سلام من 2 فصل nantsu no taizai رو دیدم بعد اومدم فصل 3 رو ببینم دیدم امتیازش تو mal خیلی پایینه . خواستم ببینم اگه مانگاش خوبه ادامرو از مانگا بخونم
Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
مانگاش خوبه ولی خب از اونایی هم نیست که بگم مانگاشو به انیمه ترجیح میدم
خب فصل 3 از نظر انیمیت واقعا افت داشته و نمیشه منکرش بود ولی به هر حال معمولا (تاکید میکنم معمولا) فایت ها رو توی انیمه بهتر از مانگا میشه متوجه شد
منم همین چند ساعت پیش قسمت آخر فصل 3 رو که دیدم جلد 33، 34 و 35 مانگا رو خوندم
چپتر آخر مانگا هم همین چند روزه ترجمه اش میاد
دیگه اینکه بخوای از ادامه فصل دو (اواخر جلد 24) مانگا رو تا آخر بخونی یا فصل سه رو ببینی و از ادامه فصل سه (تقریبا از اول جلد 33) مانگا رو بخونی به خودت بستگی داره
سلام به بروبکس و دوستای خوبم سال نو همه شما مبارک باشه انشاالله امسال سالی باشه که همه به خواسته هاشون برسن(مانگا و bluray و فیگور 
)همراه با سلامتی و تندرستی
راستش دیروز تو اینستا داشتم میچرخیدم به صفحه @official.tower.of.god برخوردم دیدم چند تا از صفحه های معتبر مثل crunchyroll صفحه tower of god رو فالو کرده.... دیدم نه همچینم فیک نیست بسی خوشحالم شدم!
)همراه با سلامتی و تندرستیراستش دیروز تو اینستا داشتم میچرخیدم به صفحه @official.tower.of.god برخوردم دیدم چند تا از صفحه های معتبر مثل crunchyroll صفحه tower of god رو فالو کرده
.... دیدم نه همچینم فیک نیست بسی خوشحالم شدم!
چییییی! db دوست نداری؟؟؟ الحق که مرتدی امیر تو نیاز به prophet داری!Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba - Hinokami Keppuutan developed by CyberConnect2; debut trailer, screenshots - Gematsu
Holy Sh!t !!!
بالاخره CC2 با یک بازی انیمه ای برگشت
اینو باید بازی کرد!!!!
پ.ن: کی CC2 بازی وان پیس میسازه
پ.ن2: یادم نبود DB کاکاروت هم CC2 میسازه...چون DB دوست ندارم و پیگیرش نبودم یادم رفته بودولی به هر حال CC2
...کاری به سلیقه هچل هفتت هم ندارم.. ولی جدا از شوخی حتما db:kakarot رو بازی کن واقعا محشره.......
یه قسمت از آهنگ اپنینگ برج خدا اومده:
در موردش... من هیچ نظری ندارم Legend of the galactic hero و فصل اول Attack on titan تنها انیمه‌هایی بودند که من اپنینگ‌هاشون رو می‌دیدم. به خاطر همین هم کلا نظری ندارم که الان این اپنینگ در مقایسه با بقیه انیمه‌ها توی چه سطحیه
ــــــــــــــــــــــــ
بر اساس اطلاعاتی که یه سایت کره‌ای گذاشته، انیمه برج خدا ظاهرا سیزده قسمته. من یه نگاه سریع به فصل اول منهوا انداختم، امکان اینکه بشه 78 قسمت رو توی سیزده قسمت نشون داد، وجود داره، ولی به نظرم کار سختیه. آقای کارگردان و خانوم نویسنده باید به داستان اشراف کامل داشته باشند. ریتم فصل اول خیلی از جاها کند میشه، دلیلش این هست که ارتباط بین کاراکترها توی این فصل اهمیت زیادی داره. توی این شرایط انتخاب اینکه چه بخش‌هایی حذف بشن، اهمیت ویژه‌ای داره. مثلا مکالمه‌ی بین آناک و آندروسی نقش تعیین کننده‌ای توی روند شخصیت پردازی این دو نفر داره و طبیعتا نباید بهش به عنوان یک قسمت اضافه نگاه بشه. برای اینکه رفتار «آقای هو» برای مخاطبین باورپذیر باشه، مهمه که چه قسمت‌هایی از آرک شخصیتی‌اش به نمایش گذاشته باشه.
