Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
می‌خواستم بزارم باز یه ۴-۵ تا انیمه که دیدم یه جا در موردشون پست بدم ولی خب دیدم اونجوری (مثل دفعه قبلی) طولانی میشه پستم و احتمالا حس پست دادن کلا میپره 
از این رو (!) دو تا کار دیگه رو تموم کردم که میخوام یکم در موردشون پر چونگی کنم
Kimi to Boku
این رو من یه قرن پیش بعد از توصیه و تبلیغات امیر استارتش رو زدم ولی خب وسطای کار یهو بی میلی بینمون افتاد و ولش کردم چندوقت پیش دوباره یه نگاه به آيکون فولدرش که مظلومانه نشسته بود داشته نگاه میکرد انداختم و تصمیم گرفتم ادامه‌اش بدم و خب دیگه یه جا تا آخرش رفتم
داستان انیمه در مورد ۵ تا دوست دوران دبیرستان و اتفاقات روزمره‌ای هست که براشون میوفته. کار خوبیه. شخصیتای باحالی داره، کمدیش هم خوبه.... کلا خوبه دیگه، واقعا نمیدونم چطوری در موردش توضیح بدم از اونجایی که پلات منسجمی نداره و اکثر اوقات تمرکز روی داستان‌های فردی توی هر قسمته، زیاد این موردش با سلیقه من جور نبود و دلیل اصلیی هم که وسطای کار ولش کردم همین موضوع بود، نه کیفیت کلی کار. البته رابطه بین شخصیتا خیلی خوب و جالب کار شده و همیشه سرگرمتون میکنه. حتی توی بعضی ساب پلات‌های داستانی مثل رابطه شخصیت X با Y میشه (اسمای برای جلوگیری از اسپویل و تنبلی برای استفاده از اسپویلر سانسـور شدن ) پیشرفت‌هایی رو بین روابط دید ولی خب خیلی جزیی و کوتاه هستند.
در کل انیمه جالبی بود و از این کاراست که بین انیمه‌های دیگه باید یکی دو قسمتش رو دید و یکم به آرامش رسید. بین شخصیتا من اول از همه این دوتا برادر دوقلو ناقلا، یوکی و یوتا رو خیلی دوست داشتم و بعدش هم چزیرو که یکم بیشتر از باقی شخصیتا بهش پرداخته میشه.
اینم یه گیف از برادرا و شیطنتاشون که در طول انیمه خوب آدم رو میخندونند (اسپویل نداره چون همونطوری که گفتم پلات کلی در کار نیست ولی بازم میزارمش توی اسپویلر)
===
Toradora
وای که چقدر این انیمه خوب بود. بدون شک یکی از بهترین کارهای رومنس/مدرسه‌ای که تا الان دیدم. یعنی خودتون رو آماده کنید که الان میخوام کلی قربون صدقه‌اش برم
از پلات داستان تا رابطه بین شخصیتا و پیشرفت این روابط بگیر، تا میکس خوبی که بین المان‌های مختلفش مثل کمدی و درام داشت، همه عالی بودن. از همون برخورد اول آدم عاشق شخصیت ریوجی میشه. کسی که هم به فکر بقیه است و بهشون اهمیت میده و هم اینکه نیاز‌ها و خواسته‌های خودش رو در نظر میگیره و نسبت بهشون بی اهمیت نیست. این موضوعیه که متاسفانه اکثر سازنده‌ها (توی هر مدیومی) موقع ساخت شخصیت‌های اصلی اون رو نادیده میگیرن و شخصیت نهایی یه آدم کاملا Selfless و به طرز حال بهم‌زنی Do-Gooder میشه که خوبی رو درون قلب هر آدمی میبینه و به نظرش همه می‌تونند خودشون رو تغییر بدن و بلا بلا بلا بلا.... یعنی کار میکنند که آدم با دیدن ریخت طرف می‌خواد مانیتور رو توی سر خودش خورد کنه
خوشبختانه ریوجی اینطوری نیست و با وجود توجه به دیگران خودش هم در نظر میگیره و اصلا گاهی خودخواه میشه که این موضوع خیلی به باورپذیری شخصیت کمک میکنه.
