Ooops
کاربر سایت
این حرف خیلی عجیبه، میدونی چرا؟ چون اینجا یه فروم تخصصی گیمینگه و خب آدم فکر می کنه که بچه های اینجا باید تمایل بیشتری به کارای اکشن داشته باشن تا یه فروم خیلی عام تر مثل AW که احتمالا تنها کامیونیتی اینترنتی ایرانیه که توش توزیع جنسیتی کاربرهاشِ، حدودا ۵۰-۵۰ هست (برخلاف BC که یه چیز تو مایه های ۹۸ درصد پسر و ۲ درصد دختره!).کلا Slice of Lifeها زیاد سر و صدا نمیکنند تو AWحالا اینجا بهتره
![]()
اما از طرفی هم آدم نگاه می کنه می بینه که یوزرهای این تاپیک اکثرا انیمه فن معمولی نیستن. یعنی من با اطمینان خیلی زیادی می تونم بگم که حتی تو تخصصی ترین فروم های انیمه ای مثل MAL و AnimeSuki هم اگر نظرسنجی بهترین انیمه ی سال ۲۰۱۴ برگزار بشه، یه انیمه ی سوپر niche مثل موشیشی اول نمیشه. به نظر من این یعنی متوسط بچه های این تاپیک انیمه فن معمولی نیستن. در نتیجه قدر این تاپیکو بیشتر بدونیم
درصد قابل توجهی از انیمه ها اقتباس از یه چیزی هستن و درصد خیلی زیادی از این اقتباس ها، از روی مانگا انجام شدن. مانگا یعنی کمیک ژاپنی. توی مانگا و کمیک ها هم کاملا مرسومه که برای فضاسازی، صحنه سازی و توصیف حالات شخصیت ها، اینطور دیالوگ/مونولوگ هایی استفاده میشه. نمونه اش همین مثالی که زدی. شخصیت A شمشیر رو فرو میکنه تو شونه ی شخصیت B و مانگاکا (کسی که مانگا رو میکشه) برای اینکه روی سرعت شمشیر تاکید کنه، یکی از کارایی که میکنه اینه که یه ابر بالا سر شخصیت B باز میکنه که توش نوشته شده <<چقدر سریع!>>.تحمل میکنی اینا این همه با هم حرف میزنن؟یا با خودشون؟مثلا من شمشیر رو فرو میکنم تو شونه ت تو هم همینطوری که داری از هوش میری باید بگی «چقدر سریع...چطور این حرکت رو انجام داد؟» بعد از حال بری؟ها؟
![]()
حالا اینکه چرا چنین چیزی تو انیمه ها هم آورده میشه، دلیلش اکثرا به ضعف نویسنده ی سناریو و کارگردان برمیگرده که خیلی ساده، بلد نیستن اقتباس کنن! اصلا یکی از ساده ترین راه های تشخیص یه انیمه ی خوب اینه که آدم ببینه چقدر شعار <<show, don't tell>> رو رعایت کرده! حالا این موضوع توی پرطرفدارترین دسته ی انیمه ها، یعنی انیمه های شونن مبارزه ای (مثل ناروتو و وان پیس و ...) خیلی خیلی خیلی شدیدتره و گاهی اوقات حتی واسه کسایی که به این موضوع عادت دارن هم آزار دهنده میشه! پیشنهاد می کنم در صورتی که به اندازه ی کافی انگیزه داری، یه انیمه ی ۲۵ قسمتی به اسم Attack on Titan رو ببینی که با اختلاف زیادی محبوب ترین انیمه ی ۵ سال اخیره و این موضوع و خیلی از کلیشه های فنی رایج دیگه ی انیمه ها رو میشه توش دید.
یه دلیل دیگه هم که به ذهنم میرسه، فرهنگ انیمه ای و کلا فرهنگ ژاپنیه. یعنی حقیقت اینه که خیلی از انیمه فن ها دوست دارن که این چیزا رو ببینن. صحنه های تبدیل شدن، صحنه هایی که توش شخصیت ها، اسم فن و تکنیکشون رو فریاد می زنن و اینجور چیزا.
برخلاف چیزی هم که گفته شد، این موضوع توی Fate/Zero هم وجود داره. اما نه به اون شکل. بدون اینکه بخوام چیزی رو اسپویل کنم، توی F/Z میشه مبارزه ها رو دو دسته کرد. مبارزه هایی که بین آدمای معمولی انجام میشه و مبارزه هایی که بین آدمای غیرمعمولی انجام میشه. توی F/Z این موضوع بخصوص توی مبارزه های بین آدمای غیرمعمولی کاملا وجود داره، اما یجور حالت رجز خونی و تعریف کردن از حریف داره که اتفاقا خوبه.
نمی دونم از چه نظری اینو میگی. به نظر من از نظر داستانی و جو و شخصیت اصلا به هم نمی خورن. من راحت ترم که بگم نسبت F/Z به انیمه های ۵ سال اخیر، مثل نسبت GOT به سریالای ۵ سال اخیره.F/Z، جاستیفاید دنیای انیمه است!!