PlayStation The Last of Us Part II

بالاخره در همایش PSX 2016 ، دومین نسخه از عنوان The Last of Us تایید شد.

در شماره ی دوم هم نظاره گرـه ماجراهای Joel و Ellie خواهیم بود، اما اینبار در نقش ـه Ellie ـه 19 ساله ی تشنه ی انتقام بازی خواهیم کرد.

برخلاف نسخه ی اول این بار کارگردانیه این عنوان تنها به عهده ی Neil Druckmann خواهد بود و Bruce Straley نقشی در این عنوان نخواهد داشت.
همچنین صداپیشه های نسخه ی اول ، برای ایفای نقش در این عنوان هم برگشته اند.

Spoiler

Spoiler

The Last of Us Part II - PSX 2016: Reveal Trailer
720p || 1080p || 4K

The Last of Us Part II - Teaser Trailer #2

آهنگ ساز این نسخه هم Gustavo Santaolalla خواهد بود که پیش تر وظیفه ی آهنگ سازیه شماره ی قبل این عنوان را بر عهده داشت.

Spoiler

Wayfaring Stranger - By Ellie & Joel - PSX 2017

10 نکته ای که از The Last of Us نمیدانید

​

با تشکر از @sabco برای لینک تریلر و احسان عزیز (@Kaine ) برای کارهای گرافیکی زیبای پست اول

 

[Holy Diver]

به نظرم پارت دو تا الان بهترین بازی ویدیویی هست که بازی کردم. این هایی که میگم نقدهایی هست که بعداز دو سال فکر کردن راجع بهش دارم.
داستان بازی پلات هول نداره به هیچ عنوان. منتهی تو موارد محدود توجیه هایی داره که به اندازه کافی قوی نیستن یا به اصطلاح چفت و بست ندارن. مثل همین مسئله پیدا کردن جول یا افتادن نقشه الی تو بدترین شرایط. داستان در موارد محدود تمرکزش از دست میده برای مثال حامله بودن دینا که از قضا ایده هیلی گراس بوده(به نظرم گراس اصلا در حد تیم ناتی داگ نبود و کارنامه درخشانی نداره.) دقت کنید نمیگم به داستان کمکی نمیکنه، کارگردان سعی داره قرینه مل تو ساید الی به وجود بیاره یا دینا رو برای مدتی حذف کنه از گیم پلی منتهی توجیهی که میاره بسیار ضعیف و forced شدست. به پلات اصلی کمترین کمک رو میکنه و ارزش تمرکز داستانی رو نداره اونم تو داستانی یه این شلوغی.
توی یه داستان بی نقص تصادف باید به صورت خیلی محدود اتفاق بیفته و باید نقطه عطف باشه. برای مثال الی و جول به صورت تصادفی با هم آشنا شدن تو پارت یک. شما اتفاق تصادفی دیگه ای یادتون هست تو قسمت اول؟ همه ی اتفاقات داستان کاملا جاری بودن و حس forced نمیداد به هیچ عنوان.

 

[Gotham Knight]

همه نقاط قوتی که بازی داره رو قبلا گفتین و دیگه نیاز به تعریف نداره اما یکی از بزرگترین مشکلات بازی بنظرم پایانش بود که اگه حق انتخاب برای کشتن ابی میزاشتن فکر میکنم حجم بحث ها در مورد بازی به نصف کاهش پیدا میکرد
به این خاطر که پایان این بازی شدیدا سلیقه ایه و یه عده دوست داشتن اخرش با یه صلوات همه چی تموم بشه و یه عده هم مثل من دنبال انتقام بودن

از طرفی حجم بالای انتقاد ها به بازی به معنی ضعیف یا زباله بودن این بازی نیست و همه اینا به خاطر مقایسه با نسخه اول بازی هست. نسخه اول از اون دسته بازی هاست که واقعا به سختی میشد ازش ایرادی گرفت و خود من بجز افت فریم رو PS3 نتونستم ایراد دیگه ای ازش بگیرم

