سلام من 2 فصل nantsu no taizai رو دیدم بعد اومدم فصل 3 رو ببینم دیدم امتیازش تو mal خیلی پایینه . خواستم ببینم اگه مانگاش خوبه ادامرو از مانگا بخونم
مانگاش خوبه ولی خب از اونایی هم نیست که بگم مانگاشو به انیمه ترجیح میدمسلام من 2 فصل nantsu no taizai رو دیدم بعد اومدم فصل 3 رو ببینم دیدم امتیازش تو mal خیلی پایینه . خواستم ببینم اگه مانگاش خوبه ادامرو از مانگا بخونم
چییییی! db دوست نداری؟؟؟ الحق که مرتدی امیر تو نیاز به prophet داری! ...کاری به سلیقه هچل هفتت هم ندارم.. ولی جدا از شوخی حتما db:kakarot رو بازی کن واقعا محشره.......Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba - Hinokami Keppuutan developed by CyberConnect2; debut trailer, screenshots - Gematsu
Holy Sh!t !!!
بالاخره CC2 با یک بازی انیمه ای برگشت
اینو باید بازی کرد!!!!
پ.ن: کی CC2 بازی وان پیس میسازه
پ.ن2: یادم نبود DB کاکاروت هم CC2 میسازه...چون DB دوست ندارم و پیگیرش نبودم یادم رفته بود ولی به هر حال CC2
قسمت ۲۰۰ مانگای Kimetsu no Yaiba هم اومد و در لول Holy Sh!t قرار داره
احتمالاً حداکثر ۴-۵ قسمت دیگه ادامه داشته باشه.
--------
The Promised Neverland هم سنگین بوی الرحمن میده. و اینم مثل Kimetsu توی مسیری داره پیش میره که خوب به نظر میاد و امید میره آبکی تموم نشه.
کیمتسو رو تا حدی میتونم درک کنم. طراحیهای مانگا یه جوریه که خیلیها نمیتونن جریان نبرد رو توی مانگا درک کنن. منصفانه باید بگم طراحیهاش بده. و جای چونه هم ندارهعاقا من وسط خوندن چپتر های جدید این 2 تا خوابم میگیره
مخصوصا neverland
من اپنینگ ها رو دوست دارمبه خاطر همین هم کلا نظری ندارم که الان این اپنینگ در مقایسه با بقیه انیمهها توی چه سطحیه
ولی من باهاش همدردی میکنمولی TPN رو سخته بخوام باهات همدردی کنم
کار به خلاقیتش ندارم ولی به نظرم جذابیتش اصلاً در حدی نیست که اینقدر overrate ـش کنن. همین فصل چهارم من چند تا از قسمت های آخری رو بدون اینکه ببینم همینطوری جلو زدم چون کاملاً meh بود. شخصیت هاش هم مقوا هستن و اصلاً نمیتونم به عنوان یه اثر خیلی خوب بهش نگاه کنم، بیشتر معمولیه.سلام
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم)
My Hero Academia رو آنوگئینگ شروع به خوندنش کردم. به نظرم این مانگا ادامه دهندهی راهیه که ماساشی کیشیموتو با ناروتو شروعش کرد. این دو تا مانگا آرک تایپهای یکسانی دارند. از این نظر بخوایم حساب کنیم، My Hero Academia برخلاف Promised Never land و Spy X Family و Demon Slayer از نظر ساختاری نوآوری زیادی نداره. شروع داستان خیلی خوبه. اوایل، این مانگا رو در مقایسه با ناروتو یه کار رو به جلو میدونستم. ولی اگه الان بخوام توی تعداد چپترهای یکسان، این دو تا مانگا رو مقایسه کنم، به نظرم ناروتو کار بهتریه. My Hero Academia یه ویژگی خیلی مهم داره. اینکه مانگاکا خوشبختانه جاهطلبی بیمورد نداره. فرض کن نویسندهای در مورد عشق بین دو نفر در گیرودار یک جنگ داخلی، شروع به نوشتن داستانی بکنه. وسط داستان با خودش فکر کنه که جنگ داخلی خیلی موضوع هیجان انگیزی نیست، به جاش بیایم در مورد حمله فضاییها صحبت کنیم این میشه مصداق جاهطلبی بیمورد، نویسنده نفهمیده که هدف اصلی داستانش در مورد عشق بین دو نفر بوده، نه جنگ داخلی که اینها درگیرشن. My Hero Academia تا جایی که من مانگا رو خوندم ( یه مقدار جلوتر از فصل سوم انیمه) به هیچ عنوان وارد چنین فضایی نشده. در صورتی که ناروتو توی یک سوم انتهایی داستان از این موضوع داره ضرر میبینه.سلام
چند وقته توی کامنت های سیزن 4 بوکونو هیرو میبینم ازش به عنوان یه شونن الکی بزرگ شده و یه اثر overrated نام میبرن. خب من ادعا ندارم که این شونن تونسته جا جای پای 3big بزاره ولی بنظرم اینجور خطاب کردنش هم خارج از انصاف ـه. الان قصدم مقایسه نیست و بنظرم مقایسه دو انیمه از نظر کلی با هم کار مزخرفیه البته که میشه دو تا انیمه رو بصورت جز به جز با هم مقایسه کرد و جنبه های مشترکشون رو از این نظر که کدوم بهتر کار شده بررسی کرد ولی معمولا نتیجه ای که من دیدم کاربرا میخوان بهش برسن اینه که این انیمه کپی فلان انیمه اس یا این انیمه چکیده، مخلوط یا ادغام شده این چند تا انیمه اس که بنظرم مزخرف ترین نوع نتیجه ایه که میشه از بررسی یه انیمه گرفت. چون بغیر از اون جنبه های مشترک که معمولا بخاطر ژانر مشترکی که آثار درشون قرار دارن تا حدی اجتناب ناپذیره، هر انیمه ای ویژگی ها منحصر به فرد و ظرایف خاص خودش رو داره که از خلاقیت نویسنده همون اثر تراوش شده.
