Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Secondhand Lions - 2003

چه شیرینی خاصی با دیدن این فیلم وارد تنم شد و چقدر از دیدنش لذت بردم. یه جاهایی از فیلم از فرط حال خوبی که داشت بهم می داد و لبخندی که روی لبم بود، فک درد گرفته بودم. هه! ولی نه، خارج از شوخی، فیلم بسیار دوست داشتنی و عزیزی بود. آدم حس می کرد داره یه رمان با حس و حال رو به صورت یک فیلم می بینه و از خوندن توصیفات و ذوقی که نویسنده سرتاسر داستان به خرج میده، نهایت سرخوشی رو پیدا می کنه. این چنین احساسی کمتر توی فیلم های دیگه رخ میده و البته که هر فیلمی حس خودش رو داره و من خوشحالم که یکی از دلایلی که سینما رو دنبال می کنم و بی توجه به سال تولید یک فیلم، سراغ اون فیلم میرم، اینه که با احساسات متفاوتی روبرو بشم که شاید جای دیگه ای بهشون دست پیدا نمی کنم.

اما دلیل اصلی من برای دیدن این فیلم مایکل کین بود. مدتی بود که فیلموگرافیش رو تا جایی که می تونستم گرفته بودم و دلم می خواست به صورت راندوم یه فیلم هایی ازش ببینم. و این فیلم ارزش دیدن رو داشت و گرچه که مایکل کین حضور جالب توجه ای داشت ولی به همون اندازه حضور رابرت دووال و بازیگر کودک فیلم، هالی جوئل آزمنت که جای تحسین بسیار داشت، پررنگ و خوب بود. و یکی دو جای دیگه هم که بازیگری آزمنت رو که قبلاً دیده بودم، تحت تاثیر قرار گرفته بودم و فکر می کنم یکی از بهترین بازیگراییه که قبلاً توی این رده سنی داشتیم. احتمالاً بخاطر لذتی که امروز از دیدن بازی اون بردم، باز سراغ دانلود چند فیلم از این بازیگر هم برم.

داستان همونطور که گفتم حس شیرینی داشت؛ حتی اگه اتفاق دراماتیکی هم در طول فیلم رخ می داد، بیننده با حس خوبی می تونست اون رو بپذیره و باهاش کنار بیاد. قرار دادن دو تا پیرمرد کنار یه بچه ی کوچولو خیلی به نظر جایگذاری مناسبی به نظر نمی رسه و ریسکیه ولی توی این فیلم به بهترین نحو پاسخ گرفته شده و دیدنی شده. و روی هم رفته اگه از من بپرسید این فیلم رو دوست داری در آینده بازم ریواچ کنی، میگم که با کمال میل، آره. (7.6/10)

 

[PXG]

مگه کیفیت خوبش اومده ؟
کیفیت پرده ای دیدی یا خارج کشور زندگی میکنی سینما دیدی ؟

سينما

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Dirty Rotten Scoundrels - 1988

بماند که اواسط فیلم به خاطر آوردم این فیلم رو قبلاً دیدم، در هر صورت، دیدن دوباره مایکل کین و استیو مارتین برای من لذت بخش بود. استیو مارتین همیشه من رو یاد یکی از فیلم های موردعلاقه‌ام، Pennies from Heaven (محصول 1981) می‌نداره؛ موزیکالی که تمی نسبتاً دارک داشت ولی در عین حال بعضی نامبرهای موزیکالش حسابی به دل من خوش میاد و هنوز هم گاهی اون رو ریواچ می‌کنم تا یادش برام زنده بمونه. پس ناگفته پیداست که استیو مارتین رو دوست داریم. چه توی این فیلم و فیلم‌های دیگه و چه آیتم‌هایی که ازش توی SNL دیدم و کلاً از نظر من مجموعاً شخصیت باحالیه. میگم مجموعاً، چون معتقدم بعضی جاها هم بازیگریش به طرز نافرمی درمیاد و خاصیت این رو نداره که در هر نقشی خوب باشه. توی جای مناسب می‌تونه بدرخشه.