هنوزم میگم Tlou Part II بازی ضعیفی نیست و تو گرافیک و گیم پلی جزو بهترینهاست اما از نظر من در مقایسه با نسخه اول تو کارگردانی، روایت داستان، شخصیت ها و حتی موسیقی لنگ میزنه
نمیگم داستان باید کاملا طبق روال طرفدار پیش بره و همه چی به خوبی و خوشی تموم بشه اما نباید هم کاملا طبق سلیقه نویسنده باشه و پر از اتفاقات غیر منطقی باشه. من با کشته شدن جول مشکلی نداشتم چون بنظرم هر کس دیگه ای هم بود با این شدت ازش انتقام میگرفت اما بازی ضعف روایت داره و بهتر بود مرحله ای که ابی با پدرش تو جنگل بودن و سکانس بیمارستان قبل از انتقام گرفتن از جول اتفاق میوفتاد تا مخاطب بدونه علت انتقام ابی از جول چی بوده. بازی میخواد ما رو جای طرف مقابل بزاره تا همه چی رو یک طرفه قضاوت نکنیم اما به خاطر ضعف روایت داستان تو این کار زیاد موفق نیست و همه با نفرت زیادی مرحله ابی رو شروع میکنن. شخصیت های فرعی مثل دینا و جسی و ... هم نچسبن و زود فراموش میشن

علاوه بر اینا یه مشکلاتی هم تو مراحل ابی وجود داره که بعضی وقتا بیش از حد طولانی میشه و طوری که بعضی وقتا یادم میرفت که برای چه هدفی مراحلو پیش میبریم... موسیقی بازی هم هر چند عالیه اما برخلاف نسخه اول ترک های موسیقی درست و بجا تو بازی استفاده نشده و باعث شده به چشم نیاد برای مثال جایی که یه صحنه احساسی هست بازی از یه موسیقی کاملا معمولی استفاده میکنه... همه این مشکلات بنظرم به خاطر ضعف کارگردانی هست چون مشخصه تیم سازنده نهایت تلاشش رو برای این بازی انجام داده و همین باعث شده که من هم بارها و بارها به این موضوع فکر کنم که شاید نبود بروس استرلی باعث این مشکلات شده.

البته این مشکلات در مقایسه با بازی های دیگه خیلی بزرگ نیست و ممکنه جزئی بنظر بیاد اما میگم بحث ما در مقایسه با نسخه اوله و جبهه گرفتن فن های سرسخت سونی که اصرار دارن این بازی کاملا بی نقصه خودش باعث بحث های بیشتری میشه

 

[OceanSky]

اتفاقا مصاحبه رو کامل خوندم که تونستم مچت رو بگیرم. ببین من اصلا کاری ندارم بروس با ایده‌ی مرگ جول اوکی بوده یا نه (بگذریم از اینکه طبق چیزایی که خودشون گفتن، ایده‌ی مرگ جول از همون اولا ریخته شده بود (و بعد از پایان ساخت پارت اول، یعنی سال ۲۰۱۴، یعنی همون موقع که بروس هم تو ناتی داگ بود نوشته شده بود))، دارم صرفا به رویکرد مغلطه‌گرایانه‌ت برای بحث کردن اشاره می‌کنم. یا می‌ری یه قسمت به خصوص از حرفای بروس رو میاری که بگی بروس اگر می‌بود جول نمی‌مرد، که وقتی می‌ری مصاحبه‌ رو می‌خونی می‌بینی داره راجع به پایان لست آو آس و آنچارتد ۴ حرف می‌زنه و دلیل اینکه چرا این دوتا بازی با مرگ شخصیت اصلی «تموم» نمی‌شن، یا هی می‌گی بروس از نظر من شلغمه. این یعنی این که اصلا نمی‌خونی چی می‌گم، فقط می‌خوای جواب بدی! آره بروس از نظر من شلغمه، بعد رفتم مصاحبه‌ش رو ترجمه کردم:

PlayStation | E3 2018 Press Conference

یا مثلا از نظرم شلغمه که همچین پستی براش دادم:



--



نخیر. طبق معمول حرف تو دهن آدم می‌ذاری. من نگفتم بودن بروس توفیقی تو داستان نمی‌ذاشت. کجا همچین چیزی گفتم؟ اینم مثل همون «شلغم بودن بروس از نظر من» توی ذهن خودت خلق شده؟ من گفتم اینکه شما انقدر مطمئنید که تاثیراتش قرار بوده همونجوری باشه که به مزاج شما خوش بیاد کاملا احساسی و بی‌اساسه. گفتم شخصیت‌های فرعی به اندازه‌ی پارت اول ماندگار نیستن، چون تعدادشون کمتر بوده. این حداقل یه دلیل منطقی‌تره تا اینکه بگم «بروس نبود شخصیتای فرعی بد شدن»!

