قضیه میان ستارهای را کامل به خاطر دارم؛ از همان زمان اکران فیلم و رسیدن نسخههای بیکیفیت و پردهای و سپس بلوری، تحلیل، نقد، گفتوگو و شبه نقد از در و دیوار این فیلم شروع به باریدن کرد. تحلیلهای فراآسمانی و نهج ابلاغهای از این فیلم به قدری دراومد که منجر شد «میان ستارهای به بهترین فیلم 2014» و «حتی تاریخ» از سوی مدعیان علم سینما تلقی بشه. همین جو و WOW گفتنها شد که نولان را بُت کنیم و این بُت هنوز هم شکسته نشده است. فن سرویس شدن نولان از زمان «میان ستارهای» به همین دلیل بود که هیچ رسانهای جرات نداشت یک نقد منفی یا نظر مخالف از فیلم منتشر کند، مثلا اگه من میگفتم که «میان ستارهای» تجربه خواب آور سه ساعت نشستن سر کلاس فیزیک است، قطعا از سوی قشر «فنها» له و لهورده میشدم.
این جو همچنان پابرجاست، همینکه نولان را بهترین سینماگر حال حاضر میدانید، نشان از همان جو درست شده از سوی فنهاش هست که ایجاد کردند.
پ.ن: ویلنوو هم داره به این ویروس دچار میشه. امیدوارم خوب توضیح داده باشم شرایط نولانیسم رو!