Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)
- Thread starter Police _ 110
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animation anime manga انیمه، مانگا، انیمیشن
شما سروری
!اون انیمیشن هستش
.فلسفی، خب مثلا Death Note که محمد پیشنهاد داد از آثار ممتازه دنیای انیمس. ته ِ فلسفه مثلا Wolf's Rain ـه که یکی از بهترین های تاریخه!! وصف ناپذیره... بعد... مثلا Ergo Pr0xy هم خیلی خوبه و تو این رنج انیمه هاس...
آرین، اگه میخوای شروع کنی میتونی با یه انیمه کوتاه و بلند شروع کنی. مثلا با دث نوت شروع کن، همزمان دراگون بال یا ناروتو رو هم شروع کن. تو مثلا ناروتو که به روز شدی، برو سراغ وان پیس و بلیچ...
والا من نمیدونم منظور از فلسفی چیه، ولی اکثر انیمه های معروف یه فسلفه ی خوب پشتشونه.
اما اگه منظور از فلسفی اینه که درست نفهمی مثلا چه اتفاقی داره میفته و اینا، Ergo Proxy و Elfen Lied خوبن! حالا بقیه بهتر میتونن کمک کنن احتمالا
ما چاکریم
دفتر مرگ (Death Note) رو توی یکی از گرون ترین استدیوهای ژاپن "Madhouse " سال 2006 ساختند (پخش کردند) و یک سر و گردن از نظر کیفیت ساخت بخصوص در گرافیک از سایر انیمه ها، حتی امروزی بالاتر هستش.
تو بخش دوبله از معروف ترین دوبلورها و بازیگرهای ژاپن استفاده کردند، مثلاً صدای قشنگ Ryuk کار Nakamura, Shidou بودش که بازیگریش رو تو فیلم خیلی قبول دارم.
و یا صدای "L" و یا "Light" هم بازم از دوبلورهای معروف و پرکار ژاپن بودند
بقیه کارکترهاش رو اینجا ببینید
http://myanimelist.net/anime/1535/Death_Note/characters
از نظر موسیقی هم در سطح بسیار بالایی قرار داره و به خوبی باعث درگیر شدن ببینده میشه
http://forum.bazicenter.com/showpost.php?p=1264971&postcount=1112
این انیمه یکی از پرطرفدار ترین انیمه ای هست که تا کنون در سایت ها و نظرسنجی ها ثبت شده، مثلاً در سایت animenewsnetwork.com که مثلاً بر وزن IMDB هست..برای این انیمه امتیازات زیر رو جمع آوری کردند.
در لیست 50 انیمه برتر از نظر امتیاز، مقام 11 رو داره و در بین 50 انیمه پرطرفدار مقام 3 رو داره.
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=best_bayesian
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=popular
و به طور کلی با تقریباً 9 هزار رای، امتیاز 8.8 رو با درجه ی Excellent بدست آورده.
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=6592
در نهایت، این انیمه ی 37 قسمت ـه در معتاد کردن دوستان و آشنایان که اصلا انیمه ندیدن، جواب خودش رو پس داده و تم سنگین و خاصی رو داره که در همان قسمت های ابتدایی درگیری زیادی بوجود میاره که مانندش رو نمیشه مثال زد.
P.S
زیرنویس فارسی هم داره و پیشنهاد میکنم که نسخه ی دوبله ی ژاپنی رو حتماً دانلود کنید.
سابقاً دوتا انیمه ی سینمایی دیدم که از نظری مکمل همدیگه بودند. برای تغییر جو تاپیک، گفتم این دو رو معرفی کنم تا دوستان هم ببیند و لذت ببرند.
فعلاً اولی رو اماده میکنم و دومی رو برای پست بعدی میزارم
این انیمه ی 1 ساعته که محصول 2007 و ساخته ی استدیوی CoMix Wave هستش رو خیلی دوست دارم.
داستان انیمه بسیار خاص هستش و دوست ندارم روی اون زیاد مانور بدم، فقط تا همین حد بگم که: انیمه، خط زندگی یک پسر بچه رو به تصویر میکشه که روابط عاطفی عمیقی با یکی از دخترهای مدرسه پیدا میکنه و.....
یکی از پر مغز ترین انیمه ای هست که تا به الان دیدم و عاشق معنای اون هستم که در ادامه توضیح ـش میدم. (در اسپویلر و برای کسانی که انیمه رو قبلاً دیدند)
انیمه از لحاظ گرافیک و دوبله در سطح بسیار بالای قرار داره و با گرافیک چشم نوازش اصلا گذشت زمان رو احساس نمی کنید. در کنار اون با دوبله ی بسیار عالیش تو عمق شخصیت ها، شما رو فرو میبره.
این اثر دارای جایگاه خاصی نزد انیمه بین ها هستش. در سایت animenewsnetwork، با نزدیک به 4 هزار رای، امتیاز 8.8 با درجه ی Excellent رو کسب کرده و در میان 50 انیمه ی برتر از نظر امتیاز مقام 15 و در میان 50 انیمه پرطرفدار، مقام 34 رو داره
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=6696
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=best_bayesian
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=popular
انیمه زیرنویس شده و مثل همیشه پیشنهاد میکنم که دوبله ی ژاپنی اون رو نگاه کنید.
و اما، متن زیر رو برای دوستانی که انیمه رو دیدند، حاظر کردم که پیشنهاد میکنم بخونید.
فعلاً اولی رو اماده میکنم و دومی رو برای پست بعدی میزارم
5Centimeters Per Second
این انیمه ی 1 ساعته که محصول 2007 و ساخته ی استدیوی CoMix Wave هستش رو خیلی دوست دارم.
داستان انیمه بسیار خاص هستش و دوست ندارم روی اون زیاد مانور بدم، فقط تا همین حد بگم که: انیمه، خط زندگی یک پسر بچه رو به تصویر میکشه که روابط عاطفی عمیقی با یکی از دخترهای مدرسه پیدا میکنه و.....
یکی از پر مغز ترین انیمه ای هست که تا به الان دیدم و عاشق معنای اون هستم که در ادامه توضیح ـش میدم. (در اسپویلر و برای کسانی که انیمه رو قبلاً دیدند)
انیمه از لحاظ گرافیک و دوبله در سطح بسیار بالای قرار داره و با گرافیک چشم نوازش اصلا گذشت زمان رو احساس نمی کنید. در کنار اون با دوبله ی بسیار عالیش تو عمق شخصیت ها، شما رو فرو میبره.
این اثر دارای جایگاه خاصی نزد انیمه بین ها هستش. در سایت animenewsnetwork، با نزدیک به 4 هزار رای، امتیاز 8.8 با درجه ی Excellent رو کسب کرده و در میان 50 انیمه ی برتر از نظر امتیاز مقام 15 و در میان 50 انیمه پرطرفدار، مقام 34 رو داره
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=6696
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=best_bayesian
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=popular
انیمه زیرنویس شده و مثل همیشه پیشنهاد میکنم که دوبله ی ژاپنی اون رو نگاه کنید.
و اما، متن زیر رو برای دوستانی که انیمه رو دیدند، حاظر کردم که پیشنهاد میکنم بخونید.
قبل از شروع، به شدت بهت حق میدم که کمی از انیمه ازوده بشید و این طبیعی هستش. هدف ـشون همین دلسرد کردن ببینده و سردرگم شدن اون هست.
در ابتدا کمی از داستان انیمه بگم که یادآوری شده باشه و بعد از اون شروع به توضیحات کم...
داستان دارای سه بخش از زندگی یک پسر به اسم Touno, Takaki هست. که در سه زمان از قسمتی زندگی این پسر روایت میشه.
تو پارت اول شاهد یک دوستی زیبا بین یک دختر و پسر کم سن و سال هستیم.
این دو بچه علارقم تمسخرهای بچه های مدرسه بهم علاقه دارند و مدتی که در کنار هستند معنی عشق رو احساس میکنند تا کمی بزرگ تر میشند.
این دو بعد از مدتی بخاطر مشکلات محل زندگی و سفر کردن والدین ـشون، برای دیدار همدیگه هربار باید مسافت زیادی رو طی کنند تا بهم برسند.