میدونم که این بحث شاید اونقدر ابتدایی و تابلو باشه که گفتنش کلیشه ای و خسته کننده بنظر بیاد ولی بزارین اینطور بگم که خلاقیت و ابداع یک چیزِ بدیع و نو در واقع همون به کارگیری دانسته های قبلی خودمون و تغییر یا ادغام اونا برای عرضه یه محصول یا یه فکر و به محبوبیت رسوندن اونه که ممکنه حتی این فکر یا ایده از قبل وجود داشته ولی فقط وقتی دنیا اونو خلاقیت به حساب میاره که کسی اونو با یه فرم جذاب و مناسب به جهانیان عرضه کنه و با این کار اون ایده اولیه رو زنده میشه. مثل اینه که میان با استفاده از گره زدن یه فکر و ایده قدیمی با اتمسفر جدید که الان شکل گرفته یه محصول جذاب تولید میکنند و از قبال اون کلی هم سود میبرن در حالی که این چیزی که باعث جذابیت اون اثر شده در واقع همون ایده های قدیمی، آرشیو شده یا بعضا غیر محبوب زمان خودش بوده.
حالا از بحث اصلی خارج نشم. در مورد بوکونو هیرو من شخصا ازش خوشم میاد (به سلیقه ام میخوره) و جزو "تاپ های شونن" به حساب میارمش حالا میخواد این عنوان که گفتم رو به عنوان شاهکار برداشت کنید یا نکنید؛ برام مهم نیست. بحث من سر اینه که سیر شخصیتی که در بوکونو هیرو میبینیم، اینکه به این تعداد از شخصیت با این انسجام داستانی میپردازه اصلا چیزی نیست که از یه نویسنده عادی بر بیاد و یه اثر معمولی بشه نتیجه اش. حالا من راستش بیشتر اثار فاخر رو دیدم و شاید اصلا نتونم یه نویسنده عادی براتون مثال بیارم که بگم کوهی هوریکوشی مثلا نسبت به اون خیلی خاص تر کار کرده (گرچه اگه مجبور باشم شاید یه گزینه هایی مد نظرم باشه) به هر حال؛ این همه متن که نوشتم و خودم و شما رو خسته کردم هدفم این بود که نظر بقیه رو هم در مورد بوکونو هیرو به عنوان یه اثر شونن نسل جدید بدونم.
پ ن:
1) اون مطلبی که در مورد خلاقیت بود شاید خیلی خلاصه یا تک وجهی به قضیه نگاه کردم و میشه به مسئله خلاقیت از جهات دیگه ای هم نگاه کرد ولی من خواستم از این جنبه بهش نگاه کنم چون میخواستم این جواب اون کامنتایی باشه که روی تکراری بودن این اثر مانور میدن (گرچه من در مورد تکراری بودن بیشتر ادعا دیدم تا فکت)
2) گفتم که شما نظراتتون رو بگین در حالی که نظرات خودم نگفته باقی موند. خب اگه چند نفر نظراتشون رو بگن منم نظراتم رو بصورت تکمیلی میارم و لطفا نظراتتون همراه با فکت باشه نه فقط یه ادعا و حکم صادر کردن ممنون
3) نمیدونم فک کنم آکیبا بود که قبلا در مورد شخصیت آنتاگونیستی که توی همین فصل چهار بود یه نظری داده و گفت که در حد انتظارتش نبود. خب به نظر منم میتونست بهتر باشه ولی با توجه به تعداد قسمتی که صرف معرفی و در ادامه اکت کاراکتر شد بنظرم روایت قابل قبولی رو شاهد بودیم.
4) باورتون میشه که کسی نسبت به کیفیت بصری این انیمه ایراد گرفته باشه که کیفیتش مزخرف و بده؟
5) معمولا کاری به کامنت هایی که بدون فکت در مورد یه اثر حکم صادر میکنند ندارم (یه وقته میام و حس خودم رو نسبت به یه اثر بیان میکنم و میگم مثلا به سلیقه من نخورد این بحثش جداست، ولی وقتی قصد دارم نسبت به یه موضوع حکم کنم نمیشه بیام و همین طوری بدون فکت یه حکمی بندازم وسط یه برچسبی به یه اثر بزنم و بعدم بگم نظرمو گفتم) ولی از اونجایی که چند وقت نظراتم توی انیمه لیست تایید نشدن این حرفا مونده بود رو دلم سنگینی میکرد.
مرسی از وقتی که میزارین و نظر خودتون رو میگین
(لطفا خودتون متنم رو استیکریزه در نظر بیارین حوصله استیکر زدن ندارم)