در کل برای اینکه فصل اول روی توی سیزده قسمت دربیارن، کارگردان و نویسنده باید کاربلد باشند حالت ایده‌آلش به نظر من بیست قسمت بود. من شخصا تجربه خوبی از اقتباس‌های سیزده قسمتی ندارم، آخریش هیناماتسوری بود که حداقل برای من، ناامیدکننده بود. همه‌ی اینا به کنار، اگه عوامل ساخت انیمه موفق بشن، ورژن سیزده قسمتی فصل اول، بهترین سناریو ممکن برای انیمه است
در موردش... من هیچ نظری ندارم
Legend of the galactic hero و فصل اول Attack on titan تنها انیمه‌هایی بودند که من اپنینگ‌هاشون رو می‌دیدم. به خاطر همین هم کلا نظری ندارم که الان این اپنینگ در مقایسه با بقیه انیمه‌ها توی چه سطحیه ــــــــــــــــــــــــ
بر اساس اطلاعاتی که یه سایت کره‌ای گذاشته، انیمه برج خدا ظاهرا سیزده قسمته. من یه نگاه سریع به فصل اول منهوا انداختم، امکان اینکه بشه 78 قسمت رو توی سیزده قسمت نشون داد، وجود داره، ولی به نظرم کار سختیه. آقای کارگردان و خانوم نویسنده باید به داستان اشراف کامل داشته باشند. ریتم فصل اول خیلی از جاها کند میشه، دلیلش این هست که ارتباط بین کاراکترها توی این فصل اهمیت زیادی داره. توی این شرایط انتخاب اینکه چه بخش‌هایی حذف بشن، اهمیت ویژه‌ای داره. مثلا مکالمه‌ی بین آناک و آندروسی نقش تعیین کننده‌ای توی روند شخصیت پردازی این دو نفر داره و طبیعتا نباید بهش به عنوان یک قسمت اضافه نگاه بشه. برای اینکه رفتار «آقای هو» برای مخاطبین باورپذیر باشه، مهمه که چه قسمت‌هایی از آرک شخصیتی‌اش به نمایش گذاشته باشه.
در کل برای اینکه فصل اول روی توی سیزده قسمت دربیارن، کارگردان و نویسنده باید کاربلد باشند
حالت ایده‌آلش به نظر من بیست قسمت بود. من شخصا تجربه خوبی از اقتباس‌های سیزده قسمتی ندارم، آخریش هیناماتسوری بود که حداقل برای من، ناامیدکننده بود. همه‌ی اینا به کنار، اگه عوامل ساخت انیمه موفق بشن، ورژن سیزده قسمتی فصل اول، بهترین سناریو ممکن برای انیمه است
قسمت ۲۰۰ مانگای Kimetsu no Yaiba هم اومد و در لول Holy Sh!t قرار داره
احتمالاً حداکثر ۴-۵ قسمت دیگه ادامه داشته باشه.
----------
مانگای Nanatsu هم تموم شد و قسمت آخرش کپی پیست قسمت آخر ناروتو بود و به صورت رسمی هم ادامه‌اش تایید شد که داستان نسل بعده و چهارتا کاراکتر اصلی داره که می‌تونید حدس بزنید کی هستن.
فقط الان سوال پیش میاد سرنوشت «آفتاب» چی میشه؟
----------
مانگای Samurai 8 که پارسال کیشیموتو استارت زده بود هم این هفته به شکل تبر خورده‌ای تموم شد. این جوری که صبح بهش گفتن تمومش کن و اینم تمومش کرده.
یه پتانسیل‌هایی داشت اما تخت بودن شخصیت‌ها و خروار خروار توضیح دادن همه چی توی هر قسمت این مانگا رو کشت.
------
The Promised Neverland هم سنگین بوی الرحمن میده. و اینم مثل Kimetsu توی مسیری داره پیش میره که خوب به نظر میاد و امید میره آبکی تموم نشه.
احتمالاً حداکثر ۴-۵ قسمت دیگه ادامه داشته باشه.
----------
مانگای Nanatsu هم تموم شد و قسمت آخرش کپی پیست قسمت آخر ناروتو بود و به صورت رسمی هم ادامه‌اش تایید شد که داستان نسل بعده و چهارتا کاراکتر اصلی داره که می‌تونید حدس بزنید کی هستن.
فقط الان سوال پیش میاد سرنوشت «آفتاب» چی میشه؟
----------
مانگای Samurai 8 که پارسال کیشیموتو استارت زده بود هم این هفته به شکل تبر خورده‌ای تموم شد. این جوری که صبح بهش گفتن تمومش کن و اینم تمومش کرده.
