XMohsen
کاربر سایت
هاه هاه هاه... حدس بزنید کی اومده دوباره مانگا معرفی کنه و هیچ کدومتون حتی سرچش هم نکنید؟
درسته، من
View attachment 209670
فکر کنم بشه گفت یکی از شونن های خوب و پر روحیه ولی آندرریتد حال حاضر ژانر رو پیدا کردم... البته شایدم خیلی نمیشه گفت آندرریتده چون دو فصل انیمه داره و به نسبت تعداد ویوهاش تو سایت های مانگا بالاست. ولی خب بحث در موردش به هیچ وجه اندازه مانگاهای هم نسل خودش زیاد نیست و الان توضیح میدم چرا
Maerimahita Iruma-Kun قصه یه پسر 14 ساله به اسم ایروما کنجی رو روایت می کنه. این پسر قصه ما یه پدر و مادر داره که به معنای واقعی لفظش تجسم بی مسئولیتی در قبال فرزند اند (رسما هرجا یه پنلی ازشون هست جفت شون با لبی خندان کله شون تو ابرهاست... از اون مدل بی مسئولیت های تو اوت اش) سر همین ایروما از همون یه سالگی که تونسته رو دست و پای خودش وایسته خیلی شانس نداشته. باید واقعا رو دست و پای خودش وایمیستاده 14 سال عذاب کشیدن به اواع مختلف نظیر ول شدن تو جنگل، سیر کردن شکم خودش با دست خودش و قبول کردن هر چیزی که هر کی بهش بگه، ایروما زندگی خودش رو میگذرونه
تا این که در اقدام نهایی این پدر و مادر نمونه خیلی زیبا صرف گرفتن پول، پسرشون رو به یه شیطان شاخ و دم داری به اسم سالیوان میفروشن و ایروما یهو سر از دنیای شیاطین درمیاره. سالیوان که عاشق نوه داشتنشه درجا نوه نو شو میفرسته مدرسه شیاطین تا اون جا خودی از خودش نشون بده، ایروما که میدونه اگه ملت این جا بفهمن این بشر آدمه درجا میخورنش خیلی سعی می کنه سرشو پایین نگه داره از همون اول و خیلی Low Profile زندگی مدرسه شو تو دنیای شیاطین بگذرونه. منتها تقریبا هیچ چیزی خوب پیش نمیره و از همون اول با دیدن این که مدیر مدرسه، همین بابابزرگ جدیدش سالیوانه و داره تو جشن ورودی قپی نوه جدیدشو میاد، دوزاریش میفته که دوران مدرسه آرومی رو اصن قرار نیست بگذرونه
View attachment 209672 View attachment 209683
این سالیوان خیلی عشقه... رسما شخصیت شیخ پسنده...خفن خوفناک و به شدت بامزه
مانگای ایروما-کون رسما مانگاییه که هم نسل کارایی مثل My Hero Academia و Black Clover ـه. ولی برخلاف اونا به نظرم خیلی ستینگ و نوع شروع شدن داستانش و دنیاش به شونن های دهه نود و هشتادی شبیهه که خیلی کمدی طور تر شروع می شدن تا حماسی و درگیر کننده. شاید به همین خاطره که خیلیا ستینگ وارد شدن یه پسر بچه به دبیرستان شیاطین رو نمی تونن خیلی جدی بگیرن و براشون جذاب نباشه ولی نظر منو بخواید اون دنیاپردازی و پرداخت به شخصیت های فرعی و اصلی و شیمی بین کاراکترها تو ایروما-کون از جفت MHA و BC واقعا بهتر دراومده.
