Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[Anakin]

A Man Called Ove 8/10 - A Man Called Otto 7/10

خب من این دوتا فیلم رو پشت سرهم دیدم. ابتدا نسخه اصلی و بعد آمریکایی. اما باید بگم نسخه سوئدی بیشتر جذبم کرد. نمیدونم دلیلش چی بود, اینکه اول دیدمش یا به چشم نسخه اصلی تماشا کردمش. ولی ریزه کاری های بیشتری داشت و بازیگر نقش اصلی هم عالی بود! تام هنکس هم خیلی خوب بود اما تو اینجا بنظرم شکست خورد نکته بعدی که خب شاید اشتباه بگم یا توی ناخوداگاه من بوده اینه که این نوع سبک زندگی بنظرم بیشتر برای همون مناطق اسکاندیناوی وجود داره تا جایی مثل امریکا برای همین برای من قابل قبول تر بود. اما در کل هردوتا فیلم رو دوست داشتم.​

 

[Origami 2008]

They Cloned Tyrone 2023
5.5/10

ابتدا برای تماشای فیلم They Cloned Tyrone باید میزان روشنایی نرم‌افزار پخش‌تان را تا حداکثر بالا ببرید، چون فیلم به طور کامل در سیاهی و تیرگی قرار دارد و حتی در مشاهده چهره بازیگران سیاه‌پوست هم مشکل ایجاد می‌کند. فیلم‌سازان قدیمی اغلب از رمان‌ها و مطالب علمی و پژوهشی به عنوان منابع الهام خود جهت تولید فیلم (در هر ژانری) استفاده می‌کردند اما اکنون شرایط تغییر کرده است؛ فیلم‌سازان جوان و کاراولی‌ها تنها با مشاهده چند فیلم معروف در هر ژانر، دست به نگارش سناریو یا ساخت فیلم می‌زنند. شاید اگر تمامی کاربران BC در تاپیک «مووی‌سنتر» زاده کشور آمریکا بودند، اکنون تمامی آن‌ها یک عدد اسکار بابت تولید «گت‌اوت‌ها» و «هرجا هرکس هرکجا تاکجا ...» در ویترین خانه‌شان داشتند. بگذریم؛ They Cloned Tyrone کپی است؛ کپی از «استرنجر تینگز»، «برخورد نزدیک از نوع سوم»، «پایان دنیایِ ادگار رایت» «گرندهاگ دیز» و «گت‌اوت»؛ حتی از آن جنس پارودی سه‌گانه «کارنتو» هم نیست که از فیلم‌برداری دیوانه‌کننده و تدوین شلاقی برخوردار باشد. فلسفه فیلم پیرو خط مش «جوردن پیل» است اما نسبت به «گت‌اوت» کمی موفق می‌شود که از فضای انزجار «برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه سال 2017 اسکار» فاصله بگیرد؛ شاید طنز موقعیت و تیپ‌بازی جیمی‌فاکس مخاطب را راضی نگه‌دارد. They Cloned Tyrone می‌تواند «باربنهایمر» منتقدان سیاه‌پوست و جامعه فیلم‌بازان سیاه‌پوست تلقی شود.

​

 

[hitman68]

Resident Evil: Death Island 2023​

Resident Evil: Death Island (2023) 6.2 | Animation, Action, Adventure
7/10

درکل کار خیلی قوی نیست ولی خب چه کنم که عاشق اینام دیگه.
واقعا این جیل جدیده چقدر خوشگوله البته کلیر ماشلله خوب هستن
فقط نمیدونم چرا با کریس حال نمیکنم ولی برعکس عاشق لئون (لیون) هستم

در طول دیدن فقط دماغ کلیر از نیم رخ توی آفساید بود​

 

[Origami 2008]

