خب نسل نهم کنسولها هم با عرضه 2 کنسول مایکروسافت یعنی Xbox Series X و Xbox Series S شروع شد.
همه ما دیر یا زود کنسولهای نسل جدید رو میخریم و بازیهای جدید رو بازی میکنیم.
به رسم هر نسل، تاپیکی زده میشه تا اعضا نظرات و نمراتشون رو مورد بازیهای این 2 کنسول اعلام کنن.
فقط توجه داشته باشید که صحبت در مورد بازیها رو به تاپیک خودش محدود کنید تا اینجا رو موضوع اصلیش متمرکز بمونه.
یکی از خوبی های اوردن بازی به Xone این بود که اینجا حداقل هیچکدوم از مشکلات تکنیکی نسخه 360 رو نداره.
از اونور فک کنم ورژن 360 یکم محتوای اضافه نسخه PS3 رو نداره ولی از اونور اقا خون داره....خووون! که به طرز مسخره ایی روی PS3 سانسور شده بود.
من باب گیمپلی فقط همینقدر میشه گفت که بعد 12 سال به قدری یونیکه که بازی مشابه اش نیست
واقعا نسخه دوم جواهریه که حیفه کسی از دستش بده
واقعیتش ایرادات که خیلی زیاد داشت مخصوصا در مقام مقایسه با اون سه گانه اول که حرفی برای گفتن نداره
از نظر طراحی مراحل مشکل داشت و بازی یک جوری انگار حس بازی چند نفره رو منتقل می کرد و از اون فاز کمپین فاصله داشت.
داستان هم که دنباله قسمت چهارم بود و چیز خاصی نداشت.
بخش گان پلی بازی هم حس می کنم خیلی شل شده بود جذابیت قبل رو نداشت.
فرصت نشد که بخش مولتی پلیر بازی رو تست کنم برای همین با ارفاق اون بخش به بازی نمره 6.5 میدم.
Ori and the will of the wisps
10/10
فراتر از حد انتظاراتم بود رسما در کنار the witcher 3 بهترین بازی نسل بود برام.
لول دیزاین‌انقلابی،طراحی هنری masterpiece, گیم پلی خلاقانه و روایت داستان غم انگیز و انقلابی که نظیرش جایی پیدا نمیشه در کنار یک موسیقی جادویی.
حتی میتونم لول دیزاین بازی رو از بعضی جهات در حد dark souls بدونم.
در کل ori یکی از underrate ترین بازی ها xbox game studios هست و چیزی کمتر از متای 94 حق بازی نبود.
معمولا ساخت ادامه ی بازیهای نام اشنای کلاسیک اونهم از دوران طلایی سگا میتونه بسیار ریسک پذیر باشه. چراکه سازنده از یکطرف باید پایبند حس نوستالژی ای باشه که همه به اون خاطر به بازی علاقه مند هستن و از یک طرف باید با معرفی المان های جدید و نو بازی رو بعنوان یک اثر بروز ارائه کنه. تعادل بین این دو مورد میتونه یک چالش حسابی برای سازنده باشه که خوشبختانه در streets of rage 4 به بهترین نحو ممکن این کار انجام شده و شخصا برای خودم بهترین تجربه رو داشته طوری که بنظرم ای کاش تمام بازی های کلاسیک سگا رو بهمین شکل و با همین فرمول منتشر کنن!
بازی دقیقا همون حس و حال شورش در شهر کلاسیک رو داره البته باید بگم که من بیشترین خاطره ای که دارم از شورش در شهر یک هست و مابقی نسخه ها رو انچنان یادم نیست. اول از همه مرحله ی اول و شروع بازی و لوکیشینی که شما در اون قرار میگیرید دقیقا ازهمون لوکیشن مرحله اول نسخه ی ١ الهام گرفته شده. و مراحل بعدی نیز با اینکه لوکیشن های جدیدی رو معرفی میکنن اما همچنان فضا و اتمسفر نسخه ی کلاسیک خودش رو حفظ کرده.
دشمن های بازی که من واقعا از مبارزه با تک تک شون لذت بردم ، تعدادی نسخه ی بروز شده ی همون دشمن های کلاسیک هستند وتعدادی نیز جدید معرفی میشن که باز هم میکانیزم های مبارزه ای که برای اونها تعریف شده برای اونهایی که با نسخه ی کلاسیک خاطره دارن بسیار اشنا هست. در رابطه با دشمن ها نکته ای دیگه ای که وجود داره اینه که هر کدوم از اونها یعنی چه دشمن های اصلی (باسها) و چه فرعی ها (نوچه ها!!) سیستم مبارزه و قلق مخصوص به خودشون رو دارن و شما اگه با نحوه مبارزه ی هرکدوم اشنا بشید میتونید با اتخاذ حرکت مناسب و زمان بندی درست راحت تر شکستشون بدید و از همین رو شناخت دشمن ها توی بازی نکته ی مهمیه که باید بهش توجه کنید.