این البته دلیلش هم سادست. ایروما-کون درسته که شونن با المان فانتزی ـه ولی خیلی اکشن اش کمتره و بیشتر به ژانر مدرسه ای بودنش پایبنده. تو کل 206 چپتری که من خوندم فقط یه آرک خارج از مدرسه داشتیم که اکشن جدی داشت. این شاید واسه اونایی که MHA رو خوندن و از بخش های مدرسه ای بدشون میاد خبر خوبی نباشه ولی خب در کل ایروما-کون به وضوح کار مدرسه ای خیلی بهتریه تا MHA و البته اکشن ضعیف تری هم هست از اون طرف. در کل جالبه وقتی بخونید، قابلیت های خیلی از شخصیت ها اصن متمرکز رو اکشن نیست. از کلاس Misfit ها (که کلاس اصلی ایروما و دوستاش رو تشکیل میده) قابلیت بچه ها اکثرا یه حالت Support یا Utility محور داره. مثل ترجمه صحبت حیوونا یا دزدیدن حواس پنج گانه... یکی شون هست قابلیت خونی اش رسما اینه که مثل شیکی از Kara no Kyoukai میتونه خط دسترسی به هر چیزی رو ببینه، ولی نه برای کشتن، بلکه برای دزدیدن خانوادگی اینا همه جیب بر و دست کج اند یه چیزای باحالی. البته یه سری قابلیت های جنریک مثل قدرت یخ و آتیش هم هست بین شخصیت های کلاس ولی رسما بیشتر تمرکز شخصیتی اونا هم رو Trait های دیگه شونه.
View attachment 209684
این که بهترین وایفوی سری هم یه Dere Dere ـی 190 سانتی ـه از نکات به شدت درخشان کل سریه تا باشه شخصیت های بیشتر مثل آمِری سان
باباش از خودش هم بهتره
خود شخصیت اصلی، ایروما هم به نظرم ورژن دوست داشتنی تر میدوریا از MHA ـه (باور کنید پنج دقیقه داشتم به مغزم فشار می آوردم تا اسمشو یادم بیاد، همش اسم دکو میومد جلو چشمم ) کلا یه شخصیت ساده لوحی داره ولی عوضش این شخصیت Survivalist ـش یه سری لحظات کمدی داره حرف نداره. (در کل کمدی کار خیلی خوبه. مخصوصا هر جا که بهترین Dere Dereی دو عالم بانوی آمری روی صحنه اند ) یه چیز خوبی که خود ایروما داره به عنوان شخصیت اصلی اون حس خوبیه که گینتاما هم داشت و توش شخصیت اصلی کلا بیشتر از رشد خودش، آدمای دور و برش رو تغییر می داد. سر همین به نظرم کلا رابطه ایروما با برو بچ Misfit Class خیلی دوست داشتنی تر از موارد مشابه تو مانگاهای دیگس
خلاصه اگه کار مدرسه ای با کمدی باحال، شخصیت های دوست داشتنی و لحظات واقعا به یاد موندنی میخواید به Maerimashita Iruma-Kun یه شانس بدید. کار خیلی عمیق و درجه یک ـی نیست. ولی اگه از چپترهای Old-School اولش بگذرید، پشتش یه داستان دلگرم کننده و باحالیه
تیمی هم که پشت ترجمه و اسکن اش الان هستند یکی از تیم های ترجمه به شدت دوست داشتنی ای اند که بین تیم های ترجمه غیر رسمی دیدم.
عکسی که گذاشتی گفتم چقدر آشناست هرچی گشتم دیدم ایروما نداره گفتم شاید کار دیگه ای هست بعد خوندم دیدم آره Maerimashita Iruma-Kun رو میگی این کار رو فکر کنم ماه رمضون بود میخوندم تا چپتر 62 خوندم بعد دیگه فرصت نشد ادامه بدم. مثل همیشه خیلی خوب توضیح دادی، فقط نظر خودم رو بخوام بگم خیلی داستان خاصی رو دنبال نمیکنه و سادست بیشتر درباره همون مدرسه و اتفاقاتش هست که همین جذابه و به اینا طنز و شخصیت های باحال رو هم اضافه کنید (به خصوص تیم مدیریت ). از لحاظ کمدی هم، خیلی وقت بود اینطوری نخندیده بودم منو خیلی زیاد یاد بلزباب انداخت انگار اصلا تو دنیای شیطان ها هستیم.
هرکی چند چپتر اول رو بخونه میفهمه با چی طرف هست خارج از اینا اگر دنبال نکته خفنی هستید نداره (یا حداقل تا 62 نداشت).