Unpopular Opinion Center | [قوانین پست اول مطالعه شود]

وضعیت
گفتگو بسته شده و امکان ارسال پاسخ وجود ندارد.

Z-fan

▲‌ Triforce of Wisdom ▲
ناظم انجمن
Jul 10, 2013
12,377
نام
سید محمد حسین
wtkdyvsmn0l61.jpg

با عرض سلام خدمت همه کاربرهای عزیز این انجمن
احتمالا برای شما هم شده که سلیقه گیمینگ تون و نظرات تون در مورد مباحث مختلف با چیزی که به صورت عمومی مورد قبوله اختلاف زیادی داره. نظر شما نظر منفور و ناپسندیه و با جریان غالب همخونی نداره.​

این جا جاییه که میتونید این نظرات تون رو بدون هیچ پیش داشت و رودربایستی ای به اشتراک بذارید​


چند تا قانون رو باید رعایت کنید در این خصوص :
  1. قبل از هر چیز تو متن نظراتتون احترام به سلایق همدیگه رو مد نظر قرار بدید و سعی کنید به هیچ وجه متن تون جنبه توهین آمیزی نداشته باشه
  2. نظر Unpopular شما باید فقط در مورد ویدیوگیم باشه.
  3. مهم تر از قانون قبل، حتما نظرتون Unpopular Opinion باشه. این که بگید Ride to Hell Retribiution بازی مزخرفی بود یا این بازی ای که هفتصد تا نمره کامل و کلی جایزه برده بهترین بازی تاریخه، Unpopular Opinion محسوب نمیشن. حتی اگه ده بیست نفر یه گوشه ای خلافش رو بهتون گفته باشند.
  4. به هیچ وجه نظرات همدیگه رو جهت تمسخر و ایجاد بحث و درگیری نقل قول نکنید. اگه کسی با احترام نظرشو در مورد چیزی گفته که مخالف نظر شماست، شما حق ندارید با بی احترامی باهاش برخورد کنید. و اگه نظر شخصی با بی احترامی همراه بود، پست مربوطه رو گزارش کنید تا رسیدگی شه
  5. و مهم تر از هر چیز از قوانین کلی انجمن نظیر ادبیات مناسب، عدم ارسال پست های سیاسی و مذهبی، ارسال عکس های حجیم و... حتما رعایت کنید


موفق باشید.
 
آخرین ویرایش:

Morgoth Bauglir

The Fallen Vala
کاربر سایت
Aug 12, 2017
1,136
نام
Melkor
صنعت بازی (ویدیو گیم) هنوز در برابر صنایع دیگه مثل کتاب(رمان) و سینما و موسیقی و نقاشی، خیلی سطحی تر و کوچیک تر و ساده تر از اون چیزیه که بخوایم جدیش بگیریم و بحث براش راه بندازیم
خب اما در پروسه ساخت یک ویدیو گیم همه این هنر های غیر سطحی و بزرگ بکار میره. اینطور نیست یا من دارم اشتباه میکنم؟
 
  • Like
Reactions: Z-fan and m.a.t

Starless

کاربر سایت
Jan 25, 2022
1,492
نام
عرفان
خب میدونستم چون نظرم خیلی واکنش برانگیز و عجیب غریبه توی unpopular گفتم :D
کسی که هیلو اینفینیت امضاشه اگه اینو نگه باید تعجب کرد. برادر دو تا بازی غیر زباله های ماکروسافت بازی کن نظرت عوض میشه
بازی های سونی رو میگی دیگه؟ اونارو هم بازی کردم :D
حتی لست 1 و انچارتد 2 جزو تاپ 10 من هست
بازی های سونی به خوبی در سرگرم کردن، دین خودشون رو ادا میکنند و سطح بالایی از تجربه گیمینگ ارائه میدند ولی من بحثم یک چیز دیگست
کلا چند تا سطح تجربه داریم
1-سرگرمی
2-لذت
3-جستجو
4-شناخت
5-تجربه
6-تفکر
هرچی سطحش بزرگتر میشه سطح های قبلی رو هم در بر میگیره
من نهایت سطحی که در بازی ها دیدم سطح 4 یا شناخت هستش که اون هم میشه آثار تعلیمی. اون هم خیلی انگشت شمار.
بازی ای که 1-چیزی به جهان اضافه کرده باشه2-در تکثیر زندگی نقش داشته باشه 3-بتونه چیزهایی رو مسئله مند بکنه، اصلا ندیدم حالا مسئله میتونه اخلاق و انسانی باشه یا هستی شناسی
با بازی کردن نمیشه امثال کسی مثل فروید و نیچه و فوکو و بورخس و... از دنیا دراورد

البته به نظر بنده از حیث سرگرمی، ویدیو گیم بالاترین سطح ممکن در کمترین زمان رو ارائه میده( بیشتر کمیتی)
شاید هم ناجوانمردانه باشه که بازی ها رو با اون مدیوم ها مقایسه کرد به هرحال صنعت بازی هنوز حتی سنش، به یک قرن هم نرسیده:|

پ. ن: نظرت در مورد هیلو هم میذارم رو حساب این که اصلا یک دقیقه هم بازیش نکردی:-"
خب اما در پروسه ساخت یک ویدیو گیم همه این هنر های غیر سطحی و بزرگ بکار میره. اینطور نیست یا من دارم اشتباه میکنم؟
من کی هستم که بخوام بگم درست میگی یا اشتباه:)>-
ولی اینی که گفتی از نظر بنده از واضحاته. معلومه به کار میره :D
کلا هیچ اثر بکر از هیچی درست شده نداریم
همه آثار از وام گرفته از ی چیز دیگه هستن یا چند تا چیز
کسی که میگه اثر من بکر هستش چرنده خالصه...
همه ما یک پیش فرض هایی داریم اینطور نیست؟
----
 

K I 1 1 E R

ناظم انجمن
Feb 22, 2011
17,158
نام
∂αнмα
صنعت بازی (ویدیو گیم) هنوز در برابر صنایع دیگه مثل کتاب(رمان) و سینما و موسیقی و نقاشی، خیلی سطحی تر و کوچیک تر و ساده تر از اون چیزیه که بخوایم جدیش بگیریم و بحث براش راه بندازیم(بحث منظورم بحث فسلفی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و ... هستش). مهم ترین مولفه برای گیم باید میزان سرگرمیش یا فان بودنش باشه و بعد چیز های دیگه... برعکس مثلا در صنعت کتاب(بیشتر رمان منظورمه) ، سرگرم کننده بودن (بیشتر دارم تعلیق رو نشون میگیرم) شاید یک مولفه نه چندان مهم و جانبی باشه در حالی که برای گیم مطلق هستش.