اون کوت بروس که آوردم هم دقیقا وسط اون بحثای تکراری زده شده بود که ملت می‌گفتن «بروس رفت نیل رید» یا «پارت یک هم بخاطر بروس خفن بود و حالا که نیست این قضیه ثابت شد» و از این قبیل حرف‌ها. حالا اینکه مخاطبش کی بوده دیگه با خودت!

خسته نشدی مهدی جون!؟ من نگفتم اگه استرلی میبود "حتما" اینطوری میشد، ببین خیلی رک و ساده برای بار هزارم بگم، همونطور که استرلی رو TLOU2 کار نکرده و نمیشه گفت اگه کار میکرد حتما به یه شکل دیگه میشد، یا نمیشه گفت اگه استرلی رو قسمت اول TLOU کار نمیکرد باز هم همین میشد نتیجه. اینا هردو فکته نظر شخصی نیست.
ولی چیزی که من گفتم اینه که بر اساس مصاحبه ها و Quote های موجود اگه استرلی رو قسمت دوم هم کار میکرد "احتمال" دقت کن نمیگم "حتما" میگم "احتمال" به یه شکل دیگه بودنش بیشتر میبود تا گفته شما، که اومدی گفتی استرلی فقط کارگردان بخش گیمپلی بود و به دخلی به داستان و روایت نداشته که باز من اون قسمت پلات انتقام Tess رو مثال زدم که خلاف حرفت ثابت شد. بازهم میگم من اصلا نظر شخصیم رو درباره داستان،، نحوه روایت، شخصیت پردازی، Pacing پارت 2 نگفتم و همش داری سعی میکنی بگی که من چون خوشم نمیومده اینارو میگم در حالی که اینطور نیست، خودتم از همه بهتر میدونی و صرفا برای اینکه یه چیزی گفته باشی هی کشش میدی.
درضمن انتظار نداشتی که استرلی بیاد بگه آره Hater ها درست میگن و ای دراکمن خبیث تو واقعا خراب کردی! خواسته اعلام کنه موافق اون جو خراب و اعتراضات نیست. اگه منو با هیتر تو یه دسته قرار میدی، فقط اینو نشون میده که چقدر تک بعدی به ماجرا نگاه میکنی و تو ذهنت همه یا فن متعصبی هستن یا هیترین پارت 2 و دراکمن.

​

بروس اگر بود هم کلیت داستان بازی همین بود ، چون از همون شماره 1 خودشون گفته بودن که اگر ادامه بدن بازی رو جوئل رفتنی هست اون دنیا، ولی صد درصد وجود بروس تاثیرات مثبت و منفی خودش رو به همراه داشت اگر تو تیم بود ( انتظار بچه ها اینه که اگر مثلا بروس تو پروژه tlou2 بود جوئل زنده میموند و کل امریکا رو می گشتن و همه رو تیکه پاره میکردن و یا حداقل ابی رو میکشتن........ )

شما یه مصاحبه یا نقل و قول از دراکمن یا استرلی قبل عرضه پارت 2 پیدا کن که خودشون گفته باشن که اگه ادامه بدن " جول رفتنی هست" بهت قول میدم نمیتونی، اگه پیدا نکردی هم ثابت میشه حرفت کاملا فرضی و بی‌اساسه. اون قسمت پارانتز هم بیشتر به ژانر کمدی میخوره و همچین انتظاری داشتن منطقی نیست.

من تا حالا درباره این حرف نزدم که پارت دو از لحاظ داستان، شخصیت پردازی، Pacing و بقیه موارد مشکل داره چه بسا در کنار RDR2, GOW, Uncharted 4 بهترین تجربه نسل 8 بود. و یه جورایی نسل قبل تو همین عناوین خلاصه میشدن. ولی دوستان اصرار دارن که هیچ انتقادی به پارت 2 نباید باشه و حتی از قسمت اول هم بهتر هست.

