Unpopular Opinion Center | [قوانین پست اول مطالعه شود]

[Z-fan]

با عرض سلام خدمت همه کاربرهای عزیز این انجمن
احتمالا برای شما هم شده که سلیقه گیمینگ تون و نظرات تون در مورد مباحث مختلف با چیزی که به صورت عمومی مورد قبوله اختلاف زیادی داره. نظر شما نظر منفور و ناپسندیه و با جریان غالب همخونی نداره.​

این جا جاییه که میتونید این نظرات تون رو بدون هیچ پیش داشت و رودربایستی ای به اشتراک بذارید​

چند تا قانون رو باید رعایت کنید در این خصوص :

1. قبل از هر چیز تو متن نظراتتون احترام به سلایق همدیگه رو مد نظر قرار بدید و سعی کنید به هیچ وجه متن تون جنبه توهین آمیزی نداشته باشه
2. نظر Unpopular شما باید فقط در مورد ویدیوگیم باشه.
3. مهم تر از قانون قبل، حتما نظرتون Unpopular Opinion باشه. این که بگید Ride to Hell Retribiution بازی مزخرفی بود یا این بازی ای که هفتصد تا نمره کامل و کلی جایزه برده بهترین بازی تاریخه، Unpopular Opinion محسوب نمیشن. حتی اگه ده بیست نفر یه گوشه ای خلافش رو بهتون گفته باشند.
4. به هیچ وجه نظرات همدیگه رو جهت تمسخر و ایجاد بحث و درگیری نقل قول نکنید. اگه کسی با احترام نظرشو در مورد چیزی گفته که مخالف نظر شماست، شما حق ندارید با بی احترامی باهاش برخورد کنید. و اگه نظر شخصی با بی احترامی همراه بود، پست مربوطه رو گزارش کنید تا رسیدگی شه
5. و مهم تر از هر چیز از قوانین کلی انجمن نظیر ادبیات مناسب، عدم ارسال پست های سیاسی و مذهبی، ارسال عکس های حجیم و... حتما رعایت کنید

موفق باشید.

 

[Dinosaur]

@Cloud Strife
@dizzy
@Akiba

با واقعیت‌ها کنار بیایید، حتی اگر بر خلاف میل شما باشند!
البته این بحث خیلی سلیقه‌ای هست و چیزهایی مثل طراحی کاراکتر رو اصلاً نمی‌شه راحت گفت حتماً خوبه یا بد، ولی برای سلیقه من خیلی داغون هستن.
طراحی کاراکتری مثل آکوا خیلی خوبه (و صداگذاری‌ش هم عالیه) و سورا هم بدک نیست و شخصیت‌های دیزنی/پیکسار هم انقدر ماهرانه طراحی شدن که انگار سازنده‌های بازی رفتن مدل‌های اصلی اینا رو از توی کمپانی بیرون کشیدن و گذاشتن توی بازی، ولی طراحی اعضای Organization XIII... یعنی اون ظاهر و مدل و رنگ موهاشون واقعاً رو اعصابم هست و هر دفعه وارد کادر می‌شن، همچین حالتی پیدا می‌کنم:

یه موضوع دیگه هم خُنُک بودن و سخیف بودن حرکات شخصیت‌هاست! البته علت ماجرا به ژاپنی بودن سازنده‌های بازی برمی‌گرده و کلاً رسم این عزیزان هست که از این حرکات جلف توی بازی‌ها انجام بدن. یکی از محبوب‌ترین کارگردان‌های من یعنی کوجیما هم خدای این مسخره بازی‌ها هست که خب خوشبختانه به تدریج داره اصلاح می‌شه! ولی این Kingdom Hearts 3 یه سری صحنه‌های خیلی سَبُک (مخصوصاً حرکات سورا و دانلد داک و گوفی توی بعضی جاها) داره که من از خودم خجالت می‌کشم وقتی می‌بینمشون!
در مورد داستان واقعاً نباید نظری بدم، چون نسخه‌های قبلی رو بازی نکردم و همین نسخه هم نصف کاتسین‌ها رو رد می‌کنم، ولی بحثم بیشتر در مورد همین طراحی شخصیت‌ها و صداگذاری اون‌ها بود.
حالا ایشالا بازی رو که تموم کردم، با ذکر مثال(!) و عکس بیشتر توضیح می‌دم.

و در کل! اصل داستان همین شخصیت های اورجینال هستن
و داستان دیزنی و پیکسار (جز چندتا کاراکتر) فیلرن بیشتر

خیر! اصل داستان دیزنی/پیکسار هست و گشت و گذار توی دنیاهای قشنگ‌شون و یادآوری خاطرات!
باید حتماً یه روزی برم سراغ این ریمسترهای نسخه‌های قدیمی و بدون توجه به داستان اصلی بازی‌ها، فقط مراحل دیزنی رو انجام بدم. چون خیلی از دنیاهایی که دوست دارم مثل علاءالدین و شیرشاه و... توی همون نسخه‌های قدیمی بودن، یا دنیای هرکول که فکر کنم اونجا کامل‌تر از اینجا هم بوده.

