Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[Origami 2008]

Alpha Dog 2007
7.5/10

آلفا داگ فیلم درام جنایی به کارگردانی نیک کاساوتیس است که براساس یک داستان واقعی ساخته شده است. گروهی از جوانان پولدار شهر هالیوود که در کار باند قاچاق مواد مخدر هم دست دارند برای اخاذی و انتقام از جیک مارکویتز ( با بازی انفجاری بن فاستر) برادر زاده اش را که پسری خام و رک بگویم اسکول است می ربایند تا سهم خود را از وی بگیرند که ماجرای گروگانگیری به سمت و سوی مخالفی پیش می رود که مجبور می شوند که بلایی بر سر پسر نوجوان بیچاره بیاورند. نویسنده و کارگردان بر روی داستانی دست گذاشته است که متاسفانه کشش لازم را ندارد و می توانست در یک مستند جمع و جور 45 دقیقه ای به این اتفاق تلخ به خوبی بپردازند. به دلیل همین عدم کشش داستان، کارگردان مجبور است مدام بیننده را به داخل مهمانی و پارتی و عیش و نوش های جوانان ببرد که کمی خسته کننده می شود. اما تنها چیزی که هیجان فیلم را چند برابر می کند، هنرنمایی فوق العاده تیم بازیگری است. هر کدامشان به درستی انتخاب شده اند و به نحو احسن نقش خود را ایفا می کنند. بن فاستر که به نظر می آید اولین هنرنمایی های خود را انجام داده، در چند سکانس می ترکاند و جاستین تیمبرلیک که به دلیل بازی بدش در فیلم شبکه اجتماعی، از وی دلخور هستم، در این فیلم در نقش پسری تقریبا مهربان و گاهی شوخ طبع و بیخیال را به خوبی بازی کرده است و از همه مهمتر مرحوم آنتون یلچین که متاسفانه دو سال پیش براساس یک حادثه مسخره، جان سپرد. در فیلم نقش یک نوجوان خام را عالی بازی کرده است. آلفا داگ داستان پرکششی ندارد و می توانست در یک مستند کوتاه این واقعه دردناک را نشان می داد اما Ensemble Cast اثر، شما را مجبور می کند تا پایان بنشینید و از تک تک هنرنمایی بازیگران لذت ببرید.​

 

[Changed_Man 50]

Passengers :



ایده داستانی جالبی داره و از لحاظ بصری ام خوبه ، اگه با عدم باورپذیریش مشکل چندانی ندارید ارزش یک بار دیدن رو داره خستتون نمیکنه

6.5/10

پ.ن : ارزش بازی جنیفر لارنس بیشتر از خود فیلمه​

 

[Origami 2008]

The Land Of Steady Habits 2018
8/10

TLOST یک اثر ملودرام با رگه هایی از طنز تلخ است که در آن بازیگر آندرریت سینما و تلویزیون (بن مندلسون) در نقش اصلی ظاهر شده است. فیلم درمورد یک مدیر امور مالی بازنشسته است که پس از این که بیشتر اوقات زندگی اش را صرف کار کرده است، سعی می کند در دوران بازنشستگی به وضعیت زندگی روزمره خود برسد که متاسفانه آن طوری که طعم خوش بازنسشتگی را تصور می کرد، برایش اتفاق نمی افتد و با ورود وی، حوادث غیرمترقبه ای برای خانواده همسر سابق و فرزند جوانش رخ می دهد که سعی دارد مشکلاتشان را حل کند. قصه تقریبا ساده است اما سادگی آن به گونه ای است که انگار چنین اتفاق هایی در زندگی عادی مردم و جامعه عصر مدرن اتفاق می افتد. اتفاقاتی در این فیلم می بینیم که گاها برای هر پدری رخ داده است. مثل این که در برقراری با یک زن، جوگیر می شود، برای اولین بار در سر پیری مواد می کشد و..... چیزی که فیلم را یونیک کرده است، هنرنمایی بن مندلسون است. بن مندلسون که بارها با نقش های منفی و ضدفهرمان می شناسیم، این بار در نقش یک پدر گاها سرگردان و بیخیال را بازی می کند که اینقدر سرش در کار و حساب بوده، که در دنیای بیرون و جامعه و برقراری رابطه اجتماعی مشکل اساسی دارد. شخصیت آندر می تواند مصادق شخصیت خیلی از پدرهای خانواده باشد که در چنین اوضاعی قرار می گیرند. TLOST در کنار یکه تازی بن مندلسون، فیلمی در مورد رابطه اجتماعی و پدران تازه به جامعه برگشته است.