خلاصه اگه اون شایعه ریمیک درست باشه، و شاهد ریمیک دراکمن باشیم من بهتون قول میدم فهمیدن این قضیه ساده تر خواهد بود. امیدوارم اینجا حضور داشته باشند دوستان. امیدوارم دوستان تعصب رو بذارن کنار تا شاید یه روز درباره داستان و بقیه موارد پارت 2 بحث کنیم.

 

[HalfLife G]

شما یه مصاحبه یا نقل و قول از دراکمن یا استرلی قبل عرضه پارت 2 پیدا کن که خودشون گفته باشن که اگه ادامه بدن " جول رفتنی هست" بهت قول میدم نمیتونی، اگه پیدا نکردی هم ثابت میشه حرفت کاملا فرضی و بی‌اساسه. اون قسمت پارانتز هم بیشتر به ژانر کمدی میخوره و همچین انتظاری داشتن منطقی نیست.

من تا حالا درباره این حرف نزدم که پارت دو از لحاظ داستان، شخصیت پردازی، Pacing و بقیه موارد مشکل داره چه بسا در کنار RDR2, GOW, Uncharted 4 بهترین تجربه نسل 8 بود. و یه جورایی نسل قبل تو همین عناوین خلاصه میشدن. ولی دوستان اصرار دارن که هیچ انتقادی به پارت 2 نباید باشه و حتی از قسمت اول هم بهتر هست.

During the final days of production on the original The Last of Us, even when Druckmann and the team were still scripting out the "Left Behind" DLC, they were already thinking about the next story in the sequence. And that's where Joel's fate was sealed
Neil Druckmann: In my mind, Joel's arc was pretty much done -- I didn't know where else to take that character -- but Ellie there was ... it felt at least at the time it was going to be right for
all these other stories.
​

تو همین پادکست نیل بعد عرضه بازی میگه که ما زمانی که داشتیم اسکریپت Left Behind رو مینویشتیم دیگه جویل برامون تموم شده بود (مگر اینکه شما انتظار داشته باشی این نقل قول رو از نیل مثلا قبل عرضه بازی بشنوی که بگه بچه ها خبردارتون کنم که تو شماره 2 جویل میمیره )
پس این از این که فهمیدیم که از همون 2014 کرکتر جویل برای خالقش تموم شده بود و اون نقش محوری دیگه براش تعریف نمیشد ( حالا بد یا خوب از لحاظ داستانی دیگه براش کشش نداشت)
میگه همون زمان هم فکر کردم که با جویل چه کنم ؟ الی بره دنبال یه ایمیون مثه خودش و جویل بیفته دنبالش ( که میگه میشد فن سرویس) و برخی ایده های دیگه که در نهایت به ذهنش رسیده مفهمون تنفر و انتقام رو درون مایه بازی کنه و جویل رو که دیگه عملا به گفته خود دراکمن براش تموم شده بود رو میکنه عامل پیشران این موضوع

+

در مورد کیفیت tlou2 هم کسی نگفت (حداقل اونایی که باهاشون بحث می کنید) که هیچ انتقادی به پارت 2 وارد نیست ، اتفاقا خود من تو پست های قبلی در مورد بازی نکاتی گفتم که اگر اینطوری بود بهتر بود - این شماهایید که اصرار دارین اگر بازی متفاوت جلو میرفت یا بروس میومد اتفاقات دیگه ای می افتاد و فلان میشد و بهمان - کلا آرزوهاتون در مورد بازی رو درست و غیر از اون رو غلط میدونید

