Dinosaur
Loyal Member
خب بالاخره FullMetal Alchemist: Brotherhood هم تموم شد! 
فوق العاده بود این انیمه! از هر نظر باهاش حال کردم و تک تک لحظاتش رو دوست داشتم. از داستان و ماجراهای جالب تا کاراکترهای متنوع که اکثرشون شخصیت پردازی خوبی داشتن، از طراحی های عالی تا موسیقی های محشر، از لحظات خنده دار که آدم رو به فنا میداد تا بخش هایی که گریه آدم رو درمی آورد و ...
ادامه در اسپویلر:
داشت یادم میرفت! اصولاً اپنینگ و اندینگ در مباحث انیمه ای از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستن و خوشبختانه اکثر اپنینگ و اندینگ های FMA: B رو خیلی دوست داشتم. این هم یه ترتیب همین طوری:
اپنینگ ها: 1 = 4 > 5 > 2 > 3
اندینگ: 2 > 4 > 1 > 5 > 3
فوق العاده بود این انیمه! از هر نظر باهاش حال کردم و تک تک لحظاتش رو دوست داشتم. از داستان و ماجراهای جالب تا کاراکترهای متنوع که اکثرشون شخصیت پردازی خوبی داشتن، از طراحی های عالی تا موسیقی های محشر، از لحظات خنده دار که آدم رو به فنا میداد تا بخش هایی که گریه آدم رو درمی آورد و ... ادامه در اسپویلر:
در درجه اول داستانش خیلی خوب بود. به بهترین شکل شروع شد و پایان خوبی هم داشت. البته پایانش به نظرم بیش از حد شاد و شنگول بود و دیگه کم مونده بود ننه اینا هم زنده بشه و بیاد وسط برقصه! با اون قسمت های اول انیمه و مرگ کاراکترها به اون شکل، فکر میکردم یه پایان خیلی تأثیرگذار و غم انگیز رو شاهد باشیم. ولی در کل پایانش با اینکه از سطح انتظارم پایین تر بود، خوب و جامع (!) بود.
این یارو عجیب غریبه هم توی عکس پایانی حضور داشت! lol
بعد از تموم شدن انیمه هم یه دور دیگه زدم قسمت اول رو تیکه تیکه دیدم و خیلی جالب بود. بیچاره اون Alchemistـی که توی قسمت اول از جریانات خبر داشت...
کاراکترها واقعاً عالی بودن! دو برادر طراحی های خوبی داشتن و قضیه دست و پای مکانیکی Edward در کنار بدن اون مدلی Alphonse ایده خیلی خوبی بود. از نظر بخش های طنز هم خوب بودن و هم موضوع قد و قواره، هم شکل و شمایل Alphonse جاهایی که میترسید یا خجالت میکشید و ... خیلی خوب بود!
Villain ماجرا هم چیز جالبی بود و ایده استفاده از هفت گناه کبیره هم خوب بود:
Greed: عشق من! بهترین کاراکتر از بین این 7تا که از همون برخورد اول خیلی باهاش حال کردم و ناراحت بودم که چقدر زود مُرد. ولی بعدش که اون طوری برگشت، بسی شاد شدم! کلاً این کاراکترش و ترکیبش با Ling عالی بود. جاهایی که بهش میگفتن Ling و اونم با اون صداش میگفت Greedo فوق العاده بود! 
Envy: در عین حال که یکی از عوضی ترین کاراکترهای انیمه بود، ازش خوشم می اومد. شخصیت جالبی داشت و مرگش هم خیلی سوزناک بود.
اون تیکه که خودکشی کرد هلاک شدم! 
Pride: جایی که متوجه میشدیم Pride کی هست، سورپرایز بسیار خفنی بود!
اون لحظات اول خیلی ازش متنفر شدم، ولی بعد کم کم ازش خوشم اومد. ایده استفاده از سایه و نابودی منابع نور برای جلوگیری از قدرتش هم جالب بود.
Lust: خیلی زود رفت. کاراکتر قدرتمند و جالبی بود و به نظرم پتانسیلش رو داشت که بیشتر از این ها بمونه. صحنه مرگ و پخت و پز شدنش خیلی زیبا بود!