تو قسمت اول واقعاً میشه دید که و چه سختی رو برای دیدار هر چند کوتاه که با هم باشند رو به جون میخرند. اینجا شاهد یک عشق واقعاً عمیق و پاک بین یک دختر و پسر هستیم
در انتهای پارت اول نشون میده که به دلیل همون مشکل همیشگی و دور شدن شهر زندگی این دو بچه از هم، ممکنه که دیگه نتونند به دیدار هم بیاند. که باعث ناراحتی هر دوشون شده.
اینجا داستان جهش میکنه و وارد پارت دوم خودش میشه. شخصیت پسر داستان ما، حالا بزرگتر شده و در یک مدرسه ی دیگه ای در حال درس خوندش هست.
شخصیت مونث دومی رو وارد داستان میشه که علاقه داره، با Touno, Takaki دوست بشه.
تو این بخش نشون میده که این دختر با خودش حسابی درگیره که چطور علاقه ی خودش رو نسبت به Touno, Takaki نشون بده.
با دیر رفتن به خونه و قرار گرفتن سر راهش سعی میکنه زمان بیشتری رو باهاش سپری کنه. ولی با تمام تلاش هایی که میکنه Touno, Takaki یک ذره هم به اون اهمیت نمیده.
تا اینکه در آخرین صحنه های پارت دوم که Sumida, Kanae خودش رو آماده کرده تا عشق خودش رو به Touno, Takaki بگه، موشک آپالو پرواز میکنه. Sumida, Kanae متوجه میشه که هر کاری کنه، ذره ای قلب و نگاه Touno, Takaki به سمت اون نزدیک نمیشه و همیشه نگاه اون بجایی هست که نمی تونه برسه.
تصویری مشابه بین پارت اول و پارت دوم. که اینجا Sumida, Kanae احساس میکنه حضوری در کنار Touno, Takaki نداره.
اینجا Sumida, Kanae حرف خودش رو میخوره و در غم و تنهای خودش شب رو گریه میکنه.
این قسمت هم تو همین جا تموم میشه و داستان یک جهش بزرگ داره و در پارت سوم نشون میده که شخصیت داستان ما Touno, Takaki الان بزرگ شده و در یک شرکت مشغول بکار هست.
زندگی اون به شدت تکراری و سرد هست و حتی به دوست دختر جدیدش که دو سالی هست تو همون شرکت باهاش اشنا شده، رابطه ی خیلی سردی داره و جواب اون رو نمیده.
دوست دختر جدید Touno, Takaki دقیقاً مشکل Sumida, Kanae رو داره و نمیتونم علاقه ی خودش رو حتی با نوشتن نامه و تلفن به Touno, Takaki نشون بده. و همیشه تو تنهایی خودش با این مشکل کلنجار میره.
Touno, Takaki به شدت از زندگی خودش افسرده هست و یک روز تصمیم میگره که این زندگی رو رها کنه و به شهر زادگاه خودش برگرده.
طرف دیگه ی داستان دوست دختر دوران کودکی Touno, Takaki رو نشون میده (Shinohara, Akari) و از ظاهر امر زندگی رضایت بخشی داره و قرار برای آماده کردن مقدمات جشن عروسی خودش به شهر زادگاهش برگرده.
تصویر بزرگی هایی دوست دختر Touno, Takaki که در انتها فیلم نشون میده.
منظور از شهر زادگاه: همون جایی هست که Touno, Takaki و Shinohara, Akari در بچه گی باهام بازی میکردند و مدرسه میرفتند.
و خـــــــــــــــــــــــــوب اینجا داستان تموم میشه و وارد بخش مهم یعنی تیتراژ پایانی میشه که باید با دقت نگاهش کرد. که سعی میکنم تو قسمت بعدی کمی در موردش صحبت کنم.
++++++++++++++++++
اول از همه چیزی که نظر آدم رو جلب میکنه، اسم فیلم هست که دو جای اون گفته میشه.
بار اول Shinohara, Akari (دوست دختر بچه گی ها) به Touno, Takaki میگه که سرعت افتادن یک برگ شکوفه ی گیلاس 5 سانتی متر در ثانیه هست.
و در بخش دوم زمانی که کامیون حمل موشک آپالو از جلوی Touno, Takaki و Sumida, Kanae در میشه.
Sumida, Kanae به Touno, Takaki میگه که سرعت حرکت این کامیون هر یک ساعت، 5 کیلوتر هست.
حالا گفتن چنین چیزی تاثیر مستیقی به معنی اصلی داستان داره.
همانطور که دیدید در پارت اول سعی کردن عشق واقعاً عمیقی رو نشون بدند. ولی به دلیل فاصله ای که بین این عشق افتاد، یکی از طرفین زندگی رنج آوری داشت.
معنی که از این دو بخش که گفتم رو میشه گرفت، این هست که عشق هر چقدر هم قوی و عمیق باشه، اگر زمانی بین قلب ها فاصله ای ایجاد بشه، حتی ناچیز "5 سانتی متر در ثانیه" در دراز مدت انچنان تاثیری در این عشق داره که فقط برای طرفین تنهایی و جدایی رو بوجود می یاره.
این فراموشی و اغاز تنهایی رو میشه در جایی دید که Touno, Takaki در SMS هایی که برای Sumida, Kanae مینوشت ولی هرگز ارسال نمیکرد رو دید. (پارت دوم)
و یا در تیتراژ پایانی، اینها همیشه برای هم نامه ارسال میکردند ولی به مرور زمان ارسال نامه ها قطع شد و فقط یادی (خاطره) از عشق در زیر برف باقی موند. (پارت اول)
تو یکی از صحنه های تیتراژ نشون میده که هر دشون در اتاق Touno, Takaki روی یک تخت هستند. ولی هر کدوم ـشون در یک سمت خوابیده.
این دقیقاً میخواید نشون بده زمانی که بین قلب ها فاصله ای هست، حتی زندگی کردن با هم، باعث نزدیک تر شدن اونها نمیشه.
چیزی که در پارت دوم و سوم میشه معنی دیگر اون رو پیدا کرد. دو دختری که به Touno, Takaki علاقه داشتند بخاطر فاصله ی قلب Touno, Takaki با قلب اونها، هرگز نتونستند عشق واقعی خودشون رو نشون بدند و در تنهایی خودشون فرو رفتند.
اینجا تنها منظور روابط بین دوست دختر و دوست پسر نبودش و روابط همسری رو هم با بودن Touno, Takaki و Sumida, Kanae در یک تخت وسط کشید که چطور ایجاد فاصله کوچیک در دراز مدت در قلب زوج، باعث سرد شدن روابط ـشون میشه.
در پارت سوم، Touno, Takaki به دختری که بهش علاقه داره (همونی که تو ادارش کار میکنه) میگه که قلب هامون اینقدر از هم دور هست که حتی با نوشتن صدها نامه و پیغام، حتی یک سانت به هم نزدیک نمیشه.
اینجا واقعاً معنی قشنگی داره که پراگراف بعدی مکمل اون هست.
تو صحنه ی پایانی تیتراژ میبینی که Touno, Takaki و Sumida, Kanae در شهر زادگاه خودشون دقیقاً همون جایی که فیلم شروع شده و دوتایی با هم در حال بازی بودند، از کنار هم رد میشند.
اینجا صحنه ی نفس گیر فیلم هست که لحظه ای هر دو حضوری رو احساس میکنند، ناگهان متروی شهری از وسط ـشون رد میشه، وقتی که رفتن مترو شهری تموم میشه، ببینده منتظر دیدن Sumida, Kanae هست...ولی اثری ازش نیست و Touno, Takaki تنها هست.
اینجا داره نشون میده فاصله ای که در قلب ها ایجاد شده، چقدر در دراز مدت میتونه زیاد بشه، که زمانی عشق دوران خودت که برای اون زندگی تنهایی رو پیشه کردی، حضورش رو حتی در کنار خودت احساس نمیکنی و بی توجه به اون، در طرف دیگر ریل قطار زندگی قرار داری که با سرعت داره حرکت میکنه و در پایان فقط تویی که تنها هستی و به زندگی ادامه میدی (منظور Touno, Takaki هست)
اینجا کمی نویسنده ی داستان، ببینده رو تو تعلیق قرار داده که همسر Sumida, Kanae کی هست که برای تدارکات مراسم عروسی داره به اون شهر میره.
