هر سبکی یکسری المان های برجسته تر و یکسری المان های ضعیف تر داره،ولی در هر صورت نتیجه نهایی اگه خوب باشه فرقی نداره که حالا این سبک چون داستان نداره پس توش زیبایی نیست،من می دونم که می خوای بگی به خاطر نبود یکسری المان در این سبک ها جای مانور زیادی برای چیزهای پیچیده و گسترده که بازی رو به عنوان یک هنر نشون بده نیست ولی زیبایی می تونه در همون نوع کمبو زدن های یک شخصیت تو یک بازی فایتینگ باشه(من خودم هیچ علاقه ای به این دو سبک ندارم)به این خاطره که سبکی مث ریسینگ و فایتینگ فاقد اون زیباییشناسی لازم برای بهترین شدنه.
هر سبکی یکسری المان های برجسته تر و یکسری المان های ضعیف تر داره،ولی در هر صورت نتیجه نهایی اگه خوب باشه فرقی نداره که حالا این سبک چون داستان نداره پس توش زیبایی نیست،من می دونم که می خوای بگی به خاطر نبود یکسری المان در این سبک ها جای مانور زیادی برای چیزهای پیچیده و گسترده که بازی رو به عنوان یک هنر نشون بده نیست ولی زیبایی می تونه در همون نوع کمبو زدن های یک شخصیت تو یک بازی فایتینگ باشه(من خودم هیچ علاقه ای به این دو سبک ندارم)
به نظرم بهتره بگی سایت ها هنوز نتونستن اون مفهوم زیبایی این مدل بازی ها رو درست درک کننمن اصلا منظورم این نبود که فاقد زیباییه(اصلا مگه میشه نداشته باشه؟)،منظورم این بود که فاقد زیبایی شناسی «لازم» برای «بهترین» شدن در مقایسه با بازیهای ژانر دیگهست.متاسفانه نمیشه این قضیه رو با یه مثال به مدیوم دیگه تعمیم داد،اما مثلا دنیای بازی رو یه شبکه تلویزیونی با برنامه های متفاوت(ژانرهای مختلف) در نظر بگیر که آخر سال برای انتخاب بهترین برنامهش،یه برنامه آشپزی عالی عملا شانسی جلوی یه مستند عالی نداره.البته مثال،مثال خوبی نیست فقط خواستم منظورم رو برسونم.
مقایسه breaking bad که یکی از بهترین سریال های تاریخ هست با برنامه آشپزی چندان جالب نیست،مشکل اینجاست که یک پیش فرضی در ذهن اکثز منتقد ها و مخاطب ها هست که اگه مثلا فلان اثر در یک ژانر باشه به صورت ناخودآگاه قدری عمیق تر فرض میشه،البته نه همه منتقد ها چون مثلا سایت هایی هم داریم که بازی هایی مثل بایونتا و یا ماریو رو به عنوان بهترین بازی سال انتخاب می کنن،هر سال که witcher یا fallout نداریم ولی با این حال به صورت ناخودآگاه بازی های فایتینگ رو حتی قبل تجربه کردن چند درجه پایین تر مثلا قرار می دیم،این تفکر رو نه میشه گفت کاملا غلطه نه کاملا درست ولی به نظرم با اهمیت دادن بیشتر به این سبک ها میشه زمینه رقابت رو توشون بالاتر بردبنظرم ربطی به درک نکردن نداره :biggrin1: من به شخصه اصلا نمیتونم قبول کنم که بازی ای مثل ویچر (مثال زدم البته) با هزاران دیالوگ و شخصیت پردازی عمیق و ساخت دنیای به اون وسعت و جزئیات و روایت داستان بینظیر و 200 ساعت گیمپلی متنوع که هر لحظش شبیه قبلی نیست یا بازی حتی کوتاه تر مثل تلو یا بایوشاک، بمونه بعد یه ریسینگ یا فایتینگ بیاد گوتی بشه. البته کاری ندارم این بازیا میتونن در سبک خودشون شاهکار باشن و متا های خفنی هم بیارن ولی همون مثال برنامه آشپزی و سریال Breaking Bad بنظرم باحاله :biggrin1: خوشحالم که منتقدا هم تو این دیدگاه هستن :biggrin1:
من فقط فالاوت و ویچر نگفتم که. کارایی که سازنده ها برای این بازی ها انجام میدن رو مد نظر قرار دادم (مثل شخصیت پردازی، روایت داستان، طراحی مکالمات، کارگردانی و نویسندگی و صدا پردازی و اتمسفر و جنبه های هنری و ....) که اکثر این موارد واسه بازیای ریسینگ و فایتیگ انجام نمیشه و من بشخصه ارزش این کارا رو بیشتر میدونم (منتقدا هم بیشتر میدوننمقایسه breaking bad که یکی از بهترین سریال های تاریخ هست با برنامه آشپزی چندان جالب نیست،مشکل اینجاست که یک پیش فرضی در ذهن اکثز منتقد ها و مخاطب ها هست که اگه مثلا فلان اثر در یک ژانر باشه به صورت ناخودآگاه قدری عمیق تر فرض میشه،البته نه همه منتقد ها چون مثلا سایت هایی هم داریم که بازی هایی مثل بایونتا و یا ماریو رو به عنوان بهترین بازی سال انتخاب می کنن،هر سال که witcher یا fallout نداریم ولی با این حال به صورت ناخودآگاه بازی های فایتینگ رو حتی قبل تجربه کردن چند درجه پایین تر مثلا قرار می دیم،این تفکر رو نه میشه گفت کاملا غلطه نه کاملا درست ولی به نظرم با اهمیت دادن بیشتر به این سبک ها میشه زمینه رقابت رو توشون بالاتر برد
من فقط فالاوت و ویچر نگفتم که. کارایی که سازنده ها برای این بازی ها انجام میدن رو مد نظر قرار دادم (مثل شخصیت پردازی، روایت داستان، طراحی مکالمات، کارگردانی و نویسندگی و صدا پردازی و اتمسفر و جنبه های هنری و ....) که اکثر این موارد واسه بازیای ریسینگ و فایتیگ انجام نمیشه و من بشخصه ارزش این کارا رو بیشتر میدونم (منتقدا هم بیشتر میدونن). فقط هم RPG نه. علاوه بر امثال ویچر بازیای دیگه مثل تلو و بایوشاک و رد دد و حتی بازیایی مثل جرنی و tales from borderlands و... که RPG نیستن
![]()
Challenging players, and believing in their tenacity and gaming prowess, is an increasingly forgotten art, and one that's an absolutely crucial aspect of games that simply doesn't exist in the modern market. Dark Souls is bucking the trend and BOLDLY daring to be different. The gaming industry will change because of this pure and simple fact. Just watch.