کارکتر های قابل بازی از نسخه ی کلاسیک الکس و بلیز هستن و دوتا کارکتر جدید دیگه هم معرفی کردن که من اصلا ازشون خوشم نیومد و حس خوبی بهم نمیدادن. کارکتر ادامز هم (سیاه پوسته لباس زرد) بعدا قابل بازی میشه. در رابطه با این کارکترها ، طراحی همشون عالیه. الکس ریش دراورده ولی هنوز بدن رو فرم و شیش تیکه ای داره البته دیگه از اون حرکت خفن قبلی که سوت میزد پلیسها میومدن بمب میزدن خبری نیست ولی در عوض با همون میکانیزم یه حرکت خفن street fighter ای میزنه. راستی حرف از بدن رو فرم شد باید بگم کارکتر بلیز یه ارتقاع اساسی داشته و اون اینکه حالا برجستگی های بزرگتری رو روی بدن ایشون شاهدیم جدا ازشوخی طراحی و انیمیشن های کارکترها چه دشمن ها و چه شخصیت های کلاسیک و قابل بازی عالیه. نکته ی بعدی اینکه بازی این امکان رو به شما میده که بتونید کارکترهای کلاسیک بازی رو با همون گرافیک پیکسلی انلاک کنید. کاکتر پیکسلی الکس رو راحت میشه باز کرد ولی کارکترهای دیگه رو بستگی به امتیازی داره که در اخر هر مرحله براساس نحوه ی بازی کردنتون بهتون میده و اگر این امتیازها رو به یک حدی بتونید برسونید میتونید کارکترها رو یکی یکی انلاک کنید که این یعنی برای اینکه تمام کارکترها رو بخواید باز کنید باید چندین بار مراحل بازی رو برید تا امتیاز بیشتری جمع کنید و این یعنی کار زیادی ازتون میطلبه.
از دیگر موارد اینکه بازی بخش افلاین و انلاین داره. بخش داستانی رو میشه انلاین و افلاین بصورت کواپ بازی کرد. بازی مود بتل داره که اونهم میشه بعنوان افلاین و انلاین دونفری علیه هم مبارزه کنید. بخش انلاین دیگه مود خاصی نداره اما بخش افلاین یک مود خفن به اسم ارکید داره که بازی سیو نمیشه و مثل قدیم یه کله باید تا اخر بازی برید ، سخته اما شدنیه. البته بستگی به درجه سختی ای که انتخاب میکیند هم داره.
سخن اخر اینکه بازی شدیدا توصیه میشه. مخصوصا برای اونهایی که با نسخه ی کلاسیک خاطره دارن ، streets of rage 4 دقیقاهمون دنباله ای هست که میخواستن. تنها نکته ی منفی یا بهتر بگم تنها مواردی که دوست داشتم کمی متفاوت بود یک داستان بازی بود که بنظرم میتونستن شکل بهتری بهش بدن و مورد بعدی مدت زمان بازی بود که دوست داشتم بیشتر میبود. شما بازی رو روی حالت نرمال تقریبا ٣ یا ۴ ساعته میتونید تمومش کنید. البته مودهای بازی مثل ارکید یا باس راش که فقط با باس های بازی میجنگید و همینطور مودهای انلاین بسیار سرگرم کننده است که میشه ساعت ها پاش نشست. اگر کرم اچیومنت هم به جونتون بیفته با گیم پلی خوش ساختی که این بازی داره قطعا مدتها سرگرم میشید.
