TV Center

بازیگرای سریال The Last of Us رو انگار با پارتی بازی به زور چپوندن بهش. جدا از بازی ضعیف بازیگرا, هیچ جوره باهاش جور در نمیان. سطح کارگردانی و نویسندگیشم پایین بود. اینهمه بزرگنمایی و تعریفات توخالی از طرف منتقدین برای چنین کار متوسطی مسخرس.
 
آخرین ویرایش:
چقدر Last of us خوب بود.
کاملا نشون میده سازنده ها چیزی که دارن میسازن رو دوست دارن.
بعد از فاجعه های تلویزیونی چند سال اخیر مثل Halo/Witcher و... که سازنده ها اونقدری از اثری که دارن میسازن بدشون میاد و تنفر دارن که کلا کاری با داستان اصلی بازی/کتاب و... ندارن و بقدری درش دست میبرن و تخریب میکنن که دیگه چیزی ازش نمیمونه ، این سریال با کیفیت ساخت و بازی خوب بازیگرهاش واقعا مثل آبی بود روی آتیش که هرچی نگرانی در موردش داشتم رو شست و برد.

خیلی قسمت اول دوست داشتم.

در مورد وفادار بودن بیش از حد به بازی (بعضی صحنه ها یک به یک با بازی برابری میکنه) ، حتما برای گیمرهایی که بازی رو انجام دادن نوآوری خاصی نداره.
در مقابل حداقل کاری که میکنه این هست که گیمرها رو فراری نمیده.

باید ببینیم هدف ساخت سریال باید ببینیم چی بوده ؟
جواب : جذب مخاطبین جدید در پلتفرم جدید.

چه بهتر که با وفادار بودن به فرمولی که فوق العاده موفق بوده سعی در جذب مخاطب جدید کنن.
واقعا HBO کارش درسته ، فقط همین امسال با House of Dragon و الان با TLOU به باقی شبکه ها نشون داد که چرا باید به اثری که میسازی وفادار بود.
 
خب من هم نشستم و اپیزود پایلوت سریال The Last of Us را دیدم. قبلا گفته بودم که ترجیح می‌دهم Source Material عنوان را تجربه کنم و بعد به تماشای سریال بنشینم؛ اما کمی فکر کردم که بهتر است یک مخاطب عام که هیچ‌یک از نسخه‌های بازی را تجربه نکرده است، سریال را تماشا کند. پیش از بررسی خود سریال، من باید درایت سازنده بازی را تحسین کنم؛ او سه کار خوب برای نمایش پروژه‌اش در هنر هفتم انجام داد؛ یک) او مدیوم تلویزیون را برای شرح قصه خود انتخاب کرد و دو) شبکه کابلی HBO را برای پخش اثرش در نظر گرفت و سه) خودش وظیفه تولید سریال را برعهده گرفت. خودمان را فریب نمی‌دهیم، منتقدان و اهالی رسانه همیشه هوای HBO را داشتند و خیلی کم بوده که منتقدان به سریال‌های این شبکه پشت کنند. خب می‌رسیم به پایلوت؛ نیمه اول اپیزود در حال و هوای World War Z قرار دارد و در مدیوم «تی‌وی» قابل قبول است و در نیمه دوم داستان در حال و هوای فصل‌های میانه TWD قرار دارد. بالعکس طرفداران سری بازی‌ LTOU، من مشکلی با تیم بازیگری نداشتم؛ بازی‌ها به اندازه بودند؛ هرچند اکتینگ پدرو پاسکال از «خاویر پنیا» بیش‌تر جلو نمی‌رود. در مورد کارگردانی، من ایرادهایی را می‌بینم، البته در ژانر Post-Apocalyptic در تلویزیون قابل قبول است اما به شکلی نیست که بگویم «دارم بهترین پایلوت تاریخ تلویزیون را نگاه می‌کنم» یا «دارم اوج عصر پنجم طلایی تلویزیون را تجربه می‌کنم»، کارگردانی سریال بر عهده کریگ مازین است؛ کسی که قاب‌های جذاب و کارت‌پستالی در سریال «چرنوبیل» گرفته بود؛ اما در اینجا او کمی "amateurish" کار کرده است؛ لرزش دوربین روی دست بسیار بد کار شده، این‌زوم و زوم‌اوت‌های جالبی اصلا در طول سریال نگرفته است؛ کلوزآپ‌های همه ضعیف هستند. از این سطح آماتوریش مازین تعجب کردم ولی باز هم در حد همان ژانر، قابل قبول است و می‌تواند با TWD رقابت کند. باید منتظر ماند و دید که این سریال می‌تواند بدون تجربه بازی توسط مخاطبی، احساسات را برانگیزد یا خیر.