یه پتانسیل‌هایی داشت اما تخت بودن شخصیت‌ها و خروار خروار توضیح دادن همه چی توی هر قسمت این مانگا رو کشت.
------
The Promised Neverland هم سنگین بوی الرحمن میده. و اینم مثل Kimetsu توی مسیری داره پیش میره که خوب به نظر میاد و امید میره آبکی تموم نشه.
قسمت ۲۰۰ مانگای Kimetsu no Yaiba هم اومد و در لول Holy Sh!t قرار داره
احتمالاً حداکثر ۴-۵ قسمت دیگه ادامه داشته باشه.
--------
The Promised Neverland هم سنگین بوی الرحمن میده. و اینم مثل Kimetsu توی مسیری داره پیش میره که خوب به نظر میاد و امید میره آبکی تموم نشه.
عاقا من وسط خوندن چپتر های جدید این 2 تا خوابم میگیره
مخصوصا neverland
کیمتسو رو تا حدی می‌تونم درک کنم. طراحی‌های مانگا یه جوریه که خیلی‌ها نمی‌تونن جریان نبرد رو توی مانگا درک کنن. منصفانه باید بگم طراحی‌هاش بده. و جای چونه هم ندارهعاقا من وسط خوندن چپتر های جدید این 2 تا خوابم میگیره
مخصوصا neverland
ولی TPN رو سخته بخوام باهات همدردی کنم
همه طراحی‌هاش خوبه و هم تعلیق خوبی توی هر قسمت هست.
خب فصل سوم Psycho-Pass رو تموم کردم و در یک کلمه ضعیف بود
چند مورد از ایراداتش بنظرم :
یکی از ایرادهای این فصل کارکترهاش بودن بطوری که کارکترهای اصلی و باحالی که در فصل های قبل حضور داشتن این فصل حضور ندارن و کاملا به حاشیه رفتن و چند تا کارکتر بشدت نچسب جایگزین شدن و این کارکترهای جایگزین شده فاقد جذابیتن و شخصیت پردازی خوبی ندارن (هر از گاهی از هم کارکترهای اصلی رو یک لحظه نشون میدن تا در ببینده هایپ الکی ایجاد کنن)
ایراد دیگه بنظرم تو بخش داستانه فصل اول انیمه یکی از بهترین انیمه های Psychological/روانشناختی بود و پر از مفاهیم و پیچ و تاپ و دیالوگ های روانشناختی فوق العاده بود (بخصوص دیالوگ های ماکیشیما عالی بودن) و تاثیر روانی سیستم دیکتاکوری سبیل روی جامعه و دست و پنجه نرم کردن کارکترها با این سیستم رو خیلی خوب به تصویر کشید اما تو این فصل این بخش روانشناختی انیمه کاملا از بین رفته و انیمه فقط شده چند تا Case کسل کننده بدون هیچ پیچش و دیالوگ درگیر کننده ای
صحنه های مبارزه و تعقیب و گریز انیمه هم کاملا خز و تکراری بود و بر خلاف فصل اول هیچ جذابیت و هیجانی نداشت
اینم بگم op و ed و موسیقی متن فصل اول خیلی خوب بود ولی تو این فصل اصلا خوب نبودن و کاملا افت رو میشه دید خلاصه اینکه دیدن این فصل حروم کردن حجم و وقت بود. امتیازم : 5/10
چند مورد از ایراداتش بنظرم :
یکی از ایرادهای این فصل کارکترهاش بودن بطوری که کارکترهای اصلی و باحالی که در فصل های قبل حضور داشتن این فصل حضور ندارن و کاملا به حاشیه رفتن و چند تا کارکتر بشدت نچسب جایگزین شدن و این کارکترهای جایگزین شده فاقد جذابیتن و شخصیت پردازی خوبی ندارن (هر از گاهی از هم کارکترهای اصلی رو یک لحظه نشون میدن تا در ببینده هایپ الکی ایجاد کنن)
ایراد دیگه بنظرم تو بخش داستانه فصل اول انیمه یکی از بهترین انیمه های Psychological/روانشناختی بود و پر از مفاهیم و پیچ و تاپ و دیالوگ های روانشناختی فوق العاده بود (بخصوص دیالوگ های ماکیشیما عالی بودن) و تاثیر روانی سیستم دیکتاکوری سبیل روی جامعه و دست و پنجه نرم کردن کارکترها با این سیستم رو خیلی خوب به تصویر کشید اما تو این فصل این بخش روانشناختی انیمه کاملا از بین رفته و انیمه فقط شده چند تا Case کسل کننده بدون هیچ پیچش و دیالوگ درگیر کننده ای