٩/١٠
Ori and the Will of the Wisps
Moon studios در سال ٢٠١٠ توسط دو نفر تاسیس شد. توماس مالر که قبلا بعنوان سینماتیک ارتیست توی بلیزارد فعالیت میکرد و گندی کورول که مهندس گرافیک یک استودوی انیمیشن سازی بود. این دوتا moon studios رو بمنظور ساخت بازی هایی گیم پلی محور احداث کردن و تمام تلاششون تمرکز روی این موضوع بود که باید بگم در این مسیر فوق العاده عمل کردن. استودیو بعد از انتشار قسمت اول ori که بخوبی نشون داد تونایی خلق یک اثر درخشان در سبک مترودوانیا بصورت پلتفرمینگ دوبعدی رو داره باعث شد برای من از طرفی انتظار برای نسخه ی بعدی رو بسیار بالا ببره و از طرف دیگه اونقدر نسخه ی اول کامل و بی نقص بود که سخت میتونستم نسخه ای بهتر از اون رو تصور کنم. اما حالا که قسمت دوم بازی رو انجام دادم میتونم بگم نتنها همون حس زیبای نسخه ی اول خودش رو نگه داشته بلکه تونسته در تمام مواردی که فکر میشد در نسخه ی اول عالی بوده پارو فراتر بذاره و عالی ترش کنه! و در راس این بهبود و پیشرفت لول دیزاین بازیه که بی نظیر و بی نقصه. این بازی بصورت معجزه اسایی طوری گیم پلی و لول دیزاین رو کنار هم قرار داده و باهم مچ کرده که شخصا بعضی اوقات وسط چالش های بازی که شدیدا هم درگیر بودم و مدام دکمه ها رو فشار میدم که نبازم و قاعدتا باید تمرکزم روی عبور از این چالشها میبود! یهو حواسم پرت میکانیزم های بازی میشد که اینا چطوری تونستن این چیزها رو اینطوری درست کنار هم قرار بدن و یک همچون تجربه ی لذتبخشی رو خلق کنن!!. مخصوصا مراحل اخر بازی که قابلیت های کارکتر بیشتر میشد و میتونستید حرکات ترکیبی زیادی برای رد کردن چالش ها بزنید که اونجا میکانیزم های بازی که معرفی میکنه به اوج خودش میرسید. بهرحال از گیم پلی و لول دیزاین که بگذریم ، موسیقی ، داستان و گرافیک هنری بازی هم در اوج خودش قرار داره. البته داستان بازی رو من متاسفانه چون شروعش چندان بدلم ننشست و از طرفی توی بازی فورا میخواستم درگیر گیم پلی بشم بخش اعظمی رو اسکیپ کردم! اما اخر بازی خیلی پشیمون شدم چون برخلاف تصورم داستان به جاهای قشنگی کشیده شد و حالا به این خاطر حسرت میخورم. درکل منهای شروع بازی ،نسخه دوم بنظرم نسبت به قسمت اول داستان بهتری داشت و پایان بیادموندنی تری رقم زد.
در موسیقی بازی هم سنگ تموم گذاشتن و توی محیط های مختلف تم مخصوص به همون فضا پخش میشه که شدیدا موسیقی با محیط بازی باهم مچ هستن.
گرافیک هنری بازی حرفی برای گفتن نمیذاره. کافیه اسکرین شات های بازی رو ببینید تا متوجه این موضوع بشید. واقعا زیبا و چشم نوازند. ترکیب رنگ ها توی بعضی از محیط ها و نواختن موسیقی بی نظیر در پسزمینه یک حالت ارامش و شیرینی درونی خاصی به ادم میده که از نگاه کردن و بودن در بازی کیف میکنید.
دشمن ها طراحی شون بصورتیه که جزیی از لول دیزاین بازی محسوب میشه و میتونن درعین حال که چالش برانگیز باشن بعنوان advantage هم در اون محیط حضور داشته باشند و اینطوری نیست که تنها توی اون قسمت محیط وجود داشته باشند که برای شما یک چالش کامبتی رقم بزنند! بلکه وجود هرکدوم از اون دشمنها کاملا به نحوه ی لول دیزاین اون قسمت مرتبطه و همین مسئله سبب میشه با توجه به قابلیت های کارکتر و نحوه ی تعامل با هر دشمن و نوع لول دیزاین هر قسمت از محیط بازی از شما بخواد تصمیم بگیرید چطوری مراحل رو پشت سر بگذارید.
و در اخر باید بگم ori and the will of the wisps بازی بینظیری هست. بی نظیر که میگم به معنای واقعی کلمه است و فکر نمیکنم نظیر این بازی وجود داشته باشه. اخیرا بازی های قابل ستایشی مثل hollow knight ، dead cells ، bloodstained هم توی این سبک منتشر شدند الخصوص hollow knight که بنظرم عالیه و از لحاظ فضای سازی، اتمسفر دارک و سنگین تری نسبت به ori داره و میتونه طرفدارهای مخصوص به خودش رو داشته باشه ولی هیچ کدوم از اینها یا بقیه ی بازی های هم سبک به بلوغی که moon studios در ori به اون رسیده و حالا با دو نسخه اون رو به کمال رسونده توی هیچکدوم دیده نمیشه و از این لحاظ توی یک سطح دیگه ای قرار داره.
9.75 از 10
خب نسل نهم کنسولها هم با عرضه 2 کنسول مایکروسافت یعنی Xbox Series X و Xbox Series S شروع شد.
همه ما دیر یا زود کنسولهای نسل جدید رو میخریم و بازیهای جدید رو بازی میکنیم.