حالا کتاب شاید ولی تو بقیه موارد (مخصوصا موسیقی و نقاشی) کاملا پا به پا اومده و هیچ چیزی کم نداره . در ضمن فان بودن رو تا چی معنی کنیم یـ موقع هست یـ بازی رو صرفا فقط میگیم فان ـه و واسه وقت پر کردن ـه یـ وقت هم هست میگیم میخوام فقط دیالوگ و نوشته بخونم و پازل حل کنم با شخصیت های داستان همزاد پنداری کنم و الی آخر . بعدم ، تک تک مدیوم های موجود در وحله اول باید سرگرم کننده باشن حالا یـ جا ممکنه این سرگرمی چهار تا نت موسیقی باشه یـ جا ممکنه بحث در مورد فلسفه و موارد اجتماعی باشه خلاصه هر کدوم طبق دارایی هاشون به یـ نحوی باید سرگرم کننده باشن

بازی های سونی رو میگی دیگه؟ اونارو هم بازی کردم :D
حتی لست 1 و انچارتد 2 جزو تاپ 10 من هست
بازی های سونی به خوبی در سرگرم کردن، دین خودشون رو ادا میکنند و سطح بالایی از تجربه گیمینگ ارائه میدند ولی من بحثم یک چیز دیگست
کلا چند تا سطح تجربه داریم
1-سرگرمی
2-لذت
3-جستجو
4-شناخت
5-تجربه
6-تفکر
هرچی سطحش بزرگتر میشه سطح های قبلی رو هم در بر میگیره
من نهایت سطحی که در بازی ها دیدم سطح 4 یا شناخت هستش که اون هم میشه آثار تعلیمی. اون هم خیلی انگشت شمار.
بازی ای که 1-چیزی به جهان اضافه کرده باشه2-در تکثیر زندگی نقش داشته باشه 3-بتونه چیزهایی رو مسئله مند بکنه، اصلا ندیدم حالا مسئله میتونه اخلاق و انسانی باشه یا هستی شناسی
با بازی کردن نمیشه امثال کسی مثل فروید و نیچه و فوکو و بورخس و... از دنیا دراورد

البته به نظر بنده از حیث سرگرمی، ویدیو گیم بالاترین سطح ممکن در کمترین زمان رو ارائه میده( بیشتر کمیتی)
شاید هم ناجوانمردانه باشه که بازی ها رو با اون مدیوم ها مقایسه کرد به هرحال صنعت بازی هنوز حتی سنش، به یک قرن هم نرسیده:|

پ. ن: نظرت در مورد هیلو هم میذارم رو حساب این که اصلا یک دقیقه هم بازیش نکردی:-"


اینجوری که شما داری توصیف میکنی بیشتر به نظر میاد دارید سلیقه ای به مسئله نگاه میکنید و من رو یاد دیدی که جامعه و امثال هالیوود به صنعت انیمه و انیمیشن دارن میندازه (انیمه/انیمیشن صرفا فقط برا بچه ها طراحی شده و از نظر دست گذاشتن روی تم های جدی اندازه سینما هیچ وقت نبوده پس باید باهاش جداگونه تو یـ کتگوری جدا بر خورد بشه) اگه کل صنعت گیمینگ رو بخوایم جمع ببندیم بله شاید حرف شما درست باشه ولی اگه کیس به کیس بخوایم نگاه کنیم مثال زیاد ـه مثلا یـ بازی مثل Spec Ops: The Line (دم دستی ترین مثالی که به ذهنم میریسید) تمام گزینه های مد نظر شما رو تیک میزنه اول کار یـ شوتر نظامی خودش رو معرفی میکنه بعد چشم باز میکنی فجایع جنگی رو میبینی و شما رو به فکر فرو میبره یا یـ بازیی مثل هل بلید که داستانش در مورد بیماری های روانی ـه و سازنده ی بازی سعی کرده تم و داستان بازی رو با گیم پلی بازی Merge کنه و طبق گفته سازنده با هدف آشنا کردن هرچه بیشتر مردم با بیماری های روانی ساخته شده

هر مدیومی از یـ راهی واسه ارتباط با مخاطبش استفاده میکنه خوبی گیم اینه که سازنده میتونه گیم پلی و اون حس تعاملی که این صنعت رو خاص کرده رو در راستای داستان بازی استفاده کنه و صرفا فقط بحث سرگرم کردن خشک و خالی نباشه بلکه به صورت چند لایه با مخاطب های خودش ارتباط بر قرار کنه . این فقط بحث تعاملیش ـه وقتی بقیه قسمتا رو که کنار هم دیگه بزاریم اون وقت متوجه میشیم همین الان گیم کامل ترین مدیوم موجود ـه (چه میخواد بحث سرگرمی محض باشه چه میخواد همراه با بحث فلسفی و اجتماعی و غیره باشه) هیچ مدیومی این همه ابزار (Art موسیقی گیم پلی داستان) واسه ارتباط بر قرار کردن با مخاطب هاش نداره .
 
آخرین ویرایش:

Starless

کاربر سایت
Jan 25, 2022
1,492
نام
عرفان
حالا کتاب شاید ولی تو بقیه موارد (مخصوصا موسیقی و نقاشی) کاملا پا به پا اومده و هیچ چیزی کم نداره . در ضمن فان بودن رو تا چی معنی کنیم یـ موقع هست یـ بازی رو صرفا فقط میگیم فان ـه و واسه وقت پر کردن ـه یـ وقت هم هست میگیم میخوام فقط دیالوگ و نوشته بخونم و پازل حل کنم با شخصیت های داستان همزاد پنداری کنم و الی آخر . بعدم ، تک تک مدیوم های موجود در وحله اول باید سرگرم کننده باشن حالا یـ جا ممکنه این سرگرمی چهار تا نت موسیقی باشه یـ جا ممکنه بحث در مورد فلسفه و موارد اجتماعی باشه خلاصه هر کدوم طبق دارایی هاشون به یـ نحوی باید سرگرم کننده باشن




اینجوری که شما داری توصیف میکنی بیشتر به نظر میاد دارید سلیقه ای به مسئله نگاه میکنید و من رو یاد دیدی که جامعه و امثال هالیوود به صنعت انیمه و انیمیشن دارن میندازه (انیمه/انیمیشن صرفا فقط برا بچه ها طراحی شده و از نظر دست گذاشتن روی تم های جدی اندازه سینما هیچ وقت نبوده پس باید باهاش جداگونه تو یـ کتگوری جدا بر خورد بشه) اگه کل صنعت گیمینگ رو بخوایم جمع ببندیم بله شاید حرف شما درست باشه ولی اگه کیس به کیس بخوایم نگاه کنیم مثال زیاد ـه مثلا یـ بازی مثل Spec Ops: The Line (دم دستی ترین مثالی که به ذهنم میریسید) تمام گزینه های مد نظر شما رو تیک میزنه اول کار یـ شوتر نظامی خودش رو معرفی میکنه بعد چشم باز میکنی فجایع جنگی رو میبینی و شما رو به فکر فرو میبره یا یـ بازیی مثل هل بلید که داستانش در مورد بیماری های روانی ـه و سازنده ی بازی سعی کرده تم و داستان بازی رو با گیم پلی بازی Merge کنه و طبق گفته سازنده با هدف آشنا کردن هرچه بیشتر مردم با بیماری های روانی ساخته شده