Limbo 2023
9/10

«سایمون بیکر» (بازیگر سریال منتالیست) با تیپ هایزنبرگ و جین تاکویچ در سرزمین بومیان استرالیا به دنبال آخرین سرنخ از یک پرونده جنایی قدیمی می‌گردد. «لیمبو» یک فیلم جنایی برای هر مخاطبی نیست؛ به عقیده برخی از کاربران که از واکنش مثبت منتقدان به این اثر گله‌مند هستند، اووریتد هم نیست؛ وجه جنایت «لیمبو» از «روزی روزگاری در آناتولی» نوری بیلگه جیلان قرض گرفته شده و وجه درامش را از «طعم گیلاس» کیارستمی برچیده شده است. می‌توان تفسیرهای مختلفی از به‌کارگیری فیلم‌برداری سیاه و سفید «لیمبو» کرد؛ حضور کارآگاهی سفید‌پوست در جامعه رنج‌کشیده بومیان استرالیایی یا نفرین بی‌عدالتی در سرزمینی مهروموم‌شده؛ «لیمبو» اصلاً درباره شرح یک قصه جنایی پرتلاطم نیست؛ بلکه در مورد تاثیری که یک حادثه کهنه بر جامعه بومیان استرالیایی گذاشته است؛ یک اتمسفر نفرین‌شده که مخاطب هوشمند آن را با پوست و استخوان احساس می‌کند.

پ.ن: «لیمبو» در کنار «بلک‌بری» دومین فیلم خوب امسال سال از دید من است و هر دو فیلم محصول کشور آمریکا نیستند!​

 

[Amir09]

Oppenheimer (2023)

خب من فیلم رو سه روز پیش دیدم که اگه اون موقع میخواستم امتیاز بدم امتیاز بالاتری میدادم ولی حالا کمی از هایپش خوابیده برام بهتر میتونم امتیاز بدم.

پروداکشن فیلم به شدت قوی بود. فیلم مثل ممنتو از دو رنگی فیلمبردای شده. خود اوپنهایمر (فیلم رنگی هست) و استراوس (فیلم سیاه سفید هست) جالب اینجاست که شخصیت استراوس در دنیای واقعی کوررنگی داشته.
بازی دو شخصیت اول فیلم درخشانه بازی مت دمون و امیلی بلانت عالیه بازی شخصیت های «نه چندان» فرعی چنگی به دل نمیزنه واقعا اختلاف سطح بازی مشهوده توی فیلم.
نهوه روایت داستان نقطه قوت فیلمه و فقط نولان میتونه اینهمه موضوع رو تو فیلم سه ساعته نشون بده (روایت جنبه سیاسی، علمی، عشقی، روانشناسی داره…).
در کل فیلم بسیار قویه. و بنظرم از اون فیلما میشه که هرچی بیشتر ببینم بیشتر امتیاز میدم.
اوپنهایمر یک اثر موندگار توی سینما خواهد بود. آیا بهترین کار نولانه؟ خیر. آیا از Tenet بهتره؟ ۱۰۰٪.

۸.۵/۱۰

 

[blak]

کلا انتظار زیادی نداشته باشید واقعا در عجبم طرف حتی زحمت نداده فیلم نامه رو یک بار بخونه انقدر مضحک خنده داره که نگم برات
حیف این بودجه
طراحی شخصیت ها فقط جیل و لئون و شخصیت اول منفی خوبه ما بقیه شخصیت ها تو دیواره وکیفیت پایینی داره
کلا گرافیک یه جاهای افتظاح به جای خوبه
اکشن و زاویه فیلم برداری بد نیست هرچند میتونست خیلی بهتر بشه

در کل این انیمیشن برای سینه چاک های سری اویل همچنان جذابه و همین قاب کافیه

Spoiler

5/10

 

[Dark_Souls]

Resident Evil: Death Island 2023​

0/10

برای منی که تمامی نسخه های بازی رزیدنت اویل رو بازی کردم و کتاب هاش رو هم کامل خوندم باور پذیر نیست که همچنین آشغالی بتونه حتی بهش فکر بشه وای به حال ساختنش !!! چی بود این ! یعنی بی استعدادترین افراد حوزه هنر رو آوردن برای ساخت این انیمیشن ! کارگردانی و نویسندگی که کلا تو دیوار ! خیلی حرف هست بهترین شخصیت های دنیای رزیدنت اویل رو بیاری و اینطوری گند بزنی ! شخصیت منفی داستان رو که دیگه نگم اسپویل میشه ! یعنی واقعا فقط خاک همین و بس !