تو تیراژ هم Sumida, Kanae رو کنار همسر خودش نشون میده ولی چهره ی شوهر اصلا مشخص نیست.
اینجا از نظر من بیشتر حالت فشار انیمه هست که ببنده باید خودش تصمیم بگیره که اون شخص Touno, Takaki هست و یا فرد دیگه ای.
با توجه به چیزهایی که گفتم اینطور داستان واقعی تر هست که این دو اصلا بهم نرسیدند و زندگشون در همون شب زیر برف که اولین بوسه رو زدند تموم شد. (با این تیکه پایین تو P.S کار دارم)
تو انیمه به وضوح میخواست فراموشی سردی رو نشون که همیشه در خاطر Touno, Takaki بودش، ولی این فراموشی بیشتر سرد شدن دل هست تا فراموشی کامل ذهنی.
طرف دیگه Sumida, Kanae نسبتاً زندگی خوبی داره و حتی تا در پارت سوم که داشته خودش رو آماده سفر میکرده نامه ای قدیمی رو پیدا میکنه میخواست به Touno, Takaki بده زمانی که اون داشته سوار قطار میشده ولی بهش نداده...
و خود Touno, Takaki هم نامه ای که در پارت اول نوشته بود گم کرده بود که میخوست به Sumida, Kanae بده.
البته این موضوع نامه چیز قابل عرضی در مقابل سایر مفهوم های داستان نیست و بیشتر مخواد نشون بده عشق ها چطور گم و یا کهنه میشند.
و امـــــــــا در پایان، این انیمه ی فیلم سینمایی به طور کاملاً عمدی اینقدر ناقص و ناکامل در روایت هست، هر کاری که ببنیده انجام بده برای تکمیل کردن داستان و پازل داستان اون، کاملاً بیفایده هست.
(از نظر من) هنر این انیمه نه در داستان پردازی و نه در شخصیت پردازی اون هست، بلکه فقط برای این منظور ساخته شده که مفهوم اسم فیلم "5 سانتی متر در ثانیه" رو به تصویر بکشه، بطوری که کارکترهای فیلم حتی به تعداد انگشت یک دست هم نمیرسه و دیالوگ چندانی بین اونها رو و بدل نمیشه.
بیشتر هنر اون به تصویر کشیدن مفاهیم بودش و صحبت هایی که شخصیت ها در تنهایی با خودشون میزنند.
برای همین هست که اصلا با دید سرگرمی و لذت بردن از این انمیه، دیدن اون اشتباه هست. چون هیچ کدوم از المان های یک فیلم سرگرم کننده رو نداره.
اینجا ببنیده هست که باید خودش تحلیل کنه که داستان از کجا و به کجا ختم شد، منظور و مفهوم اصلی پشت اون چی بود. در کل نویسنده ی اون چی میخواست بگه.
خیلی خلاصه تمام کنم و داره خیلی زیاد میشه، میگه قدر عشق تو زندگی خودتون رو بدونید. عشق میتونه همیشه در کنار ما و در خانواده ی ما باشه، با فاصله ای که خودمون تو قلب هامون ایجاد کنیم، نتیجه ای جزء تنهایی نداره، حتی اگر فکر کنیم در کنار هم زندگی میکنم، ولی بازم تاثیر اون فاصله رو میشه در زمان حس کرد و پایان اون فقط سرد شدن احساسات و تنهایی برای خودمن هست.
انیمه ـش یک تلخی خاصی داره. در عین قشنگی آدم رو زده میکنه. ولی پشیمون از دیدنش نمیشه.
از طرفی میشه گفت که دوری فیزیکی برای این دو شخصیت هم بی تاثیر نبوده که عشق تو قلب هاشون سرکوب بشه و از هم دورتر بشند.
P.S
یکی از تیکه های خیلی جالب و ریز "5 سانتی متر در ثانیه" رو که وقتی دیدم آفرین گفتم به کارگردان انمیه.
جایی که تاکاکی تو پارت اول از دوست دخترش زیر برف یک Kiss میگیره...
هیچ کدوموشن چهره ندارند که با توجه به سایر معناهای انیمه، داشته شخصیت پردازی رو دوش مخاطب قرار میداده که با واقعیت های خودش این جای خالی رو پرکنه.
در سخن پایانی بگم که برای منی که مخالف happy ending ام، این انیمه واقعاً به دل نشت
در ابتدا کمی از داستان انیمه بگم که یادآوری شده باشه و بعد از اون شروع به توضیحات کم...
داستان دارای سه بخش از زندگی یک پسر به اسم Touno, Takaki هست. که در سه زمان از قسمتی زندگی این پسر روایت میشه.
تو پارت اول شاهد یک دوستی زیبا بین یک دختر و پسر کم سن و سال هستیم.
Touno, Takaki و Shinohara, Akari
این دو بچه علارقم تمسخرهای بچه های مدرسه بهم علاقه دارند و مدتی که در کنار هستند معنی عشق رو احساس میکنند تا کمی بزرگ تر میشند.
این دو بعد از مدتی بخاطر مشکلات محل زندگی و سفر کردن والدین ـشون، برای دیدار همدیگه هربار باید مسافت زیادی رو طی کنند تا بهم برسند.
تو قسمت اول واقعاً میشه دید که و چه سختی رو برای دیدار هر چند کوتاه که با هم باشند رو به جون میخرند. اینجا شاهد یک عشق واقعاً عمیق و پاک بین یک دختر و پسر هستیم
در انتهای پارت اول نشون میده که به دلیل همون مشکل همیشگی و دور شدن شهر زندگی این دو بچه از هم، ممکنه که دیگه نتونند به دیدار هم بیاند. که باعث ناراحتی هر دوشون شده.
اینجا داستان جهش میکنه و وارد پارت دوم خودش میشه. شخصیت پسر داستان ما، حالا بزرگتر شده و در یک مدرسه ی دیگه ای در حال درس خوندش هست.
شخصیت مونث دومی رو وارد داستان میشه که علاقه داره، با Touno, Takaki دوست بشه.
Sumida, Kanae
تو این بخش نشون میده که این دختر با خودش حسابی درگیره که چطور علاقه ی خودش رو نسبت به Touno, Takaki نشون بده.
با دیر رفتن به خونه و قرار گرفتن سر راهش سعی میکنه زمان بیشتری رو باهاش سپری کنه. ولی با تمام تلاش هایی که میکنه Touno, Takaki یک ذره هم به اون اهمیت نمیده.
تا اینکه در آخرین صحنه های پارت دوم که Sumida, Kanae خودش رو آماده کرده تا عشق خودش رو به Touno, Takaki بگه، موشک آپالو پرواز میکنه. Sumida, Kanae متوجه میشه که هر کاری کنه، ذره ای قلب و نگاه Touno, Takaki به سمت اون نزدیک نمیشه و همیشه نگاه اون بجایی هست که نمی تونه برسه.
اینجا Sumida, Kanae حرف خودش رو میخوره و در غم و تنهای خودش شب رو گریه میکنه.
این قسمت هم تو همین جا تموم میشه و داستان یک جهش بزرگ داره و در پارت سوم نشون میده که شخصیت داستان ما Touno, Takaki الان بزرگ شده و در یک شرکت مشغول بکار هست.
زندگی اون به شدت تکراری و سرد هست و حتی به دوست دختر جدیدش که دو سالی هست تو همون شرکت باهاش اشنا شده، رابطه ی خیلی سردی داره و جواب اون رو نمیده.
دوست دختر جدید Touno, Takaki دقیقاً مشکل Sumida, Kanae رو داره و نمیتونم علاقه ی خودش رو حتی با نوشتن نامه و تلفن به Touno, Takaki نشون بده. و همیشه تو تنهایی خودش با این مشکل کلنجار میره.
Touno, Takaki به شدت از زندگی خودش افسرده هست و یک روز تصمیم میگره که این زندگی رو رها کنه و به شهر زادگاه خودش برگرده.
طرف دیگه ی داستان دوست دختر دوران کودکی Touno, Takaki رو نشون میده (Shinohara, Akari) و از ظاهر امر زندگی رضایت بخشی داره و قرار برای آماده کردن مقدمات جشن عروسی خودش به شهر زادگاهش برگرده.