حالا بری جلوتر اواخر بازی به خودت هم فحش میدی چون اون مکانیزم های گیم پلی هم تکراری میشه

با بخش مبارزات هنوز مشکلی پیدا نکردم بعد از ۱۷،۱۸ ساعت. یعنی سعی می‌کنم هی تنوع بدم به بازی و هر اسلحه جدید که میاد، مرحله بعدی رو با اون جلو برم و خیلی هم قدرت‌های متنوعی برای بازی در نظر گرفتن.
ولی چیزی که اذیتم می‌کنه، کارگردانی افتضاح در زمینه نسبت گیم‌پلی به کاتسین و ترکیب اون‌هاست. یعنی مثلاً ۱۰ دقیقه کاتسین می‌بینی و شخصیت‌ها وارد یه تالاری می‌شن و می‌ری توی گیم‌پلی. بعدش ۱۰ ثانیه می‌ری جلو و هیچ دشمنی چیزی هم نمیاد و یه دفعه کاتسین بعدی شروع می‌شه و ۱۵ دقیقه باید اون رو تماشا کنی! باز دوباره بعدش ۱۰ تا دشمن کوچیک میان و سریع منهدم می‌شن و کاتسین بعدی و...
به نظرم می‌شد از این نظر کارگردانی بهتری داشته باشه و یه سری از کاتسین‌ها یا حذف بشن، یا یه جوری با خود گیم‌پلی ترکیب بشن و مثلاً وسط مبارزه، دیالوگ‌ها رو هم بشنویم.
---------------
ولی با وجود این انتقاداتی که از بازی دارم، واقعاً مشخصه که با جون و دل ساخته شده و عشق(!) در اون به کار رفته (مثل داستان بازی که در مورد این چیزهاست). یعنی بازی این مدلی نیست که از سر شکم‌سیری و فقط برای کسب درآمد از محبوبیت آثار دیزنی/پیکسار یه چیزی ساخته باشن، بلکه هر گوشه و کنارش می‌شه ذوق و شوق سازنده‌های بازی رو فهمید. فقط یه سری مسائلش با سلیقه من جور درنمیاد دیگه!

 

[Dinosaur]

البته اینجا کلا جای ریپلای و اینجورچیزا نیست میدونم ولی میخواستم بدونم به نظرت درستش چیه ؟ من واسه بازیاش نمیگم اصلا به خاطر تولید یک کنسول که بتونه تو این همه سال ها با همه فرازو نشیب های صنعت ویدیو گیم دووم بیاره و هر نسل هم فروشش بیشتر شه میگم

نمیشه گفت پلی استیشن صنعت بازی رو دوباره زنده کرد و این قضیه رو اگه بخوایم به یه شرکت نسبت بدیم، نینتندو هست که اواسط دهه ۱۹۸۰ همچین کاری کرد و با NES، صنعت بازی (مخصوصاً کنسول‌ها) رو که درگیر اوضاع فجیعی بود و در حال ترکیدن بود، نجات داد.
ولی سونی هم یه دستاورد بزرگ داشته و اون دستاورد هم این بود که باعث شد صنعت بازی یه حالت بزرگسالانه‌تری پیدا کنه و به بلوغ برسه، مخصوصاً توی دنیای کنسول‌ها. حالا بازار پی‌سی از قدیم بازی‌های بزرگسالانه و جدی کم نداشته، ولی باز تعداد مخاطب‌هاش خیلی نجومی نبوده که تأثیرش رو روی کل دنیا بذاره. ولی بازار کنسول‌ها که مشتری خیلی زیادی داشت، از دید درصد بالایی از مردم عادی و غیرگیمرها به عنوان یه دنیای کودکانه دیده می‌شد. ایران رو کاری ندارم که همین الآن هم بازی کردن رو فقط مخصوص بچه‌ها می‌دونن، ولی این طرز تفکر تا حد زیادی توی غرب هم وجود داشت و پلی استیشن تونست تأثیر زیادی روی از بین رفتن این تفکرات بذاره.
اون زمان سونی برند خیلی عظیمی محسوب می‌شد و از واکمن گرفته تا کیفیت تلویزیون‌هاش جوری بود که کمتر رقیبی داشت و وقتی می‌گفتن سونی، منظور نهایت کیفیت محصولات الکترونیکی بود. وقتی این شرکت وارد دنیای بازی و کنسول‌ها شد، خیلی‌ها کنجکاو شدن و به این نتیجه رسیدن که شاید این صنعت همچین کودکانه هم نباشه که سونی سراغش اومده. بعدش هم مدل بازی‌هایی که برای پلی استیشن اومد، به تدریج این قضیه رو پررنگ‌تر کرد و مخاطب‌های جدیدی جذب این بازار شدن.
حالا نه اینکه اگه سونی نبود این اتفاقات هم نمی‌افتاد. شاید دیرتر می‌افتاد ولی به هر حال سونی نقش مهمی توی این قضیه داشت و کلاً پلی استیشن یه کنسول معمولی نبود که فقط بیاد و یه فروشی بکنه و بره. این کنسول یه جورایی تحول ایجاد کرد توی صنعت بازی و تأثیرش در حدی بود که تاریخ این صنعت رو می‌شه به قبل و بعد از اون تقسیم کرد.