به رسم هر نسل، تاپیکی زده میشه تا اعضا نظرات و نمراتشون رو مورد بازیهای این 2 کنسول اعلام کنن.
فقط توجه داشته باشید که صحبت در مورد بازیها رو به تاپیک خودش محدود کنید تا اینجا رو موضوع اصلیش متمرکز بمونه.
Mass effect Andromeda
بعد از سه گانه ی شاهکار این بازی مس افکت اندرومدا رو خیلی با احتیاط و با انتظار کم شروع کردم. صادقانه بگم شروع بازی برام جذاب بود و نوید یک اکشن ادونچر جذاب رو میداد اما با مرور زمان و جلو رفتن داستان برام مشخص شد که نتنها اندرومدا نتونسته حتی بعنوان یک نسخه ی معمولی خوب عمل کنه بلکه پتانسیل های خود بازی هم به هدر رفته.
با اینحال بازی نکات مثبتی چون گیم پلی (الاخصوص گان پلی) لذت بخش ، طراحی خیلی خوب و چشم نواز سیاره ها و گشت و گذار در اونها همچنین تا حدودی داستان مناسب داره که سبب شده حداقل تجربه ی یکباره ی بازی خالی از لطف نباشه. نکات منفی بازی هم میشه به طراحی تکراری مراحل و شخصیت های نچسب اشاره کرد که برای عناوین rpg الاخصوص مس افکت با اون پیشزمینه ی درخشانش ایراد بزرگیه.
امتیاز ٧ از ١٠
Star Wars Jedi: Fallen Order
یه نکته ی جالب در رابطه با تجربه ی این بازی بگم که من با ذهنیت یک بازی درجه ی یک که متای ٩٠ گرفته رفتم سراغ بازی و جالب تر اینکه هرچقدر تو بازی پیشرفت میکردم بخودم میگفتم واقعا این متا حقشه، عجب بازی ای هست و داشتم همینطور هربار به مدح بازی میپرداختم تا اینکه اواخر بازی بودم که رفتم متا رو نگاه کردم دیدم هفتادو خورده ای شده نتیجه گیری اخلاقی اینکه همیشه به متا اعتماد نکنید! با خودم فکر میکردم اگه قبل از بازی میرفتم متا رو نگاه میکردم چقدر از لذت تجربه ی بازی برام کاسته میشد. قطعا یک ذهنیت منفی در من شکل میگرفت و مطمعنا همینکه با کوچترین مشکلی توی بازی مواجه میشدم برام بولد میشد و چه خوب که این اتفاق برام نیفتاد. ازین حرفها که بگذریم
بنظرم استاروارز یکی از اکشن ادونچرهای بسیار خوش ساخت و لذت بخش این نسله که تجربه اش حداقل برای اونهایی که با حال و هوای استاروارزی حال میکنن واجبه. بازی بنظرم هیچ نکته ی منفی خاصی نداره تنها چیزی که البته میتونم اشاره کنم پرفورمنس نچندان مناسب و مشکلات فنی بازی مثل افت فریم و دیرلود شدن تکسچرها و دشمنهاست که البته بازهم نکات خوب بازی اونقدر زیاد هست که میشه از این مشکل چشم پوشی کرد و در اخر یک تجربه ی ماندگار ازش براتون بجا بذاره.
بازی شما رو در نقش یک جدایی قرار میده که ارتباطش با نیرو قوی نیست و با مرور زمان و پیشروی تو بازی شما باید دوباره ارتباط خودتون رو با نیرو قوی کنید و از طرفی بدنبال هدفی که هستید برید. از این بابت قدرت های جدایی که برای شخصیت بازی در نظر گرفتن توی گیم پلی بازی بسیار لذت بخش درومده. از بک فایر کردن شلیک های لیزرگان با لایت سایبر که حس ستیسفاینگ بی نظیری داره تا قدرت هایی مثل پرت کردن یا کشیدن ابجکت ها که با پیشروی بیشتر قدرت های جدایی شما بیشتر میشه و باهاش میتونین با روش های گوناگون دشمن ها رو شکست بدید و یا از موانع عبور کنید.
شخصیت های بازی بسیار خوب پرداخته شدن و کاملا باهاشون همراه میشید. یه شخصیت همراه رباتی هم دارید که شدیدا گوگولی ناز و باحال درش اوردن که یکی از بهترین شخصیت های همراه میتونه لقب بگیره.
طراحی مراحل بازی بصورت مترویدوانیا است که اینروزها هم خیلی باب شده منتها منوی نقشه ی بازی انچنان کاربردی نیست و گاهی باعث سردرگمی ادم میشه. بازی یه چند صحنه طراحی مراحل انچارتدی خفن داره که من خیلی لذت بردم.
