Movie Center

این بحثایی که الان اینجا شد یاد این مقاله معروف از مرحوم راجر ایبرت افتادم:
Video games can never be art | Roger Ebert | Roger Ebert

علی‌الخصوص این جمله ازش:

نظرتون چیه؟
منفی. ایشون آخرین تجربشون از صنعت بازی مربوط زمان آتاریه. منظورشون هم از هیچ کس احتمالا رفقایه خودشه که از آخرین تجربشون از صنعت بازی (اگه داشته باشن) مربوط به سال ها قبله. این مقاله رو زمان انتشار رد دد نوشته و برای رد افرادی که می گفتن بازی ها هم یک هنر هستن (اون موقع خیلی ها از بازی رد دد به هیجان اومده بودن) و من هم قبلا گفتم اگه ایشون می یومد آثار مطرح و تحسین شده بازی ها را اول بازی می کرد و با توجه به تجربیاتش دلایلی می آورد برای این مقاله منطقی بود ولی ایشون چنین کاری اصلا نکرده و اومده با توجه به تصویر زهنی که خودش از بازی ها داشته چنین حرفی زده و این کار مثل این می مونه که فیلمی رو ندیده نقد کرد(آشنا نیست این کار:D)
و در انتها این شاعران و نویسندگان بزرگ هم همین فیلم سازان هم حرفی در مقابلشون ندارن مخصوصا فیلم سازان الان.
 
آخرین ویرایش:
منفی. ایشون آخرین تجربشون از صنعت بازی مربوط زمان آتاریه. منظورشون هم از هیچ کس احتمالا رفقایه خودشه که از آخرین تجربشون از صنعت بازی (اگه داشته باشن) مربوط به سال ها قبله. این مقاله رو زمان انتشار رد دد نوشته و برای رد افرادی که می گفتن بازی ها هم یک هنر هستن (اون موقع خیلی ها از بازی رد دد به هیجان اومده بودن) و من هم قبلا گفتم اگه ایشون می یومد آثار مطرح و تحسین شده بازی ها را اول بازی می کرد و با توجه به تجربیاتش و دلایلی می آورد برای این مقاله منطقی بود ولی ایشون چنین کاری اصلا نکرده و اومده با توجه به تصویر زهنی که خودش از بازی ها داشته چنین حرفی زده و این کار مثل این می مونه که فیلمی رو ندیده نقد کرد(آشنا نیست این کار:D)
و در انتها این شاعران و نویسندگان بزرگ هم همین فیلم سازان هم حرفی در مقابلشون ندارن مخصوصا فیلم سازان الان.
به نظرم مشکل اصلی استدلالش اینه که هیچ تفاوتی بین تخته‌نرد، والیبال و بازی‌های کامپیوتری قائل نیست. و صرفا بازی‌های کامپیوتری رو یه مکانیزم گیم‌پلی میبینه در حد مثلا مار و پله.

ولی این سوالش رو خودم نمیتونم جواب درستی براش بدم: «چه بازی کامپیوتری در حد و اندازه Michelangelo's David یا Citizen Kane میتونه محسوب شه؟»

سوای این موارد، کسی الان اینجا هست که تحصیلات آکادمیک در زمینه هنر داشته باشه؟ خیلی دوست دارم بدونم نظر گیمری که هنر رو به طور سیستماتیک مطالعه کرده راجع به هنر بودن بازی‌های ویدیویی چیه.
 
این بحثایی که الان اینجا شد یاد این مقاله معروف از مرحوم راجر ایبرت افتادم:
Video games can never be art | Roger Ebert | Roger Ebert

علی‌الخصوص این جمله ازش:

نظرتون چیه؟
اینکه شخصی بخواد بدون هیچ شناختی در این حوزه از بادمعده حرف بزنه مصداق ایشونه!
حالا چون در حوزه خودش اسم و رسمی داره، دلیل نمیشه سر همه موارد حرفش سندیت پیدا کنه.

خلاصه جدیش نگیرید بنده خدا خیلی وقته فوت کرده.:دی
 
نظرم مشکل اصلی استدلالش اینه که هیچ تفاوتی بین تخته‌نرد، والیبال و بازی‌های کامپیوتری قائل نیست
دقیقا ایشون اصلا درکی از بازی ها نداره ولی اومده کلشو رد کرده.
به نظر من چیپ ترین حرکتش مربوط به اولین عکس توی این مقاله هست. منظورش از این عکس دقیقا چی بوده این که بازی ها بچه گانه هستن یا گیمر ها بچه ان یا هردو. آدم این حرکتشو میبینه یاد منتقد بزرگ حال حاضر ایران و جهان فراستی می افته.

videogame-thumb-260x204-19711.jpg

البته خوبه پر لایک ترین کامنت این مقاله که 10 سال پیش نوشته شده رو هم ببینیم.