 

[Akiba]

@Cloud Strife
@dizzy
@Akiba

با واقعیت‌ها کنار بیایید، حتی اگر بر خلاف میل شما باشند!
البته این بحث خیلی سلیقه‌ای هست و چیزهایی مثل طراحی کاراکتر رو اصلاً نمی‌شه راحت گفت حتماً خوبه یا بد، ولی برای سلیقه من خیلی داغون هستن.
طراحی کاراکتری مثل آکوا خیلی خوبه (و صداگذاری‌ش هم عالیه) و سورا هم بدک نیست و شخصیت‌های دیزنی/پیکسار هم انقدر ماهرانه طراحی شدن که انگار سازنده‌های بازی رفتن مدل‌های اصلی اینا رو از توی کمپانی بیرون کشیدن و گذاشتن توی بازی، ولی طراحی اعضای Organization XIII... یعنی اون ظاهر و مدل و رنگ موهاشون واقعاً رو اعصابم هست و هر دفعه وارد کادر می‌شن، همچین حالتی پیدا می‌کنم:

یه موضوع دیگه هم خُنُک بودن و سخیف بودن حرکات شخصیت‌هاست! البته علت ماجرا به ژاپنی بودن سازنده‌های بازی برمی‌گرده و کلاً رسم این عزیزان هست که از این حرکات جلف توی بازی‌ها انجام بدن. یکی از محبوب‌ترین کارگردان‌های من یعنی کوجیما هم خدای این مسخره بازی‌ها هست که خب خوشبختانه به تدریج داره اصلاح می‌شه! ولی این Kingdom Hearts 3 یه سری صحنه‌های خیلی سَبُک (مخصوصاً حرکات سورا و دانلد داک و گوفی توی بعضی جاها) داره که من از خودم خجالت می‌کشم وقتی می‌بینمشون!
در مورد داستان واقعاً نباید نظری بدم، چون نسخه‌های قبلی رو بازی نکردم و همین نسخه هم نصف کاتسین‌ها رو رد می‌کنم، ولی بحثم بیشتر در مورد همین طراحی شخصیت‌ها و صداگذاری اون‌ها بود.
حالا ایشالا بازی رو که تموم کردم، با ذکر مثال(!) و عکس بیشتر توضیح می‌دم.


خیر! اصل داستان دیزنی/پیکسار هست و گشت و گذار توی دنیاهای قشنگ‌شون و یادآوری خاطرات!
باید حتماً یه روزی برم سراغ این ریمسترهای نسخه‌های قدیمی و بدون توجه به داستان اصلی بازی‌ها، فقط مراحل دیزنی رو انجام بدم. چون خیلی از دنیاهایی که دوست دارم مثل علاءالدین و شیرشاه و... توی همون نسخه‌های قدیمی بودن، یا دنیای هرکول که فکر کنم اونجا کامل‌تر از اینجا هم بوده.


با بخش مبارزات هنوز مشکلی پیدا نکردم بعد از ۱۷،۱۸ ساعت. یعنی سعی می‌کنم هی تنوع بدم به بازی و هر اسلحه جدید که میاد، مرحله بعدی رو با اون جلو برم و خیلی هم قدرت‌های متنوعی برای بازی در نظر گرفتن.
ولی چیزی که اذیتم می‌کنه، کارگردانی افتضاح در زمینه نسبت گیم‌پلی به کاتسین و ترکیب اون‌هاست. یعنی مثلاً ۱۰ دقیقه کاتسین می‌بینی و شخصیت‌ها وارد یه تالاری می‌شن و می‌ری توی گیم‌پلی. بعدش ۱۰ ثانیه می‌ری جلو و هیچ دشمنی چیزی هم نمیاد و یه دفعه کاتسین بعدی شروع می‌شه و ۱۵ دقیقه باید اون رو تماشا کنی! باز دوباره بعدش ۱۰ تا دشمن کوچیک میان و سریع منهدم می‌شن و کاتسین بعدی و...
به نظرم می‌شد از این نظر کارگردانی بهتری داشته باشه و یه سری از کاتسین‌ها یا حذف بشن، یا یه جوری با خود گیم‌پلی ترکیب بشن و مثلاً وسط مبارزه، دیالوگ‌ها رو هم بشنویم.
---------------
ولی با وجود این انتقاداتی که از بازی دارم، واقعاً مشخصه که با جون و دل ساخته شده و عشق(!) در اون به کار رفته (مثل داستان بازی که در مورد این چیزهاست). یعنی بازی این مدلی نیست که از سر شکم‌سیری و فقط برای کسب درآمد از محبوبیت آثار دیزنی/پیکسار یه چیزی ساخته باشن، بلکه هر گوشه و کنارش می‌شه ذوق و شوق سازنده‌های بازی رو فهمید. فقط یه سری مسائلش با سلیقه من جور درنمیاد دیگه!