از ریوجی که بگذریم میرسیم به شخصیت تایگا که یکی از سورپرایز‌های کار برای من بود. وقتی یه مدت انیمه/فیلم/بازی و... تجربه کنی دیگه با کلیشه‌های اون مدیوم آشنا میشی و یه سری موارد برات قابل پیش‌بینی میشن. تایگا یکی از اون شخصیتا بود که من اوایل کار فکر می‌کردم قراره یکی از اون کلیشه شخصیت‌های از خود راضی و روی اعصاب باشه که بعد از یه مدت شخصیت اصلی کاملا بیخود و بی‌جهت و بعد از ۴۰ هزار تا تو سری خوردن از روی مازوخیسم بهش علاقه مند میشه ولی خب خوشبختانه انیمه خیلی زود بهم نشون داد که اشتباه می‌کردم و پشت این چهره به ظاهر خشن تایگا یه شخصیت دوست داشتنی، شکننده و مهربون وجود داره که آدم اصلا نمیتونه عاشقش نشه 
حقیقتا شخصیتای فرعی کار بجز یکیشون که اونم باز سورپرایزم کرد و خیلی شخصیت جالبی از آب در اومد (نمیخوام اسمش رو بگم) باقی زیاد به دلم ننشستن و خصوصا یکی از اونا بدجوری روی اعصابم راه میرفت. هرچند بعدا مشخص شد که دلیل خوبی پشت کاراش بود ولی خب.... روی اعصاب بود دیگه
رابطه اولیه بین شخصیت‌ها، تغییراتی که در طول زمان در اون به وجود میاد و به شکل نهایی خودش میرسه خیلی سیر جالبی توی این انیمه داشت و دیدنش برام واقعا لذت بخش بود. خصوصا به نظرم نحوه‌ای که کار جلو رفت موقعی که به Climax و اوج خودش رسید خیلی برای خود من لذت بخش بود.
یه گیف بزارم از صحنه‌ای که فکر کنم همه کسایی که انیمه رو دیدن (از جمله خودم) موقع دیدنش نیششون تا بناگوش باز بود چون خیلی منتظر دیدنش بودن ناگفته فکر کنم مشخص باشه که به هیچ عنوان اگر انیمه رو ندیدید نباید این اسپویلر رو باز کنید چون اسپویل وحشتناک خفنیه.
فقط من یه چیزی در مورد این انیمه بگم که واقعا یه ضدحال بزرگ برای من و فکر کنم تمام کسایی که این انیمه رو دیدن به حساب میومد، پایان انیمه به طرز غیرقابل تصوری کوتاه بود. من واقعا موندم سازنده‌ها کی میخوان یاد بگیرن که مخاطب به حس Closure احتیاج داره. طرف کل کار رو برای رسیدن به اینجا دنبال کرده، روابط و پیچیدگی شخصیتا همه برای رسیدن به این نقطه از داستان شکل گرفته و تغییر کردن ولی همین که به این بخش میرسیم سریعا کار تموم میشه.
اینجوری میشه که شروع انیمه عالی، روند داستان عالی، شخصیتا عالی.... پایان کار شدیدا کوتاه. این فقط مختص این انیمه یا اصلا این مدیوم هم نیست. نمیدونم شاید سازنده‌ها می‌ترسن از اینکه بعد از تموم شدن اتفاقات اصلی داستان یکم بیشتر پیش شخصیتا بمونند و نگران خراب کردن وجه اونا هستند، یا اینکه وجود این نیاز برای مخاطب رو درک نمیکنند. چون توی فروم بازی هستیم فکر کنم الان راحت ترین مثال برای این مورد Mass Effect 3 باشه که شدیدا هم داد مخاطبا رو در آورد چون اصلا حس Closure نداشت. متاسفانه این مورد توی انیمه‌ها هم کم نیست و تا اینجایی که من دیدم خیلی از کارهای خوب از این موضوع رنج میبرن. واقعا چه اشکالی داره؟ بعد از تمام شدن داستان اصلی، یک یا دو قسمت اضافی ساخته بشه تا نشون بده شخصیت‌های محبوبی که این همه وقت دنبالشون می‌کردیم بعد از جریانات داستان الان در چه وضعیتی به سر میبرن و چکار میکنند. امیدوارم در آینده سازنده‌ها بیشتر به این مورد بپردازن و براش اهمیت قائل بشن.