​

 

[kimsungbabak]

sicario day of soldado
از قسمت اول ضعیف تره ولی ارزش دیدن داره.
7/10

 

[Kurt117]

Mandy
6.5/10​

از این کارگردان چند سال پیش Beyond the black rainbow رو دیده بوده بودم ولی کلا اون فیلم یادم رفته بود.
بعد از 10-20 دقیقه دیدن Mandy یدفعه یادم اومد که قبلا یه فیلمی رو دیدم که شبیه این بوده! نحوه فیلم برداری، رنگ های neon و خاص که چشم ادمو کور میکنن و افکت های مختلف که ادم فکر میکنه چشماش مشکل پیدا کردن یا اینکها دم چیزی مصرف کرده
خلاصه بعد اینکه یادم اومد قبلا یه فیلم از این کارگردان دیدم، اتومات انتظار یه فیلم خیلی خیلی عجیب رو داشتم ولی اینطور نبود.
mandy با اینکه همچنان خیلی عجیب هست ولی نسبت به beyond the black rainbow خیلی سر راست تر بود و بخاطر همین هم از فیلم خیلی بیشتر لذت بردم
بازی نیکلاس کیج هم که سورپرایز کل فیلم بود، مخصوصا با توجه به فیلم های قبلیش...

در کل فیلم خوبی بود، اگه اخر هفته فیلم نسبتا متفاوتی میخواید ببینید و بیکارید، پیشنهاد میشه.... ولی به نظرم به اندازه ای که یه سری نقد ها و یوزر ها ازش تعریف میکردن هم خوب نبود...

 

[bayern_vahid]

Mandy
5/10

6.5/10

 

[hs_gamer]

4Months 3Weeks 2Days


9.5 از 10​

پیشنهاد می‌کنم موج نوی سینمای رومانی رو از دست ندید.
بیشتر فیلمای این موج یه استایل مینیمال/رئال دارن که بیشتر به جوِ حاکم بر دوره‌ی حکومت چائوشسکو و مشکلاتی که مردم و جامعه‌ی رومانی باهاشون دست و پنجه نرم می‌کنن و می‌کردن می‌پردازه. با یجور بازشناسی نسبی اجتماعی/سـیاسی ملت رومانی در قالب دوربین سینما روبرو هستیم که ریشه‌اش به نظریات هنری گئورگ لوکاچ و رئالیسم اجتماعی برمی‌گرده. قبل از اقدام یه نیم نگاهی به این استایل‌ها و نظریات داشته باشید که مزه اصلی این موج رو از دست ندید.

در مورد خود فیلم هم نظر آنچنانی ندارم، خیلی راحت یکی از بهترین فیلم‌های 2000 به اینطرف و این موجه. فیلمی که فقط توی تنها چند سکانسِ طولانی شمارو خیره به‌تصویر می‌کنه یعنی کارشو بدرستی انجام داده. اما این حرفم به معنی موافقت با مباحث و اَشکال روانشناسانه و جامعه‌شناختی نیست که توی فیلم مطرح می‌شه. البته فیلم هرگز مخاطب رو به داوری وادار نمی‌کنه و صرفاً یه روایت‌گر و توصیف‌گر بی‌طرف هست، این بنظرم ارزشمنده. با این‌حال بی‌طرفی توی داوری کردن خیلی اوقات برای درگیر کردن مخاطب کافی نیست، قضاوت یک‌طرفه هم حکم پروپاگاندا و تبلیغات داره که بدردنخوره. بنظرم می‌شه پارو فراتر گذاشت و با عناصری مثل طنز تلخ یا طرفداری همزمان و نشون دادن دو بُعد متناقض یه مسئله، مخاطب رو وادار به قضاوت اخلاقی/منطقی کرد (کاری که مثلاً آثار راکستار توی عرصه گیم به‌طرز بی‌نظیری انجام می‌دن) یا میشه رابطه‌ی علت/معلولی دو بُعد مسئله رو جلو برد و سپس مخاطب رو توی منگنه‌ی قضاوت قرار دارد و... . به هر حال همین بی‌طرفی خودش واقعاً قابل ستایشه، چیزای دیگه اضافاته، بحثش طولانیه و مرتبط نیست چندان.