علاوه بر مارتین، مایکل کین هم که نهایت خواسته من رو از این فیلم برآورده کرد؛ دلم می‌خواست یه مایکل کین توی اوج رو در یک داستان باحال و جذاب ببینم و همینطور هم شد. ابنجا صلابت و شوخ طبعی بخصوصی داشت، باورپذیر و ملموس بود؛ قدرت بازیگری خودش رو به رخ کشید، قدرت بیان و ادای کلماتی که به سبک بخصوص خودش بیان می‌کنه و حضورش یه شان و کلاس لذت‌بخش به فیلم و صحنه‌های اون میده. و حالت تقابل شخصیت نسبتاً کلاس پایینی که مارتین بازی می‌کرد رو کنار چنین شخصیت خوش کلاسی بذاریم، واقعاً تضاد بامزه‌ای بوجود میاد و داستان و فضای فیلم به همین خاطر دلنشین و دیدنی بود.

درباره این فیلم هم می‌تونم لغت «شیرین» رو بکار ببرم؛ چون واقعاً همینطور بود. فیلم دنبال ساخت لحظات دراماتیک اجباری نیست و دنبال این نیست که شما و احساساتتون رو به شکلی که انتظار ندارید برانگیخته کنه و یا تویست‌های عجیب غریب ارائه بده. به سبک و سیاقی روون و خوشمزه پیش میره و شما هم دلتون می‌خواد شخصیت‌ها و کلاهبرداری‌ها و بده بستون‌هاشون رو دنبال کنید و ببینید آخر ماجرا چی میشه. و خب، پایان بندی نه اینکه شوکه‌کننده باشه ولی در نوع خودش جالب و درخور این فیلم بود. (7.5/10)

 

[( Layken )]

Elvis 2022
8.5/10

واقعا همه چی تمام بود.
از بازیگری تا موزیکال بودن فیلم.
تام هنکس که عالی بود و مهم تر از همه باتلر هستش که نقش الویس رو محشر بازی میکنه.
یه جوری فیلم رو ساخت بودن که الویس واقعا زنده است و من در زمان حال از موزیکاش واقعا لذت بردم.

 

[Origami 2008]

Furiosa: A Mad Max Saga 2024
7.5/10

«فیوریسا» در قامت یک پیش‌درآمد بزرگ است؛ پُل ارتباطی قابل‌قبولی میان رویدادهای فیلم «جاده خشم» برقرار می‌کند؛ طولانی‌ست ولی از ریتم نمی‌افتد؛ اما «فیوریسا» به مانند «جاده خشم» انقلابی نیست؛ تازه نیست؛ بدیع نیست؛ جادو نمی‌کند؛ از همان جادوی «جاده خشم» استفاده می‌کند؛ خب تکرار جادو مخاطب را شگفت‌زده نمی‌کند؛ تکرار همان ست‌پیس‌ها، همان موسیقی متن (بدون تغییر) و همان تعقیب و گریزها؛ با این وجود، جورج میلر یک بدمن خوب معرفی می‌کند: کریس همسورث!
​

 

[bayern_vahid]

Furiosa: A Mad Max Saga 2024
7/10

اصلا در حد نسخه قبلی نبود تعویض بازیگر اصلی نسخه اول هم
به ذهنیت مخاطب لطمه وارد میکرد بعضی سکانسها بود ونبودشون فرقی نداشت
و انگار خواسته بودن فقط تایمش رو زیاد کنن اکشنش هم معمولی بود
خلاصه اینکه انتظار بیشتری داشتم ولی ارزش دیدن داره​

 

[jetalpha]

Furiosa: A Mad Max Saga
5/10



از همون تریلر فیلم با اون CGI داغون فهمیدم که حاجیمون جورج میلر کهولت سن بهش غلبه کرده و دیگه حوصله ساختن شاهکاری حتی نزدیک به فیوری رود رو نداره. ولی بعد ریلیز و دیدن نقد سایت ها گفتم نکنه واقعا خبریه و شاید تریلر رو یک احمقی به این بدی ساخته. اما گول حرف های منتقدای جان بر کف جورج میلر رو خوردم. یادمه یکی نوشته بود که ای وای چطوری تو فیلمبرداری صحنه های اکشن این فیلم کسی کشته نشده!!!