1692561888794.png
 
آخرین ویرایش:
این بحثایی که الان اینجا شد یاد این مقاله معروف از مرحوم راجر ایبرت افتادم:
Video games can never be art | Roger Ebert | Roger Ebert

علی‌الخصوص این جمله ازش:

نظرتون چیه؟
یه سری کلیدواژه ها خیلی متعصبانه ست. این "هیچ وقت" در آینده هم از اون هاست. هرچند اولش اومده از این جواب جلوگیری کنه و خودش پیشاپیش گفته لغت سنگینیه و فلان
ولی حقیقتا چیزی که نشون میده، فاز دفاعی گرفتن جلوی تغییرات هست به خصوص سن که میره بالا
کلمات سیاه/سفید بسیار تصویر بدی از نظر و نقد ارایه میده!
 
این بحثایی که الان اینجا شد یاد این مقاله معروف از مرحوم راجر ایبرت افتادم:
Video games can never be art | Roger Ebert | Roger Ebert

علی‌الخصوص این جمله ازش:

نظرتون چیه؟

راجر ایبرت کسی نیست که تعیین کنه ویدیو گیم هنره یا نه

اونی که پول میده میره تو موزه
یا اونی که برای آیتم های هنری پول مزایده میذاره
تعیین می کنه چی هنره و چی نیست

اگه یه چی مثل کارتریج سربسته Super Mario Bros نزدیک سی سال بعد عرضه اش میگیره 2 میلیون دلار فروخته میشه (که البته روبروی برخی اثار هنری قدیمی رقم خاصی نیست ولی باز دو میلیون دلاره) یعنی یه ارزش هنری ای خارج از جنبه مصرفی اش داشته وگرنه که ROM اش ریخته تو اینترنت...
طبیعتا من دارم صرفا در مورد جنبه مادی ارزش یه اثر هنری صحبت می کنم.
جنبه های دیگه هم داره ولی تو هیچ کدوم من فکر نکنم ویدیو گیم حتی به عنوان یه مدیوم به نسبت جوون کم بیاره.
 
بنده الان داشتم اخبار داخلی رو چک می کردم. خواستم بگم در زمانی که ما داریم سر هنری بودن یا نبودن ویدیو گیم بحث می کنیم انگار مسئولین سینما رو هم دیگه هنر حساب نمی کنن.

رشته سینما از دانشگاه تهران حذف شد!

در اقدامی عجیب ‏در دفترچه‌ی انتخاب رشته آزمون سراسری امسال (1402)، رشته‌های مجسمه‌سازی و سینمای "دانشگاه هنر" تهران حذف شده‌اند.
دانش آموزان زیادی یکسال درس خوانده و هزینه کرده اند، حالا به آنها می‌گویند رشته‌ها حذف شده!

IMG_20230820_235926_230.jpg
 
بنده الان داشتم اخبار داخلی رو چک می کردم. خواستم بگم در زمانی که ما داریم سر هنری بودن یا نبودن ویدیو گیم بحث می کنیم انگار مسئولین سینما رو هم دیگه هنر حساب نمی کنن.

رشته سینما از دانشگاه تهران حذف شد!

در اقدامی عجیب ‏در دفترچه‌ی انتخاب رشته آزمون سراسری امسال (1402)، رشته‌های مجسمه‌سازی و سینمای "دانشگاه هنر" تهران حذف شده‌اند.
دانش آموزان زیادی یکسال درس خوانده و هزینه کرده اند، حالا به آنها می‌گویند رشته‌ها حذف شده!

View attachment 305087
برای دانشگاه تهران نیست، دانشگاه هنره. قضیه هم اینه که چون سال پیش خیلی از کلاس ها یا تشکیل نشدن یا نصف نیمه تشکیل شدن (بخاطر مسائلی که میدونید) امسال تصمیم گرفتن دانشجو نگیرن تا ورودی های سال قبل بتونن یجورایی از اول برن احتمالا.
و خب دودش هم رفت توی چشم اونایی که نشستن برای کنکور خوندن و دقیقه 90 تازه فهمیدن حذف شده! اطلاع رسانیشون ریده.
 