خلاصه بجز این یه مورد که می‌تونست خیلی بهتر باشه، Toradora یکی اون کارهایی بود که شدیدا ازش لذت برم و به همه دوستان توصیه میکنم اگر به سبک رومنس/مدرسه‌ای علاقه دارن و هنوز این انیمه رو ندیدن، هرچه زودتر نسبت به دیدنش اقدام کنند چون واقعا یه کار فوق‌العاده رو دارن از دست میدن
===
اوه اوه اوه چقدر نوشتم :sweatsmile: فکر کنم از این به بعد بهتره یه انیمه یه انیمه پست بدم :sweatsmile::tearsofjoy:
از این رو (!) دو تا کار دیگه رو تموم کردم که میخوام یکم در موردشون پر چونگی کنم Kimi to Boku
این رو من یه قرن پیش بعد از توصیه و تبلیغات امیر استارتش رو زدم ولی خب وسطای کار یهو بی میلی بینمون افتاد و ولش کردم
چندوقت پیش دوباره یه نگاه به آيکون فولدرش که مظلومانه نشسته بود داشته نگاه میکرد انداختم و تصمیم گرفتم ادامه‌اش بدم و خب دیگه یه جا تا آخرش رفتم داستان انیمه در مورد ۵ تا دوست دوران دبیرستان و اتفاقات روزمره‌ای هست که براشون میوفته. کار خوبیه. شخصیتای باحالی داره، کمدیش هم خوبه.... کلا خوبه دیگه، واقعا نمیدونم چطوری در موردش توضیح بدم
از اونجایی که پلات منسجمی نداره و اکثر اوقات تمرکز روی داستان‌های فردی توی هر قسمته، زیاد این موردش با سلیقه من جور نبود و دلیل اصلیی هم که وسطای کار ولش کردم همین موضوع بود، نه کیفیت کلی کار. البته رابطه بین شخصیتا خیلی خوب و جالب کار شده و همیشه سرگرمتون میکنه. حتی توی بعضی ساب پلات‌های داستانی مثل رابطه شخصیت X با Y میشه (اسمای برای جلوگیری از اسپویل و تنبلی برای استفاده از اسپویلر سانسـور شدن ) پیشرفت‌هایی رو بین روابط دید ولی خب خیلی جزیی و کوتاه هستند.در کل انیمه جالبی بود و از این کاراست که بین انیمه‌های دیگه باید یکی دو قسمتش رو دید و یکم به آرامش رسید. بین شخصیتا من اول از همه این دوتا برادر دوقلو ناقلا، یوکی و یوتا رو خیلی دوست داشتم و بعدش هم چزیرو که یکم بیشتر از باقی شخصیتا بهش پرداخته میشه.
اینم یه گیف از برادرا و شیطنتاشون که در طول انیمه خوب آدم رو میخندونند
(اسپویل نداره چون همونطوری که گفتم پلات کلی در کار نیست ولی بازم میزارمش توی اسپویلر)
Toradora
وای که چقدر این انیمه خوب بود. بدون شک یکی از بهترین کارهای رومنس/مدرسه‌ای که تا الان دیدم. یعنی خودتون رو آماده کنید که الان میخوام کلی قربون صدقه‌اش برم
از پلات داستان تا رابطه بین شخصیتا و پیشرفت این روابط بگیر، تا میکس خوبی که بین المان‌های مختلفش مثل کمدی و درام داشت، همه عالی بودن. از همون برخورد اول آدم عاشق شخصیت ریوجی میشه. کسی که هم به فکر بقیه است و بهشون اهمیت میده و هم اینکه نیاز‌ها و خواسته‌های خودش رو در نظر میگیره و نسبت بهشون بی اهمیت نیست. این موضوعیه که متاسفانه اکثر سازنده‌ها (توی هر مدیومی) موقع ساخت شخصیت‌های اصلی اون رو نادیده میگیرن و شخصیت نهایی یه آدم کاملا Selfless و به طرز حال بهم‌زنی Do-Gooder میشه که خوبی رو درون قلب هر آدمی میبینه و به نظرش همه می‌تونند خودشون رو تغییر بدن و بلا بلا بلا بلا.... یعنی کار میکنند که آدم با دیدن ریخت طرف می‌خواد مانیتور رو توی سر خودش خورد کنه
خوشبختانه ریوجی اینطوری نیست و با وجود توجه به دیگران خودش هم در نظر میگیره و اصلا گاهی خودخواه میشه که این موضوع خیلی به باورپذیری شخصیت کمک میکنه.
از ریوجی که بگذریم میرسیم به شخصیت تایگا که یکی از سورپرایز‌های کار برای من بود. وقتی یه مدت انیمه/فیلم/بازی و... تجربه کنی دیگه با کلیشه‌های اون مدیوم آشنا میشی و یه سری موارد برات قابل پیش‌بینی میشن. تایگا یکی از اون شخصیتا بود که من اوایل کار فکر می‌کردم قراره یکی از اون کلیشه شخصیت‌های از خود راضی و روی اعصاب باشه که بعد از یه مدت شخصیت اصلی کاملا بیخود و بی‌جهت و بعد از ۴۰ هزار تا تو سری خوردن از روی مازوخیسم بهش علاقه مند میشه
ولی خب خوشبختانه انیمه خیلی زود بهم نشون داد که اشتباه می‌کردم و پشت این چهره به ظاهر خشن تایگا یه شخصیت دوست داشتنی، شکننده و مهربون وجود داره که آدم اصلا نمیتونه عاشقش نشه حقیقتا شخصیتای فرعی کار بجز یکیشون که اونم باز سورپرایزم کرد و خیلی شخصیت جالبی از آب در اومد (نمیخوام اسمش رو بگم) باقی زیاد به دلم ننشستن و خصوصا یکی از اونا بدجوری روی اعصابم راه میرفت. هرچند بعدا مشخص شد که دلیل خوبی پشت کاراش بود ولی خب.... روی اعصاب بود دیگه
رابطه اولیه بین شخصیت‌ها، تغییراتی که در طول زمان در اون به وجود میاد و به شکل نهایی خودش میرسه خیلی سیر جالبی توی این انیمه داشت و دیدنش برام واقعا لذت بخش بود. خصوصا به نظرم نحوه‌ای که کار جلو رفت موقعی که به Climax و اوج خودش رسید خیلی برای خود من لذت بخش بود.