تصویر بزرگی هایی دوست دختر Touno, Takaki که در انتها فیلم نشون میده.
منظور از شهر زادگاه: همون جایی هست که Touno, Takaki و Shinohara, Akari در بچه گی باهام بازی میکردند و مدرسه میرفتند.
و خـــــــــــــــــــــــــوب اینجا داستان تموم میشه و وارد بخش مهم یعنی تیتراژ پایانی میشه که باید با دقت نگاهش کرد. که سعی میکنم تو قسمت بعدی کمی در موردش صحبت کنم.
++++++++++++++++++
اول از همه چیزی که نظر آدم رو جلب میکنه، اسم فیلم هست که دو جای اون گفته میشه.
بار اول Shinohara, Akari (دوست دختر بچه گی ها) به Touno, Takaki میگه که سرعت افتادن یک برگ شکوفه ی گیلاس 5 سانتی متر در ثانیه هست.
و در بخش دوم زمانی که کامیون حمل موشک آپالو از جلوی Touno, Takaki و Sumida, Kanae در میشه.
Sumida, Kanae به Touno, Takaki میگه که سرعت حرکت این کامیون هر یک ساعت، 5 کیلوتر هست.
حالا گفتن چنین چیزی تاثیر مستیقی به معنی اصلی داستان داره.
همانطور که دیدید در پارت اول سعی کردن عشق واقعاً عمیقی رو نشون بدند. ولی به دلیل فاصله ای که بین این عشق افتاد، یکی از طرفین زندگی رنج آوری داشت.
معنی که از این دو بخش که گفتم رو میشه گرفت، این هست که عشق هر چقدر هم قوی و عمیق باشه، اگر زمانی بین قلب ها فاصله ای ایجاد بشه، حتی ناچیز "5 سانتی متر در ثانیه" در دراز مدت انچنان تاثیری در این عشق داره که فقط برای طرفین تنهایی و جدایی رو بوجود می یاره.
این فراموشی و اغاز تنهایی رو میشه در جایی دید که Touno, Takaki در SMS هایی که برای Sumida, Kanae مینوشت ولی هرگز ارسال نمیکرد رو دید. (پارت دوم)
و یا در تیتراژ پایانی، اینها همیشه برای هم نامه ارسال میکردند ولی به مرور زمان ارسال نامه ها قطع شد و فقط یادی (خاطره) از عشق در زیر برف باقی موند. (پارت اول)
تو یکی از صحنه های تیتراژ نشون میده که هر دشون در اتاق Touno, Takaki روی یک تخت هستند. ولی هر کدوم ـشون در یک سمت خوابیده.
این دقیقاً میخواید نشون بده زمانی که بین قلب ها فاصله ای هست، حتی زندگی کردن با هم، باعث نزدیک تر شدن اونها نمیشه.
چیزی که در پارت دوم و سوم میشه معنی دیگر اون رو پیدا کرد. دو دختری که به Touno, Takaki علاقه داشتند بخاطر فاصله ی قلب Touno, Takaki با قلب اونها، هرگز نتونستند عشق واقعی خودشون رو نشون بدند و در تنهایی خودشون فرو رفتند.
اینجا تنها منظور روابط بین دوست دختر و دوست پسر نبودش و روابط همسری رو هم با بودن Touno, Takaki و Sumida, Kanae در یک تخت وسط کشید که چطور ایجاد فاصله کوچیک در دراز مدت در قلب زوج، باعث سرد شدن روابط ـشون میشه.
در پارت سوم، Touno, Takaki به دختری که بهش علاقه داره (همونی که تو ادارش کار میکنه) میگه که قلب هامون اینقدر از هم دور هست که حتی با نوشتن صدها نامه و پیغام، حتی یک سانت به هم نزدیک نمیشه.
اینجا واقعاً معنی قشنگی داره که پراگراف بعدی مکمل اون هست.
تو صحنه ی پایانی تیتراژ میبینی که Touno, Takaki و Sumida, Kanae در شهر زادگاه خودشون دقیقاً همون جایی که فیلم شروع شده و دوتایی با هم در حال بازی بودند، از کنار هم رد میشند.
اینجا صحنه ی نفس گیر فیلم هست که لحظه ای هر دو حضوری رو احساس میکنند، ناگهان متروی شهری از وسط ـشون رد میشه، وقتی که رفتن مترو شهری تموم میشه، ببینده منتظر دیدن Sumida, Kanae هست...ولی اثری ازش نیست و Touno, Takaki تنها هست.
اینجا داره نشون میده فاصله ای که در قلب ها ایجاد شده، چقدر در دراز مدت میتونه زیاد بشه، که زمانی عشق دوران خودت که برای اون زندگی تنهایی رو پیشه کردی، حضورش رو حتی در کنار خودت احساس نمیکنی و بی توجه به اون، در طرف دیگر ریل قطار زندگی قرار داری که با سرعت داره حرکت میکنه و در پایان فقط تویی که تنها هستی و به زندگی ادامه میدی (منظور Touno, Takaki هست)
اینجا کمی نویسنده ی داستان، ببینده رو تو تعلیق قرار داده که همسر Sumida, Kanae کی هست که برای تدارکات مراسم عروسی داره به اون شهر میره.
تو تیراژ هم Sumida, Kanae رو کنار همسر خودش نشون میده ولی چهره ی شوهر اصلا مشخص نیست.
اینجا از نظر من بیشتر حالت فشار انیمه هست که ببنده باید خودش تصمیم بگیره که اون شخص Touno, Takaki هست و یا فرد دیگه ای.
با توجه به چیزهایی که گفتم اینطور داستان واقعی تر هست که این دو اصلا بهم نرسیدند و زندگشون در همون شب زیر برف که اولین بوسه رو زدند تموم شد. (با این تیکه پایین تو P.S کار دارم)
تو انیمه به وضوح میخواست فراموشی سردی رو نشون که همیشه در خاطر Touno, Takaki بودش، ولی این فراموشی بیشتر سرد شدن دل هست تا فراموشی کامل ذهنی.
طرف دیگه Sumida, Kanae نسبتاً زندگی خوبی داره و حتی تا در پارت سوم که داشته خودش رو آماده سفر میکرده نامه ای قدیمی رو پیدا میکنه میخواست به Touno, Takaki بده زمانی که اون داشته سوار قطار میشده ولی بهش نداده...
و خود Touno, Takaki هم نامه ای که در پارت اول نوشته بود گم کرده بود که میخوست به Sumida, Kanae بده.
البته این موضوع نامه چیز قابل عرضی در مقابل سایر مفهوم های داستان نیست و بیشتر مخواد نشون بده عشق ها چطور گم و یا کهنه میشند.
و امـــــــــا در پایان، این انیمه ی فیلم سینمایی به طور کاملاً عمدی اینقدر ناقص و ناکامل در روایت هست، هر کاری که ببنیده انجام بده برای تکمیل کردن داستان و پازل داستان اون، کاملاً بیفایده هست.
(از نظر من) هنر این انیمه نه در داستان پردازی و نه در شخصیت پردازی اون هست، بلکه فقط برای این منظور ساخته شده که مفهوم اسم فیلم "5 سانتی متر در ثانیه" رو به تصویر بکشه، بطوری که کارکترهای فیلم حتی به تعداد انگشت یک دست هم نمیرسه و دیالوگ چندانی بین اونها رو و بدل نمیشه.
بیشتر هنر اون به تصویر کشیدن مفاهیم بودش و صحبت هایی که شخصیت ها در تنهایی با خودشون میزنند.
برای همین هست که اصلا با دید سرگرمی و لذت بردن از این انمیه، دیدن اون اشتباه هست. چون هیچ کدوم از المان های یک فیلم سرگرم کننده رو نداره.
اینجا ببنیده هست که باید خودش تحلیل کنه که داستان از کجا و به کجا ختم شد، منظور و مفهوم اصلی پشت اون چی بود. در کل نویسنده ی اون چی میخواست بگه.