هر مدیومی از یـ راهی واسه ارتباط با مخاطبش استفاده میکنه خوبی گیم اینه که سازنده میتونه گیم پلی و اون حس تعاملی که این صنعت رو خاص کرده رو در راستای داستان بازی استفاده کنه و صرفا فقط بحث سرگرم کردن خشک و خالی نباشه بلکه به صورت چند لایه با مخاطب های خودش ارتباط بر قرار کنه . این فقط بحث تعاملیش ـه وقتی بقیه قسمتا رو که کنار هم دیگه بزاریم اون وقت متوجه میشیم همین الان گیم کامل ترین مدیوم موجود ـه (چه میخواد بحث سرگرمی محض باشه چه میخواد همراه با بحث فلسفی و اجتماعی و غیره باشه) هیچ مدیومی این همه ابزار (Art موسیقی گیم پلی داستان) واسه ارتباط بر قرار کردن با مخاطب هاش نداره .
کلا این موضوع چیزی نیست که بشه با دو سه تا پست، و چند خط نوشته سر و تهشو هم آورد، ولی قطعا فان بودن یک چیز مطلق نیست و قطعا مولفه سرگرمی یک بازی مثلDoom با بازی ای مثل Disco elysium متفاوته.
بله، دیدن فجایع جنگی، بیماران روانی،آخرالزمان دنیای دیکتاتوری و... بسیار جذاب و جالبه ولی کافی نیست.
اگر بخوام با آثار بزرگ اون مدیوم ها مقایسه کنم، برام مهم هستش که این *بازی* خاص چه چیز جدیدی رو مطرح کرده؟ چه چیزی رو به سؤال در اورده؟ چقدر از بنیان های در جهان موجود رو با خودش درگیر کرده؟
ببین مثلا من میدونم جنگ بده، دیکتاتور ها فلان طور هستند ولی در جهان الان که زندگی میکنیم چی؟ چه چیزی یک بازی میتونه ما رو به روشنگری برسونه که تا حالا چشممون نسبت بهش کور بوده( البته همه این ها یک جنبه از اثر هستش)
اکثر بازی ها مثل فیلم های هالیوودی، نهایتا سطح تجربه ای که ارائه بدند همون سطح لذت هستش، هدف اصلی لذت و سرگرمی هستش و کسب مال.
کتاب ها و نقاشی ها و یک سری از فیلم های فاخر هیچوقت به هدف کسب مال خلق نشدند که هیچ حتی خطر جانی هم داشته. البته استثنائاتی هست مثل داستایفسکی، تولستوی ...


درسته یک بازی از همه ابزار استفاده میکنه ولی به نظر من همین نقطه ضعفشه. وقتی هرچیزی اینقدر متعدد بشه قطعا از عمقش کاسته میشه. شما کتاب رو در نظر بگیر، هیچی نداره، حتی برای تعامل هم از هیچ کدوم از حواس 5گانه استفاده نمیکنه ولی قوی ترین لذت و سرگرمی ممکن رو ارائه میده( نه هر کتابی قاعدتا:) داریم در مورد سطح تجربه و تفکر صحبت میکنیم)
در مورد نقاشی بگم، به نظرم یک چیزی که میتونه کتاب رو به چالش بکشه همین نقاشی هستش.
شما به این نقاشی ها دقت کن
Las_Meninas_1656_by_Velazquez-e1414494152840-810x700.jpg 500.jpg
images.jpeg
گول ظاهر سادشون رو نخور، این نقاشی ها سال ها و حتی قرن هاست که پای بحث محافل دانشگاهی و فلاسفه هستش مثلا میتونی به نظریات فوکو در باب همین نقاشی ها مراجعه کنی.
اصلا خیلی از جریانات و ایده ها از همین نقاشی ها اومدن و بعد کتاب ها...
مثلا بخش زیادی از کتاب دون کیشوت سروانتس از یک نقاشی مربوط به ایلیاد و اودیسه نوشته شده
یا داستایفسکی در یکی از سفرهاش یک نقاشی مربوط به عیسی مسیح میبینه که عکسشو گذاشتم و جالبه بدونی تمام اون شاهکارهایی که نوشت میتونی در تک تک کلماتش تاثیر این نقاشی رو حس کنی.
یا نیچه میاد میگه روانشاسی رو از داستایفسکی یاد گرفتم
یا شوپنهاور میاد میگه مدیوم های دیگه رو بندازید دور، موسیقی رو بچسبید :D
حتی سینما هم خیلی قوی ظاهر شده و جریانات گسترده ای ایجاد کرده
ولی کلا به نظرم از بحث سرگرمی و لذت هیچ چیز به پای بازی نمیرسه
البته اگر سرگرمی و لذت روتین و معمول رو در نظر بگیریم.
----
من خیلی دوست دارم اون روزی رو ببینم که یکی تحت تاثیر از بازی ویدیو گیم تز های فلسفی و بنیان افکن بده، جریان تازه ای در دنیای ما ایجاد کنه...
الان بحثai خیلی داغه ولی چیزی که توی بازی ها میبینم کلیشست
 

Muhammadreza

The High Priest of Chaos
Gold User
Oct 24, 2020
274
۷۵. به عنوان کسی که به فلسفه علاقه داره و فلسفه رو "سرگرم‌کننده" میدونه، هیچوقت نفهمیدم خیلی از مفاهیم فلسفی دقیقا چی به ما اضافه میکنن. مثلا نهیلیسم اخلاقی نیچه دقیقا چی به دنیا اضافه کرده؟

۷۶. به عنوان کسی که تعدادی از کتاب‌های کلاسیک رو خونده، به نظرم در مورد عمق این کتاب‌ها خیلی اغراق میشه. بینوایان یکی از بهترین کتابهاست، ولی پیامش چیه؟ دموکراسی خوبه و استبداد بده. جنگ و صلح چی میخواد بگه؟ تاریخ تحت تاثیر خیلی چیزهاست و صرفا تحت اراده افراد قدرتمند شکل نمیگیره. پیام‌هایی که توی خیلی از این آثار پیدا میشه: خشونت علیه زنان بده، برده‌داری بده، اختلاف طبقاتی بده و ... . البته بعضی‌هاشون کمی جزئیات بیشتری ارائه میکنن: توی افغانستان خشونت علیه زنان وجود داره و این بده.

۷۷. سالانه اگه نه صدها، حداقل ده‌ها، بازی ایندی، با تیم‌های توسعه چندنفره یا حتی یکنفره، خیلی‌هاشون بدون هیچ چشمداشت اقتصادی‌، ساخته میشن. اگه یک نفر وقت و حوصله این رو داشته باشه که تک تک این عناوین رو تجربه کنه، فکر میکنم بتونه اثری رو پیدا کنه که "عمق" مورد نظرشو داشته باشه.​
 

Mehdi Cage

Valar Morghulis
کاربر سایت
Dec 8, 2011
4,985
نام
مهدی
البته به نظر بنده از حیث سرگرمی، ویدیو گیم بالاترین سطح ممکن در کمترین زمان رو ارائه میده( بیشتر کمیتی)
شاید هم ناجوانمردانه باشه که بازی ها رو با اون مدیوم ها مقایسه کرد به هرحال صنعت بازی هنوز حتی سنش، به یک قرن هم نرسیده:|
گیمینگ فقط برای سرگرمی ساخته شده. یعنی دلیل به وجود اومدنش سرگرم شدن بوده، نه تحول فکری و اخلاقی. به همین دلیل هم به شدت صنعتیه و چیزی که در خدمت صنعت باشه معمولا رادیکال نیست. چون اگر باشه یا ساخته نمی‌شه، یا خوب ساخته نمی‌شه، یا اصلا دیده نمی‌شه.

به علاوه اینکه کلا تو کدوم مدیوم در حال حاضر جریان فکری جدیدی راه افتاده که بگیم گیمینگ عقب مونده؟ الان سینما هم همینه. کتاب و نقاشی و موسیقی هم همینه. فعلا گویا خیلی تو فاز جریان فکری جدید ایجاد کردن نیستیم ما آدما. :D
مثلا نهیلیسم اخلاقی نیچه دقیقا چی به دنیا اضافه کرده؟
حالا بستگی داره اضافه کردن رو چی معنا کنی، ولی مثلا از دل همین نیچه هیتلر درومده. از دل مارکس استالین درومده. چیزی که نیچه بهش می‌گفت ابرانسان و چیزی که داستایفسکی قبل از اون ازش حرف می‌زد و ازش می‌ترسید. بعد از دل اینا جنگ جهانی و از دل اون سورئالیسم و دادائیسم به وجود اومد. یا مثلا کافکا به جهان کمک کرد تا با لنز شفاف‌تری ترس و وحشت و درموندگی بروکراسی و هزارتوی جهانی که توش گیر کردن رو ببینن. یا مثلا بکت پوچ بودن تمام این حرف‌ها رو با نمایش‌هاش به تصویر کشید. اینا اضافه کردنه دیگه.
 
