بازی رو تموم و پلات کردم. (دو هفته پیش) به نظرم از لحاظ داستان خیلی منحصربفرد و عالی بود به عنوان اولین تجربه پرسونای من، شخصیتها هم تمام به یاد موندنی خصوصا آکچی و مورگانا ولی شخصیتهای رویال (یوشیزاوا و ماروکی) اصلا چنگی به دل نمیزدن. از لحاظ گرافیک فنی اصلا درحد 2020 نبود که خب میشه اینطور گفت چون بازی قدیمی در اصل مال زمان ps3 بوده، ولی گرافیک هنری بازی محشر بود. امیدوارم پرسونای بعدی از نهایت قدرت ps5 بهره ببره، البته اینا باز میان موتور یه بازی قبلی شون (در اینمورد احتمالا SMT V) استفاده میکنن
موزیک و صداگذاری ژاپنی فوق العاده. ولی صداگذاری انگلیسی در حد متوسط و در قیاس با ژاپنی شایدم بد. البته اصل ژاپنی هست. از لحاظ گیم پلی بهترین jrpg موجود به نظرم. مکانیسمهای گیم پلی خصوصا تو بتلها رو بشدت دوست داشتم. سیستم پرسوناها، کانفیدنت و... هم عالی بود. از مینی گیمها دارت رو خیلی دوست داشتم. بیس بالش رو اعصاب بود بزحمت تروفیشو گرفتم.
آرک اضافه رویال رو زیاد نپسندیدم. میتونست بهتر باشه. شخصیتهای ماروکی و یوشیزاوا هم نچسب بودند، خصوصا یوشیزاوا آخرش اگه راه بود همون فرندشیپم باهاش نمیزدم
تو دموی اندینگ هم دیدمش واقعا کفری شدم. تو بازی با ماکوتو، هیفومی، چیهایا و هارو رل زدم که عشق اصلیم ماکوتو بود روز ولنتاین و وایت دی هم باهاش سپری کردم. چیهایا هم به عنوان زن دوم و اون دو تای دیگه هم صیغه کردم دلم سوخت...
هیفومی بعد اون رو شدن اینکه مادرش مسابقه هاش رو ستاپ کرده بود نمیدونم چی گفت دلم سوخت، هم دختر سنگین رنگینی بود مثل ماکوتو، هارو هم اون جانشین باباش گفت انگار این پسره رو دوست داری منم گفتم به حرف حاجی عمل کنم
و یه زن پولدارم بد نیست
و اینطوری چهار شلواره شدیم
ولی عشق اصلیم همون بانو ماکوتو رئیس شورای دانشجو آموزی بود
تنها نکته قوت آرک اضافه رویال که راضیم کرد و هم گفتم خدا رو شکر رفتمش این بود که آکچی با کاراکتر اصلیش تو تیم بود و خیلی اون کاراکتر سیاهش رو دوست داشتم.
رویال یه نکته منفیم باز داشت روز ولنتاین بود حرمسرام اومدن کتکم زدن تو نسخه اصلی از این آبروریزیا نبود