بهتره همینجا تمومش کنم و گرنه جلوتر کار به جاهای باریک تر میکشه ! فقط خاک !

 

[Batsy]

جالب بود کسی اینجا چیزی ازین فیلم نگفته بود ، ازونجایی ک تو این دو روز فقط تو خونه بودم نشستم فیلم های اخیر ک دانلود کرده بودم رو دیدم بنظرم بهترینشون این فیلم بود.
بدنه اصلی داستان ک مث نسخه قبل بود ک همون موجودات توی اروپا هم اومدن و المان و اسپانیا و مجارستان و ... هم درگیر شدن ، تاریخ روایت داستان 9 ماه بعد از شروع اتفاقات هست ک توی فیلم
فلش بک هم میزنه و سرگذشت شخصیت اصلی رو نشون میده.
با فیلم قبلی خیلی حال کردم چون داستان جدید و جالبی داشت و این حس ناشناخته بودن موجودات توی فیلم باعث میشد ادم تا اخر فیلم میخکوب باشه.
فیلم جدید یجورایی مکمل قبلی هست و از ی زاویه جدید فیلم روایت میشه.

Spoiler: اسپویل فیلم

اینکه فیلم جدید از زاویه دید افراد الوده شده ک بهشون میگن seers روایت میشد واقعا باحال بود خصوصا اون تیکه اول فیلم ک سباستین میرفت با اتوبوس همه رو از مخفیگاه میکشید بیرون پشمام ریخت
همین ک شخصیت اصلی فیلم ادم بد و شخصیت منفی بود باعث میشد حس هیجان تا اخر فیلم با ادم باشه.
در کل فیلم باعث میشد ک ادم یسری برداشت های باحالی بکنه ، برداشت من این بود ک بازم ب این نتیجه برسم ک دین آفت بشریت هستش ، چون افرادی ک اون موجودات رو دیده بودن و ب اصطلاح seers شده بودن میخواستن ب زور چشم دیگران رو باز کنن و بقول خودشون اونا رو هدایت کنن سمت خدا !
توی دنیا و ب خصوص کشور ما و خاورمیانه هرچی طرف مذهبی تر باشه (حالا نه همه‌شون ، بینشون ادم خوبم هست تک و توک) ب دیگران از بالا ب پایین نگاه میکنه و ب خودش حق اینکه برای دیگران تصمیم بگیره رو میده و استدلالش هم اینه ک من خوبی تو رو میخوام و برای خوشبختی تو دارم دهنت رو سرویس میکنم ، توی فیلم هم اون پدر روحانی ک از همه وحشی تر بود خودش رو نماینده خدا (بقول خودش دست راست خدا میدونست چون شکل ی چشم رو هم روی دستش کشیده بود (یاد ی نفر دیگه افتادم ک دست راستش کجه ک دهن 80 ملیون ادم رو سرویس کرده افتادم)) میدونست و میخواست با باز کردن چشم افراد بازمانده ها اونا رو هدایت کنه و بهشون زیبایی و حقیقت رو نشون بده با اینکه میدونست این کار باعث مرگشون میشه ، از همین میشد برداشت کرد ک افرادی ک بعد از دیدن اون موجودات خودکشی نمیکنن و seers میشن ادم های مذهبی بودن ، این شامل شخصیت اصلی هم میشد چون هم جلو ماشینش ی صلیب اویزون کرده بود و ی قسمت توی کلیسا دعا میکرد و هم در مورد گردنبند اسرافیل ک ب دخترش هدیه داده بود نشون میداد اعتقادات مذهبی داره ، همین باعث شد من بازم ب حرف برتراند راسل (فک کنم همین شخص بود) و ی شخص دیگه (اسمش یادم نیست) برسم ک یکیشون گفته بود "خطرناک ترین انسان ها ، انسان های مذهبی هست" یکی دیگه هم گفته بود"من ب چیزی اعتقاد ندارم چون ممکن اعتقاد الان من اشتباه باشه و چند سال دیگه متوجه بشم ک اعتقادم پوچ بوده" برسم ، همین الان داریم با چشم خودمون میبینیم طرف صرفاً چون اعتقاد داره ک هر کار ک میکنه دستور خداست و داره کار درستی انجام میده ، بلند میشه میاد تو خیابون و میزنه تو سر و کله زن و دختر مردم ، یا همون داعشی ک میومد سر هم نوع خودش رو میبرید فک میکرد با این کار میره تو بهشت ، یا کسی ک انتحاری میزنه و کلی ادم رو تیکه تیکه میکنه ، یا ی عده اعتقاد دارن اگه 7 تا مسلمون(شیعه) بکشن میرن تو بهشت ، ی عده میگن کسی ک فلان دین رو داشته باشه نجس هست ، یا کسی ک دینش رو عوض کنه باید بمیره ......
الان یاد ی خاطره افتادم ، من ی همکار مذهبی دارم ک خیلی ب دین اعتقاد داره ، یبار یکی دیگه از همکارام اومد نظر خودش رو بدون توهین ب کسی و اعتقادی در مورد ی شخصیت دینی گفت ، بعد اون همکار دیندار من گفت من واقعا بی غیرتم و غیرت دینی ندارم ، چون اگه غیرت دینی داشتم الان بلند میشدم و تو رو میزدم یعنی ببینید چقد مسخره یکی میاد نظر و اعتقاد خودش رو میگه و اون شخص دیندار ب اسم "غیرت دینی" ب خودش این اجازه رو میده ک شخص مقابل مستحق کتک خوردن (در مراحل بالاتر اعدام ب جرم محاربه) هست .