آخرین ویرایش:

smoker

کاربر سایت
Jan 17, 2012
2,059
نام
علیرضا
۷۵. به عنوان کسی که به فلسفه علاقه داره و فلسفه رو "سرگرم‌کننده" میدونه، هیچوقت نفهمیدم خیلی از مفاهیم فلسفی دقیقا چی به ما اضافه میکنن. مثلا نهیلیسم اخلاقی نیچه دقیقا چی به دنیا اضافه کرده؟

۷۶. به عنوان کسی که تعدادی از کتاب‌های کلاسیک رو خونده، به نظرم در مورد عمق این کتاب‌ها خیلی اغراق میشه. بینوایان یکی از بهترین کتابهاست، ولی پیامش چیه؟ دموکراسی خوبه و استبداد بده. جنگ و صلح چی میخواد بگه؟ تاریخ تحت تاثیر خیلی چیزهاست و صرفا تحت اراده افراد قدرتمند شکل نمیگیره. پیام‌هایی که توی خیلی از این آثار پیدا میشه: خشونت علیه زنان بده، برده‌داری بده، اختلاف طبقاتی بده و ... . البته بعضی‌هاشون کمی جزئیات بیشتری ارائه میکنن: توی افغانستان خشونت علیه زنان وجود داره و این بده.

۷۷. سالانه اگه نه صدها، حداقل ده‌ها، بازی ایندی، با تیم‌های توسعه چندنفره یا حتی یکنفره، خیلی‌هاشون بدون هیچ چشمداشت اقتصادی‌، ساخته میشن. اگه یک نفر وقت و حوصله این رو داشته باشه که تک تک این عناوین رو تجربه کنه، فکر میکنم بتونه اثری رو پیدا کنه که "عمق" مورد نظرشو داشته باشه.​
-در مورد سوال اول: من پدرم فلسفه خونده و معتقده که اکثریتش هیچ هدفی نداره. حقیقتا خودم مطالعه خیلی زیادی نداشتم راجع بهش ولی خب گفتم شاید برات جالب باشه.
-در رابطه با نکته دوم: من یه کلاس هنر رفتم که یه جلسش اختصاص داشت به این موضوع و خلاصه چیزی که برداشت کردم اینه که کل داستان ها مضمون خیر و شر دارن. این خیر و شر میتونه بین شخص ظالم و مظلوم باشه یا میتونه جنگ درونی یه شخص باشه. خلاصه که چیزی که عمق میده بهشون پیامش نیست و المان اصلیش نحوه روایت این جنگه.
-در نهایت: به نظرم نوع رسانه نمیتونه دلیل بر این باشه که اثری عمق داشته باشه یا نه و بار ها این قضیه ثابت شده. به عبارتی با نظرت موافقم.
 

Starless

کاربر سایت
Jan 25, 2022
1,492
نام
عرفان
۷۵. به عنوان کسی که به فلسفه علاقه داره و فلسفه رو "سرگرم‌کننده" میدونه، هیچوقت نفهمیدم خیلی از مفاهیم فلسفی دقیقا چی به ما اضافه میکنن. مثلا نهیلیسم اخلاقی نیچه دقیقا چی به دنیا اضافه کرده؟

۷۶. به عنوان کسی که تعدادی از کتاب‌های کلاسیک رو خونده، به نظرم در مورد عمق این کتاب‌ها خیلی اغراق میشه. بینوایان یکی از بهترین کتابهاست، ولی پیامش چیه؟ دموکراسی خوبه و استبداد بده. جنگ و صلح چی میخواد بگه؟ تاریخ تحت تاثیر خیلی چیزهاست و صرفا تحت اراده افراد قدرتمند شکل نمیگیره. پیام‌هایی که توی خیلی از این آثار پیدا میشه: خشونت علیه زنان بده، برده‌داری بده، اختلاف طبقاتی بده و ... . البته بعضی‌هاشون کمی جزئیات بیشتری ارائه میکنن: توی افغانستان خشونت علیه زنان وجود داره و این بده.

۷۷. سالانه اگه نه صدها، حداقل ده‌ها، بازی ایندی، با تیم‌های توسعه چندنفره یا حتی یکنفره، خیلی‌هاشون بدون هیچ چشمداشت اقتصادی‌، ساخته میشن. اگه یک نفر وقت و حوصله این رو داشته باشه که تک تک این عناوین رو تجربه کنه، فکر میکنم بتونه اثری رو پیدا کنه که "عمق" مورد نظرشو داشته باشه.​
بهتره بگیم یک قرن و بیشتر از مرگ نیچه گذشته هنوز نمیدونیم نیهیلیسم اخلاقی یعنی چی :D و دقیقا به نظر من چیزی هست که امروزه ما خیلی بهش نیاز داریم .
در مورد بند 76 بگم خیر این کتاب ها در مورد این چیز ها نیست.یعنی هوگو این همه نوشت که بگه دموکراسی خوبه؟ فقر بده ؟ مفاهیم بسیار عمیق تری در لایه های کتاب پنهان شده. هیچوقت هم کسی نگفته تاریخ رو فلان کس عوض کرد یا ایجاد کرد یا... شاید باورت نشه مثلا در رمان دون کیشوت که مال 400-500 سال پیش هست بحث هایی نویسنده مطرح کرده که حتی هنوز هم برای انسان های امروزی این موضوعات قفله . حالا نمیشه خیلی توضیح داد. جاش اصلا اینجا نیست.
در مورد بند 77 بگم نظری ندارم شاید حق با تو باشه ولی کلا من تو ذهنم اینجوری هست که تمرکز اصلی بازی ها روی گیم پلی هستش و بعد فنی خیلی پر رنگ هستش ،انتظار یک داستان تازه و بکر مثل رمان های بزرگ داشتن زیادی و ناجوانمردانه هستش. البته مثلا دیدم یک سری از کارگردانهای بازی مثل میازاکی ، با گیمپلی و آرت بازی داستان رو برات تعریف میکنه که خیلی جالب و خلاقانست . یا سم لیک توی بازی کنترل، روش های جدیدی در روایت داستان استفاده کرد که به نظرم اصلا سابقه نداشته و البته خیلی گیج کننده بود(البته این سبک روایت توی سینما و کتاب ها زیاد دیدیم)
گیمینگ فقط برای سرگرمی ساخته شده. یعنی دلیل به وجود اومدنش سرگرم شدن بوده، نه تحول فکری و اخلاقی. به همین دلیل هم به شدت صنعتیه و چیزی که در خدمت صنعت باشه معمولا رادیکال نیست. چون اگر باشه یا ساخته نمی‌شه، یا خوب ساخته نمی‌شه، یا اصلا دیده نمی‌شه.