گفتنی هارو دوستان بالا گفتن، فقط من اضافه کنم که بنظر من اصلا نیازی به خلق بدمن جدید نبود. من دوست داشتم بیشتر از جوونی Immortan Joe ببینم و بدونم تا داستان نفرت فیوریوسا از این شخصیت شیطانی برام کامل بشه. نه اینکه ایمورتن کاملا به حاشیه بره و یه بدمن معمولی و کلیشه ای جاشو بگیره. تو فیوری رود بعد دیدن ایمورتن جو تو همون صحنه اول کرک و پشم ریخته بود که خدایا این چه موجودیه دیگه. ولی اینجا بعد 2 ساعت دیدن دیمنتوس حس خاصی بهش پیدا نمیکنید. حالا بماند که حتی خود ایمورتن هم تو این فیلم خوب نبود یکجوری اون ماسک روی دهنش به صورتش زار میزد.

Spoiler

 

[Silent fans]

فیلم Furiosa به طرز دیوانه واری شگفت انگیز است، بعد از جاده ی خشم سالها بود از فیلمی چنین لذت نبرده بودم، به معنای واقعی این فیلم پادشاه فیلم های اکشن است، کلاس درسی است که چگونه فیلمی باید فیلمی 2:30دقیقه ساخت که حتی یک دقیقه آن هم کسل کننده نباشد، باور کنید سطح فیلم آنقدر بالاست که حقیقتا نمی توانم آن را درک کنم، این فیلم وجودیت مطلق هنرهای سینمایی است،فیلم جادو می کند چون دنیا سازی آن بی نقص است، روابط بسیار واقع گرایانه است، آنا تیلور جوی! تو تمام این سالها چه کار می کرد، این بازیگر ساخته شده است که ایفاگر نقش های خاص باشد آنقدر در این نقش خوب است که حقیقتا وقتی رفتم دوباره ی جاده ی خشم را ببینم بازی ترون برایم معمولی جلوه کرد نه اینکه ترون خوب نباشد نه بلکه تیلور در سطح دیگری است.رابطه فیوریسا با جک! ما درام خاصی نمی بینیم اما رابطه به طرز اعجاب انگیزی در آمده است، این فیلم می خواهد بگوید مردن دلیل نمی خواهد برای زنده بودن باید دنیال دلیل گشت. موسیقی باران حماسه است، صحنه ها چون رود هایی در آن طغیان می کنند، تماشاگر را در خود غرق می کنند، و وقتی فرو می نشیند تماشاگر دیگر خود را نمی یابد، این جاودانگی، یعنی قصه گویی مطلق! یعنی حضور انکار ناپذیر جادو.

 

[Evil]

Furiosa: A Mad Max Saga

7/10

فیوریسا تمام جنبه های یک فیلم اکشن خوب را دارد. خوب روایت میشود، منسجم است و فضاسازی خوبی دارد و نقش ها هم به بخوبی اجرا میشوند. ولی دو نکته منفی هم دارد:
اول موسیقی فیلم بود که انتظار داشتم هیجان بیشتری منتقل کند. در نسخه قبلی موسیقی خشن و پر سر و صدای آن کاملا منطبق با عنوان فیلم حس خشم و خشونت را منتقل میکرد ولی در فیوریسا چنین حسی نگرفتم.
دوم جلوه های ویژه که در بعضی سکناس ها ضعیف بود و استدویی بودن و استفاده از پرده سبز در اون صحنه ها کاملا حس میشد.

در مجموع فیلم خوبی بود البته نه در حد جاده خشم.

 

[mehrdadb3]

View attachment 342557

Furiosa: A Mad Max Saga

7/10

فیوریسا تمام جنبه های یک فیلم اکشن خوب را دارد. خوب روایت میشود، منسجم است و فضاسازی خوبی دارد و نقش ها هم به بخوبی اجرا میشوند. ولی دو نکته منفی هم دارد:
اول موسیقی فیلم بود که انتظار داشتم هیجان بیشتری منتقل کند. در نسخه قبلی موسیقی خشن و پر سر و صدای آن کاملا منطبق با عنوان فیلم حس خشم و خشونت را منتقل میکرد ولی در فیوریسا چنین حسی نگرفتم.
دوم جلوه های ویژه که در بعضی سکناس ها ضعیف بود و استدویی بودن و استفاده از پرده سبز در اون صحنه ها کاملا حس میشد.