گیم پلی بازی هم بیش از هرچیزی شبیه سری سولزبورن هست منتها من دوست داشتم بازی از این حیث بیشتر میرفت سمت سیستم گیم پلی سری ارخام که بنظرم بیشتر به بازی میومد.
طراحی محیط بازی خیلی حس و حال استاروارزی به ادم میده و از این بابت هم بازی سنگ تموم گذاشته.
و جمع بندی اینکه استاوارز یک بازی بسیار خوش ساختیه که با الهام گیری از بازیهای موفق روز تونسته یک تجربه ی بی نظیری رو مخصوصا برای طرفدارهای دنیای استاروارز بوجود بیاره
٩ از ١٠
Katana zero
اگه از بازیهای پیکسلی داستان محور با گیم پلی سریع ، نرم و مهارتی خوشتون میاد این بازی رو بهیچ وجه از دست ندید. طراحی پیکسلی جذاب بازی بهمراه داستان و فضاسازی درگیرکننده و گیم پلی عالی باعث شده کاتانا زیرو یکی از تجربه های فراموش نشدنی این سبک بازیها باشه.
از اونجایی که هیچکس نمیاد آستین بالا بزنه خودم میام وسط.
----------- داستان و شخصیت پردازی
این قسمت بازی میشه بگی واقعا خوب کار شده. شاید شخصیتای بازی با وجود شخصیت پردازی نسبتا خوب خیلی عمق نداشته باشن اما داستان بازی رو واقعا پسندیدم. نیمه اول بازی اصلا داستان نامفهومه و معلوم نیست خیلی قضیه چیه، اما نیمه دوم همه چی کنار هم قرار میگیره و بنظرم داستان خلاقانه ای داره، اگرچه پایان بازی رو نپسندیدم چون اصلا معلوم نیست چیه، از ایناس که صفحه سیاه میشه و بعد خودتون باید تصمیم بگیرید چه اتفاقی افتاد آخرش! گیمپلی
بنظرم این سبک بازیا گیمپلی خیلی خاصی ندارن و بیشتر جذابیتشون وابسته به اتمسفر داستان و معماها هست. معماهای بازی جذاب اما ساده هست. بازی از نظر ریتم و دیزاین خیلی خوب کار شده و مثلا باید به یک آبجکتی دسترسی پیدا کنید و خیلی خلاقانه لول دیزاین بازی شما رو بین 2 دنیا سوییچ میکنه و باید موانع رو بردارید و نکته دیگه هم اینکه بازی هیچوقت خودش رو تکرار نمیکنه و هر سری به یک شکل باید با چالشها درگیر بشید. گرافیک
این بخش به 2 قسمت مثبت و منفی تقسیم میشه. قسمت مثبت قضیه گرافیک واقعا خوب بازیه، مدلسازیهای دقیق، جزئیات بالای محیط و نور پردازی عالی مخصوصا جاهایی که بازی داره با رزولوشن بالا رندر میشه بدون شک خیلی چشم نوازه. اتمسفر بازی هم خیلی خوب و گیراست و هر 2 دنیا به شکل زیبایی ساخته شدن. نکته منفی ماجرا مشکلات فنی بازیه از مشکل فریم تایم تا باگها و پرفورمنسی که باید بهتر از این حرفها باشه.
ویرایش 1: جا داره به چهره های افتضاح و بی احساس بازی هم اشاره کنم. صداگذاری و موسیقی
این بخش قوی کار شده؛ هم صدا گذاریها عالیه هم موسیقی بازی بجا و دقیقه و Sound Design بازی هم خیلی خوبه به شکلی که شما به راحتی با هدفون میتونید جهت صداها و دوری و نزدیکی اونها رو متوجه بشید.