پ.ن: در مورد HBO‌پرستی منتقدان باید بگویم که اگر TLOU از شبکه SyFy پخش می‌شد، رک بگویم که سریال حتی نزدیک به امر برند‌سازی قرار نمی‌گرفت.
 
آخرین ویرایش:
خب من هم نشستم و اپیزود پایلوت سریال The Last of Us را دیدم. قبلا گفته بودم که ترجیح می‌دهم Source Material عنوان را تجربه کنم و بعد به تماشای سریال بنشینم؛ اما کمی فکر کردم که بهتر است یک مخاطب عام که هیچ‌یک از نسخه‌های بازی را تجربه نکرده است، سریال را تماشا کند. پیش از بررسی خود سریال، من باید درایت سازنده بازی را تحسین کنم؛ او سه کار خوب برای نمایش پروژه‌اش در هنر هفتم انجام داد؛ یک) او مدیوم تلویزیون را برای شرح قصه خود انتخاب کرد و دو) شبکه کابلی HBO را برای پخش اثرش در نظر گرفت و سه) خودش وظیفه تولید سریال را برعهده گرفت. خودمان را فریب نمی‌دهیم، منتقدان و اهالی رسانه همیشه هوای HBO را داشتند و خیلی کم بوده که منتقدان به سریال‌های این شبکه پشت کنند. خب می‌رسیم به پایلوت؛ نیمه اول اپیزود در حال و هوای World War Z قرار دارد و در مدیوم «تی‌وی» قابل قبول است و در نیمه دوم داستان در حال و هوای فصل‌های میانه TWD قرار دارد. بالعکس طرفداران سری بازی‌ LTOU، من مشکلی با تیم بازیگری نداشتم؛ بازی‌ها به اندازه بودند؛ هرچند اکتینگ پدرو پاسکال از «خاویر پنیا» بیش‌تر جلو نمی‌رود. در مورد کارگردانی، من ایرادهایی را می‌بینم، البته در ژانر Post-Apocalyptic در تلویزیون قابل قبول است اما به شکلی نیست که بگویم «دارم بهترین پایلوت تاریخ تلویزیون را نگاه می‌کنم» یا «دارم اوج عصر پنجم طلایی تلویزیون را تجربه می‌کنم»، کارگردانی سریال بر عهده کریگ مازین است؛ کسی که قاب‌های جذاب و کارت‌پستالی در سریال «چرنوبیل» گرفته بود؛ اما در اینجا او کمی "amateurish" کار کرده است؛ لرزش دوربین روی دست بسیار بد کار شده، این‌زوم و زوم‌اوت‌های جالبی اصلا در طول سریال نگرفته است؛ کلوزآپ‌های همه ضعیف هستند. از این سطح آماتوریش مازین تعجب کردم ولی باز هم در حد همان ژانر، قابل قبول است و می‌تواند با TWD رقابت کند. باید منتظر ماند و دید که این سریال می‌تواند بدون تجربه بازی توسط مخاطبی، احساسات را برانگیزد یا خیر.

پ.ن: در مورد HBO‌پرستی منتقدان باید بگویم که اگر TLOU از شبکه SyFy پخش می‌شد، رک بگویم که سریال حتی نزدیک به امر برند‌سازی قرار نمی‌گرفت.
باز فاز فراستی برداشتی؟
مسی رو هم تو ج.ج همینجور تحلیل میکردی
 
جرمی کلارکسون دوباره یه شبکه دیگه رو هم بGا داد که:)):))

آمازون که بخاطر توهین هایی که جرمی به عروس خاندان سلطنتی داشته، دو تا از برنامه های اصلی و پر بیننده جرمی یعنی Grand Tour و Clarkson's Farm را کنسل کرده#-o
جرمی هم هرچی پیر تر میشه داره خرفتر میشه ها:D
اول میاد میرینه به کاسه و کوزه همه بعدش میاد میگه گوه خوردم، ناموسا گوه خوردم.
 
تو هفته پیش سریال وایر رو شروع کردم ببینم، شاید چون تو فازش هستم الان دارم میگم ولی واقعا حس میکنم از سوپرانوز بهتره، مشکلی که با سوپرانوز داشتم این بود که هرچقدرم کیفیت سطح بالایی داشت بالاخره در کلیتش یه «شو تلویزیونی» بود، ینی زندگی یه سری کاراکتر رو طی سالیان سال نشون میداد و مردم هم طی شش هفت سال دیدن، هر از چند قسمتی اتفاقاتی میوفتاد اما در کلیت انگار که هیچ اتفاقی نمیوفتاد یعنی . خود تونی سوپرانو که تمرکز سریال بود تغییر خاصی نکرد و انگار هیچ آرک خاصی نداشت، هیچجا واقعا عواقب کارشو ندید این ایراد شاید آبجکتیو نباشه و صرفا سلیقه شخصی باشه اما من سریال هایی رو دوست دارم که علاوه بر اتفاقات هرقسمت یه پلات کلی هم داشته باشن، مثلا سریال شاهکار Better call Saul که چند وقت پیش دیدم دقیقا همین ویژگی رو داشت و وایر هم بنظر میاد همینطوره، یه فیلم سینمایی شاهکار که بجای دو ساعت شصت هفتاد ساعته.
برم ادامشو ببینم، با سرعتی که دارم احتمالا تا دو سه ماه دیگه رو وایر باشم.
(Team No Binge watch!)