خیلی خلاصه تمام کنم و داره خیلی زیاد میشه، میگه قدر عشق تو زندگی خودتون رو بدونید. عشق میتونه همیشه در کنار ما و در خانواده ی ما باشه، با فاصله ای که خودمون تو قلب هامون ایجاد کنیم، نتیجه ای جزء تنهایی نداره، حتی اگر فکر کنیم در کنار هم زندگی میکنم، ولی بازم تاثیر اون فاصله رو میشه در زمان حس کرد و پایان اون فقط سرد شدن احساسات و تنهایی برای خودمن هست.
انیمه ـش یک تلخی خاصی داره. در عین قشنگی آدم رو زده میکنه. ولی پشیمون از دیدنش نمیشه.
از طرفی میشه گفت که دوری فیزیکی برای این دو شخصیت هم بی تاثیر نبوده که عشق تو قلب هاشون سرکوب بشه و از هم دورتر بشند.
P.S
یکی از تیکه های خیلی جالب و ریز "5 سانتی متر در ثانیه" رو که وقتی دیدم آفرین گفتم به کارگردان انمیه.
جایی که تاکاکی تو پارت اول از دوست دخترش زیر برف یک Kiss میگیره...
هیچ کدوموشن چهره ندارند که با توجه به سایر معناهای انیمه، داشته شخصیت پردازی رو دوش مخاطب قرار میداده که با واقعیت های خودش این جای خالی رو پرکنه.
در سخن پایانی بگم که برای منی که مخالف happy ending ام، این انیمه واقعاً به دل نشت
آخرین ویرایش:
انیمه ی بسیار قشنگی هست تو این حد توضیح بدم که من هیچ وقت چیز تکراری نگاه نمیکنم.
قبلاً که داشتم در مورد این انیمه تحقیق میکردم، یک نفر نظر داده بود که: اگر توی یک جزیره تک و تنها قراره تا آخر عمر باشه و فقط میتونه سه تا انیمه رو برای دیدن انتخاب کنه، این 5Centimeters Per Second جزء یکی از اون سه انتخاب برترش بودش.
من اول این موضوع رو درک نکردم تا وقتی که خودم انیمه رو دیدم و الان میتونم بگم که ایشون چه حسی رو داشت و از دیدن مجدد انیمه اصلا خسته نمیشم
این نکته رو اینجا بگم که تو اسپویلر گفتم، با دید سرگرمی و لذت بردن از این انمیه، دیدن اون اشتباه هست. چون هیچ کدوم از المان های یک فیلم سرگرم کننده رو نداره.
قسمت اولش واقعا یک شاهکار بود. تنها مشکلش قیافه شخصیت‌ها بود که به نظرم با محیط انیمه جور در نمیومد. Nausicaa, The place promised in our early days و Summer Wars هم فیلم‌های انیمه‌ای عالی‌‌ای هستند.
انیمه فلسفی هم اینا Haibane Renmei, Lain, Mushi-shi, Welcome to N.H.K, paranoia agent, Gankoutsou, Requiem from the Darkness.
انیمه فلسفی هم اینا Haibane Renmei, Lain, Mushi-shi, Welcome to N.H.K, paranoia agent, Gankoutsou, Requiem from the Darkness.
در ادمه ی پست قبل که انیمه ی 5Centimeters Per Second رو پیشنهاد کردم، در این پست میخوام مکمل اون رو معرفی کنم که بازم یکی از اثار خوشت ساخت هستش.
انیمه ی The Girl Who Leapt Through Time (عنوان ژاپنی Toki wo Kakeru Shoujo) یکی دیگر از محصولات خوش ساخت Madhouse در سال 2006 بودش که به اون علاقه ی بسیاری دارم.
داستان انیمه خاص اما کلیشه ای هست که قرار نیست زیاد مانور بدم روش، فقط در این حد بگم که، انیمه داستان زندگی دختر پردرده سری به تصویر میکشه که قراره امروز در مدرسه اتفاق بزرگی براش رخ بده که زندگی اون رو دگرگون میکنه. (اگر به اسم انیمه دقت کنید، متوجه میشید LOL)
انیمه آغاز بسیار خوبی داره و با روند آرام و مناسبی که داره، خوب تونست منو پشت مانتیور نگهداره و راضی بلد شدم.
این اثر از نظر دوبله و گرافیک تو جایگاه نسبتاً خوبی قرار داره، ولی نمیشه گفت که با یک گرافیک فوق خفن و گویندگان حرفه ای طرف هستیم.
اکثر گویندگان این انیمه سابقه ی چندان درخشانی تو زمینه ی دوبله ی انیمه ندارند و اکثرشون تو فیلم و سریال های ژاپنی بازی میکنند. ولی با این وجود دوبله ی کار بسیار قشنگ هست.
از نظر امتیاز و درجه، انمیه در مقام خوبی قرار داره، به طوری که در سایت animenewsnetwork با تقریباً 4 هزار رای، امتیاز 8.7 رو با درجه ی Excellent داره و همچنین در میان 50 انمیه ی برتر مقام 18 و درمیان انمیه ی پرطرفدار مقام 32 رو کسب کرده
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=6733
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=popular
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=best_bayesian
بی شک میتونم بگم جزء یکی از کارهای قشنگی هست که دیدم و با معنای پنهان قشنگی که در انیمه نشون میده، به اوج خودش میرسه
به دوستان پیشنهاد میکنم که انیمه که زیرنویس هم شده رو دانلود و از دیدن لذت ببرید.
در پایین (اسپویلر) متن ای رو آماده کردم برای دوستانی که انیمه رو دیدند.
The Girl Who Leapt Through Time
انیمه ی The Girl Who Leapt Through Time (عنوان ژاپنی Toki wo Kakeru Shoujo) یکی دیگر از محصولات خوش ساخت Madhouse در سال 2006 بودش که به اون علاقه ی بسیاری دارم.
داستان انیمه خاص اما کلیشه ای هست که قرار نیست زیاد مانور بدم روش، فقط در این حد بگم که، انیمه داستان زندگی دختر پردرده سری به تصویر میکشه که قراره امروز در مدرسه اتفاق بزرگی براش رخ بده که زندگی اون رو دگرگون میکنه. (اگر به اسم انیمه دقت کنید، متوجه میشید LOL)
انیمه آغاز بسیار خوبی داره و با روند آرام و مناسبی که داره، خوب تونست منو پشت مانتیور نگهداره و راضی بلد شدم.
این اثر از نظر دوبله و گرافیک تو جایگاه نسبتاً خوبی قرار داره، ولی نمیشه گفت که با یک گرافیک فوق خفن و گویندگان حرفه ای طرف هستیم.
اکثر گویندگان این انیمه سابقه ی چندان درخشانی تو زمینه ی دوبله ی انیمه ندارند و اکثرشون تو فیلم و سریال های ژاپنی بازی میکنند. ولی با این وجود دوبله ی کار بسیار قشنگ هست.
از نظر امتیاز و درجه، انمیه در مقام خوبی قرار داره، به طوری که در سایت animenewsnetwork با تقریباً 4 هزار رای، امتیاز 8.7 رو با درجه ی Excellent داره و همچنین در میان 50 انمیه ی برتر مقام 18 و درمیان انمیه ی پرطرفدار مقام 32 رو کسب کرده
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=6733
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=popular
http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/ratings-anime.php?top50=best_bayesian
بی شک میتونم بگم جزء یکی از کارهای قشنگی هست که دیدم و با معنای پنهان قشنگی که در انیمه نشون میده، به اوج خودش میرسه
به دوستان پیشنهاد میکنم که انیمه که زیرنویس هم شده رو دانلود و از دیدن لذت ببرید.
در پایین (اسپویلر) متن ای رو آماده کردم برای دوستانی که انیمه رو دیدند.
مقوله زمان و سفر در زمان رو تا الان تو خیلی از فیلم ها و یا حتی سریال ها دیدیم و دیگه حسابی تکراری و کلیشه ای شده.
انیمه ی Toki wo Kakeru Shoujo با همین موضوع شروع میشه ولی با یک روایت خاص و جالب، معنی رو در پایان نشون میده که در هیچ کدوم از اثرهای سفر در زمان ندیدم. (پایین تر در موردش بیشتر صحبت میکنم).