به نظرم پارت دو تا الان بهترین بازی ویدیویی هست که بازی کردم. این هایی که میگم نقدهایی هست که بعداز دو سال فکر کردن راجع بهش دارم.
داستان بازی پلات هول نداره به هیچ عنوان. منتهی تو موارد محدود توجیه هایی داره که به اندازه کافی قوی نیستن یا به اصطلاح چفت و بست ندارن. مثل همین مسئله پیدا کردن جول یا افتادن نقشه الی تو بدترین شرایط. داستان در موارد محدود تمرکزش از دست میده برای مثال حامله بودن دینا که از قضا ایده هیلی گراس بوده(به نظرم گراس اصلا در حد تیم ناتی داگ نبود و کارنامه درخشانی نداره.) دقت کنید نمیگم به داستان کمکی نمیکنه، کارگردان سعی داره قرینه مل تو ساید الی به وجود بیاره یا دینا رو برای مدتی حذف کنه از گیم پلی منتهی توجیهی که میاره بسیار ضعیف و forced شدست. به پلات اصلی کمترین کمک رو میکنه و ارزش تمرکز داستانی رو نداره اونم تو داستانی یه این شلوغی.
توی یه داستان بی نقص تصادف باید به صورت خیلی محدود اتفاق بیفته و باید نقطه عطف باشه. برای مثال الی و جول به صورت تصادفی با هم آشنا شدن تو پارت یک. شما اتفاق تصادفی دیگه ای یادتون هست تو قسمت اول؟ همه ی اتفاقات داستان کاملا جاری بودن و حس forced نمیداد به هیچ عنوان.

کلا این داستان رو من بشخصه بخاطر خاص بودن و روایت دو زاویه ایش انتظار نداشتم و ندارم که تو دفعه اول حتی ناتی داگش هم بدون ایراد می ساخت و این موارد که گفتین صحیحه - ولی فک کنم دلیل اصلیش اینه که نگاه نیل دراکمن خیلی به بازی فیلم گونه بوده تا گیم گونه
نمیدونم شاید اشتباه میکنم ولی توالی اتفاقات و یهو دل کندن از کرکترها و تعویض بین کرکترها و اتفاقات برای روایت فیلم گونه عادیه ولی تو یه گیم و برای گیمر عادی نیس (به دلیل تجربه تعاملی تر و وقت بیشتری که صرف میشه) فک کنم دلیل اینکه یه عده هم حال نکردن با بازی همین روایتش و pacing مربوط به روایته

.

​

 

[trainer]

اینا رو دیدم از طراح Jake Kontou

 

[Amir09]

همه نقاط قوتی که بازی داره رو قبلا گفتین و دیگه نیاز به تعریف نداره اما یکی از بزرگترین مشکلات بازی بنظرم پایانش بود که اگه حق انتخاب برای کشتن ابی میزاشتن فکر میکنم حجم بحث ها در مورد بازی به نصف کاهش پیدا میکرد
به این خاطر که پایان این بازی شدیدا سلیقه ایه و یه عده دوست داشتن اخرش با یه صلوات همه چی تموم بشه و یه عده هم مثل من دنبال انتقام بودن

از طرفی حجم بالای انتقاد ها به بازی به معنی ضعیف یا زباله بودن این بازی نیست و همه اینا به خاطر مقایسه با نسخه اول بازی هست. نسخه اول از اون دسته بازی هاست که واقعا به سختی میشد ازش ایرادی گرفت و خود من بجز افت فریم رو PS3 نتونستم ایراد دیگه ای ازش بگیرم

هنوزم میگم Tlou Part II بازی ضعیفی نیست و تو گرافیک و گیم پلی جزو بهترینهاست اما از نظر من در مقایسه با نسخه اول تو کارگردانی، روایت داستان، شخصیت ها و حتی موسیقی لنگ میزنه
نمیگم داستان باید کاملا طبق روال طرفدار پیش بره و همه چی به خوبی و خوشی تموم بشه اما نباید هم کاملا طبق سلیقه نویسنده باشه و پر از اتفاقات غیر منطقی باشه. من با کشته شدن جول مشکلی نداشتم چون بنظرم هر کس دیگه ای هم بود با این شدت ازش انتقام میگرفت اما بازی ضعف روایت داره و بهتر بود مرحله ای که ابی با پدرش تو جنگل بودن و سکانس بیمارستان قبل از انتقام گرفتن از جول اتفاق میوفتاد تا مخاطب بدونه علت انتقام ابی از جول چی بوده. بازی میخواد ما رو جای طرف مقابل بزاره تا همه چی رو یک طرفه قضاوت نکنیم اما به خاطر ضعف روایت داستان تو این کار زیاد موفق نیست و همه با نفرت زیادی مرحله ابی رو شروع میکنن. شخصیت های فرعی مثل دینا و جسی و ... هم نچسبن و زود فراموش میشن