یه گیف بزارم از صحنه‌ای که فکر کنم همه کسایی که انیمه رو دیدن (از جمله خودم) موقع دیدنش نیششون تا بناگوش باز بود چون خیلی منتظر دیدنش بودن
ناگفته فکر کنم مشخص باشه که به هیچ عنوان اگر انیمه رو ندیدید نباید این اسپویلر رو باز کنید چون اسپویل وحشتناک خفنیه.
چیه؟ نکنه انتظار داشتید خود بوسه هم توی گیف باشه؟ 
:smirkcat:
:smirkcat:فقط من یه چیزی در مورد این انیمه بگم که واقعا یه ضدحال بزرگ برای من و فکر کنم تمام کسایی که این انیمه رو دیدن به حساب میومد، پایان انیمه به طرز غیرقابل تصوری کوتاه بود. من واقعا موندم سازنده‌ها کی میخوان یاد بگیرن که مخاطب به حس Closure احتیاج داره. طرف کل کار رو برای رسیدن به اینجا دنبال کرده، روابط و پیچیدگی شخصیتا همه برای رسیدن به این نقطه از داستان شکل گرفته و تغییر کردن ولی همین که به این بخش میرسیم سریعا کار تموم میشه.
اینجوری میشه که شروع انیمه عالی، روند داستان عالی، شخصیتا عالی.... پایان کار شدیدا کوتاه. این فقط مختص این انیمه یا اصلا این مدیوم هم نیست. نمیدونم شاید سازنده‌ها می‌ترسن از اینکه بعد از تموم شدن اتفاقات اصلی داستان یکم بیشتر پیش شخصیتا بمونند و نگران خراب کردن وجه اونا هستند، یا اینکه وجود این نیاز برای مخاطب رو درک نمیکنند. چون توی فروم بازی هستیم فکر کنم الان راحت ترین مثال برای این مورد Mass Effect 3 باشه که شدیدا هم داد مخاطبا رو در آورد چون اصلا حس Closure نداشت. متاسفانه این مورد توی انیمه‌ها هم کم نیست و تا اینجایی که من دیدم خیلی از کارهای خوب از این موضوع رنج میبرن. واقعا چه اشکالی داره؟ بعد از تمام شدن داستان اصلی، یک یا دو قسمت اضافی ساخته بشه تا نشون بده شخصیت‌های محبوبی که این همه وقت دنبالشون می‌کردیم بعد از جریانات داستان الان در چه وضعیتی به سر میبرن و چکار میکنند. امیدوارم در آینده سازنده‌ها بیشتر به این مورد بپردازن و براش اهمیت قائل بشن.
خلاصه بجز این یه مورد که می‌تونست خیلی بهتر باشه، Toradora یکی اون کارهایی بود که شدیدا ازش لذت برم و به همه دوستان توصیه میکنم اگر به سبک رومنس/مدرسه‌ای علاقه دارن و هنوز این انیمه رو ندیدن، هرچه زودتر نسبت به دیدنش اقدام کنند چون واقعا یه کار فوق‌العاده رو دارن از دست میدن
===
اوه اوه اوه چقدر نوشتم :sweatsmile: فکر کنم از این به بعد بهتره یه انیمه یه انیمه پست بدم :sweatsmile::tearsofjoy:
آخرین ویرایش:
چرا اینقدر عالی بود این قسمت ؟؟؟؟؟!!!!! لامصب بدجوری توی خماری گذاشتم
اصلا نمیشه تا هفته ی دیگه صبر کرد ....
اصلا نمیشه تا هفته ی دیگه صبر کرد ....
واقعا چقدر مسخره تموم شد این مبارزه ... کل هیجانی که داشتم یه جا از گلوم بیرون رفت
در کل این آرک پایان ضعیفی داشت امیدم به آرک بعدیه
در کل این آرک پایان ضعیفی داشت امیدم به آرک بعدیه
میگم راستی دیگه از این نظرسنجی‌های بهترین انیمه فصل/سال 20XX نمیذارید؟ 
توی پست اول مال سال 2014 رو دیدم ولی مثل اینکه بعد از اون دیگه نذاشتید
توی پست اول مال سال 2014 رو دیدم ولی مثل اینکه بعد از اون دیگه نذاشتید 
یه چیزی درمورد ادمیرالهای وان پیس هست
ساکازوکی قدرت ماگما داره با قلب یخی و بیرحم.