انیمه، داستان سر راسی داره و ببینده زیاد به چالش نمی افته و خستگی زیادی در حین دیدن به ببینده دست نمیده (جزء وسط های انیمه) و همانطور که از اثرهای ژاپنی بر میاد، همیشه با یک "پایان سریع" و "حسرت بار" انیمه به پایان میرسه. برای من که مخالف happy ending ام، جالب بود.
اغاز انیمه نشون میده که Konno, Makoto دختری پر درده سر که همیشه با بی دقت ی هاش سروکله میزنه و اهمیتی به زمان و وقت نمیده.
حال این دختر قدرتی بدست میاره که میتونه در زمان (گذشته) هر چندبار خواست سفر کنه و اشتباهات خودش رو انطور که دوست داره، درست کنه.
P.S
چون انیمه داستان مشخصی داره و زیاد مجهول نیست، دیگه داستان رو تعریف نمیکنم و میرم سر اصل مطلب!
سفر در زمان آروزی هر انسانی هست که بتونه اشتباهات گذشته ی خودش رو برطرف کنه و یا از آینده ی خودش و یا نتیجه ی چیزی با خبر بشه.
تو انیمه به خوبی نشون میده که سفر در گذشته و تکرار نکردن اشتباهات و یا استفاده بردن از فرصت های از دست رفته و جبران آن چقدر میتونه لذت بخش باشه، ولی هر عملی یک عکس العملی داره. که Konno, Makoto خیلی دیر متوجه ی اون میشه.
کوچکترین تغییری در گذشته می تونه آینده ی متفاوتی رو رقم بزنه که حتی برای خود Konno, Makoto هم بارها بار از تغییر در گذشته پشیمون شد.
مثلاً اینکه بجای خودش به همکلاسی ـش گفت که ماهی رو سرخ کنه و زندگی اون (شخصیت) رو نابود کرد و یا با ریختن طرح دوستی Kousuke Tsuda با یکی از دخترهای مدرسه باعث شد که بجای خودش اون دو جلوی قطار پرت بشند (بخاطر نداشتن ترمز دوچرخه)
اینها همه مفهوم هایی هست که میخواد نشون بده که تغییر در زمان گذشته انچان هم که همه آروز دارند خوشایند نیست و شاید اولش برای خود شخص جالب باشه ولی از نظر بقیه چی، اونها چه واکنشی باید به آینده ایی که تو (Konno, Makoto) براشون رقم زدی نشون بدند.
این چیزهایی که گفتم با نگاه اول تو انمیه کاملاً قابل فهم هست و موضوع زیاد پیچیده ای نیست.
ولی موضوع اصلی که پشت انیمه مخفی شده که نیاز به این توضیحات تکراری داشت.
در ابتدا با یک حدیث از امام موسی کاظم علیه السلام شروع کنم: دنيا لحظه اى بيش نيست . آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نيامده نيز خبرى ندارى . پس لحظه اى را كه در آن به سر مى برى، صبور باش چنان كه گويى خوشبخت و خوشحالى.
زندگی یک آدم مهم نیست که چقدر بزرگ (طولانی) و یا چقدر کوچیک (کوتاه) باشه، بسیاری از ما تجربه ی افسوس و ده ها حسرت لحظات از دست داده ی زیادی رو داریم که همیشه در فکر جبران و حسرت ای کاش اون هستیم.
این میل در همه ما هست که بخواهیم اشتباهات خودمون رو در گذشته جبران کنیم ولی اگر امکان چنین آرزوی ای وجود داشت، از نتیجه ی دراز مدت و زندگی خودمون و اطرافیانمون راضی میمونیم و لذت میبریم؟
لذت معنای واقعیت زندگی در همین لحظات از دست رفته است که شخص مگر به جزء کسب تجربه نباید به اون فکر کنه و یا اشتباه کنه و حسرت ـش رو بخوره. مفهوم living life in the present قشنگترین چیزی هست که به این انیمه میخوره که انسان باید برای زمان حال خودش زندگی کنه و به فکر گذشته و یا آینده ای که هنوز نیامده و ازش خبر نداره، زندگیش رو خراب نکنه.
از فرصت هایی که داریم به خوبی استفاده کنیم چون گذشته تکرار نمیشه.
این تیکه رو میشه در انتهایی انیمه دید، جایی که Konno, Makoto دوست داشت Mamiya, Chiaki بهش بگه "دوست ـت دارم" ولی اون، چیزی که در آینده گفته بود رو بهش نگفت و لحظه ای از جلوی Konno, Makoto گذشت که آروزی برگشت به اون موقعه رو داشت.
جایی که اولین بار Mamiya, Chiaki رو دوچرخه به Konno, Makoto ابراز علاقه میکنه ولی اون بجای پاسخ ای که نمیدونه چی بگه، سعی میکنه بارها بار موضوع بحث رو عوض کنه.
Konno, Makoto به لحظه ای از زندگی گذشته خودش میرسه که با دیدن کاری که خودش کرده، در هم میشکنه.
در پایان بگم که فیلم خیلی راحتی بودش و مفهوم زیاد سنگین و پیچیده ای نداشت که بشه در موردش چند پراگراف صحبت کرد. ولی در عین کوتاه بودن پیام نویسنده، معنای قشنگ و تاثیرگذاری برروی زندگی داره که با برداشت صحیح اون میشه از زندگی بیشتر لذت برد و از لحظاتی که در مقابل ـمون هست بهترین استفاده رو ببریم و به گذشته مگر برای کسب تجربه فکر نکنیم و خودمون رو زیاد در گیر آینده نکنیم مگر برای برنامه ریزی. برای حال و در حال زندگی کنیم.
این انیمه یک برداشت قشنگ از حدیثی هست که قبلاً نقل کردم.
انیمه ی Toki wo Kakeru Shoujo با همین موضوع شروع میشه ولی با یک روایت خاص و جالب، معنی رو در پایان نشون میده که در هیچ کدوم از اثرهای سفر در زمان ندیدم. (پایین تر در موردش بیشتر صحبت میکنم).
انیمه، داستان سر راسی داره و ببینده زیاد به چالش نمی افته و خستگی زیادی در حین دیدن به ببینده دست نمیده (جزء وسط های انیمه) و همانطور که از اثرهای ژاپنی بر میاد، همیشه با یک "پایان سریع" و "حسرت بار" انیمه به پایان میرسه. برای من که مخالف happy ending ام، جالب بود.
اغاز انیمه نشون میده که Konno, Makoto دختری پر درده سر که همیشه با بی دقت ی هاش سروکله میزنه و اهمیتی به زمان و وقت نمیده.
حال این دختر قدرتی بدست میاره که میتونه در زمان (گذشته) هر چندبار خواست سفر کنه و اشتباهات خودش رو انطور که دوست داره، درست کنه.
P.S
چون انیمه داستان مشخصی داره و زیاد مجهول نیست، دیگه داستان رو تعریف نمیکنم و میرم سر اصل مطلب!
سفر در زمان آروزی هر انسانی هست که بتونه اشتباهات گذشته ی خودش رو برطرف کنه و یا از آینده ی خودش و یا نتیجه ی چیزی با خبر بشه.
تو انیمه به خوبی نشون میده که سفر در گذشته و تکرار نکردن اشتباهات و یا استفاده بردن از فرصت های از دست رفته و جبران آن چقدر میتونه لذت بخش باشه، ولی هر عملی یک عکس العملی داره. که Konno, Makoto خیلی دیر متوجه ی اون میشه.
کوچکترین تغییری در گذشته می تونه آینده ی متفاوتی رو رقم بزنه که حتی برای خود Konno, Makoto هم بارها بار از تغییر در گذشته پشیمون شد.
مثلاً اینکه بجای خودش به همکلاسی ـش گفت که ماهی رو سرخ کنه و زندگی اون (شخصیت) رو نابود کرد و یا با ریختن طرح دوستی Kousuke Tsuda با یکی از دخترهای مدرسه باعث شد که بجای خودش اون دو جلوی قطار پرت بشند (بخاطر نداشتن ترمز دوچرخه)
اینها همه مفهوم هایی هست که میخواد نشون بده که تغییر در زمان گذشته انچان هم که همه آروز دارند خوشایند نیست و شاید اولش برای خود شخص جالب باشه ولی از نظر بقیه چی، اونها چه واکنشی باید به آینده ایی که تو (Konno, Makoto) براشون رقم زدی نشون بدند.