علاوه بر اینا یه مشکلاتی هم تو مراحل ابی وجود داره که بعضی وقتا بیش از حد طولانی میشه و طوری که بعضی وقتا یادم میرفت که برای چه هدفی مراحلو پیش میبریم... موسیقی بازی هم هر چند عالیه اما برخلاف نسخه اول ترک های موسیقی درست و بجا تو بازی استفاده نشده و باعث شده به چشم نیاد برای مثال جایی که یه صحنه احساسی هست بازی از یه موسیقی کاملا معمولی استفاده میکنه... همه این مشکلات بنظرم به خاطر ضعف کارگردانی هست چون مشخصه تیم سازنده نهایت تلاشش رو برای این بازی انجام داده و همین باعث شده که من هم بارها و بارها به این موضوع فکر کنم که شاید نبود بروس استرلی باعث این مشکلات شده.

البته این مشکلات در مقایسه با بازی های دیگه خیلی بزرگ نیست و ممکنه جزئی بنظر بیاد اما میگم بحث ما در مقایسه با نسخه اوله و جبهه گرفتن فن های سرسخت سونی که اصرار دارن این بازی کاملا بی نقصه خودش باعث بحث های بیشتری میشه

اکثر ایرادهایی که از بازی گرفتی وارده ولی ایرادی که از روایت گرفتی به نظرم درست نیست.اصلا یکی از نقاط قوت بازی همین هست که از همه جا بی خبر با نفرت شروع میکنیم جای ابی بازی کنیم ولی کم کم برامون روشن میشه که اونقدر تنفر اولیه بی جا بوده. البته برای من هنوز انتقام گرفتن از ابی شیرین بود چون جول رو خیلی دوست داشتم. جول بخاطر جنسیتش که مرد بود و نقش provider و protector پدر رو داشت حس همذات پنداری بیشتری رو حداقل برای من ایجاد میکرد و من بیشتر ترازوی انتقام رو به سمت الی سنگین تر میدیدم. ولی هدف بازی این بود که نشون بده تا وقتی خودمون رو جای دیگری نذاریم نمیتونیم کارهاشون رو درک کنیم که این کار رو به بهترین شکل با گذاشتنمون به صورت ناگهانی در نقش ابی انجام میده.

 

[DoReMi]

هیچ سلاحی رو نمیشه holster کرد که انقدر دست الی نمونه؟ راهی جز صبر برای اینکه خودش دیگه تو دست نگیره سلاحو نیست؟

 

[Taha75]

یک سری بازی ها در تمام ابعاد کمی و کیفی و نو آوری تاریخ ساز (جریان ساز) هستند مثل گیرز و رزیدنت 4 و رد دد 1 .

این بازی هم علاوه بر ورای شاهکار بودن یک بازی جریان ساز هست که کلی ریزه کاری و جزییات برگ ریزان دارد . مخصوصا داستان بازی که سنت شکنی کرده و بسیار خاص هست .

اونایی که مخالف هستند نظرشون محترم اما نظرات منفی همچون قطرات کوچک آب در مقابل سیل خروشان نظرات مثبت هست

 

[Reza779]

باید اعتراف کنم با زمینه منفی از مسائلی مث رنگین کمون زمان ps4 سراغ بازی نرفتم ولی یک توفیق اجباری شد گه بازی کنم فقط بهتون بگم بعد MGS4 و اینفینیت هیچ بازی منو اینطور جذب نکرده بود تا جایی که سه بار تمومش کردم تک تک دیالوگ ها رو از حفظم ... به نظر هدف اصلی سازنده این بود که بگه در دنیا خیر و شری و جود نداره ... الان مشکلی که دارم بعد این بازی به جز بازیای ورزشی هیچ بازی دیگه ایی دست دلم نمیره بازی کنم . دچار یاس فلسفی شدم اگه کسی همچین حالتی داشته راهنمایی کنه

 

[TOOL.]

