2تاش انگار به هم مربوط میشن. مدیوم کامیک بوک ها هم میتونن آثار خوب و قوی از جنبه ی ادبی داشته باشند (استثنا همیشه همه جا هست) اما بحث من بیشتر در مورد کلیت هست، کلیت تم ها و insightها و هزار المان دیگه ی یک اثر. ما fiction رو که در نظر بگیریم و ازونجایی خودتم مثال هایی زدی 2 نوع fiction داریم: یکیش commercial هست و یکی دیگش Literary. مثلا کتاب های شرلوک هولمز و خیلی از آثار دیگه ای که احتمالا پرفروش هستند جزو گروه commercial هستند، یعنی تمرکز اصلی اون ها سرگرم کردن مخاطب هستش. اما Literary Fiction در کنار سرگرم کردن نوعی تجربه از زندگی رو هم به شخص منتقل میکنه، ولی خوندن این آثار معمولا
نیازمند درک بیشتری از آثار ادبی هست و ساده ترش بگم که باید "خواننده"ی بهتری باشیم (قضیه همونی هست که یکی
یک فیلمی میبینه متاکریتیک زده 95 ولی هیچی نمیفهمه ازش، خوب این شخص "بیننده"ی خوبی نبوده).
بحث فیلمای بلاک باستر هم به فروشش من اشاره نکردم، به کیفیت و مخاطبی که باهاش سر و کار داره اشاره کردم.
مخاطب teenage امروزی معمولا درک قوی ای از یک فیلم سنگین یا آثار ادبی فاخر ندارند (یا همونطور که گفتم "خواننده" یا "بیننده"ی خوبی نیستند، این حرف منم نیست درضمن

)
فرق این المان ها هم ممکنه برای یک سری واضح نباشه. از نوع plot و structureای که کامیک بوک ها نوشته میشن و تصویر سازی میشن (که قوی ترین اِلمان یک اثر commercial همین plot هست تو ادبیات مدرن، و اصلا خیلی از آثار ادبی مدرن قوی پلات درست درمونی ندارند، برا همینه کسی نمیوتنه ازشون بیشتر مواقع فیلم درست و حسابی ای دربیاره) تا شخصیت پردازی (characterization) اون ها و تم هایی که توی کامیک بوک ها به صورت های مختلف نشون داده میشه تا المان های خیلی ادبی تر و ریز تری همچون نماد و الگٌری و irony و ... همه و همه ضعیف تر از یک رمان ادبی هستند (ممکنه فقط plot اون ها قوی تر باشه که خوب طبیعی هست). یعنی وقتی ما رمان Ulysses یکی از برترین رمان های تاریخ رو داریم که کل فصل آخرش از stream of consciousness و تکنیک های ادبی خاص joyce استفاده شده و تمام رمان شخصیت پردازی هست، طبیعی هستش که وقتی فیلمشو بخوان بسازن ممکنه برای بیننده فقط شخصیت ها از یک مسیره خاصی تو دوبلین با یک سری دیالوگ عبور کنند و نتونند اون جریان سیال ذهنشونو به نمایش بکشند. بگزریم از این قضیه که "تصویر" ای که یک کامیک بوک برای ما کشیده شده میزاره به همراه دیالوگ با تصویری که ذهن ما از خوندن 5 صفحه فقط برای حالات جسمی یک فرد میگیره زمین تا آسمون فرق داره. اینا همه نکاته ریزی هست که
ارزش این 2 مدیوم و سبک رو نشون میده. (من ساعت ها میتونم در این رابطه صحبت کنم چون خودم درمورد کتاب های ادبی مقاله زیاد نوشتم

)
یک سری آثار هم هستند مثل
To Kill A Mockingbird که هم فروش فوق العاده ای میکنند، هم ارزش ادبی بالایی دارند و هم حتی فیلمشونم اسکار میگیره

(واقعا هم کتاب بسیار خوبی هست برای هدیه دادن به دوستی چیزی
برای اینکه هرکس با هر سطح سوادی میتونه ازش لذت ببره، دلیل فروش بالاش هم همین هست).
کسی خودشو شاخ نپنداشت، من رشتم و زندگیم این موضوع هست. بحث هم بحث مقایسه نبود، بحث ارزشی بود در یک اقتباس سینمایی.