نسخه اول DS جز تاپ ترین های منه اما نسخه 2 نه
:
مهمترین بخش بازی یعنی گیم پلی، مطابق انتظار عمیق و پیشرفت قابل قبولی داشته؛ وجود آیتم های زیاد با کاربرد های مختلف و به دردبخور جذاب بود اما بزرگ شدن مپ بازی و در نتیجه اش طولانی شدن فواصل، انتقال بار ها رو نسبت به نسخه اول خسته کننده تر و بعد یه مدتی تکراری می کرد و شاید یک مسیر رو برای انجام انواع order ها بارها و بارها مجبور شی بری بیای و تنها چیزی که خستگی رو به در می کرد گوش کردن به موسیقی های فوق العاده بازی تو این مسیر ها بود
هم چنین به نظرم اون توازن تو order های استاندارد خیلی درنیومده بود و تعدادشون تو بعضی مکان ها دیگه خیلی زیاد بود و باعث می شد بعضی مواقع تو یه لوپ گیر کنی و هر جا میری باری رو برسونی هر دفعه مقصدت استاندارد order جدید میداد و یهو به خودت میایی می بینی از آخر مپ رفتی اولش
البته کمک گرفتن از آیتم ها و سازه های پلیر های دیگه خیلی خیلی کمک می کرد و این مشارکته مثل نسخه اول عالی بود. با اینکه لول ام هم 292 بود ولی تعداد enhancement ها کم بود، حالا اگر حوصله کنم پلات اش کنم شاید بیشتر باز شه. در مورد کامبت و اکشن بازی من خیلی فرق خاصی با نسخه اول جز همون وجود آیتم ها و گان های کاربردی زیاد و افزایش تنوع دشمن ها ندیدم و چالش درگیر کننده ای هم نداشت حتی باس فایت ها.
در مورد روایت و داستان واقعاً انتظارم از کوجیما خیلی بیشتر بود؛ شروع عالی بود ولی پایان توئیست خاص و غیر قابل پیش بینی ای نداشت و در طول بازی هم داستان مهمی جز سر و کله زدن با شخصیت جذاب
نیل که عین مراحل مربوط به کلیف (مدس میکلسن) تو نسخه 1 بود نداشت! کات سین ها هم اکثرش جذاب بود و مثل همیشه کارگردانی عالی و موسیقی هماهنگی داشت ولی 2 یا 3 تاش واقعاً cringe بود؛ مثلاً
اون چی بود خدایی die hardman می رقصید! ولی کوجیما لعنتی با فایت آخر بازی قشنگ
خاطرات mgs4 زنده کرد
پرفورمنس، گرافیگ فنی و هنری هم عالی بود و تنوع محیط خیلی بیشتر شده بود.
در کل این نسخه برخلاف قبلی اون وایب خاص و منحصر به فرد نداد به من.....
خوب اون متن من رو به سایت های که تشخیص میدن یه مطلب توسط هوش مصنوعی نوشته یا نه حداقل اونجا امتحان کنید
Google