The Lobster
فیلم در دنیایی جریان داره که همه مردم دنیا حتما باید متاهل باشن، در غیر اینصورت باید مدت زمانی 45 روزه رو در یک هتل مخصوص سپری کنن تا بتونن فرد مورد نظرشون رو پیدا کنن و اگه در این مدت موفق به این کار نشدن تبدیل به حیواناتی میشن که خودشون انتخاب کردند و تو جنگل رها میشن...
یه Dark Comedy عالی با بازی های فوق العاده و موسیقی های دلنشین و کارگردانی عالی و فیلمنامه عالی تر، یورگوث لانثیموس کلا عاشق ساختن دنیا هایی متفاوت و عالی هست و تو فیلم قبلیش یعنی Dogtooth هم به بهترین شکل اینکار رو کرده بود. فیلم انتقادات خیلی جالبی به دیدگاه روابط های شخصی و کلا رابطه ها داره و خیلی قشنگ به تصویر میکشتشون، چیز خاصی نمیشه در این خصوص گفت چون اسپویل داستان میشه و واقعا حیفه و تک تک لحظات فیلم جالب و زیبا هست و با یک پایان بی نظیر بدجور سوپرایزتون میکنه. هم این فیلم و هم Dogtooth رو به هیچ وجه از دست ندید.
9/10
=========
Sicario
مورد انتظار ترین فیلم من در سال 2015 که خدا رو شکر بامداد امروز لینک های بلوریش اومد و مفتخر به دیدنش شدم
یعنی واقعا کسی هست منتظر آخرین اثر دنیس ویلنوو نبوده باشه؟ اگه همچین آدمی وجود داره از ما نیست، از اوناست...
یه سری نکات بدیهی این فیلم داره که بنظرم اصلا لازم به اشاره کردن نداره واقعا، یعنی جدا لازمه بگم راجر دیکینز چقدر مثل همیشه فیلمبرداری هاش بی نظیر و خارق العاده و بی نقص هست؟ شات هایی که میگیره و پلان های دور دست و زاویه هایی که میگیره یه ارگاسم برای چشم هاتون حساب میشه.
دنیس ویلنوو تو این فیلم هم بازم سراغ یه داستانی میره که به اشکال مختلف و تو ژانر های مختلف دیده بودیمش و بعضا کلیشه ای هست دقیقا مثل Prisoners و پلاتی که داشت اما چه چیزی هر دو اثر رو متفاوت میکنه؟ روایت مخصوص و ویژه ویلنوو از این داستان ها! نگاهی که بهشون داره و جوری که برای ما این داستان رو تعریف میکنه دقیقا همون چیزی هست یه آدم منتظر مثل من انتظارش رو میکشید، فضا سازی های بی نظیر این آدم تو فیلم هاش یه نمونه و مثال هست، دقایق 25 تا 38 فیلم شاهد هیجان و تنش و اضطرابی هستیم که به شخصه واقعا تو مدیوم فیلم تا حالا تجربه اش نکردم یا یادم نیست که چیز خاصی رو بیان کنم، همون سکانس بلوار بنظرم برای کل فیلم کفایت میکنه، یعنی ترکیب دوربین های دیکینز و فضا سازی های ویلنوو یه چیز عجیب و تخیلی رو ساخته.
همه اینا به کنار دوست دارم کسی که موسیقی های این فیلم رو ساخته بدونم کیه چون همینجا به احترامش یه دقیقه سکوت میکنم!
Emily Blunt هم با اینکه رقیب های خیلی سرسختی داره تو فصل جوایز ولی بنظر بنده لایق نامزدی تمام و کمال در تمامی رشته های مخصوص خودش هست، یه کاراکتر زن خسته و مهم تر از همه واقعی رو به بهترین شکل ممکن در آورده و شدید منو یاد بازی جسیکا چستن تو Zero Dark Thirty انداخت.
حرفی باقی نمیمونه، اون کسایی که میدونن، میرن نگاه میکنن بدون دریغ
9.5/10
Google