صحنه های مبارزه و تعقیب و گریز انیمه هم کاملا خز و تکراری بود و بر خلاف فصل اول هیچ جذابیت و هیجانی نداشت
اینم بگم op و ed و موسیقی متن فصل اول خیلی خوب بود ولی تو این فصل اصلا خوب نبودن و کاملا افت رو میشه دید خلاصه اینکه دیدن این فصل حروم کردن حجم و وقت بود. امتیازم : 5/10
من اپنینگ ها رو دوست دارمبه خاطر همین هم کلا نظری ندارم که الان این اپنینگ در مقایسه با بقیه انیمه‌ها توی چه سطحیه
همیشه میبینمشون و حتی یه سری از خوباشون رو دان کردم که هر وقت دلم خواست در دسترس باشن و سریع بتونم ببینمشون
ولی از اونجایی که این کامل نیست نظر خاصی روش ندارم ولی این یه تیکه که ازش دیدم بنظر نمیرسه چیز زیاد خاص و مهیجی باشه
البته باید منتظر نسخه کاملش باشیم و ممکن هم هست خود آهنگش چیز خاصی نباشه ولی اون ترتیب تصاویری که روش قرار میدن یه اپنینگ هیجان انگیز برامون بسازه
ولی من باهاش همدردی میکنمولی TPN رو سخته بخوام باهات همدردی کنم
چون من قبل از اینکه انیمه بشه مانگاش رو که میخوندم اصلا نمی تونستم سریع پیش برم و برام خسته کننده بود تا حدی که یه مدتی دراپش و یه جورایی خوش ساخت بودن انیمه بهم کمک کردم مانگا رو ادامه بدم و باقی چپتراش رو بخونم گرچه الان خیلی وقته نخوندمش آخرین چپتری که خوندم فک کنم چپتر 70 بود و الان هم منتظرم مانگا تموم بشه که بشینم تا آخر بخونمش
سلام 
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم
)
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم
)
کار به خلاقیتش ندارم ولی به نظرم جذابیتش اصلاً در حدی نیست که اینقدر overrate ـش کنن. همین فصل چهارم من چند تا از قسمت های آخری رو بدون اینکه ببینم همینطوری جلو زدم چون کاملاً meh بود. شخصیت هاش هم مقوا هستن و اصلاً نمیتونم به عنوان یه اثر خیلی خوب بهش نگاه کنم، بیشتر معمولیه.سلام
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم
My Hero Academia رو آنوگئینگ شروع به خوندنش کردم. به نظرم این مانگا ادامه دهنده‌ی راهیه که ماساشی کیشیموتو با ناروتو شروعش کرد. این دو تا مانگا آرک تایپ‌های یکسانی دارند. از این نظر بخوایم حساب کنیم، My Hero Academia برخلاف Promised Never land و Spy X Family و Demon Slayer از نظر ساختاری نوآوری زیادی نداره. شروع داستان خیلی خوبه. اوایل، این مانگا رو در مقایسه با ناروتو یه کار رو به جلو می‌دونستم. ولی اگه الان بخوام توی تعداد چپترهای یکسان، این دو تا مانگا رو مقایسه کنم، به نظرم ناروتو کار بهتریه. My Hero Academia یه ویژگی خیلی مهم داره. اینکه مانگاکا خوشبختانه جاه‌طلبی بی‌مورد نداره. فرض کن نویسنده‌ای در مورد عشق بین دو نفر در گیرودار یک جنگ داخلی، شروع به نوشتن داستانی بکنه. وسط داستان با خودش فکر کنه که جنگ داخلی خیلی موضوع هیجان انگیزی نیست، به جاش بیایم در مورد حمله فضایی‌ها صحبت کنیمسلام
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم
این میشه مصداق جاه‌طلبی بی‌مورد، نویسنده نفهمیده که هدف اصلی داستانش در مورد عشق بین دو نفر بوده، نه جنگ داخلی که این‌ها درگیرشن. My Hero Academia تا جایی که من مانگا رو خوندم ( یه مقدار جلوتر از فصل سوم انیمه) به هیچ عنوان وارد چنین فضایی نشده. در صورتی که ناروتو توی یک سوم انتهایی داستان از این موضوع داره ضرر می‌بینه.همان‌طور که خودت اشاره بهش کردی، وقتی تعداد کاراکترها زیاده، شخصیت‌پردازی کار سختی میشه. طبیعتا امکان این وجود نداره به تمام شخصیت‌ها به یک اندازه پرداخت بشه، به خاطر همین هم بعضی از کاراکترها تبدیل به شخصیت نمی‌شن و در حد تیپ باقی می‌مونند. این موضوع هیچ ایرادی نداره و توی تمام مدیاهای داستانی ما شاهد چنین چیزی هستیم. بین تمام کسانی که توی آکادمی قرار دارند، فقط سه نفر، یعنی میدوریا، باکوگو و تودوروکی، به شخصیت تبدیل می‌شن. بقیه با وجود اینکه توی داستان حضور پررنگی دارن، ولی از نظر رفتاری هیچ تغییری نمی‌کنند. حالا اگه به ناروتو بخوایم نگاه کنیم توی بازه زمانی مشابه، بین کسانی که هم سن و سال شخصیت اصلی اند، افراد به مراتب بیشتری تبدیل به شخصیت شدن: ساسوکه، ناروتو، نجی، ساکورا، گارا، شیکامورا و هیناتا. به نظرم شخصیتی مثل تِنیا لیدا پتانسیل تبدیل شدن به شخصیت رو داشت. الان این کاراکتر با وجود حضور فیزیکی در داستان و داشتن کلی دیالوگ، تبدیل به شخصیت نشده. نمونه خیلی بارزتر چنین فردی، لوفی، شخصیت اول وان پیسه. شخصیت لوفی توی بیش از هزار قسمت هیچ تغییری نکرده. به طور خلاصه، به نظر من هوریکوشی (نویسنده مانگا) در مورد شخصیت پردازی این اثر، مسیر خیلی امنی رو پیش گرفته تا خودش رو خیلی به دردسر نندازه.
اما در مورد سه تا شخصیت اصلی داستان. فرض کنیم ما شخصیتی داریم، این شخصیت براش مسئله‌ای به وجود اومده و بعد این مسئله براش حل شده. بعدش قراره چه اتفاقی بیافته؟ قرار این شخصیتی که مشکلش حل شده، از نظر رفتاری ثابت باقی بمونه؟ آیا حل شدن مشکل یک شخصیت، باید اون رو از یه کاراکتر داینامیک به یه کاراکتر استاتیک تبدیل کنه؟ هنوز زوده در مورد این مسائل قضاوت کردن، ولی با روندی که نویسنده در پیش گرفته، به نظر من شخصیت‌های موجود در داستان همگی دارن به کاراکترهای استاتیکی تبدیل می‌شن. چطور میشه از این روند جلوگیری کرد؟ اصلا چه مسائلی باعث میشه که رفتار شخصیت‌ها عوض بشن؟ اگر فردی با اتفاقی مواجه بشه که این اتفاق، هنجارهای موجود در ذهنش رو به چالش بکشه، این فرد پتانسیل تغییر کردن رو پیدا می‌کنه. برای این کار نویسنده باید جاه طلب‌تر باشه و یه مقدار متفاوت به مسائل نگاه بکنه. مثال خیلی خوبش میشه برج خدا. من هنوز چنین چیزی رو توی My Hero Academia ندیدم. اتفاق‌هایی که توی داستان می‌افتن، صرف نظر از جذابیتشون، کاراکترهای داستان رو از نظر ذهنی دچار تردید نمی‌کنند.
نکته بعدی در مورد آنتاگونیست‌های داستانه. خیلی بدن
نه از نظر شخصیتی جذاب‌اند و نه اینکه اصولا تهدیدی به حساب می‌یان یه مقدار به نظرم بی عرضه‌ان نقطه ضعف جدی مانگا/انیمه به نظر همین آنتاگونیست‌های خنثی هستن.در مجموع به نظرم My Hero Academia مانگاه/انیمه خوبیه. بزرگترین نقطه قوت داستان، روایتش هست. منظور از روایت هم نحوه تعریف کردن پلات توی داستانه. اگه پلات داستان در مورد مسابقه است، این مسابقه به شکل جذابی روایت میشه. آنتاگونیست‌های خنثی بزرگترین نقطه ضعف داستان‌اند. اگه از آنتاگونیست‌ها فاکتور بگیریم، سایر کاراکترهای داستان شخصیت‌پردازی قابل قبولی دارند، ولی این شخصیت پردازی ایده‌آل نیست. در مقایسه با بعضی از شونن هم عصرش که توی مجله جامپ منتشر می‌شن، مثل Promised Never land و Spy X Family و Demon Slayer کار ضعیف‌تریه.
کاربرانی که این قسمت را مشاهده میکنند
Google