شما خودت برو شرم کن

خیلی هم طراحی های خوب و خفنی دارن

کلا اون عکسی که گذاشتی برای پست خودت خوبه، نه کاراکترها بی ادب

 

[Cloud Strife]

@Cloud Strife
@dizzy
@Akiba

با واقعیت‌ها کنار بیایید، حتی اگر بر خلاف میل شما باشند!
البته این بحث خیلی سلیقه‌ای هست و چیزهایی مثل طراحی کاراکتر رو اصلاً نمی‌شه راحت گفت حتماً خوبه یا بد، ولی برای سلیقه من خیلی داغون هستن.
طراحی کاراکتری مثل آکوا خیلی خوبه (و صداگذاری‌ش هم عالیه) و سورا هم بدک نیست و شخصیت‌های دیزنی/پیکسار هم انقدر ماهرانه طراحی شدن که انگار سازنده‌های بازی رفتن مدل‌های اصلی اینا رو از توی کمپانی بیرون کشیدن و گذاشتن توی بازی، ولی طراحی اعضای Organization XIII... یعنی اون ظاهر و مدل و رنگ موهاشون واقعاً رو اعصابم هست و هر دفعه وارد کادر می‌شن، همچین حالتی پیدا می‌کنم:

یه موضوع دیگه هم خُنُک بودن و سخیف بودن حرکات شخصیت‌هاست! البته علت ماجرا به ژاپنی بودن سازنده‌های بازی برمی‌گرده و کلاً رسم این عزیزان هست که از این حرکات جلف توی بازی‌ها انجام بدن. یکی از محبوب‌ترین کارگردان‌های من یعنی کوجیما هم خدای این مسخره بازی‌ها هست که خب خوشبختانه به تدریج داره اصلاح می‌شه! ولی این Kingdom Hearts 3 یه سری صحنه‌های خیلی سَبُک (مخصوصاً حرکات سورا و دانلد داک و گوفی توی بعضی جاها) داره که من از خودم خجالت می‌کشم وقتی می‌بینمشون!
در مورد داستان واقعاً نباید نظری بدم، چون نسخه‌های قبلی رو بازی نکردم و همین نسخه هم نصف کاتسین‌ها رو رد می‌کنم، ولی بحثم بیشتر در مورد همین طراحی شخصیت‌ها و صداگذاری اون‌ها بود.
حالا ایشالا بازی رو که تموم کردم، با ذکر مثال(!) و عکس بیشتر توضیح می‌دم.


خیر! اصل داستان دیزنی/پیکسار هست و گشت و گذار توی دنیاهای قشنگ‌شون و یادآوری خاطرات!
باید حتماً یه روزی برم سراغ این ریمسترهای نسخه‌های قدیمی و بدون توجه به داستان اصلی بازی‌ها، فقط مراحل دیزنی رو انجام بدم. چون خیلی از دنیاهایی که دوست دارم مثل علاءالدین و شیرشاه و... توی همون نسخه‌های قدیمی بودن، یا دنیای هرکول که فکر کنم اونجا کامل‌تر از اینجا هم بوده.


با بخش مبارزات هنوز مشکلی پیدا نکردم بعد از ۱۷،۱۸ ساعت. یعنی سعی می‌کنم هی تنوع بدم به بازی و هر اسلحه جدید که میاد، مرحله بعدی رو با اون جلو برم و خیلی هم قدرت‌های متنوعی برای بازی در نظر گرفتن.
ولی چیزی که اذیتم می‌کنه، کارگردانی افتضاح در زمینه نسبت گیم‌پلی به کاتسین و ترکیب اون‌هاست. یعنی مثلاً ۱۰ دقیقه کاتسین می‌بینی و شخصیت‌ها وارد یه تالاری می‌شن و می‌ری توی گیم‌پلی. بعدش ۱۰ ثانیه می‌ری جلو و هیچ دشمنی چیزی هم نمیاد و یه دفعه کاتسین بعدی شروع می‌شه و ۱۵ دقیقه باید اون رو تماشا کنی! باز دوباره بعدش ۱۰ تا دشمن کوچیک میان و سریع منهدم می‌شن و کاتسین بعدی و...
به نظرم می‌شد از این نظر کارگردانی بهتری داشته باشه و یه سری از کاتسین‌ها یا حذف بشن، یا یه جوری با خود گیم‌پلی ترکیب بشن و مثلاً وسط مبارزه، دیالوگ‌ها رو هم بشنویم.
---------------
ولی با وجود این انتقاداتی که از بازی دارم، واقعاً مشخصه که با جون و دل ساخته شده و عشق(!) در اون به کار رفته (مثل داستان بازی که در مورد این چیزهاست). یعنی بازی این مدلی نیست که از سر شکم‌سیری و فقط برای کسب درآمد از محبوبیت آثار دیزنی/پیکسار یه چیزی ساخته باشن، بلکه هر گوشه و کنارش می‌شه ذوق و شوق سازنده‌های بازی رو فهمید. فقط یه سری مسائلش با سلیقه من جور درنمیاد دیگه!