این چیزهایی که گفتم با نگاه اول تو انمیه کاملاً قابل فهم هست و موضوع زیاد پیچیده ای نیست.
ولی موضوع اصلی که پشت انیمه مخفی شده که نیاز به این توضیحات تکراری داشت.
در ابتدا با یک حدیث از امام موسی کاظم علیه السلام شروع کنم: دنيا لحظه اى بيش نيست . آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نيامده نيز خبرى ندارى . پس لحظه اى را كه در آن به سر مى برى، صبور باش چنان كه گويى خوشبخت و خوشحالى.
زندگی یک آدم مهم نیست که چقدر بزرگ (طولانی) و یا چقدر کوچیک (کوتاه) باشه، بسیاری از ما تجربه ی افسوس و ده ها حسرت لحظات از دست داده ی زیادی رو داریم که همیشه در فکر جبران و حسرت ای کاش اون هستیم.
این میل در همه ما هست که بخواهیم اشتباهات خودمون رو در گذشته جبران کنیم ولی اگر امکان چنین آرزوی ای وجود داشت، از نتیجه ی دراز مدت و زندگی خودمون و اطرافیانمون راضی میمونیم و لذت میبریم؟
لذت معنای واقعیت زندگی در همین لحظات از دست رفته است که شخص مگر به جزء کسب تجربه نباید به اون فکر کنه و یا اشتباه کنه و حسرت ـش رو بخوره. مفهوم living life in the present قشنگترین چیزی هست که به این انیمه میخوره که انسان باید برای زمان حال خودش زندگی کنه و به فکر گذشته و یا آینده ای که هنوز نیامده و ازش خبر نداره، زندگیش رو خراب نکنه.
از فرصت هایی که داریم به خوبی استفاده کنیم چون گذشته تکرار نمیشه.
این تیکه رو میشه در انتهایی انیمه دید، جایی که Konno, Makoto دوست داشت Mamiya, Chiaki بهش بگه "دوست ـت دارم" ولی اون، چیزی که در آینده گفته بود رو بهش نگفت و لحظه ای از جلوی Konno, Makoto گذشت که آروزی برگشت به اون موقعه رو داشت.
جایی که اولین بار Mamiya, Chiaki رو دوچرخه به Konno, Makoto ابراز علاقه میکنه ولی اون بجای پاسخ ای که نمیدونه چی بگه، سعی میکنه بارها بار موضوع بحث رو عوض کنه.
Konno, Makoto به لحظه ای از زندگی گذشته خودش میرسه که با دیدن کاری که خودش کرده، در هم میشکنه.
در پایان بگم که فیلم خیلی راحتی بودش و مفهوم زیاد سنگین و پیچیده ای نداشت که بشه در موردش چند پراگراف صحبت کرد. ولی در عین کوتاه بودن پیام نویسنده، معنای قشنگ و تاثیرگذاری برروی زندگی داره که با برداشت صحیح اون میشه از زندگی بیشتر لذت برد و از لحظاتی که در مقابل ـمون هست بهترین استفاده رو ببریم و به گذشته مگر برای کسب تجربه فکر نکنیم و خودمون رو زیاد در گیر آینده نکنیم مگر برای برنامه ریزی. برای حال و در حال زندگی کنیم.
این انیمه یک برداشت قشنگ از حدیثی هست که قبلاً نقل کردم.
مرسی بابت مطلب مفصل 5C/S. آقا خلیل به نظر من اگه از این فیلم خوشتون اومده و به کارای رمانتیک علاقه دارین، سریال Kimi Ga Nozumo Eien یا Rumble Hearts رو هم ببینید. اونم خوبه. من این TGWLTT رو ندیدم هنوز.
نظر من در مورد فیلم 5C/S :
نظر من در مورد فیلم 5C/S :
اولا قطعا این فیلم از نظر گرافیکی یه شاهکاره. شخصا بهترین بک گراندهایی که توی یه کار که با دست کشیده شده رو تو این فیلم دیدم. حتی بعضی جاها حس میکردم که این صحنه و بک گراند احتیاجی نداره تو این فیلم باشه ولی هست چون طراح میخواسته قدرتشو تو این کار نشون بده.
در مورد داستان فیلم. بهترین وصف "تلخ و شیرین" هست. من خودم تا اواخر فیلم و اون شوکی که به خاطر پایان فیلم به آدم وارد میشه فکر میکردم که صرفا با یه فیلم رمانتیک خوب طرفم. تو اپیسود اول، سعی میشه عشق بین تاکاکی و آکاری خیلی عمیق نشون داده بشه. قطعا هربیننده ای که زحمت خیلی زیاد تاکاکی برای دیدن اکاری و صبر اکاری برای دیدن تاکاکی رو ببینه، قطعا قبول میکنه که این عشق خیلی عمیقه. بعلاوه اینکه این اپیسود تو خلق یه رابطه ی رمانتیک بسیار موفقه. طرحهای لطیف و دوبله های فوق العاده که گوینده ها باصداهای آروم و متین صحبت میکنن، دقیقا حس یه رابطه ی رمانتیک رو داره. اپیسود دوم، که جدایی اکاری و تاکاکی رو نشون میده، قصد داره بگه که این دو هنوز هم با وجود فاصله های خیلی زیاد به یاد هم هستن. به قول کانائه، تاکاکی همیشه به یه فاصله ی دور نگاه میکنه. اپیسود سوم جایی هست که ما تاکاکی رو میبینیم که بزرگ شده و به یه برنامه نویس موفق ولی دچار روزمرگی شدید، تبدیل شده. در عین حالی که من انتظار داشتم، که این دو تا یه جوری بهم برسن تا داستان فیلم به عنوان یه اثر رمانتیک تکمیل بشه، فیلم به جای یه اتفاق رمانتیک، حقیقت زندگی رو نشون میده. نه تنها این دو تا بهم نمیرسن بلکه اکاری مشغول آماده سازی مقدمات عروسیش هست و تاکاکی هم با دختری که تا چند وقت پیش باهاش قرار میذاشته، به مشکل خورده. مهم ترین پیام این اپیزود اینه که نباید تو بند گذشته ها بود. در حالی که اکاری گذشته اش رو فراموش کرده و خیلی شاد و از زندگیش راضی به نظر میرسه، تاکاکی هنوز اثیر گذشته است و هنوز نتونسته با مفهوم جدایی کنار بیاد، پس زندگی براش به یه جهنم تبدیل شده. توی دنیای واقعی ما هم اکثرا به جای اینکه به حال فکر کنیم، حسرت چیزهایی که در گذشته از دست دادیم رو میخوریم. البته تاکاکی هم تصمیم میگیره که گذشته رو رها کنه و دوباره از نو شروع کنه. توی اون صحنه ی تاثیرگذاری که این دو از کنار هم و روی ریل قطار رد میشن، میبینیم که تاکاکی برگشته و منتظره تا قرار عبور کنه تا بتونه اکاری رو ببینه ولی اکاری پشتش به قطار بود. بعد از عبور قطار هم اکاری نیست و تاکاکی هم برمیگرده و به مسیرش ادامه میده. یعنی همون تصمیم به رها کردن گذشته و شروع دوباره. به همین خاطر تاکاکی از شرکتی که توش هست استعفا میده و به دنبال خودش میره.
یه نکته ی دیگه ی این فیلم که برای من جالب بود، عشق بچگی بود. خیلی ها به عشق بچگی اصلا اعتقادی ندارن ولی به نظر من خالص ترین و پاک ترین عشق، عشقی هست که بعضا بچه ها نسبت به هم دارن. بر خلاف عشق های افراد بزرگسال که اکثرا از روی هوس یا عادت یا برای فرار از خودشون هست، بچه ها واقعا همدیگه رو دوست دارن.
در کل این فیلم در مورد جدایی و فاصله است! فاصله یه حقیقته و حتی باعث فراموشی عمیق ترین عشق ها میشه. فاصله و جدایی حقیقت تلخ هستند، اما تلخ تر از اونا، این حقیقت هست که باید جدایی رو پذیرفت.