آئوکیجی قدرت یخ داره با قلب گرم و مهربان.
کیزارو قدرت نور داره ولی خیلی اهسته صحبت و حرکت میکنه.
فویجتورآ نابیناست ولی چیزهای رو میبینه که بقیه با چشم نمیتونن ببینن!.
آئوکیجی قدرت یخ داره با قلب گرم و مهربان.
کیزارو قدرت نور داره ولی خیلی اهسته صحبت و حرکت میکنه.
فویجتورآ نابیناست ولی چیزهای رو میبینه که بقیه با چشم نمیتونن ببینن!.
می‌خواستم بزارم باز یه ۴-۵ تا انیمه که دیدم یه جا در موردشون پست بدم ولی خب دیدم اونجوری (مثل دفعه قبلی) طولانی میشه پستم و احتمالا حس پست دادن کلا میپره
اوه اوه اوه چقدر نوشتم :sweatsmile: فکر کنم از این به بعد بهتره یه انیمه یه انیمه پست بدم :sweatsmile::tearsofjoy:
آقا دمت گرم الان Toradora رو میرم تو کارش
از الان دقیق 2 روز و 16 دقیقه ی دیگه زمان پخششه
پ.ن : برای دیدن زمان پخش هر قسمت انیمه های فصلی از این سایت میتونید استفاده کنید
Spring 2016 Anime Chart - Television | LiveChart.me
خواهش میکنم، همین که فهمیدم یکی واقعا پستام رو میخونه خودش خیلیهآقا دمت گرم الان Toradora رو میرم تو کارش
===
Boku wa Tomodachi ga Sukunai یا همون Hagani
Season 1&2
یه کار کمدی/مدرسه‌ای/ایچی جالب بود، یا حداقل اینطوری شروع شد
پلات کلی کار در مورد چندتا دانش‌آموز دبیرستانیه که دوست ندارن و برای پیدا کردن دوست یه کلاب راه می‌ندارن. این که اشخاصی که به دلایل مختلفی نتونستن توی مدرسه با دانش‌آموزای عادی دوست بشن حالا قراره یه جا کنار هم جمع بشن تا دوست پیدا کنند..... یعنی اصلا داره داد میزنه یه پیش زمینه عالی برای دیدن یه عالمه صحنه کمدیه خوشبختانه انیمه خیلی خوب از این پتانسیل استفاده میکنه و موقع دیدنش تقریبا همیشه لبخند روی صورتتون هست. انیمه رو میشه از این کارهای هر قسمت یه داستانی به حساب آورد ولی خب روابط شخصیتا و پیشرفت اونا در طول داستان دیده میشه و وقایع گذشته روی داستان و وضعیت شخصیتا تاثیر میذارن، پس میشه یه جورایی گفت پلات کلی هم داره که هرچی جلوتر برید پررنگ‌تر هم میشه.آها یه نکته‌ای رو به نظرم لازمه تا قبل از اینکه جلوتر برم مشخص کنم
ایچی کار چه از لحاظ کیفیت و چه کمیت شدیدا بالاست پس اگه با ایچی مشکل دارید یا زیاد اهل طنز نیستید به نظرم بیخیال این انیمه بشید بهتره. خب بریم ادامه توضیحات شخصیتای کار اوایل زیاد به دلم ننشتن خصوصا یکی دوتاشون ولی خب بعد از گذشت یه مدت کم کم جاشون رو تو دلتون پیدا میکنند
خصوصا یکی از شخصیتا بدجوری شخصیتش دوست داشتنی میشه و کلا تغییر و رشدش در طول انیمه وحشتناک خوبه.بعد از دیدن دو فصل از انیمه و دقیقا بعد از تموم شدن فصل دوم، مسئله‌ای که بیشتر از همه برام جالب به نظر میومد، تغییر سبک انیمه اونم به صورت کاملا Seamless بود که تا وقتی انیمه رو تموم نکردم اصلا متوجه‌اش نشدم. انیمه به عنوان یه کار «کمدی/مدرسه‌ای/ایچی» شروع میشه ولی کم کم ایچی کار شروع میکنه به کم شدن (خصوصا توی فصل ۲) و رومنس به کار اضافه میشه جوری که این آخرا دیگه سبک کار شده بود «کمدی/مدرسه‌ای/رومنس/ایچی»