آریا تک تک المان هایی که باعث کرینج شدنت بودن و به عنوان نقطه ضعف اسم بردی، از طراحی های عجیب غریب شخصیت ها بگیر تا سکانس های به نظرت لوس، چیزهایی هستن که دقیقا یکی مثل من و یحتمل باقی دوستان رو جذب KH میکنه (کلا JRPG). به وضوح KHIII برای تو ساخته نشده. یعنی همه میتونن همه بازی ها رو برن، ولی احتمالا همه نمیتونن ازش به یک اندازه لذت ببرن و KHIII هیچ وقت نمیتونه برای تو لذت خیلی زیادی داشته باشه، و در سطح همون گیم پلی باحال، محیط های خوشگل و دنیای دیزنی جالب باقی میمونه. بخوای یه لایه جلوتر بری باید بتونی با یه سری چیزها ارتباط برقرار کنی، از جمله شخصیت های به شدت تیپیکال، با مدل موهای عجق وجق، رنگی، اسلحه های عجیب، لباس ها و حتا اسامی خارج از حیطه عقل سلیم، و اینا به داستان معنی میدن. یعنی وقتی تو نصف شخصیت هایی که میبینی رپلیکا زئانورت هستن طبیعیه که قیافه هاشونم اینجوری باشه

مثلا همین Code Geass که ازش به عنوان میم استفاده کردی سر استایل خاص طراحی شخصیت هاش بسیاری رو فراری داده، میگن این شخصیت های دراز بی قواره چین ولی باز من و فن های انیمه اکثرا عاشق همین استایل هستیم.

چون حرف Code Geass شد یه چیز بی ربط به موضوع قبلی بگم، درواقع یه حق مطلقه نه آنپاپیولار پایان Code Geass بدون شک بهترین پایان در همه انیمه هاست. و کلا من نه انیمه، نه سریال، نه بازی و نه هیچ چیز دیگه ای ندیدم که بتونه اول یه دنیای بسیار بزرگ خلق کنه، بعد شخصیت هاشو انقدر خوب بست بده و در نهایت انقدر خوب جمعش کنه و به پایان برسونه. محشره انصافی.

 

[Dinosaur]

آریا تک تک المان هایی که باعث کرینج شدنت بودن و به عنوان نقطه ضعف اسم بردی، از طراحی های عجیب غریب شخصیت ها بگیر تا سکانس های به نظرت لوس، چیزهایی هستن که دقیقا یکی مثل من و یحتمل باقی دوستان رو جذب KH میکنه (کلا JRPG). به وضوح KHIII برای تو ساخته نشده. یعنی همه میتونن همه بازی ها رو برن، ولی احتمالا همه نمیتونن ازش به یک اندازه لذت ببرن و KHIII هیچ وقت نمیتونه برای تو لذت خیلی زیادی داشته باشه، و در سطح همون گیم پلی باحال، محیط های خوشگل و دنیای دیزنی جالب باقی میمونه. بخوای یه لایه جلوتر بری باید بتونی با یه سری چیزها ارتباط برقرار کنی، از جمله شخصیت های به شدت تیپیکال، با مدل موهای عجق وجق، رنگی، اسلحه های عجیب، لباس ها و حتا اسامی خارج از حیطه عقل سلیم، و اینا به داستان معنی میدن. یعنی وقتی تو نصف شخصیت هایی که میبینی رپلیکا زئانورت هستن طبیعیه که قیافه هاشونم اینجوری باشه

مثلا همین Code Geass که ازش به عنوان میم استفاده کردی سر استایل خاص طراحی شخصیت هاش بسیاری رو فراری داده، میگن این شخصیت های دراز بی قواره چین ولی باز من و فن های انیمه اکثرا عاشق همین استایل هستیم.

چون حرف Code Geass شد یه چیز بی ربط به موضوع قبلی بگم، درواقع یه حق مطلقه نه آنپاپیولار پایان Code Geass بدون شک بهترین پایان در همه انیمه هاست. و کلا من نه انیمه، نه سریال، نه بازی و نه هیچ چیز دیگه ای ندیدم که بتونه اول یه دنیای بسیار بزرگ خلق کنه، بعد شخصیت هاشو انقدر خوب بست بده و در نهایت انقدر خوب جمعش کنه و به پایان برسونه. محشره انصافی.

در مورد KH سکوت می‌کنم و به درگاه الهی پناه می‌برم!
ولی Code Geass رو منم خیلی خوشم اومد. البته من که در حد شماها انیمه‌بین نیستم، ولی بین چیزهایی که دیدم جزو بهترین‌ها بوده و از داستانش بگیر تا شخصیت‌های خوب و بد و خاکستری به شدت لذت بردم. در مورد پایانش هم باهات موافقم و این مدل داستان، جمع و جور کردنش سخته ولی Code Geass به نظرم خیلی خوب این کار رو انجام داد.

 

[m.a.t]

البته اینجا کلا جای ریپلای و اینجورچیزا نیست میدونم ولی میخواستم بدونم به نظرت درستش چیه ؟ من واسه بازیاش نمیگم اصلا به خاطر تولید یک کنسول که بتونه تو این همه سال ها با همه فرازو نشیب های صنعت ویدیو گیم دووم بیاره و هر نسل هم فروشش بیشتر شه میگم

جواب من متاسفانه چیز جذاب و باشکوهی نداره. در واقع تک قهرمانی نیست که بخوایم شکوهش رو ستایش کنیم.
اون نظر دو گزاره داشت. اول زنده شدن صنعت گیم توسط سونی و بعد در اوج نگه داشته شدن صنعت توسط سونی.