View attachment 305062
View attachment 305063

فراتر از انتظار ظاهر شد.
انتظار متا قرمز داشتم من :D
---
این سونی کی دست از مزخرف سازی از روی بازی ها بر می داره خدا داند.
چند تا ریویو توی یوتیوب دیدم همه خوششون اومده بود از فیلم
فیلم بیشتر ورزشیه تا ویدیو گیمی
امتیاز انیمیشن سوپر ماریو هم در همین حد بود
 
نه قبول ندارم چون کلا از تلوپ و این تیپ داستان‌ها خوشم نمیاد:D
ولی فرض کنم قبول دارم. پس تو هم قبول داری خوشه‌های خشم از ۹۰٪ فیلم‌های سینمایی داستان بهتری داره؟ پس نتیجه میگیریم کتاب از سینما خیلی بهتره. و تا روز قیامت داستان فیلم‌ها به داستان کتاب‌ها نمیرسن

اما قبول نداری چون میگی «تصویر» مهم‌ترین المان فیلم‌های سینمایی ـه.

اسکورسیزی و کوروساوا هم اگر تواناییش رو داشتن می‌رفتن نویسنده می‌شدن اما اومدن سمت صنعت سینما که نسبت به ادبیات پیش پا افتاده تره.

سینما بسته‌ای از داستان، بازیگری، فیلمبرداری، موسیقی، تبلیغات و ... است. همون طور که بازی‌ها هم بسته‌ای از گیم‌پلی، ارائه تصویری، موسیقی، داستان و ... هستن.
به نظر من داستان Inside از ۹۰ درصد سریال‌ها از جمله سریال The Last of Us بهتره و اصلاً امکان نداره بشه اون داستان رو در مدیومی غیر از گیم ارائه داد.
هر باری که کاراکتر می‌میره و تقلایی که گیمر در پیش برد بازی انجام میده هم بخشی از داستان اونه. اصلا خود گیمر هم بخشی از داستان بازی ـه. چه طور میشه چنین چیزی رو در یه مدیوم غیر تعاملی نشون داد؟
حتی نمیشه داستانش رو بدون این که چیزی ازش کم بشه روی کاغذ نوشت.
خب منم از اولش گفتم "کسایی که داستان براشون اولویت نداره"
به نظرت این مغلطه نیست وقتی که سینما و ویدیو گیم رو از منظر داستان مقایسه میکنیم بیای بگی چون رمان از فیلم بهتره....

تصویر مهمترین المان سینما هست ولی اینکه گیمپلی مهمترین المان ویدیوگیم هست هم نظر شماست. دقیقا چند درصد از بازیها به درستی از Environmental story telling استفاده کردن که بگیم "بله بدون گیمپلی داستان بازی X هم معنا نداره!؟

اینکه میگی کارگردان های مشهور نتونستن نویسنده بشن باز هم مغلطه ست و بازی باکلمات، خودت هم میدونی :D شما با منبع برای من نشون بده "اسکورسیزی و کوروساوا" میخواستن نویسنده بشن ولی نتوستن و اومدن سمت سینما، ولی Kojima و Levine که در وهله اول نتوستن برن، فکت هستش و فرضیه نیست. ( ویکیپدیا قسمت Early life هردو مطالعه شود)

شما میگی Inside و من هم قبول دارم بازی خاصی هست که بهترین شکل در گیمپلی داستانش رو تعریف میکنه، ولی چند درصد از بازیها به این شکل هستن!؟ چون چند بازی به این شکل داریم پس نتیجه بگیریم بدون گیمپلی بازیها، نمیشه درباره داستان شون بحث و مقایسه کرد!؟ :D

حتی همین Environmental Story Telling که شما میگی تو هیچ مدیومی دیگه ای نمیشه ارائه داد در سینما اسمش Visual narrative هست. که از بدو تولد سینما بوده. از فیلم های جدید میشه A Quiet Place 2018 رو مثال زد از قدیمی ها Eraserhead 1977 حالا باز احتمالا بگی، نه تجربه ویدیوگیمی من Interactive هست برعکس سینما، ولی وسیله انتقالش بازهم تصویری Visual هست مثل یه فیلم. حتی اسم Video-game روشه دیگه این رو نمیشه انکار کرد. خلاصه تفاوتش اینه شما دوتا دکمه فشار میدی اینجا ولی اونجا نه. :D

مردن کرکتر هم بسته به سختی بازی تغیر میکنه، پس جملتون درستی نیست. نمیشه که بگیم "بازیهایی که سخت تر هستن، داستان بهترین هم دارن چون گیمر رو بیش تر درگیر خودش میکنه."
 