جالبترین بخش کار همونطوری که گفتم اینه که این تغییرات کاملا آروم آروم و Seamless اتفاق میوفتن جوری که یهو به خودت میای میبینی کلا کار با اون چیزی که توی قسمتای اول فصل یک میدیدی فرق کرده.و اما برسیم به بخش اسپویلر
کسی که انیمه رو بهم معرفی کرد گفت بعد از اینکه دیدیش بهش بگم توی تیم کدوم شخصیت قرار گرفتم و از کدومشون بیشتر خوشم میاد که خب این رو دیگه بدون اسپویل نمیشه گفت از اونجایی که در مورد تغییرات شخصیتا میخوام صحبت کنم طبیعتا اسپویل از جای جای انیمه و هر دو فصل قراره توی نوشته‌ام دیده بشه پس تگ اسپویلر رو برای هر دو فصل و کل انیمه میزنم آقا نه سنا نه ایزورا...... TeamRika#
باهوش، خوشگل، بانمک،هم مهربون و هم بدجنس، شجاع، منحرف (اینم نکته مثبت حساب میشه
).... آخه دختر به این خوبی کجا گیر آدم میاد؟ نه خداییش، اصلا دختر رویاهاست لامذهب یعنی خاک بر اون سر سیب زمینی کوداکا بکنم که این رو به چشم دختر نمیبینه و اون چشم کور شده‌اش فقط روی سنا و ایروزاست.یعنی باید بره بمیره، مرتیکه بی بخار بدسلیقه 
خب حالا که تخلیه انرژی شدم یکم ( ) برگردیم سر موضوع اصلی.... سنا یا ایزورا؟ هممم.. اگه فصل یک این سوال رو ازم میپرسیدن برام خیلی سخت بود جواب بدم، چون هر دو شخصیت هم خوبی‌هاشون رو داشتن و هم اشکالاتشون. ایزورا که کلا مایه سرگرمی ماست و ۹۰٪ اوقات موجبات خنده رو اون برامون فراهم میکنه یعنی چقدر این ایزورا ناقلاست 
خصوصا وقتایی که با سنا کل کل میکنه و حرص سنا رو در میاره خیلی باحاله، مثلا اونجایی که مجبور کرد دیالوگای اون بازی Er*ge اش رو بخونه خدا بود ولی با وجود این بعضی جاها واقعا زیاده روی میکنه و آدم دلش برای سنا میسوزه. مثلا توی فصل اول اونجایی که سنا تازه گوشی خریده بود، وقتی کاری کرده بود که هی گوشی سنا ارور بده و سنا فکر میکرد گوشیش خراب شده واقعا دلم به حالش سوخت.
یا مثلا فصل ۲ اونجا که فالش رو گرفت. سنا واقعا ایزورا رو دوست خودش میدونست و بخاطر همین خوشحال بود که ایزورا به آینده‌اش داره فکر میکنه ولی وقتی فهمید که همه‌اش الکی بوده و ایزورا فقط به عنوان یه وسیله خنده ازش استفاده کرده.... واقعا دلم براش سوخت.
به نظرم با وجود غرور سنا و ساده لوحی بیش از اندازه‌اش که همه چیز رو سریع باور میکنه، شخصیتش باز بالغ‌تر از ایزوراست. اونجایی که سنا حقیقت رو به ایزورا میگه که داری توی گذشته زندگی میکنی و باید بیدار بشی و به حال نگاه کنی، با وجود اینکه دلم به حال ایزورا سوخت و به نظرم جاش نبود که جلوی جمع سنا بهش این حرف رو بزنه، ولی چیزی که ایزورا گفت کاملا نقص شخصیتش رو نشون میداد:
«If only you never existed»
همونطوری که سنا گفت به نظرم مهم نیست چقدر ایزورا اذیتش کنه، امکان نداشت هیچوقت این جمله رو از اون بشنویم. به نظرم تفاوت اصلی سنا و ایزورا اینجا مشخص میشه. سنا با وجود اینکه یه گذشته‌ای با کوداکا داشته نمیزاره اون زمان شخصیتش رو تعریف کنه و از کنار اون گذشته و به زمان حال و آینده نگاه میکنه، در صورتی که ایزورا هنوز توی گذشته داره زندگی میکنه، بخاطر همین نمیتونه زمان حال و آینده‌اش رو ببینه. برای همینه که سنا میتونه ایزورا رو دوست خودش بدونه ولی ایزورا بدون درک این موضوع همه‌اش به سنا آسیب میرسونه.