تا جایی که من از تاریخ صنعت گیم یادم میاد، صنعت جز یه زمان خاص هیچ وقت با خطر مرگ مواجه نبوده که توسط کسی بخواد زنده بشه. و اون یه دوره‌ای هم که بحران جدی داشته، سونی کلا نقشی در صنعت نداشته. البته شاید همون دوره هم روایت‌های ژورنالیستی قضیه رو بزرگ کرده باشن و کلا اون زمان هم مشکل خاصی نبوده باشه.
اگر اون زمان گیم در حال مرگ بوده باشه، کسی که زنده‌اش کرده نینتندو بوده. اما این رو قبول ندارم که اگر نینتندو نبود، صنعت می‌مرد و الان همه داشتیم پینگ پونگ بازی می‌کردیم جای کنسول و پی سی گیمینگ.


اما در مورد این که سونی صنعت رو در اوج نگه داشته هم دیدگاهم به شدت خلاف اینه. صنعت گیم یه صعنت با روند رو به شکوفایی ـه. یعنی به صورت متوسط هر سالی بهتر از سال قبل بوده. ممکنه یک سال‌هایی افت کرده باشه اما در مجموع به لحاظ کیفیت محصول و حتی تجاری، صنعت در حال رشده.

به وضوح متوسط گرافیک، داستان و جنبه‌های تکنیکی بازی‌های این دو سال از ۲۰ سال قبل، ۱۵ سال قبل و ۱۰ سال قبل بهتره. اما این سونی بوده که به تنهایی صنعت رو در اوج نگه داشته؟
به وضوح نه. سونی، نینتندو، مایکروسافت در نگه اول نقش چشم‌گیری در این رشد داشتن. اما در یه نگاه عمیق‌تر، اگر جاناتان بلو به جای ساخت گیم داشت یه شعبه از مک دونالد رو اداره می‌کرد
الان صنعت در جایگاه فعلیش بود؟ به نظرم نه.
حتی می‌خوام یه کم جلوتر برم. حتی گند کاری شرکت‌ها هم در رشد صنعت نقش داشته. حداقل معلوم شده چی اشتباهه و بقیه اون رو تکرار نکردن

پس آیا سونی گیمینگ رو در اوج نگه داشته؟ به نظرم نه. قطعاً نه.
آیا سونی در شکوفایی صنعت نقش داشته؟ به شدت
آیا بیشترین نقش در این رشد بر عهده سونی بوده؟ قابل بحثه.

 

[Vesemir]

1- چیزی به اسم کمپانی مطلقا شاهکارساز و مطلقا آشغال ساز نداریم. نه راکستار پیغمبره نه یوبیسافت لکه ننگ صنعت گیم. همه کمپانیها بازیهای خوب میسازن بعضی بیشتر بعضی کمتر. اما اینکه بگیم "آره همه بازیهای این شرکت از دم شاهکارن و هر چه کنه درسته" یا برعکس "این شرکت همه بازیهاش از دم آشغالن"! اصلا با واقعیت منطبق نیست. اینکه یک بازی مطابق سلیقه ما نیست به معنای آشغال بودنش نیست.

2- اینکه یه بازی موفق نمیشه سریع میندازیم گردن ناشر ولی تا موفق میشه وانمود میکنم این بازی اصلا ناشر نداشته خیلی مسخرس. اگر EA در شکست آنتم نقش داشته پس در موفقیت جدای فالن اوردر و It Takes Two هم نقش داشته. نمیشه همیشه چماق مال ناشر باشه هویج مال سازنده. ناشر و دولوپر فقط در صورت همکاری سازنده با هم میتونن یه محصول موفق بسازن.

3- مس افکت آندرومدا اتفاقا بازی خوبیه. اگرچه با یه تنبلی تمام عیار و همراه با مشکلاتی ساخته شده، اما اینکه بگیم چون در حد تریلوژی نیست پس پشیزی ارزش نداره درست نیست. ایده‌های داستانی که مطرح کرد اگر در قسمت بعدی درست پرداخت بشن میتونه فوق العاده باشه.

4- برخلاف اکثریت من عجیب به آینده بایور امید دارم. بنظرم بعد اتفاقاتی که سر 2 بازی آخر براشون افتاده تمام تلاش خودشون رو میکنن تا بتونن بازیهای خیلی بهتری بسازن. اگرچه هیچوقت نمیتونن به حد تریلوژی برسن.

5- مافیا 3 یک سر و گردن از مافیا 2 بهتره. مافیا 2 بازی دوتا دله دزد هست و هیچ ربطی به مافیا نداره.

6- یکی از بهترین تصمیمهای چند سال اخیر صنعت گیم تغییر سبک سری Assassin's Creed بود. سری سر یونیتی و سیندیکت دیگه از نظر جذابیت به بن بست رسیده بود و تکراری ترین تکراری ها بود. انقدر که سیندیکیت تکرار مکررات بود فارکرای به ورطه تکرار نیافتاده.