امتیازات داستان و شخصیت پردازی: 7.5 از 10
گیمپلی: 7 از 10
گرافیک: 8.5 از 10
صداگذاری و موسیقی: 9 از 10
نمره نهایی: 7 از 10
راستش این بازی رو بدون شناخت قبلی بازی کردم! که در نهایت ۱۰۰ بار لعنت فرستادم به سازندش! تازه کنسول خریده بودم داشتم بازیهای پر حجم دانلود میکردم یه بازی تازه اومده با حجم کم گفتم فعلا با این سرگرم شم تا بقیه دانلود بشن! کاش همچین فکری نمیکردم! بازی سبک بازیهای NESـاستایله. سختیش به همون شکل! مثل اینکه دولوپر بازی با گیمر پدرکشتگی داشته! نکته بدش اینه که همین سختیش باعث اعتیاد آوریش میشه و باعث میشه تا ته بازی رو هر جور شده بری! داستان تو این بازیهای پلتفرمر شاید اونقدر عمیق نباشن ولی با این حال داستان خوبی هم داره. یکی از نکات خوب این بازی باس فایت های متعدده که فکر کنم حدود ۱۵تا باس داشته باشه! و خیلی هم خوش ساخت و در عین حال روی اعصابه! یکی از نکات منفی بازی چک پوینت های نامتعادل بازیه . یه وقت رسیدن چک پوینت اینقدر طولانی میشه که لازمه تو اون مسیر یه اشتباه بکنی تا ۱۰ کیلومتر برگردی و .. در نهایت فقط میتونی فحش بدی. چون باعث نمیشه بازی رو ادامه ندی! باس آخر بازی یکی از مازوخیسم ترین باس هایی که تو صنعت بازی باهاش مواجه شدم! اینقدر سخت و رو اعصابه واقعا عرقم رو در اومد! در کل اگه اعصاب ضعیفی دارین اصلا نرین سمت این بازی.
۸.۵ از ۱۰
Call of the Sea
خیلی وقت بود بازی سبک ماجراجویی/معمایی بازی نکرده بودم. وقتی این بازی رو استارت زدم و هر چی جلوتر میرفتم هم روایت داستانش و جذاب شدن معماهای بازی باعث میشد بیشتر جذب بازی بشم. تا چپتر ۳ یا اواسط چپتر ۴ معماهای بازی جذاب و به شکل یه شیب ملایم در حال سخت و با کیفیت تر شدن بودن که متاسفانه پازل ها و گیم پلی بازی چپتر ۴-۵ افت کرد و بیشتر داستان و روایت بازی بر حل معما و گیم پلی بازی چربید! ولی با این حال دنبال کردن داستان و خوندن داکیومنت و پیدا کردن معماهای گمشده از داستان بازی باعث جذابتر شدن بازی میشد. در کل داستان و روایتش خیلی خوب بود و معماهای بازی خوب بودن ولی متاسفانه به اندازه ی کافی نبودن و بازی یه مقدار کوتاه بود ولی این بازی رو پیشنهاد میدم تازگیا یه آپدیت ۶ گیگی هم براش اومده چک نکردم آپدیت چیه خود بازی همش ۱۰ گیگ بود!
۸ از ۱۰
The Medium
وقتی تریلر بازی رو دیدم گفتم عمرا برم سمت این بازی! در حدی که در حین تماشا تریلر بازی حوصلم سر رفت! تا تهش رو ندیدم! فقط به این دلیل که بازی تقریبا نسل بعدی و روی گیم پس بود میخواستم تجربش کنم! در نهایت به شکل عجیبی من رو سورپرایز کرد! داستان بازی فقط میتونم بگم فوقالعاده بود! صدا و موزیک شاهکار! اتمسفر بازی و حتی گیم پلی که فکر میکردم خیلی بورینگ باشه من رو در نهایت به شدت جذب کرد. و چند پازل خوب هم داشت که جالب بودن! یه سری مشکلات گرافیکی داشت که میشد ازشون چشم پوشی کرد! یه آپدیت که باعث شد نتونم بازی رو ادامه بدم! البته فکر کنم با آپدیت جدید این مشکلات حل شده باشن و تجربه بهتری از بازی رو بده. ولی اینقدر مجذوب روند داستان و اتمسفر بازی و بخصوص صداگذاری و موزیک بازی شدم شاید کمتر به مشکلات بازی فکر میکردم! بازی رو حتما پیشنهاد میدم.