به علاوه اینکه کلا تو کدوم مدیوم در حال حاضر جریان فکری جدیدی راه افتاده که بگیم گیمینگ عقب مونده؟ الان سینما هم همینه. کتاب و نقاشی و موسیقی هم همینه. فعلا گویا خیلی تو فاز جریان فکری جدید ایجاد کردن نیستیم ما آدما. :D

حالا بستگی داره اضافه کردن رو چی معنا کنی، ولی مثلا از دل همین نیچه هیتلر درومده. از دل مارکس استالین درومده. چیزی که نیچه بهش می‌گفت ابرانسان و چیزی که داستایفسکی قبل از اون ازش حرف می‌زد و ازش می‌ترسید. بعد از دل اینا جنگ جهانی و از دل اون سورئالیسم و دادائیسم به وجود اومد. یا مثلا کافکا به جهان کمک کرد تا با لنز شفاف‌تری ترس و وحشت و درموندگی بروکراسی و هزارتوی جهانی که توش گیر کردن رو ببینن. یا مثلا بکت پوچ بودن تمام این حرف‌ها رو با نمایش‌هاش به تصویر کشید. اینا اضافه کردنه دیگه.
الان متاسفانه همه چی خیلی صنعتیزه شده نسبت به قبل و کتاب ها و بازی ها و فیلم های سفارشی زیادی ساخته میشه و خلاقیت به ته کشیده شده. الان خیلی از همین صنایع نه تنها بنیان ها رو به چالش نمیکشن بلکه به شکل مسخره ای در جهت این بنیان ها حرکت می کنند و خب به قول خودت نمیتونند رادیکال باشند ولی نه ما امروزه هم خیلی نویسنده های خلاق و کار درست داریم که خیلی جهان ما رو گسترده تر کردند مثل یوسا ، آنتونی مارا ،الکسیویچ، مارکز ،فوئنتس و... فلسفه نسبت به گذشته خیلی تخصصی شده و دیگه اصلا برای یک خواننده عادی قابل خوندن نیست :D ولی همچنان از خوندن کتاب های براین مگی ، هراری و نیل فرگوسن و... لذت میبرم حتی اگر خیلی ها خوششون نیاد. این که میگی ایجاد کردن جریانات متوقف شده خیلی تعجب میکنم.
من کلا اثری رو والا میدونم که بتونه جهان ما رو گسترده تر کنه، تجربه ها رو دگرگون کنه ، چیز هایی که نسبت بهش کور بودیم رو روشن کنه. نیچه و مارکس(که ازش خوشم نمیاد:))) و کافکا و داستایفسکی و ... همچین کار هایی کردند یا ولاسکز بزرگ با نقاشی هاش... بازی ها متاسفانه مثل فیلم های هالیوودی اکثرا کلیشه هستند . حالا ممکنه گیمپلی و گرافیک و جزئیات فک برانداز داشته باشن ولی قرار نیست جهانی رو که امروزه داریم رو گسترده بکنن... البته بعضی وقت ها چشمه هایی میبینم . شاید هم من اشتباه میکنم و ناشی از دست کم گرفتن من از این صنعت باشه. ولی من نمیبینم جایی که بخوان نشست فلسفی،سیاسی،اجتماعی برای یک بازی خاص بذارن و حالا مثلا بخوان اونجا در مورد بازی بحث کنند و با پدیده هایی که امروزه باهاشون مواجه هستیم با تفکرات اون بازی شروع به تفسیر و تحلیل کردن بکنن.

پ.ن1: متاسفانه نمیدونم این تفکر از کجا اومده که هیتلر و نازی ها از دل نیچه بیرون اومد و خیلی هم شایع هست . اگر کتاب های نیچه رو دقیق بخونیم ، صف اول مبارزه با همچین تفکراتی اتفاقا خود نیچه هستش و نیچه خیلی خوب پیش بینی اون روز ها رو میکرد. این که هیتلر نادان میاد به موسولینی کتاب های نیچه رو هدیه میده دلیل نمیشه نیچه رو به اون ها بچسبونیم مشخصه یک خطش هم نخونده بودند :D
 
آخرین ویرایش:

Mehdi Cage

Valar Morghulis
کاربر سایت
Dec 8, 2011
4,985
نام
مهدی
ولی من نمیبینم جایی که بخوان نشست فلسفی،سیاسی،اجتماعی برای یک بازی خاص بذارن و حالا مثلا بخوان اونجا در مورد بازی بحث کنند
دیسکو الیسیوم داره از این بحث‌ها تو یوتوب. از نگاها دلوز و لکان بهش نگاه کردن و راجع بهش بحث کردن.
متاسفانه نمیدونم این تفکر از کجا اومده که هیتلر و نازی ها از دل نیچه بیرون اومد و خیلی هم شایع هست . اگر کتاب های نیچه رو دقیق بخونیم ، صف اول مبارزه با همچین تفکراتی اتفاقا خود نیچه هستش و نیچه خیلی خوب پیش بینی اون روز ها رو میکرد. این که هیتلر نادان میاد به موسولینی کتاب های نیچه رو هدیه میده دلیل نمیشه نیچه رو به اون ها بچسبونیم مشخصه یک خطش هم نخونده بودند :D
اصلا مهم نیست که اونا نیچه رو فهمیده باشن یا نه‌. مهم اینه که از نوشته‌های اون برداشتی داشتن و اون برداشت ختم شده به مسیری که انتخاب کردن. این به صورت کلی مشکل ایدیولوژی و زبانه. شما یه چیزی تو ذهنته که کاملا انتزاعیه. بعد باید اون رو به فرم زبان در بیاری و به خاطر محدودیت‌های زبان احتمالا نمی‌تونی چیزی که تو ذهنت گذشته رو عیناً بازگو کنی. حتی اگر هم بتونی، بعد یکی دیگه این ایده‌ای که به شکل زبان درومده رو می‌خونه، با ذهن و افکار خودش که کاملا با شخص شما متفاوته دریافتش می‌کنه، و نتیجه‌ش چیزی می‌شه که لزوما ربط به ایده‌ی اولیه نداشته. اصلا خیلی‌ها می‌گن مهم نیست خود اثر چی باشه، مهم اینه که چه برداشتی ازش می‌شه. منم خیلی باهاش مخالف نیستم. یکی از دلایل دیگه‌ای که داستایفسکی از ابرانسان شدن می‌ترسید می‌تونه همین باشه. فکر می‌کنم برای همین می‌گفت به یه چهارچوب مشخص نیاز داریم.

در کل چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم، آدما از آثار مختلف تاثیر می‌گیرن. مهم نیست برداشت درست یا غلطی داشته باشن، یا اصلا یه خط از کتاب رو خونده یا نخونده باشن.
 

Muhammadreza

The High Priest of Chaos
Gold User
Oct 24, 2020
274
در مورد بند 76 بگم خیر این کتاب ها در مورد این چیز ها نیست.یعنی هوگو این همه نوشت که بگه دموکراسی خوبه؟ فقر بده ؟ مفاهیم بسیار عمیق تری در لایه های کتاب پنهان شده. هیچوقت هم کسی نگفته تاریخ رو فلان کس عوض کرد یا ایجاد کرد یا... شاید باورت نشه مثلا در رمان دون کیشوت که مال 400-500 سال پیش هست بحث هایی نویسنده مطرح کرده که حتی هنوز هم برای انسان های امروزی این موضوعات قفله . حالا نمیشه خیلی توضیح داد. جاش اصلا اینجا نیست.
نمیدونم که این کتابها رو اصلا خوندی یا نه. ولی من با اطمینان کامل بهت میگم: بینوایان هوگو یکی از کتاب‌های مورد علاقه منه و فصل «طوفان در کاسه سر» این کتاب، بهترین و زیباترین متنیه که تابه‌حال خوندم، ولی وقتی که توی 2620 صفحه کتاب(ترجمه محمد مجلسی، نشر دنیای نو) علاوه بر قسمت‌های داستانی، توی قسمت‌های زیادی نویسنده به صورت مستقیم با مخاطب خودش حرف میزنه و عقایدش و هدفش رو به صورت صریح میگه و هدفش هم چیزی نیست جز ستایش آزادی و دموکراسی و نکوهش استبداد، فکر میکنم این حرفی که شما داری میزنی، حداقل تاحدودی، حرف خنده‌داری باشه. جنگ و صلح هم همینطور، البته من اون رو به اندازه بینوایان دوست ندارم، اما توی جنگ و صلح هم توی دفعات متعدد، نویسنده داستان رو قطع میکنه و هدفش از نوشتن این کتاب و پیام اصلیش رو به صورت مستقیم به مخاطب میگه، که تاریخ تحت تاثیر عوامل متعددیه و صرفا تحت اراده مردان بزرگ(در اینجا به طور ویژه ناپلئون) شکل نمیگیره. البته که این کتابها فقط توی این پیامها خلاصه نمیشن، اما طبق گفته مستقیم خود نویسنده‌هاشون، اون هم نه توی یه مصاحبه خارج از کتاب، بلکه توی خود کتاب، پیام اصلی همین‌هاییست که گفتم.

