خب کم کم داریم به جشنواره فیلم فجر نزدیک میشیم و باید دید امسال چه خبره.
پارسال واقعاً جشنواره خوب و جالبی بود و فیلم های متنوع و تماشایی ای داشتیم، ولی امسال حداقل فعلاً به نظر میرسه در اون حد نیست. واقعاً حیف که دو تا از جالب ترین گزینه ها یعنی کاناپه (کیانوش عیاری) و هجوم (شهرام مکری) توی جشنواره حاضر نیستن و فقط میشه افسوس خورد که همچنان درگیر این مشکلات هستیم که یه فیلم سینمایی میتونه جوانان مملکت رو به خاطر بندازه و باید حذفش کرد تا کسی آسیب نبینه!
مسعود کیمیایی بعد از کلی جار و جنجال و دعوا با تهیه کننده فیلمش، بالاخره تونست فیلم رو اون طوری که خودش میخواست به جشنواره برسونه. البته شاید این قضیه به ضرر فیلم تموم شده باشه و کیفیتش رو پایین آورده باشه، ولی هر چی که هست حضور کیمیایی توی جشنواره مهم هست و حتی اگه این سال ها فقط چرت و پرت هم ساخته بشه، باز هم هر فیلمش کلی حرف و حدیث درست میکنه. (من که خودم بعد از حکم چیزی ازش ندیدم!) بعضی ها میگن قاتل اهلی نسبت به فیلم های اخیر کیمیایی بهتر هست و از طرفی پرویز پرستویی هم توش بازی میکنه که باید دید چیکار کرده.
حمید نعمت الله که جزو کارگردان های محبوب من هست، دو تا فیلم داشت که متأسفانه شعله ور به جشنواره نرسید و حذف شد. البته اکثر جاها رگ خواب رو فیلم اصلی نعمت الله میدونستن، ولی من یه جورایی حس بهتری نسبت به شعله ور داشتم و فکر میکردم فیلم متفاوت تری باشه. ولی برای دیدن رگ خواب هم صبر و تحمل ندارم!
علیرضا داوودنژاد با فِراری از اون حال و هوای چند سال اخیرش که بیشتر حالت تجربی داشت فاصله گرفته و دوباره سمت ساخت یه فیلم استانداردتر رفته.
رامبد جوان هم نگار رو داره که احتمالاً بحث های زیادی در موردش بشه و طبق دیده ها و شنیده ها میتونه با تم جنایی و حال و هوای خاصش، فیلم متفاوتی نسبت به اکثر فیلم های کلیشه ای این سال ها باشه.
سعید سهیلی گشت 2 رو داره. من از ایشون اصلاً خوشم نمیاد و گشت ارشاد رو هم دوست نداشتم، ولی میشه پیش بینی کرد این فیلم جزو محبوب های جشنواره میشه.
وحید جلیلوند دومین فیلمش رو با نام بدون تاریخ، بدون امضا ساخته. فیلم اولش خوب بود (هر چند برای من در حد تعریف هایی که ازش میکردن نبود) و میشه امیدوار بود فیلم دومش بهتر از اون هم باشه.
یکی از پدیده های جشنواره پارسال یعنی محمد حسین مهدویان هم برگشته و خیلی ها منتظرن ببینن چی ساخته. ایشون به خاطر فضاسازی های درجه یک و محشرش شناخته میشه که یه جوری سریال/فیلم میسازه که بیننده اگه در جریان نباشه، فکر میکنه واقعاً داره مستند میبینه! ولی این دفعه سراغ یه فیلم داستانی رفته و امیدوارم باز هم بتونه عالی کار کنه. البته موضوع فیلم ماجرای نیمروز جوری هست که کافیه یه کم به سمت سفارشی سازی میل کنه تا خرابش کنه.
فریدون جیرانی بعد از مدت ها فیلم جدیدی داره و جزو فیلم های عجیب و مجهول جشنواره هست که کمتر خبری ازش درز کرده و خیلی ها کنجکاو هستن در موردش بدونن.
همایون اسعدیان بعد طلا و مس و بوسیدن روی ماه با یه فیلم دیگه از راه رسیده و میگن فضای فیلمش با اون ها متفاوت هست.
فیلم مازیار میری یعنی سارا و آیدا هم منتظران زیادی داره و ممکنه جزو معروف های جشنواره باشه.
مهدی کرم پور، کارگردان پل چوبی هم توی جشنواره حضور داره که البته من اون فیلم رو ندیدم، ولی چه کسی امیر را کشت؟ رو از ایشون خیلی دوست داشتم.
فیلم قبلی آیدا پناهنده یعنی ناهید که توی فرنگ خیلی تحویلش گرفتن رو ندیدم و امسال فیلم دومش در راه هست.
پیمان قاسمخانی هم بعد از سال ها فیلمنامه نویسی و تبدیل شدن به یکی از بهترین نویسنده های طنز ایران، اولین فیلمش رو ساخته با حضور پژمان جمشیدی و حمید فرخ نژاد و ... البته شک و تردیدهایی در مورد کیفیت فیلم وجود داره، ولی بدون شک تعدادی از شلوغ ترین سأنس های جشنواره رو به خودش اختصاص میده.
یه عده قدیمی دیگه هم هستن مثل پوران درخشنده و مسعود جعفری جوزانی، یا کارگردان های اولی مثل محسن قرائی که فیلمنامه سعید روستایی رو تبدیل به فیلم کرده یا کاوه صباغ زاده که میگن باید منتظر فیلم جالبی ازش باشیم.
در مجموع برخلاف نظر یه عده که میگن جشنواره درپیتی در راه هست، فکر میکنم جشنواره بدی نباشه. ولی اینکه در نهایت متوسط باشه یا پایین تر و بالاتر از اون، بعد از تموم شدن جشنواره مشخص میشه.