باید اعتراف کنم با زمینه منفی از مسائلی مث رنگین کمون زمان ps4 سراغ بازی نرفتم ولی یک توفیق اجباری شد گه بازی کنم فقط بهتون بگم بعد MGS4 و اینفینیت هیچ بازی منو اینطور جذب نکرده بود تا جایی که سه بار تمومش کردم تک تک دیالوگ ها رو از حفظم ... به نظر هدف اصلی سازنده این بود که بگه در دنیا خیر و شری و جود نداره ... الان مشکلی که دارم بعد این بازی به جز بازیای ورزشی هیچ بازی دیگه ایی دست دلم نمیره بازی کنم . دچار یاس فلسفی شدم اگه کسی همچین حالتی داشته راهنمایی کنه

من از 1 سال پیش که بازی کردم دیگه نتوستم بازی دیگه ای رو بیشتر از چند ساعت بازی کنم
و منتظر ریمیک 1 هستم : ))

 

[Reza779]

من از 1 سال پیش که بازی کردم دیگه نتوستم بازی دیگه ای رو بیشتر از چند ساعت بازی کنم
و منتظر ریمیک 1 هستم : ))

مگه همون که تو استور ps5 هست خودش نیست ... راستیتش به اندازه 2 حال نداد چون اول 2 رو بازی کردم

 

[TOOL.]

مگه همون که تو استور ps5 هست خودش نیست ... راستیتش به اندازه 2 حال نداد چون اول 2 رو بازی کردم

داداش پر پر بشم برات
این چه تجربه ایه که داشتی
چطوری اول 2 رو بازی کردی

 

[Reza779]

داداش پر پر بشم برات
این چه تجربه ایه که داشتی
چطوری اول 2 رو بازی کردی

اول میخواستم رو 3 بازی کنم گفتم ولش حالا ریمستر رو چهار بعدشم گفتم فرصت حالا زیاده

 

[DoReMi]

ماه پیش ریمستر یک رو بازی کردم. عالی بود.
الان حدود یک هفته س درگیر نسخه دوم هستم.
گیم پلی بسیار پخته و عالی
گرافیک و اتمسفر با اختلاف طبیعی ترین چیزیه که دیدم
داستان بازی هر چه بیشتر پیش میره به میزان مانورش روی قضیه ی lgbt اضافه میشه و هیچکس نمیتونه منکر این قضیه بشه. پدیده ی «ظلم کردن و ظلم دیدن» در این بازی ابعاد مختلفی به خودش میگیره.
اینکه الی به هیچکس حق دفاع از ارزشهاش رو نده و به دنبال انتقام باشه چون فقط خودشو اطرافیانش رو میدیده (ظالم و در عین حال قهرمان) که تا انتهای بازی این دیدگاه نسبت به الی کمرنگ و میشه و کار به جایی میرسه که حتی حق رو به ابی و‌ بقیه ممکنه بدیم.

اینکه ابی بصورت پیشفرض آدم بدی نبوده هرگز ولی یک دومینو از حوادث باعث شدن در اینتروی بازی شاهد چنین شخصیت خون ریزی باشیم ازش. (مظلوم و در عین حال ضدقهرمان و هرچه بیشتر باهاش انس میگیریم متوجه قضاوت زودهنگام خودمون میشیم)

ابی با اختلاف، در شمار بهترین کارکترهایی قرار گرفت که تابحال هدایت شون کردم. دختر بچه ای نحیف و ترسو و درون گرا که جز پدرش چیزی در این دنیا نداشته. به یکباره میبینه پدرش که دنبال نجات بشر بوده توسط جوئل کشته میشه و عشقش هم توسط Mel درگیر رابطه میشه. چیزی براش باقی نمی مونه جز اینکه تمام درد و رنج ها رو به تنهایی رو دوش بکشه و روی خودش کار کنه. حجم زیاد عضلات این شخصیت با اون پیشینه، خودش یک استعاره از سرگذشت سختی هست که از سر گذرونده. اگر الی یکبار از دست دادن عزیز رو تجربه کرده باشه، ابی هر چند وقت یکبار عزیزانش رو از دست داده (پدرش، دنی، مل و...) و ترس از دست دادن دو تا شخصیت Yara و Lev که باعث میشه تا بالاترین ساختمون سیاتل بره تا به دنبال قرص و دوا برای حال یارایی بگرده که تازه باهاش آشنا شده. این ریسک رو به جون میخره چون انسان ترین کارکتر داستان هست. یه جا «لو» از ابی میپرسه که به خدا اعتقاد داری؟ ابی میگه نه. لو میگه پس چرا اومدی دنبال مون و الان تو این ساختمون داری دنبال قرص و دوا میگردی واسه خواهرم؟ که ابی میگه احساس گناه میکردم اگر نمیومدم. در ادامه وقتی به دهکده ی Saraphite ها میرسیم لو رو مشاهده میکنیم که رو به روی درخت قدیسه شون داره دعا میخونه و ابی بهش میگه که «هر جا گم شدی، دنبال نور بگرد» که خب از جمله آیات ادیان ابراهیمی هست و در بک گراند همیشه یاد و خاطر پدرش باهاش باقی مونده.

