Revolutionary Road
به این نتیجه رسیدم نمره دادن کار درستی نیست. یعنی مثلا میتونم بگم به فلان فیلم میدم 9، ولی وقتی بخوای نمره هارو با هم مقایسه کنی به نتایج درستی در مورد میزان علاقه ی یک فرد به یک فیلم نمیرسی.
یکم خستم واسه همین نمیتونم با شوری که لازمه در مورد این فیلم بنویسم
یه چنتا نکته کوچیک فقط
1- هیچ لجر یه بازی بی نقص تو بتمن ارائه کرد، ولی اگه زنده میموند باید میرفت از مایکل شنن یاد میگرفت که چطوری یه دیوانه ی فراعاقل رو باید بازی کرد
بازی مایکل بازی لجر رو میخورد
البته لجر On Screen time بیشتری و همین به ارزش کارش اضافه میکرد.
2- دیکاپریو با همون شدتی که دنیرو افت میکنه داره پیشرفت میکنه، یه بازیگر کامل شده، اگه یه بازی دیگه در همین حد ارائه بده، از نظر من بین بازیگرای اکتیو میره تو 3 تای اول.
3- مندز اگه Away We Go رو هم خوب کار کنه پوسترشو میزنم کنار پوستر نیکلسون
4- وینسلت بازیش بعضا لق وزنه
ولی کلا چند جا میترکونه.
5- فیلمبرداری بی نظیر و البته خیلی شبیه زودیاک! جالب استفاده به جا از Shaky Cam و Steady Cam بود.
6- فیلمنامه یه مشکلی داشت اونم اینکه خیلی خوب اقتباس نشده بود. سیر روانی وینسلت یکم جاهای مبهم داره که البته مشکلی ایجاد نمیکنه به اون صورت، با یه سری اشارات به روزمرگی و اینجور چیزا یکم پوشش داده این قضیه. کلا وقتی کسی تو 1955 سی سالش باشه، یعنی تو Great Depression به دنیا اومده، یعنی از همون اول وضعش خراب بوده
7- موسیقی متن خوب ولی عین Road to Perdition.
8- استفاده بسیار جالب از تصاویر، مخصوصا اونجاهایی که اون شرکته رو نشون میده با اونهمه آدم یه شکل
کلا اسلامداگ تو هیچ قسمتی در جد این فیلم نبود، بنجامین هم نبود.
اردلان
: از American Beauty و Jarhead بالاتره واسه من، باید بازم Road to Perdition رو ببینم تا بگم دقیقا تو کارای مندز رتبه ش واسه من چندمه
قبل دیدن فیلم فکر میکردم حوصله مو سر میبره ولی واقعا نفهمیدم چطوری گذشت، بعضی جاهای فیلم Pause میکردم تا لذت بیشتری از فیلم ببرم
کلا یه بار دیگه باید فیلمو ببینم چون اصلا نظری ندارم در مورد اینکه تو دیدن دوباره نظرم چه تغییری میکنه
حدس میزنم فیلم بعدها شاهکار تلقی خواهد شد، شاید بعد از اینکه مردم امریکا وضعشون یکم بهتر شه
تنها فیلم امساله که میتونم با شاهکارهای پارسال بذارم کنار هم.