و تازه این کتاب‌ها برای قبل از مدرنیسم و پست‌مدرنیسم هستن، وقتی که محتوا اهمیت بیشتری نسبت به فرم داشت.​
 

Starless

کاربر سایت
Jan 25, 2022
1,492
نام
عرفان
نمیدونم که این کتابها رو اصلا خوندی یا نه. ولی من با اطمینان کامل بهت میگم: بینوایان هوگو یکی از کتاب‌های مورد علاقه منه و فصل «طوفان در کاسه سر» این کتاب، بهترین و زیباترین متنیه که تابه‌حال خوندم، ولی وقتی که توی 2620 صفحه کتاب(ترجمه محمد مجلسی، نشر دنیای نو) علاوه بر قسمت‌های داستانی، توی قسمت‌های زیادی نویسنده به صورت مستقیم با مخاطب خودش حرف میزنه و عقایدش و هدفش رو به صورت صریح میگه و هدفش هم چیزی نیست جز ستایش آزادی و دموکراسی و نکوهش استبداد، فکر میکنم این حرفی که شما داری میزنی، حداقل تاحدودی، حرف خنده‌داری باشه. جنگ و صلح هم همینطور، البته من اون رو به اندازه بینوایان دوست ندارم، اما توی جنگ و صلح هم توی دفعات متعدد، نویسنده داستان رو قطع میکنه و هدفش از نوشتن این کتاب و پیام اصلیش رو به صورت مستقیم به مخاطب میگه، که تاریخ تحت تاثیر عوامل متعددیه و صرفا تحت اراده مردان بزرگ(در اینجا به طور ویژه ناپلئون) شکل نمیگیره. البته که این کتابها فقط توی این پیامها خلاصه نمیشن، اما طبق گفته مستقیم خود نویسنده‌هاشون، اون هم نه توی یه مصاحبه خارج از کتاب، بلکه توی خود کتاب، پیام اصلی همین‌هاییست که گفتم.

و تازه این کتاب‌ها برای قبل از مدرنیسم و پست‌مدرنیسم هستن، وقتی که محتوا اهمیت بیشتری نسبت به فرم داشت.​
خب بله در کتاب به وضوح ستایش ازادی و دموکراسی و نکوهش استبداد دیده میشه . خب چون این دیده میشه که دلیل نمیشه که پیامش در همین حد هم باقی بمونه :D
نمیدونم نامه معروف هوگو رو خوندی یا نه که مینویسه:
«هر جا که مردها دچار یأس و فراموشی شوند، هر جا که زن‌ها خودشان را به خاطر یک تکه نان بفروشند، هر جا که بچه‌ها از یک کتاب ساده یا کانون گرم خانواده محروم باشند، “بینوایان” در می‌زند و می‌گوید: در را باز کنید، من در خدمتتان هستم».
اگر پیام این کتابها انقدر واضح و روشنه چرا بشر هنوز اینقدر هنوز تو این مورد ها منگ میزنه. برو ببین نظر مردم در مورد فقر چیه ، هنوز خیلی ها فکر میکنن فقر نتیجه حماقت و تنبلیه، کتابهای چگونه پولدار شویم چه گونه خوشبخت شویم چگونه آرام شویم و… نه تنها در ایران که در کل جهان پر فروشه. هوگو ننوشت که بگه به به آزادی به به دموکراسی، بینوایان یک تراژدی سیاه هستش. یک ساختار ظالمانه که قربانیانش انسان های شریف هستند و منافعش برای بی لیاقت ها و ما هنوز نسبت به اینجور چیز ها کوریم و هرقدر هم در این موارد چیزی نوشته یا ساخته بشه کمه…
 

Muhammadreza

The High Priest of Chaos
Gold User
Oct 24, 2020
274
خب بله در کتاب به وضوح ستایش ازادی و دموکراسی و نکوهش استبداد دیده میشه . خب چون این دیده میشه که دلیل نمیشه که پیامش در همین حد هم باقی بمونه :D
نمیدونم نامه معروف هوگو رو خوندی یا نه که مینویسه:
«هر جا که مردها دچار یأس و فراموشی شوند، هر جا که زن‌ها خودشان را به خاطر یک تکه نان بفروشند، هر جا که بچه‌ها از یک کتاب ساده یا کانون گرم خانواده محروم باشند، “بینوایان” در می‌زند و می‌گوید: در را باز کنید، من در خدمتتان هستم».
اگر پیام این کتابها انقدر واضح و روشنه چرا بشر هنوز اینقدر هنوز تو این مورد ها منگ میزنه. برو ببین نظر مردم در مورد فقر چیه ، هنوز خیلی ها فکر میکنن فقر نتیجه حماقت و تنبلیه، کتابهای چگونه پولدار شویم چه گونه خوشبخت شویم چگونه آرام شویم و… نه تنها در ایران که در کل جهان پر فروشه. هوگو ننوشت که بگه به به آزادی به به دموکراسی، بینوایان یک تراژدی سیاه هستش. یک ساختار ظالمانه که قربانیانش انسان های شریف هستند و منافعش برای بی لیاقت ها و ما هنوز نسبت به اینجور چیز ها کوریم و هرقدر هم در این موارد چیزی نوشته یا ساخته بشه کمه…
دوست من، من هم دقیقا دارم همین رو به شما میگم. پیام اصلی کتاب مشخصه، البته که پیام‌ها و مفاهیم دیگه‌ای هم توی کتاب وجود دارن، که البته اونها هم پیام‌ها و مفاهیم ساده‌ای مثل نکوهش اختلاف طبقاتی، نکوهش خشونت علیه کودکان و … هستن. این در مورد اکثریت آثار صدق میکنه، کمتر اثری پیدا میشه که واقعا بخواد ما رو به چالش بکشه، صرفا چیزایی رو که از قبل میدونیم رو میخوان تثبیت بکنن. به قول دوستمون اینجا بیشتر مهم روایته، که چه قدر استادانه و چه قدر تاثیرگذار باشه و این موضوع در اینکه داستان توسط چه نوع رسانه‌ای روایت میشه فرق نمیکنه. کتاب ژانری دومین آخرزمان، سریال دارک، بازی اندرال، هر کدومشون به خوبی بهترین «آثار ادبی» به موضوع جبرگرایی میپردازن، درسته که موضوع تکراریه، ولی این روایته که اهمیت داره و در این آثار روایت در بهترین سطح خودش قرار داره. و البته در «آثار ادبی» هم در اکثر مواقع موضوع تکراریه و این فرمه که، به خصوص در پست‌مدرنیسم، داره باهاش بازی میشه.​
 