۹ از ۱۰
Gears 5
نسل قبل قسمت نشد این بازی رو تجربه کنم و این بازی روی با آپدیت گرافیکی نسل جدید تجربه کردم! برای من که ۳ شماره Gears of war یکی از بهترین تجربه هام بودن! این Gears 5 هر چی خاطرات خوب داشتم رو شست و برد! نمی دونم از کدوم قسمتش بگم از داستانش.. روند بازی.. گیم پلی .. تغییرات ناقصش..! اگه میخوای نوآوری اضافه کنی یه چیزی اضافه کن که تاثیر مستقیمی تو تمام روند بازی داشته باشه! حالا من نقد ندارم چرا المان های RPG رو به بازی اضافه کردی تازه اگه درست اضافه شه عالی میشه! ولی فقط شامل ربات میشه و اگه هیچی آپگرید نکنی اتفاقی خاصی نمیفته و اونقدر به روند بازی کمک نمیکنه که یه جایی نتونی بازی رو رد کنی وجک آپگرید شده باعث شه اون باس رو بکشی! حالا حرف از باس زدم! اینا واقعا وقت نکردن چندتا باس جدید طراحی کنن! همون باس Gears of war 2 بود فکر کنم دوباره زنده کردن! نمی تونستن برای هر Act یه باس جذاب جدید طراحی کنن! چرا دوتا act بازی سندباکسه! اون دوتا خطیه! هر چی اضافه کردن بازی نامتوازن شده! داستان بازی که هیچ! شخصیت پردازی مارکوس و دام و کل و برد.. کجا این شخصیت های جدید کجا! فقط نقطه مثبت بازی گرافیکش بود که ته بازی به یه باگ مسخره خوردم که یه brumak سوار ماشین شد باهامون! حالا این هیچ من این brumak با هزار بدبختی با تیربار کشتم! هیچ اتفاقی نیفتاد! فهمیدم باگه. بازی رو چک پوینت قبلی برگشتم در واقع brumak نباید کشته میشد! cole باید با ربات اون رو میکشت! همون رباتی که فکر میکردم بلاخره میذاره سوارش بشیم و با باس آخر یه جنگ تمام عیار داشته باشیم! زهی خیال باطل! تهش اینقدر نا امید کننده تموم شد که میگفتم کاش بازی رو تجربه نمیکردم!
۷ از ۱۰
Gears 5: Hivebusters
درد و بلای این DLC بخوره تو سر Gears 5 این DLC اینقدر خوب بود امیدوارم کرد که میتونیم Gears 6 آبرومندی داشته باشیم! هر چی که فکر میکردم تو Gears 5 ضعفه تو این DLC تقریبا برطرف شده بود! روند داستان. اتمسفر . کلا به اصل Gears of war نزدیکتر بود! وقتی حرف از باس فایت میزنم یعنی همین باس فایت که تو این dlc هست یه باس اورجینال یه باس فایت عالی! که اگه ۴تا ACT بتونن از این یه ACT که شامل ۶ تا چپتر بود بسازن + شخصیت پردازی و داستان درست حسابی! میتونن Gears رو به اوج برگردونن . فقط بیخیال سندباکس کردن بازی بشن! اصلا به حال و هوای Gears of war نمیخوره!
در 2 هفته گذشته به لطف گیم پس 3 تا بازی رو تموم کردم گفتم این تاپیک رو به همین مناسبت بالا بیاریم.
Outriders
این بازی رو شاید اگر روی گیم پس نبود هیچوقت سراغش نمیرفتم و قبل عرضه هم فکر میکردم بازی افتضاحی میشه. اما به لطف گیم پس یه 20 ساعتی بازی کردم و کلی ماموریت جانبی هم انجام دادم و شدید لذت بردم! گیمپلی بازی مثل گیرز میمونه که سرعتی شده باشه و Ability های سوپر نچرال بهش اضافه شده باشه. دشمنها چپ و راست میریزن سرتون و من هم با شاتگانهای بازی (که بدون شک یکی از ارضا کننده ترین شاتگانها را داره بازی) در حال تیکه پاره کردن دشمنا دستشون یک ور افتاده پاشون یک ور دیگه! داستان بازی هم برخلاف بقیه بازیهای این سبک که سر هم بندی میشن کاملا خوبه و من تا آخرش دنبالش کردم و برام جذابیت داشت. گرافیک بازی معمولیه اما طراحی هنری بازی عالیه و بعضی لوکیشنها واقعا زیبا و جذاب طراحی شدن مخصوصا سمت آخرای بازی. صدا گذاری بازی هم یاد بکنم که خیلی خوب کار شده.
امتیاز: 8 از 10
Star Wars Squadrons
این یک بازی دیگه که بدون گیم پس هیچوقت سراغش نمیرفتم ولی به لطفش بازی کردم. ارزیابی من از این بازی یک عنوان کاملا معمولی و بعضا خسته کننده هست. گرافیک بازی و صداگذاری عالی کار شده و داستان و اتمسفر بازی به خوبی با روح سری استار وارز همخونی داره و سازنده های بازی واقعا استار وارز رو میفهمن، اما گیمپلی بازی خیلی یک دست و یک نواخته. اگر عشق استار وارز نبودم هیچوقت این بازی رو تموم نمیکردم و فقط به خاطر روی گل امپراتور پالپاتین بازی رو تموم کردم.