اما در مورد محتوای این فیلم و چیزی که مطرح می‌کنه هم من یه‌سری تفکرات دارم. چون هم اینکه اسپویل داره هم واقعاً مسئله رو فراتر از چیزی که فیلم می‌خاد ارائه بده می‌‌برم، می‌زارمش تو اسپویلر. اما اگه بدون دیدن فیلم هم خوندینش به‌نظرم چندان مشکلی بوجود نمیاره، کانسپت و داستان فیلم مشخصه، چیزی رو از دست نمیدین، اصل کار اون رئالیسم اجتماعیه فیلمه.

Spoiler

فیلم 4 ماه، 3 هفته و 2 روز یه تقاطع زمان-مکانی رو همون اول فیلم مشخص می‌کنه. این یعنی باید با روحی که توی این زمان و مکان برقرار بوده روبرو بشیم. ما با حکومت توتالیتری روبرو هستیم که چیزی به‌پایان عمرش نمونده و نسلی که شکاف کاملاً عمیقی با نسل قبلی این ملت داره، تفاوت‌های آشکار، دغدغه‌های متفاوت و دیدگاه‌های ناهمسو با جریان اجتماعی حاکم.
اما سوال من اینه که شما حق رو به‌کدوم نسل می‌دید؟ رستگاری ملت مهم‌تره یا فرد؟ و اینکه رستگاری یک «ملت» رو در چه چیزی می‌بینید؟
ایجاد شکاف بین نسل‌های یک ملت و تغییر کلی ارزش‌ها براحتی نشون‌دهنده‌ی ناکارآمدی سیستم حاکـم هست (داخل کشور خودمون همچین اتفاقی با سرعت و شدت آخرالزمانی در حال رخ دادنه و بدلایلی که مربوط به‌بحث نیست پالایشش در حال حاضر غیرممکنه). سیستم درست و حسابی (می‌نویسم سیستم که زیاد منشوری نباشه) توانایی بهره‌برداری از تمامی سرمایه‌های ژنتیکی، جغرافیایی، محیطی و فرهنگی رو برای یک مرز و بوم مشخص بوجود میاره و با اجرای قوانین سفت و سختی که عدم تبعیت از اون‌ها عواقبی رو در بر داره، سرانجام می‌تونه ملتی رو به‌رستگاری برسونه. اینکه این رستگاری در دنیا چه ابعادی خواهد داشت و آیا منجر به تبدیل شدن یک ملت به قدرتی منطقه‌ای/جهانی می‌شه یا خیر در گرو شدت، میزان و ویژگی‌های منابع هست. رومانی در برابر آمریکا یا شوروی یا دیگر ابرقدرت‌ها بازنده است و این خیلی راحت سرنوشت ملت رومانیه! چون منابعی که برای بهره‌برداری داره بسیار کمتر، ضعیف‌تر و کم‌کیفیت‌تر از اوناست. مسئله چگونگی سقوط هست، ایستاده مردن یا در فجیع‌ترین شکل و در اوج انحطاط؟
البته این فرض زمانی به حفره‌های موجودش می‌رسه که شما اصلش رو قبول داشته باشید، یعنی معنای «ملت» رو همونطور که از رنسانس به‌بعد و با کنار رفتن ابر-هویت‌های دینی/امتی رقابت بین‌المللی در راستای بهره‌برداری از محیط رو بوجود اورد قبول داشته باشید. به عبارت دیگه توی ارزش‌گذاری‌هاتون به رستگاری یک ملت اهمیت بیشتری بدید تا رستگاری فرد، به سربلندی ایران اهمیت بیشتری بدید تا مشکلاتی که فلان اقلیت در حال دست و پنجه نرم کردن باهاشه.
چه بسا من احساس می‌کنم با وارونگی کامل این ارزش‌ها چنین چیزی در حال حاضر ممکن نیست و ملتی که عقب افتاده درنهایت باید به ذلت تن بده. با گسترش روزافزونِ تکنولوژی و هموار شدنِ مسیر گلوبالیزاسیون در نهایت ملتی که بهره‌برداری کامل‌تری از منابعش کرده به‌رستگاری نهایی می‌رسه؛ چیرگی کامل یک ملت در ابعاد جهانی. شاید بعد از اون شاهد شروع یه دوره تاریخی دیگه باشیم.
یه زمانی ارزش‌گذاری‌ها به ترتیب زیر بود:
فرد < کشور < امت < گونه‌ی انسان.
هرچه جوامع عظیم‌تر شدند، این ارزش‌گذاری به مراتب پایین‌تر تقلیل پیدا کرد و با گلوبالیزاسیون احتمالاً به‌کلی و تماماً زیر و رو بشه. برای تفهیم بهتر، زمانی که انسان مثل بقیه موجودات فقط یه موجود بود که برای بقا تلاش می‌کرد گونه‌ی انسان در بالاترین حد اهمیت بود، کسی که فایده‌ای برای گونه نداشت باید که حذف می‌شد و این حذف ناخودآگاه بود (فرگشت). با پیشروی جوامع اما ارزش‌ها عوض شدند، هزار سال پیش «کافر» باید می‌مرد، اما برای چه چیزی؟ برای اینکه ممکن بود انسان‌ها رو به‌خطر بندازه؟ نه، چون تهدیدی برای اصل امت بود. سیصد سال پیش «سرباز» برای سربلندی ملت باید که جونش رو فدا می‌کرد، چون رستگاری ملت در الویت بالاتری بود، با کوچک‌تر شدن این حلقه داوری اخلاقی و انسانی به بن بست می‌خوره. تمام افراد حق دارند، تمام افراد مساوی هستند و هیچ هدف بزرگ‌تری جز رستگاری فردی نیست. من اینجا داوری نمی‌کنم و ترجیح می‌دم حق رو به هیچکدوم از این سلسله مراتب ندم.