خلاصه ک "بنظرم من" دین با انسانیت رابطه عکس داره ، هر چی مذهبی تر باشی بیشتر با انسانیت مشکل داری ، دقیقا مث همین فیلم ک طرف هرچی مذهبی تر بود بیشتر میل ب کشتن و شکار هم نوعانش پیدا میکرد.

توی فیلم هم عشقی ک سباستین ب دخترش داشت تا قبل از seers شدنش اونو انسان نگه داشته بود و بعد از مرگ دخترش دیگه اون عشق از وجودش رفت ک آخر فیلم با دیدن سوفیا بازم اون عشق زنده شد و باعث شد انسانیتی ک توی وجودش بود بیدار بشه.

من ک ازش لذت بردم ، نمره من بهش :

10/10

​

 

[Origami 2008]

The Beanie Bubble 2023
-/10

کمی حسادت می‌کنم هالیوود/سینمای آمریکا به حدی پیش رفته است که حتی از محصول دسته‌دهم خود یک فیلم بیوگرافی می‌سازد. به نظر می‌رسد سیر تولید فیلم‌های مبتنی بر مرچرداینزهای آمریکایی همچنان ادامه پیدا کند. حالا اینکه چرا سینمای ایران جرات نمی‌کند از فراز و نشیب مثلاً شرکت ایران‌خودرو یک اثر بیوگرافی نمی‌سازد، جای تعجب دارد؛ بگذریم؛ فیلم «بینی بابل» بیشتر شعار می‌دهد تا اوج و افول یکی از -به‌ظاهر- مهم‌ترین شرکت‌های عروسک‌سازی آمریکا را روایت کند؛ شعار فیلم این است که زن‌ها کسب و کارها را مدیریت می‌کنند و مردها نقش هویج را ایفا می‌نمایند؛ نبض کار و زندگی در دستان زنان است و «تای وارنر» یک مدیر بی‌لیاقت با رفتارهای بچه‌گانه است؛ زاویه روایت مولف از دید «تای وارنر» مثبت نیست؛ قرار هم نیست مثبت باشد و از قصد نیز مثبت نیست؛ فیلم به گونه‌ای روایت می‌شود که «تای وارنر» بی‌استعداد است و به لطف سخت‌کوشی مقوایی «رابی» (با بازی الیزابت بنکس) این شرکت برجسته تاسیس شده است. هیچ چیزی از گذشته «وارنر» نمی‌بینیم و مولف اصلاً دوست ندارد به ما بک‌گراند «وارنر» را نشان دهد، در حالی که سکانس‌های زائد از گذشته بی‌اهمیت شخصیت‌های زن در اطراف فیلم گنجانده شده است.