جرمی کلارکسون دوباره یه شبکه دیگه رو هم بGا داد که:)):))

آمازون که بخاطر توهین هایی که جرمی به عروس خاندان سلطنتی داشته، دو تا از برنامه های اصلی و پر بیننده جرمی یعنی Grand Tour و Clarkson's Farm را کنسل کرده#-o
جرمی هم هرچی پیر تر میشه داره خرفتر میشه ها:D
اول میاد میرینه به کاسه و کوزه همه بعدش میاد میگه گوه خوردم، ناموسا گوه خوردم.
برنامه های قدیمیشو دوس داشتم ولی یارو واقعا متعصبه رو بعضی چیزا و حرفای غیر منطقی میزنه.
 
  • Like
Reactions: Taha75
تو هفته پیش سریال وایر رو شروع کردم ببینم، شاید چون تو فازش هستم الان دارم میگم ولی واقعا حس میکنم از سوپرانوز بهتره، مشکلی که با سوپرانوز داشتم این بود که هرچقدرم کیفیت سطح بالایی داشت بالاخره در کلیتش یه «شو تلویزیونی» بود، ینی زندگی یه سری کاراکتر رو طی سالیان سال نشون میداد و مردم هم طی شش هفت سال دیدن، هر از چند قسمتی اتفاقاتی میوفتاد اما در کلیت انگار که هیچ اتفاقی نمیوفتاد یعنی . خود تونی سوپرانو که تمرکز سریال بود تغییر خاصی نکرد و انگار هیچ آرک خاصی نداشت، هیچجا واقعا عواقب کارشو ندید این ایراد شاید آبجکتیو نباشه و صرفا سلیقه شخصی باشه اما من سریال هایی رو دوست دارم که علاوه بر اتفاقات هرقسمت یه پلات کلی هم داشته باشن، مثلا سریال شاهکار Better call Saul که چند وقت پیش دیدم دقیقا همین ویژگی رو داشت و وایر هم بنظر میاد همینطوره، یه فیلم سینمایی شاهکار که بجای دو ساعت شصت هفتاد ساعته.
برم ادامشو ببینم، با سرعتی که دارم احتمالا تا دو سه ماه دیگه رو وایر باشم.
(Team No Binge watch!)




برنامه های قدیمیشو دوس داشتم ولی یارو واقعا متعصبه رو بعضی چیزا و حرفای غیر منطقی میزنه.
من هم Better Call Saul رو که دیدم دنبال یه سریال مشابه بودم یعنی یه چیزی که مثل سریال های قبلیم با روح و روان آدم بازی کنه و آدم در کاراکتر هاش غرق بشه.
سوپرانو را 2 قسمت دیدم ولی اصلا حسی ازش نگرفتم، اما وایر از بدو شروعش من خیلی درگیر خودش کرد و بهت قول میدم اصلا از دیدنش پشیمون نمیشی، بخصوص که سریال تا فصل 3 خیلی موارد جدیدی به نمایش میزاره و تو فصل 4 و 5 به بهترین شکل ممکن به پایان میرسونه.

برنامه های قدیمیشو دوس داشتم ولی یارو واقعا متعصبه رو بعضی چیزا و حرفای غیر منطقی میزنه.
تعصبش در نظر نگیریم، من تاپ گیر از فصل اول از دهه ی 90 میلادی تا سال 2015 که به اتمام رسید کل قسمتاشو دیده بودم و حتی همین گرندتور ، یه موقع هایی وسط برنامه یهو یه حرف هایی به تماشاچی، مهمون های برنامه، مردم عادی ایی که سر صحنه فیلم برداری بودن میزد که من خجالت میکشیدم، میگفتم اینو دیگه از هفته بعدی نمیزارن برنامه پخش کنه ولی... :D

اینو فکر کنم خود شما بهم چند وقت پیشا معرفی کردی، و 2 قسمتشو دیدم سریال به شدت خوش ساختی هست، واقعا کادربندی های عالی داره، همین رویه تو وایر خیلی قابل لمس بود.
حالا فعلا این یکی اثر دیوید سیمون هم به اتمام برسونیم ببینیم چی میشه، خوبیش اینکه تیم بازیگریش خیلی شبیه هم هستن.
 

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or