حس می‌کنم پیش‌زمینه برای طرح این سوال که آیا واقعاً رستگاری فردی وجود داره یا خیر، فراهم شده. توی فیلم چهار ماه، سه هفته، دو روز و در مهم‌ترین سکانسش به‌نظرم، دو نسل متفاوت رومانی در کنار همدیگه قرار می‌گیرن؛ نسل پیرتر کاملاً سرمست معاشرت و شادی اما نسل جوون تر ساکت، به فکر فرو رفته و انگار که طرد شده. نسل جوونی که دیگه دغدغه‌های پیشرفت و سربلندی ملت براش اهمیتی نداره، نسلی که شاید با سرپیچی از قوانین -البته همونطور که گفتم ناکارآمدی سیستم منجر به افتادن اختلاف بین نسل‌ها می‌شه، انگشت اتهام رو به سمت کسی نمی‌برم- و درگیر شدن با هنجارشکنی‌ها به سقط جنین و برابری و حقوق اهمیت بیشتری بده. اما ما به عنوان مخاطبی که خارج از قاب داریم زندگی می‌کنیم باید دیده باشیم زندگی‌هایی رو که در اون‌ها ارزش فردی ارجح هست و در باطن تفاوتی نداره؛ افراد همونقدر درگیر زمین هستند که آسمون رو فراموش کردن (استعاره است محکوممون نکنید به جزم اندیشی )، همونقدر افسرده‌ شدن، همونقدر طرد شدن، همونقدر سردرگم هستند که جوون‌های داخل قاب به‌نظر میان. افزایش روزافزون بیماری‌های روانی هم گواهه...

سوالی که من رو این روزها درگیر کرده و توی خیلی از تفکراتم مجبور به بازاندیشیم کرده اینه:
ارزش‌های این زمانه ما را به چه می‌رسانند؟ سلولی برای تا ابد در خود زیستن؟

یه سری تفکرات مِن باب روانشناسی شخصیت‌ها هم داخل ذهنم هست که بیخیالش، خسته شدم، همین کافیه.

در نهایت: همه اینا نظر منه.

 

[bayern_vahid]

Amelie
9.5/10
یک شاهکار بی بدیل با موزیک فوق العاده از یان تیرسن
بسیار توصیه میشه مخصوصا برای درون گراها

 

[AmirAirGunner]

5/10---------------------------------------4/10-----------------------------------------3/10
این 3 تا رو تازگی ها دیدم که کاش وقتم رو تلف نمیکردم !
Hotel Transylvania پتانسیل این رو داشت که یک انیمیشن عالی بشه ولی در قسمت دوم پسرفت کرد و تو این قسمت هم گند زده ! کاملا تکراری شده و چیز جدید نداره
jurassic word هم مثل قسمت قبل کاملا بچگانه هست - قسمت های اول ژوراسیک پارک کجا این کجا فقط cgi خوبی داره .
skyscraper هم دیگه تکلیفش معلومه ! از وقتی دواین جانسون اژدر زیردریایی رو با دست تغییر جهت میده اینجا هم انتظار میرفت که با یه پا از برج چندصد متری بپره اینور اونور !
سال بعد هم احتمالا فضا نورد بشه و جلو برخورد شهاب سنگ رو با دست بگیره

 

[RohFa]