در مورد تیم بازیگری؛ الیزابت بنکس با همان پرسوناژ فیلم‌های قبلی‌اش است؛ سارا اسنوک از همان «شیو» فراتر نمی‌رود؛ زک گالیفیناکیس بدون ریش و سبیل فرقی با جوناهیل ندارد و تنها نقش‌آفرینی گرالداین ویسونافن توانسته مزه طنز اثر را افزایش دهد.​

 

[VICE]

Santa Sangre 1989

10/-

واکنش من به کل فیلم

نمیدونم چندتا کار خودروفسکیو دیدم ، اصلا دیدم یا نه
ولی در کل با کارهاش ارتباط برقرار نکردم و بعیده دیگه نگاه کنم
اصلا داستان فیلم چی بود
من به عنوان فیلم ایتالیای دانلودش کردم ربطشو به ایتالیا نفهمیدم



The Wife on Vacation... The Lover in Town 1980

5/10

یک کمدی (ش)روتیک بر مبنای لودگی و مسخره بازی مثل فیلم های طنز قبل از انقلاب
داستان فیلم داستان مردیست (زنتسو مونتانیایی) که در کنار همسر ، معشوقه ای (ادویژ فنش) دارد و همسر وی قصد سفر دارد.
در این بین همسر وی هم به مسافرت نمیرود و در شهر میماند با معشوقه خود که کارمند شوهرش که فکر میکند کنت هست میماند (خیلی ترکی شد میدونم)
و طی اتفاقاتی به صورت تصادفی در هتل همو ملاقات میکنند و به هم خیانت میکنند البته در قالب طنز. (عاشق این ذهن مریض ایتالیای ها هستم، همین قدر داستان آبکی)



The Nurse on a Military Tour 1977

3/10

ارادت ایتالیای ها به کشیش ها بی انتهاست .
کشیش ها افرادی *رنی ، هیز ، دزد و....... هستند



Cream H**n 1981

5/10

داستان فیلم داستان مردیست (لینو بانفی)که شغل او دوخت لباس برای کشیش و کلیساست در این بین با زن جوانی (ادوینژ فنش) آشنا میشود که علاقه شدیدی برای آواز خوانی برای کلیسا دارد و از دست bf خود که فرار میکند
در این فرار با او آشنا میشود. لینو اسم واقعی خود را به نمیگوید و اسمه دوست خود که مجرد است و در طبقه بالای خانه خود زندگی میکند را به او میدهد و وانمود میکند که مجرد است
با حضور زن جوان در شهر او و دوست خود مجبور به مخفی کردن معشوقه خود در آپارتمان طبقه بالا میشود و در حالی که زن و پسر لینودر طبقه پایین زندگی میکنند و........
فیلم به کل از نیمه دوم وارد بخش خنده دار خود میشود به صورتی در بخشی برای فریب دختر برای حضور در کُر کلیسا مجبور میشوند خانه عفاف که پاتوق دوست لینو بوده را را به کلیسا تبدیل میکنند و زنان خانه عفاف وانمود میکنند راهبه هستند.
سبک طنز (ش)روتیک ایتالیایی در دهه 60 تا 80 میلادی بر پایه لودگی خلاصه شده
اما چیزی که برای من در این فیلم ها جالبه آزادی بیان و به مسخره گرفتن کلیساست از سمت دیگه ایده های جذابی برای پیاده سازی در طنز دارند.