 

[ARTHUR WESKER]

دوست عزیزمون اقای رضا چشمی (@rezvideo ) یک مطلب نوشتند راجع به 5 بازیساز برتر تاریخ.گفتم یک مطلبی راجع به میکامی بگم که شاید کم تر جایی بهش اشاره شده


1- خدمتتون عارض شم که میکامی از ان دست بازیسازای ویژه هست که به عقیده من فوق العاده نمادین کار میکنه، کلا نماد شناس فوق العادیه، خیلی از حرفا و افکارشو بوسیله نماد یا سمبل بیان میکنه، حالا این سمبل ها میتونن آدم ها و کرکترهای توی بازیاش باشن یا هیولاها یا منطقه رخداد حوادث بازیاش یا معماری ساخت و یا هر چیز دیگه ای. چند وقت پیشا یه مقاله راجب چراییه رخدادهای رزیدنت اویل 4 در پوشش فرقه ای به نام لوس ایلومیناتوس میخوندم، که به شدت تاثیر گذار بود، یه جور تقابل با مذهب و مسخ شدگی ذهن مذهبیون به دست سر دم داراشون رو به نحوی میخواسته بیان کنه، البته خیلی خیلی در لفافه. اینکه سدلر آدم مذهبی ای بوده و اصلا چرا باید یه آدم مذهبی بشه badman ؟ داستان هایی پشتشه که خب مبین عقاید میکامی هست تا حدودی.

یه ویدئو از اویل ویتین 1 هم دیدم که خیلی از نمادهاشو موشکافی کرده، یه عده میگفتن چرته، یه عده میگفتن میکامی شیطان پرسته یا فراماسونه و....من هیچکدوم این حرفاها را کاری باهاش ندارم، من قدرت نبوغ یه سازنده در بکارگیری نمادها برام مهمه ، اینکه با ابزاری که دستش هست چجوری میتونه قدرت تفکر و عقایدش رو بیان کنه و از این حیث میکامی واقعا جزو نوادر این صنعت هست، در این حد کارش درست هست.

ضمنا ویژگی دیگه آثارش هم یونیک بودن باس فایت های بازیاش هست. طراحی و رویکرد مبارزاتیشون به نظرم واقعا کم نظیرن، من هم توی اویل 4 هم توی اویل ویتین باس ها برام فوق العاده چالشی بودن ضمن اینکه توی طراحیشون هم کمترین نقص رو داره.البته گاد هند را هم فراموش نکنید که به تنهایی 30 تا باس داره!

برای من زیباترین باس فایت این سال ها لائورا بود، اصلا یه نگاه به طراحیش بندازی کیف میکنی، حالا نحوه مبارزش، کات سین معرفی ابتداییش، و شکل از بین رفتنش واقعا بی نظیر بود. خیلی از طراحی باس هاش همین شکلی هستن، توی اویل 4 مثلا ان del lago که توی آب بود و باید از توی قایق با نیزه میکشتیمش، واقعا طراحیش برای اون سال ها یا حتی الان بخوای در نظر بگیری شاهکار بود.


2- بلک واقعا شوتر فوق العاده ای هست.الان روی گیم پس هست .حتما بازی کنید.نکته ی برجستش هم تخریب پذیری محیط هست که اون موقع با اون سخت افزار تونستن همچین چیزی تحویل بدند.یک جاهایی با بدکمپانی قابل مقایسه هست.


3- بولت استورم بهترین شوتر دهه ی قبل بود و حتما باید براش دنباله ای ساخته بشه.

 

[SiminSecret]

نمیدونم قبلا اینو نوشتم یا نه اما
از اینکه تو بازی های ادونچر مثل آنچارتد (مثال دیگه ای نمیزنم چون دقیق یادم نیست) کلا شما باید یک مسیری پر از پازل و جاهای عجیب غریب رو بری و کلی دشمن رو بکشی بعد یهو به هر مکان مهمی میرسی دشمن هم سر و کله ش همونجا با ده ها سرباز مزدور پیدا میشه، خیلی رو مخه! یا کلا سبک اینجور بازی هارو جز این چیزی نمیشه ساخت یا تمام لذتش به همینِ که هست. شما راه رو هموار کنی، یارو از پشت سر تله های خاموش شده و مسیر های داغون شده رو رد کنه صاف بیاد جلوی صورتت اسلحه بگیره بگه فلان کارو بکن وگرنه رفیقاتو میکشم! به نظرم باید یک بازنگری کلی تو این سبک داده بشه و داستان به شکل متفاوتی رقم بخوره. نمیدونم نظر من اینه خیلی اذیت میشم همه کارا رو من بکنم بعد یارو خوش و خرم بیاد بالای کله م!

 

[HalfLife G]

اکثر بازیهای open world و مخصوصا GTA ارزش و جذابیت چندانی ندارند و صرفا ایجاد حس بودن در فضای نامحدود توهم جذاب بودن به این بازیها میده و اکثر اوقات صرفا علاف گشتن تو فضای بازی هست فلسفه این نوع بازیها(به جز چند تا ow خاص)

.

 

[yonestm]

4- مافیا 3 یک سر و گردن از مافیا 2 بهتره. مافیا 2 بازی دوتا دله دزد هست و هیچ ربطی به مافیا نداره.