The Intouchable 2011
10/10
این فیلم عالی بود نمیدونم چرا منتقدا نمرات پایینی بهش دادن اگه کسی میدونه بگه
به هر حال این فیلم قشنگ یه 2 ساعتی آدم سرگرم میکنه یه جاهاییشم مردم از خنده

 

[bayern_vahid]

The Intouchable 2011
10/10
این فیلم عالی بود نمیدونم چرا منتقدا نمرات پایینی بهش دادن اگه کسی میدونه بگه
به هر حال این فیلم قشنگ یه 2 ساعتی آدم سرگرم میکنه یه جاهاییشم مردم از خنده

یکی از قشنگترین فیلمهای درامی هست که دیدم

 

[bayern_vahid]

The_Death_of_Stalin
7.5/10

 

[stanley]

Skyscraper
من ژانر حادثه ای رو دوست دارم. اینکه یجا اتفاقی میفته و از این بین یکی با خوی قهرمانی بلندمیشه و به کمک ادمهای حادثه دیده میره تا نجاتشون بده! این به خودی خود لذت بخشه برام ولی اصلی ترین کیف یک فیلم حادثه ای برای من استرسی یه که کدوم یک از این ادم های گیر افتاده نجات پیدا میکنن و کدومشون موفق نمیشن. اگه هم توجه کنید تو این ژانر این یک اصلیه که همه فیلم های این سبک کمو بیش رعایت میکنن. اما Skyscraper متاسفانه اصلا وارد این قضیه هم نمیشه. این یک نکته ی منفی یه بزرگ. نکته ی بعدی هم خود دواین جانسونه! یه ادم یغور ، تنومند ، تریلی وار هی درحال دویدنه! هی از این ور به اونور داره میپره! از درو پنجره میره بالا! خب این ادم فیزیکن مناسب همچون نقشی نیست یعنی وقتی میدیدم تو فیلم با اون هیکل بزرگش داره میدوه که مثلا از یه ارتفاعی بپره قشنگ معلومه به زور داره وزنش رو میکشه تا بتونه دو بزنه حالا چه برسه اصلا بخواد اینهمه فاصله تو هوا معلق بمونه! درکل بجز بزن بزن ها و جون کندن های اقای بولدوزر برای نجات ادم ها فیلم چیز دیگه ای نداره.
4 از 10

 

[K I 1 1 E R]

Eighth Grade
یکی از قابل لمس ترین و باور پذیر ترین تینجری/درام هایی که تا حالا توی عمر دیدم هستش این فیلم ! از نظر ایده و اجرا کمتر فیلمی رو میشه پیدا کرد که اون ستینگ زیبا و رویایی فیلم تینجری رو دور میندازه وسعی میکنه بدون هیچ گونه فیلتری به روونی و سادگی هر چه تموم تر شرایط حال حاضر دنیای امروزی که عجین شده با اینترنت و فضای مجازیی که همه رو درگیرشن رو نشون بده در واقع یک ساعت نیم فقط روزمرگی تکراری که اکثرا درگیرشیم رو به بهترین نحو در قالب ی فیلم نشون میده به مانند ی آینه بازی ها همه و همه روی این مورد تاکید دارن بازیگر ناشناس نقش اول فیلم 15 سالشه چون قرار نقش ی دختر 15 ساله نچندان خوشگل که توی محیط امروزی داره زندگی میکنه رو بازی کنه به بهترین نحو ممکن به نقشش میخوره و کار خودش رو هم به نحو احسن انجام میده بقیه هم همینجور
دقیق نمیدنم ولی از تازه کار بودن کارگردان فیلم میشه فهمید که فیلم ی جورایی برداشت شخصی خودش بوده که با فیلم نامه عالی تزئینش کرده تا هرچه تموم تر قابل باور بشه
در کل به خاطر اشنا بودن مسائل روزمرگی فیلم برا اکثر ماها پیشنهاد میکنم که فیلم رو ببیند حتما
8.5/10

 

[Origami 2008]

Hell Fest 2018
2/10

فیلم Hell Fest همانند سوارشدن در قطار وحشت یکی از شهربازی محل زندگی شما می‌ماند که نه‌تنها در طول مسیر، شمارا نمی‌ترساند، بلکه ممکن است با چهره‌ای خواب‌آلود و شاید با خنده‌های زورکی از قطار پیاده شوید. فیلم Hell Fest اثر ترسناک بد، کم‌عمق، قابل پیش‌بینی و عقب‌مانده در سینمای وحشت به‌ حساب می‌آید که حتی ارزش یک بار تماشا کردن را ندارد.

نقد کامل فیلم را در این صفحه بخوانید.​