Four Flies on Grey Velvet 1971

6/10

فیلم با بازی باد اسپنسر (در نقش بیشتر بازیگر حاشیه ای) یک فیلم دلهره آور و مرموز یتالیایست که ابتدای امر خیلی جذاب به نظر میرسد ولی با ادامه داستان فیلم خیلی کسل کننده و کند پیش میرود به صورتی که 30 دقیقه آخر من فقط تو گوشی داشتم ول میچرخیدم تا آخر داستان مشخص بشه
البته از دید فیلم برداری و کادر بندی فیلم خوش ساختیست ، خصوصا صحنه تصادف آخر فیلم که اسلومشن فیلمبرداری شده با جزئیات بالا به صورتی که انگار مخاطب تست تصادف خودرو تماشا میکند.
در کل معیار نمره دهی بیشتر بر اساس زمان ساخت و کشور ساخت بوده
شاید هالیوود این فیلم رو میساخت امتیاز 4 میدادم


​

 

[Origami 2008]

The Exorcist II 1977
0/10

پس از موفقیت «پدرخوانده 2»، عده‌ای از تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران هالیوود دور هم نشستند و توهم زدند که می‌شود از فیلم‌های پرطرفدار دنباله‌ای موفق و اسکاری تولید کرد؛ این تصمیم شوم متاسفانه دامن «جن‌گیر» را گرفت؛ «جن گیر 2» فرافاجعه است؛ این فیلم آغازگر نفرین دنباله‌های بد در ژانر وحشت است؛ شاید اگر کسی می‌خواهد فیلم بد بسازد، من صمیمانه «جن‌گیر2» را به او کادو می‌دهم؛ همه‌چیز این اثر بد است؛ بازیگری فاجعه است؛ تصویر بالا نشان از عدم درایت مولف در بازی‌گرفتن از «لیندا بلیر» است و چه بد که همین اکت اورگاسم در فیلم گنجانده شده است؛ فیلم‌نامه‌ای به شدت کودکانه که گویا نویسنده علاقه فراوانی به ملخ داشته است؛ فلسفه نفرین و «وجود شیطان» در این فیلم تبدیل به ملخ‌های سرگردان می‌شود؛ همان‌طور که در آینده ملخ‌ها پیکره «دنیای ژوراسیک: چیره» را متلاشی می‌کنند؛ در گذشته این موجودات موذی به جان شیطان بزرگ می‌افتند؛ شاید باورتان نشود اما فیلم در لحظاتی عناصر «رازِ بقا» را برای نمایش سفر دل‌انگیز شیطان به آفریقا قرض می‌گیرد؛ گاهی کاملا احساس می‌شود کارگردان در صحنه نیست و گویا پسر بچه کوچکش را روی صندلی هدایت پروژه گذاشته است؛ کات‌های بد و از همه برجسته‌تر، یک موسیقی متن موزیکال روی یک فیلم بی‌عقلِ ترسناک به خلق انریکو موریکونه؛ «جن‌گیر2» در همه ابعاد ضعیف است و برای نجات خود حاضر نیست یک دقیقه از موسیقی تیتراژ فیلم اصلی جهت محوکردن لبخند طعنه‌آمیز مخاطب استفاده کند.

​

 

[Origami 2008]

Exorcist III 1990
6.5/10

احساس می‌کنم یک وظیفه الهی بر دوش «ویلیام پیتر بلتی» پس از فاجعه «جن‌گیر 2» بوده است؛ چون من در «جن‌گیر 3» شور و شوق فیلم‌سازی می‌بینم؛ یک ظرافت کنترل‌شده در قاب‌هایش می‌بینم؛ یک کارگردانی حساب‌شده در کنترل بازیگرانش احساس می‌کنم؛ یک صبر و بردباری ستودنی در خلق سکانس‌های دلهره‌آور و کمدی آن مشاهده می‌کنم؛ با این همه تعریف ولی وقتی پایِ مقایسه با جواهره 1973 در میان باشد؛ «جن‌گیر 3» از کالبد فیلم اول به دور است؛ مشکل بزرگ این‌جاست که شماره سه را به یدک می‌کشد و هم به‌زور می‌خواهد علت-معلول زائدی پیرامون اتفاقات فیلم نخست بگنجاند؛ در حالی که می‌توانست با همان «لژیون» و «روایتی دیگر از جهان جن‌گیر» نامیده شود و قصه مستقل خود را روایت کند؛ حال و هوایی که جن‌گیر سینمایی «بلتی» دارد که من را یادآور نسخه بدنام «هالووین 3: فصل جادوگران» می‌اندازد​

 

[Origami 2008]