ولی این سوالش رو خودم نمیتونم جواب درستی براش بدم: «چه بازی کامپیوتری در حد و اندازه Michelangelo's David یا Citizen Kane میتونه محسوب شه؟»
تقریبا هیچ بازی و برای همین میگیم سینما و ویدیوگیم تو یه لیگ دیگه ای هستن.

Citizen Kane یه سکانسی داره که پدر شخصیت اصلی داره با یه شخصی که میخواد Kane از پدرش جدا کنه حرف میزنه، در همون لحظه که این دو نفر دارن سرنوشت اون بچه Kane رو تعیین میکنن، خود Kane روهم تو همون فریم از پنجره نشون میده که بی خبر از همه چی داره بیرون برف بازی میکنه. حالا بماند این فیلم از این دست سکانس ها زیاد داره. و ما تو صنعت بازی همچین کارگردانی و ویژنی از هیچ کدوم از بازیسازا نداریم، در بهترین حالت شاید بشه تک و توک مثال زد.

همین سکانس آخر MGS 3 که خیلی از فنها میگن شاهکار دقیقا چه باری از نظر کارگردانی داره، صرفا یه ترکیب خوش رنگ هستش (حتی با سرچ ساده میبینین خیلی از MGS فنها دیالوگ های اون سکانس رو افتضاح میدونن) و خیلی صرفا درگیر اون حس نوستالژی که تو بچگی اولین بار این بازی رو تجربه کردن شدن.

بنظرم Psycho ساخته Alfred Hitchcock هم جز این دسته هستش که هنوز تو صنعت بازی مثلش رو هیچ وقت نمیبینیم و کلا کلمه Masterpiece رو برای چندتا بازی شاید بشه بکار برد. من حرف Roger Ebert کامل قبول ندارم ولی تازمانی که اولویت اول گیمر فشار دادن چندتا دکمه پشت سر هم باشه، ویدیوگیم رو نمیشه زیاد جدی گرفت (یعنی چون یکی کنترلر رو دستش گرفته به معنی Immerse شدن طرف نیست و این مدل از Interactive بودن تو خیلی از بازیها تاثیری رو داستان و کارگردانی اون بازی نداره)
 
  • Smile
Reactions: milad2mars
بحث جالبیه، با این که به نظر منم اساسا این قیاس اشتباهه(مثال موتور و ماشین خوب بود، به طور کل هم مقایسه جدی بین سینما و ویدئو گیم، به نظرم مثل این میمونه بیایم بین موتورسیکلت و ماشین و اتوبوس و کامیون مقایسه کنیم، صرفا به این دلیل که همگی وسیله نقلیه هستند، خب شاید همگی وسیله نقلیه باشند، اما ماهیت و کاربرد جدایی دارند، کامیون شاید گشتاوری به مراتب بالاتر از ماشین داشته باشه، اما در عین حال شتاب کمتر و و و...) یعنی میخوام بگم الان چرا باید این مقایسه انجام بشه؟ دقیقا چه فایده ای داره؟ البته قطعا بحث در این مورد و طبقه بندی اطلاعات و مفاهیم مهم و مفید و حتی واجبه، اما اگه قصد از مقایسه پیدا کردن یک "برتر" باشه، حقیقتا به نظرم مقایسه پوچی هست و فایده ای نداره... مثل این میمونه بیایم "سلیقه برتر" یا هر چیزی که مولفه های زیادی درش دخیل هستند رو با هم مقایسه کنیم و دنبال برترین باشیم، مثلا بگردیم ببینیم پروجکتایل سلاح برتری هست یا رایفل، خب بیهوده است دیگه، چون هر کدوم کاربرد و ماهیت و نیاز خاص خودش رو داره...

اما حقیقتا به نظرم 2 طرف لا به لای حرفاشون، نکات خوب و مهمی رو بیان کردید، مثلا از طرفی من میتونم بفهمم که عده زیادی، داستان ها و روایتشون رو در بازی ها رو جدی نمیگیرند، در مقایسه با کتاب که اصن شوخیه، اما حتی در مقایسه با پیش پا افتاده ترین فیلم ها هم خیلی ها بازی هارو قبول ندارند، مثلا نظر معروف جان کارمک تو این بحث مثال زدنیه، که معتقد بود "داستان" مهم ترین وظیفه اش این هست که در خدمت گیم پلی باشه، در واقع داستان هست که گیم پلی پیش بره، دروغ هم نمیگه، خب شاید در بخش عمده ای از بازی ها، همینم باشه، مخصوصا تا قبل از نسل 6 یا اواخر دهه نود، یعنی هسته اولیه شکل گیری بازی ها... همچنین بازی های به شدت گیم پلی محور...