در مجموع فیلم خوبی بود البته نه در حد جاده خشم.

اره موافقم باهات فیلم خوبی بود ولی نسخه قبلیش به نظرم خیلی بهتر بودش

 

[Subject 16]

Furiosa: A Mad Max Saga


8/10


فیلم به طرز فوق‌العاده‌ای طریقه متولد شدن یک Chosen One رو به تصویر می‌کشه و همینجور یک ویلن فوق‌العاده داره که آدم با تمام دیوانگیش می‌تونه باهاش همزاد پنداری کنه.


میلر بازی خیلی خوبی از آنا تیلر جوی و کریس همسورث گرفته.

 

[Evil]

2024 | The First Omen
8/10

به عنوان یک پیش درآمد برای نسخه 1976 بسیار عالی بود. فیلم فضاسازی خوبی دارد و با توجه مدت زمان نسبتا طولانی آن از ریتم نمی‎‌افتد. نل تایگر فری عواطف و احساساتش را در نقش فردی که درمانده است و برای رهایی تقلا میکند بخوبی ایفا میکند، خط زمانی فیلم با نسخه 1976 منطبق است و به غیر از چند تغییر بسیار هوشمندانه کار شده است.
در مجموع هم به عنوان یک پیش درآمد و هم به عنوان یک اثر مستقل در ژانر وحشت فیلم بسیار خوبی است.




The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes | 2023
6/10

به مراتب ضعیف تر از نسخه های گذشته بود. نیمه اول فیلم روند شکل گیری داستان قابل قبول بود و ریتم خوبی داشت ولی نیمه دوم تبدیل به یک موزیکال عاشقانه شد که کل تار و پود فیلم را نابود کرد. ظرفیت داستان در حد همان 90 دقیقه اول بود و مابقی اضافه...



Trigger Warning | 2024
3/10

مخلوط آب+دوغ+خیار = فیلم آب دوغ خیاری
انتظار نداشتم جسیکا آلبا در همچین فیلم دسته چندمی بازی کنه. با اینکه امتیازش رو قبل از تماشای فیلم دیده بودم ولی حداقل انتظاراتی داشتم که در اون سطح هم نبود.



Night Swim | 2024
6/10

ایده خوبی داشت و در تعلیق و فضاسازی هم خوب ظاهر شد ولی در روایت و بسط داستان خیلی خوب عمل نکرد.
در کل در ژانر وحشت گذینه بدی نیست و سرگرم میکنه



Abigail | 2024

6/10

از این فیلم انتظار بیشتری داشتم. شروع خوبی داشت ولی نیمه دوم فیلم دچار گسست شد و انسجامش رو از دست داد.



Sting | 2024
5/10

اگر به حشرات و عنکبوت علاقه دارید احتمالا خوشتون بیاد
برای سرگرمی خوبه



Tarot | 2024
5/10

در حد یک اپیزود از سریال سوپرنچرال بود!



Arcadian | 2024
6/10

فیلم آخرالزمانی خوبی میشد اگر کارگردان کارش رو بهتر انجام داده بود. فیلمبرداری ضعیف بود و از المان تاریکی بیش از حد استفاده شده بود.
در کل برای یکبار دیدن جهت سرگرم شدن خوب بود.



Baghead | 2023
6/10

ایده فیلم رو دوست داشتم و روند اتفاقات هم جذاب بود. با اینکه نمره ضعیفی گرفته ولی در ژانر خودش فیلم خوبی هست.​

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Jacknife - 1989

از معدود فیلم‌های قدیمی دنیرو که هنوز ندیده بودم و البته که اینجا دلیل دیدن فیلم برای من اد هریس بود. بهرحال با یک تیر دو نشون زدم و تونستم این دو بازیگر رو توی یه فضای پس از جنگ ویتنامی ببینم که چطور تونستن دو شخصیت سرباز جنگی تازه به خونه برگشته رو به نمایش بکشند. اینکه هر کدوم چطور با مسائل روانی پس از جنگ خودش کلنجار میره و تیپ شخصیتی متفاوت هر کدوم چطور دنبال ترمیم خودشه. با شناختی که از هر دو بازیگر داشتم می‌دونستم می‌تونن احساسات و عواطف خوبی رو به نمایش بکشند و قرار نبود مایوس بشم.