Starless

کاربر سایت
Jan 25, 2022
1,492
نام
عرفان
دوست من، من هم دقیقا دارم همین رو به شما میگم. پیام اصلی کتاب مشخصه، البته که پیام‌ها و مفاهیم دیگه‌ای هم توی کتاب وجود دارن، که البته اونها هم پیام‌ها و مفاهیم ساده‌ای مثل نکوهش اختلاف طبقاتی، نکوهش خشونت علیه کودکان و … هستن. این در مورد اکثریت آثار صدق میکنه، کمتر اثری پیدا میشه که واقعا بخواد ما رو به چالش بکشه، صرفا چیزایی رو که از قبل میدونیم رو میخوان تثبیت بکنن. به قول دوستمون اینجا بیشتر مهم روایته، که چه قدر استادانه و چه قدر تاثیرگذار باشه و این موضوع در اینکه داستان توسط چه نوع رسانه‌ای روایت میشه فرق نمیکنه. کتاب ژانری دومین آخرزمان، سریال دارک، بازی اندرال، هر کدومشون به خوبی بهترین «آثار ادبی» به موضوع جبرگرایی میپردازن، درسته که موضوع تکراریه، ولی این روایته که اهمیت داره و در این آثار روایت در بهترین سطح خودش قرار داره. و البته در «آثار ادبی» هم در اکثر مواقع موضوع تکراریه و این فرمه که، به خصوص در پست‌مدرنیسم، داره باهاش بازی میشه.​
خیلی این بحثو قبول ندارم متاسفانه . یک بخشی از اثر هنری چیزی هستش که به روشنی میخواد بهمون بگه ، بخش دیگه چیزی هستش که خودمون از اثر میکشیم بیرون که نویسنده هم منظور داشته حالا به طرق مختلف ، بخش سومی هم هست که ما از اثر خاصی استفاده میکنیم تا تفکرات خودمون رو توضیح بدیم که شاید حتی نویسنده اون اثر بهش تا به حال فکر نکرده باشه.
ما روش های مختلف خوندن یک اثر داریم. بینوایان کتابی هستش که همه میتوانند بخونند و لذت ببرند ولی کتابی هم هست که بزرگترین مغز ها رو به چالش میکشه . مگرنه جایگاه کتاب میشد مثل فیلم های هالیوودی و کتاب های عامه پسند;)
موضوع مثلا استبداده ، حالا یک کتاب داریم خیلی سطحی و سفارشی استبداد رو میکوبه ، یک کتاب هم داریم که با همین موضوع جهانبینی ما رو
گسترده تر میکنه ، کاری که هوگو کرد.
ببینید مشکل این نیست که چرا موضوع تازه ای نداره ،خشونت علیه زنان، تبعیض، استبداد، فجایع جنگی ،فقر و… . مشکل اینجاست که خیلی از آثار چیز جدیدی برای گفتن ندارن . کمکی به مسئله مند کردن موضوعات نمیکنند ، چیزی به جهان ما اضافه نمیکنند خیلی هاشون کلیشه هستند … ولی به قول شما میتوانند با یک روایت خوب اثر خوبی تبدیل بشن ، حداقل به سطح لذت برسند و ملال آور نباشند. روایت مهمه ولی همه چیز نیست.

ویرایش:
پ.ن: این که میگی کتابی مثل بینوایان صرفا اطلاعات قبلی شما رو تثبیت کرده و چیز جدیدی نداره. و به خاطر روایتش گنده شده باید عرض کنم که شما این رو هم در نظر بگیر که زمانی که هوگو اون کتاب رو نوشت خیلی از این موضوعات بدیع و تازه بودند و شاید الان به نظرمون مسخره و واضح بیاد ! ولی اون موقع قطعا اونجوری نبوده . دوم این که این کتاب به هیچ عنوان کهنه نشده و هنوز موضوعاتی که در اون پرداخته شده بسیار بدیع و نو و تازست. اثری برای تمام فصول.
ای کاش این موضوعات واقعا همینقدر واضح بود ای کاش….
 
آخرین ویرایش:
  • Like
Reactions: m.a.t and Z-fan

SIMPLE

کاربر سایت
Jun 14, 2020
346
حتی برای تعامل هم از هیچ کدوم از حواس 5گانه استفاده نمیکنه ولی قوی ترین لذت و سرگرمی ممکن رو ارائه میده
این کاملا سلیقست من هم کتابای زیاد خوندم و میخونم ولی واقعا حتی پنجاه درصد ویدیو گیم هم لذت بخش نیستن
 

Z-fan

▲‌ Triforce of Wisdom ▲
ناظم انجمن
Jul 10, 2013
12,377
نام
سید محمد حسین
آقا از مدیریت زنگ زدن گفتن "این چه وضع تاپیکه که درست کردی سید" :-w
من خواستم بگم به والله حتی تگ های تاپیکم دیگه دست من نیست ولی خب اسلحه رو روی سرم گذاشتن که الّا و بلّا باید درستش کنی :Gunner:

در نتیجه من نمیخوام بگم آدم باشید :D
بلکه میخوام یه مروری کنم تو 10 صفحه اخیر ببینم چیکار کردید (و کردم) که الان اسلحه رو سرمه

بسم الله

بهتره بگیم یک قرن و بیشتر از مرگ نیچه گذشته هنوز نمیدونیم نیهیلیسم اخلاقی یعنی چی :D و دقیقا به نظر من چیزی هست که امروزه ما خیلی بهش نیاز داریم .
در مورد بند 76 بگم خیر این کتاب ها در مورد این چیز ها نیست.یعنی هوگو این همه نوشت که بگه دموکراسی خوبه؟ فقر بده ؟ مفاهیم بسیار عمیق تری در لایه های کتاب پنهان شده. هیچوقت هم کسی نگفته تاریخ رو فلان کس عوض کرد یا ایجاد کرد یا... شاید باورت نشه مثلا در رمان دون کیشوت که مال 400-500 سال پیش هست بحث هایی نویسنده مطرح کرده که حتی هنوز هم برای انسان های امروزی این موضوعات قفله . حالا نمیشه خیلی توضیح داد. جاش اصلا اینجا نیست.
در مورد بند 77 بگم نظری ندارم شاید حق با تو باشه ولی کلا من تو ذهنم اینجوری هست که تمرکز اصلی بازی ها روی گیم پلی هستش و بعد فنی خیلی پر رنگ هستش ،انتظار یک داستان تازه و بکر مثل رمان های بزرگ داشتن زیادی و ناجوانمردانه هستش. البته مثلا دیدم یک سری از کارگردانهای بازی مثل میازاکی ، با گیمپلی و آرت بازی داستان رو برات تعریف میکنه که خیلی جالب و خلاقانست . یا سم لیک توی بازی کنترل، روش های جدیدی در روایت داستان استفاده کرد که به نظرم اصلا سابقه نداشته و البته خیلی گیج کننده بود(البته این سبک روایت توی سینما و کتاب ها زیاد دیدیم)