5- یکی از بهترین تصمیمهای چند سال اخیر صنعت گیم تغییر سبک سری Assassin's Creed بود. سری سر یونیتی و سیندیکت دیگه از نظر جذابیت به بن بست رسیده بود و تکراری ترین تکراری ها بود. انقدر که سیندیکیت تکرار مکررات بود فارکرای به ورطه تکرار نیافتاده.

مبلغ ۴۳۴ هزار پونصد تو کارتمه همش میدم این اقا رو بن کنید ب خدا بیشتر ندارم .

 

[Cloud Strife]

در مورد KH سکوت می‌کنم و به درگاه الهی پناه می‌برم!
ولی Code Geass رو منم خیلی خوشم اومد. البته من که در حد شماها انیمه‌بین نیستم، ولی بین چیزهایی که دیدم جزو بهترین‌ها بوده و از داستانش بگیر تا شخصیت‌های خوب و بد و خاکستری به شدت لذت بردم. در مورد پایانش هم باهات موافقم و این مدل داستان، جمع و جور کردنش سخته ولی Code Geass به نظرم خیلی خوب این کار رو انجام داد.

آریا اگه به KH میگی لوس و خنک و عجق وجق پیشنهاد میکنم باقی JRPG هارو ببینی مثلا بازی محبوب من Nelke and the Legendry Alchemist اون موقع میبینی از چه جواهری داری ایراد میگیری

ولی آریا کلا پایان Code Geass انقد بدیع و خفن بود که بهش میگن کلا پایان لولوشی و دیگه این مدل جمع کردن داستان رو با این اسم میشناسن میخواستم درباری پایان Attack on Titan هم یه چیزی بگم که نمیگم

 

[MrElectricWizard]

"به نظرم" (بر اساس شناخت و تجربه كه "وحی" هم نیست و ممكنه درست نباشه)


-اكثر قریب به اتفاق هیتر های GTA, كسانی هستند كه عمده تجربه ای كه از جی تی ای دارند در Free Roam و نهایتا چهارتا ماموریت ساده اول بازی خلاصه میشه، نمیشه فقط آب تنی كنی، و بعد انتظار داشته باشی حس و تجربه یك موج سوار یا شناگر ماهر رو كامل درك كنی، این موضوع بخصوص در مورد آنلاین و موارد مشابه صدق میكنه.

-به نظرم اینكه عده ای از گیمرها از بازی های BGS به دلایل خودشون مثل "شل و ول" بودن خوششون نمیاد قابل فهمه و به سلیقه برمیگرده، همینم عجیبه آگه این نظر مختص به مثلا Tes یا فال اوت باشه، چون ساختار دو بازی بسیار بسیار به نظرم به هم نزدیكه، با این حال به نظرم عمده كسانی كه به شكل عجیبی هیتر BGS(یا هر كمپانی یا بازی دیگری) هستند، در واقع فن بوی هایی هستند كه با تخریب دیگری به دنبال برتری محتوای مورد علاقه خودشون هستند، حالا هرچی فن بوی مورد نظر خبره تر، این موضوع پنهان و در لفافه تر،

-این فكر كنم حداقل یبن هسته اصلی گیمر ها خیلی پاپیولار باشه، یك نرد یا فن بوی ویدئو گیم(نه بازی یا كمپانی خاص) ، یك عاشق ویدئو گیم، كسی كه اهل حاشیه و خودنمایی نباشه و خود و نظرش رو مركز جهان فرض نكنه، كسی كه اول از همه به دلیل علاقه اش به بازی ها شناخته میشه(نه بازی یا كمپانی خاص)، فارغ از سبك یا سنگین بودن نحوه بازی كردنش، زیباترین و بهترین و دل نشین ترین انسان رو كره زمین هست، حقیقتا عاشقشونم (*عاشقتونم)

 

[Morgoth Bauglir]

یه کفر عظیم بگم و برم

به نظر من ساختار بازی های راک استار تاریخ مصرف گذشتست . RDR2 رو هم فقط بخاطر داستان و شخصیت پردازی بی نظیرش تونستم ادامه بدم نه چیز دیگه ای .

 

[Red Ѵ]

یه کفر عظیم بگم و برم

به نظر من ساختار بازی های راک استار تاریخ مصرف گذشتست . RDR2 رو هم فقط بخاطر داستان و شخصیت پردازی بی نظیرش تونستم ادامه بدم نه چیز دیگه ای .

این بنظر منم حقه و دقیقا از V تا حدودی خودش رو نشون داد ولی دیگه تو RDR2 اوج تاریخ مصرف گذشتگی سیستم و لوپ گیم پلی‌اشون بود. چیزی که هست مطمئنم تو طول ساخت هم خودشون به این موضوع واقف بودن و چندتا مکانیزم‌های سوپرایز و انیمیشن‌ها و غیره به نحوی طراحی شدن که این نقطه ضعف رو بپوشونن.
راکستار باید برای بازی بعدیش قطعا یه فکری بحال لول دیزاین بازیاش و لوپ گیم پلی‌اش بکنه.