اما کلیت فیلم و داستانش خیلی عمیق نبود و زیاد تلاشی برای عمق دادن به شخصیت‌ها نشده بود. نه اینکه این موضوع تاثیر خیلی عمیقی روی فیلم گذاشته باشه ولی اون رو از خاطرانگیز شدن و یا فیلم دسته اول بودن دور کرده بود و نمیشه از این فیلم به عنوان فیلمی یاد کرد که ارزش ریواچ داره و یا مثلا برترین بازیگری اد هریس و دنیرو رو توی خودش جا داده. نه، اونا هم در حد معمولی رو به خوب نقش خودشون رو ایفا کرده بودن. دنیرو همون دنیروی دهه 80/90 بود و اد هریس باز یه مقدار واسه من متفاوت بود؛ حداقل از لحاظ ظاهری با چیزی که ازش به یاد داشتم متفاوت بود و حتی برخی صحنه‌ها با خودم می‌گفتم «این جدا اد هریسه؟» و یکی دو بار مجدد لیست بازیگران رو نگاه کردم تا مطمئن بشم که اشتباه نمی‌کنم. چون ظاهرش یه کوچولو متفاوت بود.

در هر صورت فیلم نسبتا خوبی بود و در جهت دیدن کارنامه دو بازیگر فیلم بدی نیست و می‌تونه شما رو سرگرم کنه. اما فراتر از اون و اینکه تبدیل به یکی از فیلم های محبوب شما بشه، خیلی بعیده و دور از احتمال. (6/10)

 

[barneysawyer]

Furiosa A Mad Max Saga 2024
بازگشت جرج میلر به فرنچایز افسانه ای اش بعد از حدودا ۱۰ سال اثری ضد و نقیض در آمده، فیلم در کل سرگرم کننده است. فضاسازی مثل قسمت قبل عالیه میلر تا جای ممکن به جزئیات توجه زیادی کرده و فیلم قشنگ حال و هوای دنیای آخر الزمانی اش رو به بیننده القا می کنه. اما مشکل فیلم این جاست که می خواد شخصیت پردازی کنه اما نمی تونه. جرج میلر مرد درام سازی نیست. از اوایل فیلم کاراکتر اصلی رها میشه تا به شخصیت های دیگه پرداخته بشه. بعد هم که به سراغ فیورسا میره حجم حوادث و تراکم آن ها باعث میشه اصلا ذره ای نشه باهاش همراه شد‌. این مشکل برای کاراکتر ایمورتال جو و دمنتوس هم وجود داره. امیدوار بودم در این فیلم که ادعا می کند پیش در آمدی بر فیوری رود هست و تعدد شخصیت ها کمتره فرصت بشه بر ایمورتال جو تمرکز کنن . اما حضورش در حد کمئو و حضور افتخاری برای جذب بیننده با تریلر بود. فیلم از یک جهت من رو یاد تلماسه ۲ انداخت. مقدمه چینی بیش از حد برای رسیدن به نقطه اوج یا climax توخالی که در کوتاه ترین زمان جمع اش می کنن . اون قدر که نبرد ۴۰ روزه ویستلند می تونست جذاب باشه (اون طوری که راوی با آب و تاب نقل داستان می کرد) اما به جاش با یک سال های دور از خانه جرج میلری طرف بودیم که فیورسا از یک زندانبان به یک زندانبان دیگه منتقل میشد . فیلم این قدر به حشو و شاخ و برگ پرداخت که اصلی ترین مسائل رو سریع گذر کرد. بازی ها اوکی بودن‌ . آنیا تیلور جوی که دیگه در نقش دختر قد و کله خر و تو قیافه جا افتاده این جا هم فیورسا رو تبدیل به همچین کاراکتری می کنه که با آینده ای که ازش تو فیوری رود می بینیم همخوانی داره‌ .‌کریس همزوورت در نقش دمنتوس سعی می کنه از پرسونای مارولی مشهورش دور بشه و شاید آور اکت هاش و لهجه نسبتا عجیب اش در برخورد های اول خنده دار باشه اما می تونه گلیمش رو از آب بیرون بکشه و ویلن نسبتا جذابی خلق کنه. اکشن و جلوه ویژه نسبتا قابل قبول هستن. هر چند یک جاهایی مصنوعی بودن تو ذوق میزنه . در کل فیورسا شاید در حد فیوری رود نباشه اما اکشنی قابل توجه و جذاب با کمترین موج سواری روی ترند های روزه
امتیاز ۷.۵ از ۱۰

