه خودت این کار بکنن ناراحت نمیشی
هیچی مثل تحقیر تو جمع یک کلاس آدم نابود نمیکنه و هیچکسی هم یادش نمیره
واقعا معلمی کار سختیه باید صبر و حوصله داشته باشی نه که پر از عقده و کمبود که بیایی سر بچه مردم خالی کنی
واقعا این بیشرفا چطور به خودشون میگفتن معلم
طرف بچس تو عالم خودشه اگه کاری بکن سر بچگیه اخه قرمدنگ با بچه خودت این کار بکنن ناراحت نمیشی
هیچی مثل تحقیر تو جمع یک کلاس آدم نابود نمیکنه و هیچکسی هم یادش نمیره
واقعا معلمی کار سختیه باید صبر و حوصله داشته باشی نه که پر از عقده و کمبود که بیایی سر بچه مردم خالی کنی
واقعا هیچی بدتر از تحقیر کردن بچه نیست.من مدرسه غیرانتفاعی میرفتم و تقریبا هیچوقت کتک نخوردم ولی یه کارایی میکردن که آدم میگه کاش کتک زده بودن
کلاس سوم که بودم جدول ضرب یاد میدادن که معلم ما تا ضرب 6 یاد داده بود و یه روز مریض شد نیومد و به جاش ناظم اومد سرکلاس.بعد مرتیکه احمق شروع کرد از ردیف جلو جدول ضرب رو به ترتیب پرسید یعنی نفر اول 1*1 ردیف بعد ضرب 2 و...تا رسید به ردیف های آخر که ضرب 7 به بالا بود و ما هیچکدوم بلد نبودیم.حالا هرچی قسم و آیه که خانم معلم اینا رو به ما درس نداده مگه باور میکرد.من بدبختم که شاگرد اول کلاس هم بودم چون گنده ترین بچه کلاس بودم نفر آخر میشدم و ضرب 9 در 7 به من افتاد
یعنی اینقدر شاسکول بود که نمیفهمید چرا یهو از یه جا به بعد هیچکس جوابا رو بلد نیست؟؟!!!هیچی دیگه گفت شما ها که بلد نبودید بیاید پای تخته که میخوایم از مدرسه اخراجتون کنیم
حالا باز همه اینا به کنار،تحقیرش اونجایی بود که این آدم مریض رفت تو دفتر مقوا و نخ آورد بعد قشنگ سر فرصت با خط خیلی خوش در حالی که ما داشتیم زار میزدیم رو مقواها از زبان ما مینوشت که مثلا((من دانش آموز تنبلی هستم و فلانم و ... الانم دارم اخراج میشم))اینا رو نوشت با نخ چسبوند و انداخت گردن ما بعدم گفت راه بیافتید بریم تو حیاط بچرخونمتون تا بقیه ببینن عبرت بگیرن.هنوز که هنوزه این لحظات رو یادم نمیره.این که چطور داشت از تمام این لحظات لذت میبرد واقعا حال بهم زن بود.و اینکه ما هیچکدوم واقعا اشتباهی نکرده بودیم و چیزی که به یه بچه 9 ساله رو یاد نداده بودن انتظار داشت بلد باشیم.
هیچی بد تر از تنبیه بدنی جلو هم کلاسی هات نیس
معلم های دبستان اون زمان یه تنبیهی بود به اسم فلک کردن
میومد روی میزش رو خالی میکرد به بچه سوم دبستان که داره تن و بدنش میلرزه میگفت کفش هات رو دربیار بعد هم جورابات
مینداختنش روی میز میفتادن به جونش شروع میکردن به شلنگ زدن به کف پاهاش طوری داد میزدن و شلنگ میزدن که همه تا مرز سکه کردن قلبمون تند میزد
بعد معلم های بقیه کلاس ها میومدن مثلا تا معلم د...وث عوضی بی پدر و مادر رو آروم کنن و به بچه میگفتن برو دم دفتر
یه دوستی داشتم پشت سره من مینشست عینکی بود فامیلش صنعتی بود اسمش امیر حسین پسره تپلی بود از بعد از فلک کردنش دیگه مدرسه نیومد خدا میدونه این قضایا اصلا از ذهن بچه ها پاک بشه یا نه
معلم های دبستان اون زمان یه تنبیهی بود به اسم فلک کردن
میومد روی میزش رو خالی میکرد به بچه سوم دبستان که داره تن و بدنش میلرزه میگفت کفش هات رو دربیار بعد هم جورابات
مینداختنش روی میز میفتادن به جونش شروع میکردن به شلنگ زدن به کف پاهاش طوری داد میزدن و شلنگ میزدن که همه تا مرز سکه کردن قلبمون تند میزد
بعد معلم های بقیه کلاس ها میومدن مثلا تا معلم د...وث عوضی بی پدر و مادر رو آروم کنن و به بچه میگفتن برو دم دفتر
یه دوستی داشتم پشت سره من مینشست عینکی بود فامیلش صنعتی بود اسمش امیر حسین پسره تپلی بود از بعد از فلک کردنش دیگه مدرسه نیومد خدا میدونه این قضایا اصلا از ذهن بچه ها پاک بشه یا نه
Google