یا در جای دیگه مل رو شاهدیم که مجدد توسط ابی بهش ظلم شده ولی مشخصا خود این کارکتر عرصه رو بر owen تنگ کرده و اونقدر دوسش نداشته که اوون به خودش اجازه ی هم خوابی با ابی رو میده. در کل سفید و سیاه در این بازی همو خنثی میکنن تا به یک مجموعه از کارکترهای خاکستری برسیم. در عین حال که حق با همه هست، ممکنه حق با هیچکس نباشه. جریان عدد 6 هست. از همین سمتی که گوشی دست تونه بخونیدش عدد شش میشه. گوشی رو برگردونید تبدیل به 9 میشه.

انتقام الی از ابی و برعکس، دستمایه ی روایت تضادها و رو به روی هم گذاشتن تعاریف ما از خوب و بد هست. اگر بازی طولانی تر میشد یحتمل من بابت اینکه داره زیاده روی میکنه به lgbt میذاشتمش کنار ولی همه چیز رو متعادل پیش میبره و ضرب آهنگ بازی از ابتدا تا انتها یک سیر منطقی داره که این باعث میشه حس اکتشاف و گشتن محیط و تجربه ی همه جانبه ی گیم پلی تا به انتها حفظ بشه.

لست آو آس دو یک بازی بزرگ، دوست داشتنی، گاهی اعصاب خرد کن و گاهی بی پناه هست که باید تجربه ش کرد تا به درک درستی ازش رسید و تقلیل دادن داستانش به یک انتقام و خونخواهی ساده، سطحی ترین برداشتی هست که میشه ازش داشت. در بدترین حالت، با یک بازی خوب مواجهیم. من ابتدا برام قابل هضم نبود چرا باید این همه راه رو آدم طی کنه و این همه آدمو بکشه و به قاتل اصلی برسه و بیخیال شه؟ برای شخصیت الی خیلی‌طول کشید تا این رو بفهمه ولی ابی همونجا که کار جوئل رو تموم کرد گفت دیگه کاری با اینا نداریم.

 

[only sony]

No movie is as powerful as The Last of Us Part II
(Christopher Gans, Director of the Silent Hill (2006


کریستوفر گانز، کارگردان فیلم Silent Hill 2006 به تازگی بازی The Last of Us Part II بازی کرده و به شدت تحت تاثیر این بازی و داستانش قرار گرفته به طور خلاصه کرک و پرش ریخته
و گفته که خیلی منتظر سریالش TLOU است تا ببینه با این داستان فوق العاده چیکار کردن

اقای گانز نیز مانند بسیاری از فیلم سازان و اهالی سینمای دنیا عاشق این بازی شده و بسیار تحت تاثیر داستان و روایت این بازی قرار گرفته
​

“There is no film of this power”
Christophe Gans continues his assertion by relying on a big name in video games, The Last of Us Part II. According to him, no film today is up to Naughty Dog's latest baby, and like all fans he is eagerly awaiting the adaptation of the serial license.
"When I played The Last of Us Part II, I was like, 'what is the movie recently that gave me this? None ". There is no film of this power and that is why I await the series with a certain excitement because I say to myself, “They will adapt this! Unbelievable. Here is a video game that is first of all an extraordinary story and in which the moral point of view is constantly changing, […] I don't see many films where my moral point of view is in evolution​

​