الان متاسفانه همه چی خیلی صنعتیزه شده نسبت به قبل و کتاب ها و بازی ها و فیلم های سفارشی زیادی ساخته میشه و خلاقیت به ته کشیده شده. الان خیلی از همین صنایع نه تنها بنیان ها رو به چالش نمیکشن بلکه به شکل مسخره ای در جهت این بنیان ها حرکت می کنند و خب به قول خودت نمیتونند رادیکال باشند ولی نه ما امروزه هم خیلی نویسنده های خلاق و کار درست داریم که خیلی جهان ما رو گسترده تر کردند مثل یوسا ، آنتونی مارا ،الکسیویچ، مارکز ،فوئنتس و... فلسفه نسبت به گذشته خیلی تخصصی شده و دیگه اصلا برای یک خواننده عادی قابل خوندن نیست :D ولی همچنان از خوندن کتاب های براین مگی ، هراری و نیل فرگوسن و... لذت میبرم حتی اگر خیلی ها خوششون نیاد. این که میگی ایجاد کردن جریانات متوقف شده خیلی تعجب میکنم.
من کلا اثری رو والا میدونم که بتونه جهان ما رو گسترده تر کنه، تجربه ها رو دگرگون کنه ، چیز هایی که نسبت بهش کور بودیم رو روشن کنه. نیچه و مارکس(که ازش خوشم نمیاد:))) و کافکا و داستایفسکی و ... همچین کار هایی کردند یا ولاسکز بزرگ با نقاشی هاش... بازی ها متاسفانه مثل فیلم های هالیوودی اکثرا کلیشه هستند . حالا ممکنه گیمپلی و گرافیک و جزئیات فک برانداز داشته باشن ولی قرار نیست جهانی رو که امروزه داریم رو گسترده بکنن... البته بعضی وقت ها چشمه هایی میبینم . شاید هم من اشتباه میکنم و ناشی از دست کم گرفتن من از این صنعت باشه. ولی من نمیبینم جایی که بخوان نشست فلسفی،سیاسی،اجتماعی برای یک بازی خاص بذارن و حالا مثلا بخوان اونجا در مورد بازی بحث کنند و با پدیده هایی که امروزه باهاشون مواجه هستیم با تفکرات اون بازی شروع به تفسیر و تحلیل کردن بکنن.

پ.ن1: متاسفانه نمیدونم این تفکر از کجا اومده که هیتلر و نازی ها از دل نیچه بیرون اومد و خیلی هم شایع هست . اگر کتاب های نیچه رو دقیق بخونیم ، صف اول مبارزه با همچین تفکراتی اتفاقا خود نیچه هستش و نیچه خیلی خوب پیش بینی اون روز ها رو میکرد. این که هیتلر نادان میاد به موسولینی کتاب های نیچه رو هدیه میده دلیل نمیشه نیچه رو به اون ها بچسبونیم مشخصه یک خطش هم نخونده بودند :D

اورآل من علاقه ای به این بحث ها ندارم
ولی فکر نمی کنم خیلی مباحث سمی و آسیب رسونی باشه
اتفاقا چون بقیه جاهای انجمن همچین صحبت هایی تقریبا هیچ طرفداری نداره حتی خارج از تاپیک
لذا ادامه دادنش حداقل به نظر من این جا کماکان مشکلی نداره
اون تگ "نهیلیسم" و "متن طولانی" واسه همینه اون بالا جا خوش کرده :D

اینا رو ادامه بدید.
اینو گفتم که فکر نکنید چون زیر این بحث این پست رو زدم، مشکلم با این مدل پست هاست

What's Ligma؟ :D

============

علی رغم سموم زیادی که فن بیس تلو پخش می کنن
به نظرم هنوز از حیث سمی بودن پشت فن بیس پوکمون، سونیک و اسمش براس قرار میگیرن :D
تنها شانسی که این انجمن آورده اینه که گیرش به فن بیس این سه تا نخورده و تو همون چهارمیش زاییده :D

این قضیه تاکسیسیتی فن بیس ها یه بحث (Ironically) سمی ای بود که نباید این قدر کش پیدا می کرد
از عقل کم، خود من به این بحث اضافه کردم که اصن درست نبود.

من مطمئنم عقب تر هم تو همین تاپیک گفتم
اگه فکر می کنید چمیدونم تلو 2 بازی بدیه و میخواید این جا بگیدش چون فکر می کنید نظر غیر غالبیه مشکلی نیست (هر چند من دلم نمیخواد تقدس بازی دربیارم و تلو 2 رو استثنا بگیرم، ولی بازی به این دو قطبی تو بازخوردهاش خیلی نظر خاصی نیست اگه ازش این جا بد بگید. همه میدونیم یه عده عاشق و متنفر از اون بازی اند. ولی خب این مثال نزدیک تو این بحث بود)
اگه میخواید از بازی بگید بدتون میاد مشکلی نیست.
ولی آدما مشکل دارن

شما نمیتونی مثلا بیای بگی من از جماعت نینتندو فن متنفرم و خیلی بچه ننر اند.
این در عمل اهانت به هر کی که این جا فن نینتندوئه حساب میشه و من اکیدا همون اول هم گفتم که اهانت به افراد این جا ممنوعه
نظر غیر محبوب در مورد "شخصی تو این انجمن" نداریم این جا
حتی اگه غیر مستقیم باشه
اصن شدیدتر
مخصوصا اگه غیر مستقیم باشه

کامیونیتی تلو و سولزبورن و... اگه فکر می کنید (و می کنم، دروغ چرا) مسموم اند. این جا مسخره کردن شون غیر از دعوا کاری درست نمی کنه.
من سعی کردم بکشم کنار از کل این بحث که بخوابه (و تقریبا خوابید ولی از همون اول اصن اشتباه کردم که بهش اضافه کردم). الان مدیریت اسلحه گذاشته که نه سید. باید برگردی سر کار
و حق هم دارن

یه چیز دیگه این که بعضی هاتون دیگه خیلی خوشگل غیر مستقیم یه فرد رو هدف میگیرید. خر نیستیم، می فهمیم :D
البته یه تعداد از دوستان رفیق اند این جا مثلا به من اشاره می کنن. یه عده دیگه سوءبرداشت نکنن. هر کی حس کرد داره غیر مستقیم هدف قرار میگیره این جا درجا ریپورت کنه بنویسه. مدیریت به سرعت وارد عمل میشه.

کسایی که به tlou part II ایراد میگیرن همونایین که "پلی میدن" و والهالا میبینن چشماشون چهارتا میشه :D

اینم من قبلا گفتم. کسی از چیزی که شما خوشتون میاد خوشش نمیاد، نیایید این جا تخریبش کنید. فقط آتیش دعوا گُر میگیره.
اونم تو جایی که اکثر پست های این شکلی باید تو همون صفحه خودش گم شه نه این که 20 صفحه بره جلو

ولی اگه فکر می کنید خیلی حجمه ایه، واکنش نشون دادن خلاف عرف نیست
پست های معقول تو واکنش به این مدل حجمه ها داشتیم ولی جلوتر بوده و وقتی دیگه آتیش ماجرا همه جا رو گرفته.

امید داشتیم حداقل این تاپیک دیگه از دست گروهک های ترولیستی و افراطی در امان بمونه و بشه توش حرف زد که اونم متاسفانه بالاخره سقوط کرد و چند نفری هم تو حملات انتهاری از دست دادیم :D بقیه دوستان هم اگه سریعا کاور نگیرید بوی الرحمانتون بلند می شه :-" :D

ایضا این شکلی هم رفتار نشه
عملا ورژن اون وری پست بالاتره

=============

البته میگم، بعضی ها این جا میگن از یه بازی خوششون نمیاد و ری اکشن میگیرن و به هیچ دعوایی هم ختم نمیشه
نمونه دم دستی:

تمام بازی های فرام سافتور حوصله سر برن همون نیم ساعت اول همه رو گذاشتم کنار.... غیر از سکیرو و ما ادراک ما سکیرو hesitation is defeat و این حرفا.
سایز گردنت چنده؟

فقط میگم خودتون حساب کنید ارزش دعوا داره یا نه (اسپویلر: ارزششو نداره) بعد واکنش تند نشون بدید

والسلام
 
وضعیت
گفتگو بسته شده و امکان ارسال پاسخ وجود ندارد.

کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
or ثبت‌نام سریع از طریق سرویس‌های زیر