در مورد داستان فیلم. بهترین وصف "تلخ و شیرین" هست. من خودم تا اواخر فیلم و اون شوکی که به خاطر پایان فیلم به آدم وارد میشه فکر میکردم که صرفا با یه فیلم رمانتیک خوب طرفم. تو اپیسود اول، سعی میشه عشق بین تاکاکی و آکاری خیلی عمیق نشون داده بشه. قطعا هربیننده ای که زحمت خیلی زیاد تاکاکی برای دیدن اکاری و صبر اکاری برای دیدن تاکاکی رو ببینه، قطعا قبول میکنه که این عشق خیلی عمیقه. بعلاوه اینکه این اپیسود تو خلق یه رابطه ی رمانتیک بسیار موفقه. طرحهای لطیف و دوبله های فوق العاده که گوینده ها باصداهای آروم و متین صحبت میکنن، دقیقا حس یه رابطه ی رمانتیک رو داره. اپیسود دوم، که جدایی اکاری و تاکاکی رو نشون میده، قصد داره بگه که این دو هنوز هم با وجود فاصله های خیلی زیاد به یاد هم هستن. به قول کانائه، تاکاکی همیشه به یه فاصله ی دور نگاه میکنه. اپیسود سوم جایی هست که ما تاکاکی رو میبینیم که بزرگ شده و به یه برنامه نویس موفق ولی دچار روزمرگی شدید، تبدیل شده. در عین حالی که من انتظار داشتم، که این دو تا یه جوری بهم برسن تا داستان فیلم به عنوان یه اثر رمانتیک تکمیل بشه، فیلم به جای یه اتفاق رمانتیک، حقیقت زندگی رو نشون میده. نه تنها این دو تا بهم نمیرسن بلکه اکاری مشغول آماده سازی مقدمات عروسیش هست و تاکاکی هم با دختری که تا چند وقت پیش باهاش قرار میذاشته، به مشکل خورده. مهم ترین پیام این اپیزود اینه که نباید تو بند گذشته ها بود. در حالی که اکاری گذشته اش رو فراموش کرده و خیلی شاد و از زندگیش راضی به نظر میرسه، تاکاکی هنوز اثیر گذشته است و هنوز نتونسته با مفهوم جدایی کنار بیاد، پس زندگی براش به یه جهنم تبدیل شده. توی دنیای واقعی ما هم اکثرا به جای اینکه به حال فکر کنیم، حسرت چیزهایی که در گذشته از دست دادیم رو میخوریم. البته تاکاکی هم تصمیم میگیره که گذشته رو رها کنه و دوباره از نو شروع کنه. توی اون صحنه ی تاثیرگذاری که این دو از کنار هم و روی ریل قطار رد میشن، میبینیم که تاکاکی برگشته و منتظره تا قرار عبور کنه تا بتونه اکاری رو ببینه ولی اکاری پشتش به قطار بود. بعد از عبور قطار هم اکاری نیست و تاکاکی هم برمیگرده و به مسیرش ادامه میده. یعنی همون تصمیم به رها کردن گذشته و شروع دوباره. به همین خاطر تاکاکی از شرکتی که توش هست استعفا میده و به دنبال خودش میره.
یه نکته ی دیگه ی این فیلم که برای من جالب بود، عشق بچگی بود. خیلی ها به عشق بچگی اصلا اعتقادی ندارن ولی به نظر من خالص ترین و پاک ترین عشق، عشقی هست که بعضا بچه ها نسبت به هم دارن. بر خلاف عشق های افراد بزرگسال که اکثرا از روی هوس یا عادت یا برای فرار از خودشون هست، بچه ها واقعا همدیگه رو دوست دارن.
در کل این فیلم در مورد جدایی و فاصله است! فاصله یه حقیقته و حتی باعث فراموشی عمیق ترین عشق ها میشه. فاصله و جدایی حقیقت تلخ هستند، اما تلخ تر از اونا، این حقیقت هست که باید جدایی رو پذیرفت.
منم شدیدا تحت تاثیر قرار گرفتم .
یه نفر لطفا یه لینک مدیافایری چیزی بذاره ازش یا یه سایت درست حسابی واسه دانلود انیمه معرفی کنه ...... .
]
یه نفر لطفا یه لینک مدیافایری چیزی بذاره ازش یا یه سایت درست حسابی واسه دانلود انیمه معرفی کنه ...... .
]
آخرین ویرایش:
در مورد اون دو سریالی که گفتند، حتماً حتماً تحقیق میکنم و نظرم رو بعداً میگم و دانلودش میکنم.
اسپویلر رو خودم، بسیار خوب نوشتید و لذت بردم. حتماً با این ذهنیت ای که بعد از دیدن انمیه بدست آوردید، TGWLTT رو هم نگاه کنید. قبلاً هم گفتم این دو میشه مکمل هم باشند.
5Centimeters Per Second
اون تیتراژ پایانی واقعاً شاهکار انیمه هست و خیلی نکات توش وجود داره که باید چند بار دید تا همه رو کنار هم چید.
اون لحظه ی پایانی که تاکاکی رو به روی قطار ایستاده، در عین واماندگی، لحظه ای لبخندی رو صورت ـش ظاهر میشه و حرکت میکنه، خیلی این تیکش رو دوست دارم.
یک چیزی تو مایه های اینکه تصمیم خودش رو گرفته و قصد داره به زندگیش ادامه بده که تصویر سفید میشه
اون لحظه ی پایانی که تاکاکی رو به روی قطار ایستاده، در عین واماندگی، لحظه ای لبخندی رو صورت ـش ظاهر میشه و حرکت میکنه، خیلی این تیکش رو دوست دارم.
یک چیزی تو مایه های اینکه تصمیم خودش رو گرفته و قصد داره به زندگیش ادامه بده که تصویر سفید میشه
+++++++++++++
دوستان سعی کنید زیاد لینک دانلود درخواست نکنید و یا قرار ندید که بعداً براتون مشکل ساز نشه. اگر با سورس ها آشنا بشید کارتون خیلی راحت میشه.
یکی از سورس های مناسب سایت http://www.minitheatre.org هستش که برای دیدن صفحات ـش باید عضو سایت بشید (رایگان هست)
اکثر انیمه هایی که در این سایت قرار میگیره، از نوع کم حجم هستش و راحت میشه دانلودش کرد (فقط باید بدونید که چی رو باید دانلود کنید)
5Centimeters Per Second نسخه ی 720P و 1080P
http://www.minitheatre.org/x264-mthd/3282-5-centimeters-per-second-720p-and-full-hd-dual-audio.html
سایر سورس های مهم ام رو اینجا قرار میدم که بقیه هم استفاده کنند...
http://animetake.com
http://www.animesenshi.com
http://www.anime-sharing.com/forum
http://www.warez-bb.org/viewforum.php?f=88
http://for.mcanime.net
http://www.animea.net
با همین ها کارتون راه می افته
The Girl Who Leapt Through Time هم نسخه ی 720P
http://megarapid.net/forums/t/621908.aspx
++++++++++++
فردا ظهر اگر وقت کردم، یک سینمای دیگه و یک انیمه سریال ای معرفی میکنم...شاید هر دو تکراری باشه و خیلی ها دیده باشند، ولی جزء کارهای قشنگ هستند.
من پیشاپیش از اسپویل های نابجای گذشتم از همتون پوزش میطلبم امیدوارم ببخشید به بزرگیتون.
انیمه فلسفی دیدم بحثش شده خواستم بگم حتماً Letter Bee و Mushishi رو ببینید. اگر روی داستانش کمی دقیق بشید عمق فاجعه رو در داستانش پیدا می کنید. هر دوشون شاهکارند.
ضمنن Mushishi ی فیلم سینمایی هم داره که تو جشنواره فیلم ونیز سال 2006 برنده بهترین فیلم شد.
انیمه فلسفی دیدم بحثش شده خواستم بگم حتماً Letter Bee و Mushishi رو ببینید. اگر روی داستانش کمی دقیق بشید عمق فاجعه رو در داستانش پیدا می کنید. هر دوشون شاهکارند.
ضمنن Mushishi ی فیلم سینمایی هم داره که تو جشنواره فیلم ونیز سال 2006 برنده بهترین فیلم شد.
کاربرانی که این قسمت را مشاهده میکنند
Google