دقیقا از همین نقطه به بعد بود که انتخاب کردن برام بین سنا و ایزورا راحت شد و میدونستم با وجود شیطنت‌های ایزورا، اگه قرار باشه شخصیتی رو برای رومنس انتخاب کنم اون شخص بدون شک سناست. شخصیت سنا کلا رشد خوبی در طول انیمه داشت و خصوصا توی فصل ۲ خیلی بهتر تونست خودش رو نشون بده. خصوصا که شجاعت این رو از خودش نشون داد که با احساساتش روبرو بشه و اونا رو به زبون بیاره.
با وجود این حرفا، دوست دارم در آینده شخصیت ایزورا هم مثل سنا رشد کنه و بتونه از گذشته بگذره و به زمان حال نگاه کنه. هر دو شخصیت واقعا خوبن و یه جورایی وضعیت باخت-باخت به نظر میاد چون کوداکا هر کدوم رو که انتخاب کنه اون یکی آسیب میبینه و آدم واقعا دلش نمیاد اذیت شدنشون رو ببینه.... کاشکی میشد یکی دوتا شخصیت مرد دیگه هم به داستان اضافه میشدن تا همچین اتفاقی نیوفته.... هرچند که غیرممکنه
===
راستی یه پرانتزی هم باز کنم اینجا شخصیت استلا با وجود اینکه خیلی کم توی انیمه بوده ولی توی همین مدت کوتاه واقعا ترکونده اونجا که اومد توی اتاق و از کوداکا پرسید شرایط چطوری داره پیش میره و بعد از شنیدن جواب کوداکا بهش کا*دوم داد.... وای خدا یعنی ترکیدم از خنده اونجا
باهوش، خوشگل، بانمک،هم مهربون و هم بدجنس، شجاع، منحرف (اینم نکته مثبت حساب میشه
).... آخه دختر به این خوبی کجا گیر آدم میاد؟ نه خداییش، اصلا دختر رویاهاست لامذهب یعنی خاک بر اون سر سیب زمینی کوداکا بکنم که این رو به چشم دختر نمیبینه و اون چشم کور شده‌اش فقط روی سنا و ایروزاست.یعنی باید بره بمیره، مرتیکه بی بخار بدسلیقه خب حالا که تخلیه انرژی شدم یکم (
) برگردیم سر موضوع اصلی.... سنا یا ایزورا؟ هممم.. اگه فصل یک این سوال رو ازم میپرسیدن برام خیلی سخت بود جواب بدم، چون هر دو شخصیت هم خوبی‌هاشون رو داشتن و هم اشکالاتشون. ایزورا که کلا مایه سرگرمی ماست و ۹۰٪ اوقات موجبات خنده رو اون برامون فراهم میکنه یعنی چقدر این ایزورا ناقلاست خصوصا وقتایی که با سنا کل کل میکنه و حرص سنا رو در میاره خیلی باحاله، مثلا اونجایی که مجبور کرد دیالوگای اون بازی Er*ge اش رو بخونه خدا بود ولی با وجود این بعضی جاها واقعا زیاده روی میکنه و آدم دلش برای سنا میسوزه. مثلا توی فصل اول اونجایی که سنا تازه گوشی خریده بود، وقتی کاری کرده بود که هی گوشی سنا ارور بده و سنا فکر میکرد گوشیش خراب شده واقعا دلم به حالش سوخت.یا مثلا فصل ۲ اونجا که فالش رو گرفت. سنا واقعا ایزورا رو دوست خودش میدونست و بخاطر همین خوشحال بود که ایزورا به آینده‌اش داره فکر میکنه ولی وقتی فهمید که همه‌اش الکی بوده و ایزورا فقط به عنوان یه وسیله خنده ازش استفاده کرده.... واقعا دلم براش سوخت.
به نظرم با وجود غرور سنا و ساده لوحی بیش از اندازه‌اش که همه چیز رو سریع باور میکنه، شخصیتش باز بالغ‌تر از ایزوراست. اونجایی که سنا حقیقت رو به ایزورا میگه که داری توی گذشته زندگی میکنی و باید بیدار بشی و به حال نگاه کنی، با وجود اینکه دلم به حال ایزورا سوخت و به نظرم جاش نبود که جلوی جمع سنا بهش این حرف رو بزنه، ولی چیزی که ایزورا گفت کاملا نقص شخصیتش رو نشون میداد:
«If only you never existed»
همونطوری که سنا گفت به نظرم مهم نیست چقدر ایزورا اذیتش کنه، امکان نداشت هیچوقت این جمله رو از اون بشنویم. به نظرم تفاوت اصلی سنا و ایزورا اینجا مشخص میشه. سنا با وجود اینکه یه گذشته‌ای با کوداکا داشته نمیزاره اون زمان شخصیتش رو تعریف کنه و از کنار اون گذشته و به زمان حال و آینده نگاه میکنه، در صورتی که ایزورا هنوز توی گذشته داره زندگی میکنه، بخاطر همین نمیتونه زمان حال و آینده‌اش رو ببینه. برای همینه که سنا میتونه ایزورا رو دوست خودش بدونه ولی ایزورا بدون درک این موضوع همه‌اش به سنا آسیب میرسونه.