Oppenheimer 2023
9/10

«اوپنهایمر» دو بال قدرتمند دارد؛ یک) موسیقی متن به خلق «لودویگ گورانسون» است؛ موسیقی متن به نوعی است که با مسیر روایت گره می‌خورد؛ این قدرت موسیقی در فیلم مذکور مخاطب را می‌ترساند، تحریک و هیجان‌زده می‌کند و به نیروی محرکه‌ای برای پیش‌برد روایت تبدیل می‌شود. دو) تدوین ظریف و هوشمندانه «جنیفر لامه» است که البته با نظارت شخصِ «نولان» صورت گرفته است؛ این بهترین تدوین سینمایی «نولان» پس از TDK محسوب می‌شود؛ این جادوی تدوین است که در حین روایت التهاب ایجاد می‌کند و خلل‌های قصه را پر می‌کند و رویدادهای مجهول را به معلوم تبدیل می‌کند؛ چیزی که «اینترستلار» در مدت سه ساعت از آن برخوردار نبود.

«اوپنهایمر» بی‌شک به فیلم موردعلاقه «نولانیسم‌ها» تبدیل می‌شود؛ شاید «اوپنهایمر» به حکم میتی‌کومان آن‌ها قلمداد شود؛ جایی که می‌توانند آن را به نشان سایر فیلم‌بازان و منتقدان نشان دهند و بگویند «نولان» مرجع سینمای مدرنیته است و حتی شرایط نزول جایگاه‌های افرادی چون «هیچکاک»، «کوبریک»، «اسپیلبرگ»، «لینچ» و «اسکورسیزی» را فراهم کنند.​

 

[FERYGAMER]

Oppenheimer: 9.5/10
بعد از دو فیلم کسل کننده قبلی بالاخره میتونم بگم نولان دوباره به خودش برگشته و اثری ساخته که من بیننده دوست دارم بارها درموردش حرف بزنم و بهش برگردم. ۱۵ دقیقه پایانی کمی اضافی به نظر می آمد ولی پایان فیلم خیلی زیبا و تامل برانگیز بود. نمیدونم چرا ولی من حس کردم برخی نماها از انیمه ها الهام گرفته شده بود !(نکته مثبت) من در سینما و با کیفیت iSense دیدم و در یکی از صحنه ها کاملا شدت بمب رو حس کردم .

 

[Origami 2008]

The Big Restaurant 1966
6/10

لویی دوفونس را می‌شناسم و شاید به صورت آیتم‌گونه نوع اکت و طنز کارهایش را دیده باشم؛ کاربران ایرانی در توییتر از شباهت فیلم «رستوران بزرگ» دوفونس با سریال The Bear سخن می‌گفتند؛ این اتفاق منجر شد تا هر طور شده این فیلم کمدی کلاسیک فرانسوی را تماشا کنم. «رستوران بزرگ» با فرم Workplace Comedy قصه‌اش را روایت می‌کند؛ رستوران‌داری سخت‌گیر و دمدمی‌مزاج که مشتاقانه منتظر پذیرایی درست و حسابی از علیحضرت فرانسه است؛ حال آنکه اتفاقی می‌افتد که پای دوفونس به جاسوسی و جنایت باز می‌شود. به جرات می‌توانم بگویم 30 دقیقه اول فیلم «رستوران بزرگ» یکی از بامزه‌ترین و خنده‌دارترین کمدی‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود؛ حال آنکه اکت دوفوس با دوبله مرحوم عزت‌الله مقبلی درجه بامزگی شخصیت فیلم را چندبرابر می‌کند. متاسفانه در پرده دوم، فیلم‌نامه دچار تغییر زیرژانر نامناسب و تغییر در لحن داستان می‌شود؛ شخصیت‌های مکمل عملاً چیزی جز موجودات موذی نیستند و لحن شخصیت دوفوس دمدمی‌مزاج و بازیگوش در پرده دوم به مدل درجه سه جری لوییس تبدیل می‌شود؛ پایان‌بندی به شدت نخ‌نما و مشابه فیلم‌های فارسی که ناگهان می‌خواهد متفاوت عمل کند​