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

High and Low - 1963

داستان آدم ربایانی که اشتباها بجای دزدیدن پسر کوچولوی یه آدم پولدار، پسر راننده‌ی اون شخص رو می‌دزدن و حالا همه درگیر موضوع و برگردوندن این بچه میشن.

تو نگاه اول داستان و اونچه که از این فیلم تصور میره، خیلی کلیشه‌ای و معمولی به‌نظر میرسه؛ با خودت میگی «خب، یه بچه رو دزدیدن، یه سناریوی قابل پیش بینیه، پلیس میاد، ردیابی می‌کنن، یه جوری دنبال دزد ماجرا میرن و همه چیز به خوبی و خوشی تمام میشه.» اما این جملات سطحی وقتی رنگ و عمقی پیدا می‌کنند که کارگردان متبحر و خلاقی مثل آکیرا کوروساوا پشت دوربین فرمان میده و اینجا با دیدن این فیلم می‌تونید بفهمید که چرا هنر سینما با اینهمه داستان و سناریوی تکراری هنوز که هنوزه جذابیت خودش رو حفظ کرده. چون، دستان هنرمندی پشت بعضی آثار حضور دارند که حتی یک سناریوی تکراری رو هم می‌تونن به فیلمی جذاب تبدیل کنند. اینجا هم از این قاعده مستثنا نیست.

حضور توشیرو میفونه در لیست بازیگران یک جور ابهت و جذبه خاص به فیلم می‌بخشه؛ همیشه از نظر من یک جور صلابت تئاتری خاص درون بازی و بیان خودش داشته و گرچه که گاهی این حس تئاترگونه بازیش بیشتر میشه و کنترل اون از دست خارج میشه ولی باز هم چیزی از زیبایی بازی و هنرنماییش کم نمی‌کنه. من خودم وقتی روی صحنه تئاتر بودم همیشه متهم به این می‌شدم که اکت و ادای زیادی ارائه میدم و همیشه بهم می‌گفتن که یکم دوز حرکاتت رو پایین بیار و من گرچه این حرف رو کاملا درک می‌کردم ولی به رشته عمل در آوردنش همیشه واسم سخت بود. منظورم مقایسه خودم با این بازیگر نیست و صرفا می‌خوام بگم میفونه هم در قالب فیلم گاهی از حالت یک بازیگر فیلم خارج میشه و به یک بازیگر تئاتری تبدیل میشه و شاید همین تو برخی از جاها یه کوچولو خارج از فضا به نظر برسه. جدا از اون حضورش بدون هیچ شکی لازمه چنین فیلمی هست و فیلم رو حتی روی دوش خودش حمل می‌کنه و بقیه هم به پشتوانه حضور میفونه با خیال راحت ایفای نقش می‌کنن.

روی هم رفته فضای فیلم، فضای دلچسبی بود؛ منم که عاشق محیط، زبان و فرهنگ ژاپنی هستم و صد البته که کیف کردم و دلم خواست بیشتر چنین آثاری رو ببینم. درباره داستان و پایان بندی هم انتقاد خاصی ندارم جز اینکه شاید یه کوچولو طولانی تر از حد لازم بود و میشد زودتر از اینا جمع و جورش کرد. ولی جدا از اون، لذت بخش بود. (7/10)