امتیاز: 6 از 10
ALIEN ISOLATION
این بازی رو همون روزی که اومد بازی کردم و در عرض یک هفته هم تموم کردم، اما بهانه FPS Boost و حضورش تو گیم پس یکبار دیگه رفتم سراغش. بدون شک بازی یک از بزرگترین سورپرایزهای نسل قبل بود و یک Cosmic Horror خفن. بازی فرمتش جوریه که همینطور که بازی میکنید یک رابطه عشق و نفرت باهاش پیدا میکنید. عشق بخاطر اتمسفر بینظیر و ترس عالی و نفرت بخاطر رفتارهای رندوم و بعضا آزار دهنده زنومورف که در اصل اولش نفرت ولی عمیقا همین هوش مصنوعی خاص بازی باعث حس ترس دائمی بازی شده جوری که تا یک صدایی میشنوید قشنگ ترس و دلهره میاد سراغتون که نکنه زنومورف معروف بیاد سراغمون. بعد این همه سال حتی میشه بگی گرافیک بازی هم خیلی خوبه و چه صداگذاری عالی و دقیقی. اگر این بازی رو بعد این همه تحسینی که این چند سال شده هنوز بازی نکردید حتما برید سراغش و در اولویت قرارش بدید.
امتیاز: 9 از 10
در 2 هفته گذشته به لطف گیم پس 3 تا بازی رو تموم کردم گفتم این تاپیک رو به همین مناسبت بالا بیاریم.
View attachment 207524 Outriders
این بازی رو شاید اگر روی گیم پس نبود هیچوقت سراغش نمیرفتم و قبل عرضه هم فکر میکردم بازی افتضاحی میشه. اما به لطف گیم پس یه 20 ساعتی بازی کردم و کلی ماموریت جانبی هم انجام دادم و شدید لذت بردم! گیمپلی بازی مثل گیرز میمونه که سرعتی شده باشه و Ability های سوپر نچرال بهش اضافه شده باشه. دشمنها چپ و راست میریزن سرتون و من هم با شاتگانهای بازی (که بدون شک یکی از ارضا کننده ترین شاتگانها را داره بازی) در حال تیکه پاره کردن دشمنا دستشون یک ور افتاده پاشون یک ور دیگه! داستان بازی هم برخلاف بقیه بازیهای این سبک که سر هم بندی میشن کاملا خوبه و من تا آخرش دنبالش کردم و برام جذابیت داشت. گرافیک بازی معمولیه اما طراحی هنری بازی عالیه و بعضی لوکیشنها واقعا زیبا و جذاب طراحی شدن مخصوصا سمت آخرای بازی. صدا گذاری بازی هم یاد بکنم که خیلی خوب کار شده.
امتیاز: 8 از 10
View attachment 207522 Star Wars Squadrons
این یک بازی دیگه که بدون گیم پس هیچوقت سراغش نمیرفتم ولی به لطفش بازی کردم. ارزیابی من از این بازی یک عنوان کاملا معمولی و بعضا خسته کننده هست. گرافیک بازی و صداگذاری عالی کار شده و داستان و اتمسفر بازی به خوبی با روح سری استار وارز همخونی داره و سازنده های بازی واقعا استار وارز رو میفهمن، اما گیمپلی بازی خیلی یک دست و یک نواخته. اگر عشق استار وارز نبودم هیچوقت این بازی رو تموم نمیکردم و فقط به خاطر روی گل امپراتور پالپاتین بازی رو تموم کردم.
امتیاز: 6 از 10
View attachment 207523 ALIEN ISOLATION
این بازی رو همون روزی که اومد بازی کردم و در عرض یک هفته هم تموم کردم، اما بهانه FPS Boost و حضورش تو گیم پس یکبار دیگه رفتم سراغش. بدون شک بازی یک از بزرگترین سورپرایزهای نسل قبل بود و یک Cosmic Horror خفن. بازی فرمتش جوریه که همینطور که بازی میکنید یک رابطه عشق و نفرت باهاش پیدا میکنید. عشق بخاطر اتمسفر بینظیر و ترس عالی و نفرت بخاطر رفتارهای رندوم و بعضا آزار دهنده زنومورف که در اصل اولش نفرت ولی عمیقا همین هوش مصنوعی خاص بازی باعث حس ترس دائمی بازی شده جوری که تا یک صدایی میشنوید قشنگ ترس و دلهره میاد سراغتون که نکنه زنومورف معروف بیاد سراغمون. بعد این همه سال حتی میشه بگی گرافیک بازی هم خیلی خوبه و چه صداگذاری عالی و دقیقی. اگر این بازی رو بعد این همه تحسینی که این چند سال شده هنوز بازی نکردید حتما برید سراغش و در اولویت قرارش بدید.
امتیاز: 9 از 10
مرسی دوست عزیز ولی از دو هفته گذشته تا الان سرورهای square enix قیلتر شدند و من با لول 21 همینجوری تو outriders موندم و وصل نمیشم، شما با vpnبازی میکنید؟ یا اگه dnsزدید که به سرورها وصل میشن ممنون میشم اینجا قرار بدید. ?
Google