دقیقا از همین نقطه به بعد بود که انتخاب کردن برام بین سنا و ایزورا راحت شد و میدونستم با وجود شیطنت‌های ایزورا، اگه قرار باشه شخصیتی رو برای رومنس انتخاب کنم اون شخص بدون شک سناست. شخصیت سنا کلا رشد خوبی در طول انیمه داشت و خصوصا توی فصل ۲ خیلی بهتر تونست خودش رو نشون بده. خصوصا که شجاعت این رو از خودش نشون داد که با احساساتش روبرو بشه و اونا رو به زبون بیاره.
با وجود این حرفا، دوست دارم در آینده شخصیت ایزورا هم مثل سنا رشد کنه و بتونه از گذشته بگذره و به زمان حال نگاه کنه. هر دو شخصیت واقعا خوبن و یه جورایی وضعیت باخت-باخت به نظر میاد چون کوداکا هر کدوم رو که انتخاب کنه اون یکی آسیب میبینه و آدم واقعا دلش نمیاد اذیت شدنشون رو ببینه.... کاشکی میشد یکی دوتا شخصیت مرد دیگه هم به داستان اضافه میشدن تا همچین اتفاقی نیوفته.... هرچند که غیرممکنه
===
راستی یه پرانتزی هم باز کنم اینجا
شخصیت استلا با وجود اینکه خیلی کم توی انیمه بوده ولی توی همین مدت کوتاه واقعا ترکونده اونجا که اومد توی اتاق و از کوداکا پرسید شرایط چطوری داره پیش میره و بعد از شنیدن جواب کوداکا بهش کا*دوم داد.... وای خدا یعنی ترکیدم از خنده اونجا خلاصه اش کنم. اگه از کارهای کمدی/رومنس خوشتون میاد و تحمل ایچی هم دارید، به نظرم یه شانسی به Boku wa Tomodachi ga Sukunai بدید چون میتونه سرگرمتون کنه و رفته رفته هم بهتر میشه.
فصل سوم هم ظاهرا قراره برای انیمه ساخته بشه (یا حداقل اینطوری به نظر میاد) و خب باید منتظر باشیم تا دوباره شخصیتای دوست داشتنی اینمه رو ببینیم. البته من که موقع گشتن برای اینکه ببینم فصل سومی در کار هست و در صورت تایید کی منتشر میشه، یه بخشی از رمان برام لو رفت و فهمیدم حداقل رومنس کار چطوری پیش میره ولی خب بازم بی صبرانه منتظرم تا انیمه برگرده و داستان رو ادامه بدم
پ.ن: این سری حس گیف درست کردن نبود :sweatsmile: ایشالا سر انیمه بعدی جبران میکنم :sweatsmile:
پ.ن۲: من حس میکنم هرچی تعداد انیمه‌های موجود در یک پست کمتر میشه، تعداد نوشته‌های من از اون سمت بیشتر میشه :sweatsmile: مثل اینکه رابطه عکس دارن با هم :tearsofjoy:
@Dante Never Cry
علی مطمعنی ؟ والا منم جفت فصلاشو دیدم ولی اصلا اون حدی که تو میگی اچی کار بالا نیستا
علی مطمعنی ؟
والا منم جفت فصلاشو دیدم ولی اصلا اون حدی که تو میگی اچی کار بالا نیستا
نه خب مطمئنا در حد Highschool DxD و کارهای بزرگ این سبک که نیست@Dante Never Cry
علی مطمعنی ؟
ولی خب در مقابل کارهای دیگه ایچی مثل Nisekoi دوزش خیلی بیشتره خصوصا که بالا تنه‌اش هم آزاده و از پشت هم سانســوری نداره
نه خب مطمئنا در حد Highschool DxD و کارهای بزرگ این سبک که نیست
کارای ناجور تر از DxD هم هست
خلاصه انقدر کار اچی High level داریم که Boku wa Tomodachi توش انیمه پاکی حساب میشه عاشق اون خواهر روحانیه با خواهرشم من XDDDD
میگم راستی دیگه از این نظرسنجی‌های بهترین انیمه فصل/سال 20XX نمیذارید؟
والا سری قبلی که خیلی داستان داشت...برای سال 2015 هم که اصلاً فرصت نکردم....سرم شلوغ بودش.....کسی هم گردن نگرفت...الان هم که دیگه خیلی دیره و بیات شده.
اگه شد، بهترین های فصل بهار 2016 رو داریم...
کاربرانی که این قسمت را مشاهده میکنند
Google