اما از طرف دیگه، واقعا کسی میتونه تاثیر داستان (و نه حتی لور) در یک سری از بازی ها رو در نظر نگیره؟ نمیخوام از راک استار و ناتی داگ و بتزدا و اسکوئر اینکس و قدیمای کونامی مثال بزنم، خیلی از ایندی ها هم که دوستان بحثش رو کردند، میخوام از The Last Guardian بگم، اول این کلیپ رو ببینید: (حجم 22 مگ)
View attachment The Last Guardian™_20190226165126.compressed2.mp4

این رو خودم رکورد کردم، فکر کنم از پلی ترو سوم یعنی اشنا بودم با این بخش از بازی و دیگه بهترین حالت برخورد کردم، اگه دقت کنید تا "پسر" به هوش اومد و کنترل اومد دست ما، پشت هم شروع به دکمه زنی کردم (دکمه تعامل با تریکو یا صدا کردنش) چون به حدی هم ذوق داشتم که تریکو رو از نگرانی در بیارم، هم همین 4 5 دقیقه که کنترل در دستم نبود به معنای واقعی احساس خفگی بهم دست میداد، چون دیگه کنترلی رو بازی نداشتم، یک حالت پسیو که باید فقط نگرانی تریکو رو میدیدم، باید فقط نظاره میکردم که سازنده بازی چه چیزی رو برای من و تریکو در نظر گرفته، چه سرنوشتی، بدون اینکه کوچک ترین تاثیری داشته باشم (شبیه فیلم) فکر کنم همین جا تفاوت تا حد زیادی با یک مثلا انیمه روشن میشه، الان اگر یک نابغه ای مثل اقای میازاکی، 100 تا انیمه این تیپی شاهکار هم بسازه، انصافا میتونه همچین حسی رو به صورت "تعاملی" که در نهایت تاثیر گذاریش هم از "پسیو" به مراتب بیشتره، پدید بیاره؟ به نظرم نه، اگه انیمه بود، احتمالا هیچ وقت نمیتونست تا این حد رو ادم تاثیر بگذاره، اگه انیمه بود من به ذوق رسیدن به همین جا و تعامل دقیق تر برطبق میل خودم، چندین بار بازی رو تکرار نمیکردم، اگه انیمه بود، حتی در شاهکار ترین حالتش، شاید هیچ وقت نمیتونست اون قدری که چندین ساعت گیم پلی (تعامل) تونست یک Bond به شدت قوی بین من(گیمر) و تریکو ایجاد کنه، احتمالا هرگز نمیتونست این کار رو انجام بده، اخه 20 ساعت شما مستند حیوانات ببین، 20 تا انیمه با تم حیوانات و پت ببین، ایا باز هم میتونه یک تبلور از Bondی که در دنیای واقعی با حیوانات شکل میگیره رو بسازه؟ به نظرم هیچ وقت نیمتونه، اما بازی، گیم پلی، و تعامل، میتونه، TLG میتونه تا حد زیادی Bondی که در دنیای واقعی بین ما و گربه/سگ هامون برقرار میشه رو برامون تداعی کنه، چقدررررر من این بازی رو دوست دارم، چقدرررر تریکو رو دوست دارم و میفهممش...

خلاصه، با اینکه در مجموع این "قیاس" بحث منطقی شاید نباشه، اما به نظرم هر دو طرف درست میگین، هم در بخش مهمی از بازی ها "داستان" صرفا هست که ساختمان بازی شکل بگیره، هم در خیلی از بازی های یونیک و خاص، اگر داستان و روایت رو حذف کنی، عملا چیزی از اون بازی باقی نمیمونه، ضمنا من بعید میدونم این طوری که "ویدئو گیم" دست رو برای روایت و داستان پردازی باز میگذاره، فیلم و سریال توانش رو داشته باشند، بهترین دلیل هم وجود "گیم پلی" و تعاملی که میشه بر اساسش، یونیک ترین محتوا هارو ساخت و داستان پردازی هارو تحویل داد... از اخرین نگهبان بگیرید، تا باقی استوری محور های شاخصی که همه مون میشناسیم...
 

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or