Gluttony: با اون شکم گنده و صدای خنده دار، مظلوم ترین کاراکتر از بین این 7تا بود. بنده خدا چقدر هم می ترکید و زنده می شد!
Sloth: اون "مِندوکسه" گفتنش عالی بود! هرچی میشد این کلمه رو به کار میبرد! اون تیکه ای هم که رم کرد و سرعتی شد خیلی جالب بود.
Wrath: شخصیتش جوری بود که میشد خیلی راحت ازش متنفر شد. مرتیکه چه افتخاری هم میکرد و هی به همه میگفت من زنم رو خودم انتخاب کردم! با اون سبیلش! :biggrin1: البته توی یه فریم سبیلش جا مونده بود و بی سبیل شده بود! 
به جز اینا، Kimblee هم خیلی بی شرف بود، ولی در عین حال ازش خوشم می اومد. شاید به خاطر صداگذارش.
در جبهه خیر هم کاراکترهای جالب زیادی حضور داشتن. از Mustang که اون صحنه اشک ریختنش برای رفیق فراموش نشدنیه تا بانو Hawkeye که بعضی جاها خیلی جذاب میشد!
البته بعضی جاها هم شبیه طالبی میشد! دو تا Armstrong هم خیلی خوب بودن. خواهر که خیلی لات و خفن بود و برادر هم جاهایی که لخت میشد و دور کله ـش ستاره می اومد غوغا بود! استاد (زن خانه دار مبارز!) هم ماشاالله خیلی قدرتمند بود. عجب شوهر پهناوری هم داشت! Scar هم بچه باحالی بود و از همون اول خیلی ازش خوشم می اومد. Winry خوب چیزی بود و دیگه زیادی مهربون بود! May Chang هم دوست داشتنی و بامزه بود و اون پانداش هم عالی بود! Hohenheim هم با اولین ملاقات هایی که باهاش داشتیم، سوالات زیادی ایجاد میکرد و کم کم متوجه میشدیم جریانش چیه و مرگ زیبا و شاعرانه ای هم داشت.
ولی کل انیمه یه طرف و اون موسیقی غمناکش یه طرف. یعنی همین طوری فقط با شنیدن موسیقی هم اشکم در می اومد، چه برسه به اون صحنه که Alphonse وارد عالم معنا میشه و از بین میره. چقدر هم مظلوم بود قیافه ـش توی اون سکانس.
در مورد بخش های خنده دار، اینجایی که Armstrong برادر گمشده (!) خودش رو پیدا کرد منهدم کننده بود!
اون نگاه عاشقانه ای که به همدیگه میکنن و بعدش فیگور میگیرن و در نهایت هم با یه نگاه عاشقانه دیگه و اون شکل های ستاره مانند تموم میشه!
با اون قسمت های اول انیمه و مرگ کاراکترها به اون شکل، فکر میکردم یه پایان خیلی تأثیرگذار و غم انگیز رو شاهد باشیم. ولی در کل پایانش با اینکه از سطح انتظارم پایین تر بود، خوب و جامع (!) بود. این یارو عجیب غریبه هم توی عکس پایانی حضور داشت! lol
بعد از تموم شدن انیمه هم یه دور دیگه زدم قسمت اول رو تیکه تیکه دیدم و خیلی جالب بود. بیچاره اون Alchemistـی که توی قسمت اول از جریانات خبر داشت...
کاراکترها واقعاً عالی بودن! دو برادر طراحی های خوبی داشتن و قضیه دست و پای مکانیکی Edward در کنار بدن اون مدلی Alphonse ایده خیلی خوبی بود. از نظر بخش های طنز هم خوب بودن و هم موضوع قد و قواره، هم شکل و شمایل Alphonse جاهایی که میترسید یا خجالت میکشید و ... خیلی خوب بود!
Villain ماجرا هم چیز جالبی بود و ایده استفاده از هفت گناه کبیره هم خوب بود:
Greed: عشق من!
بهترین کاراکتر از بین این 7تا که از همون برخورد اول خیلی باهاش حال کردم و ناراحت بودم که چقدر زود مُرد. ولی بعدش که اون طوری برگشت، بسی شاد شدم! کلاً این کاراکترش و ترکیبش با Ling عالی بود. جاهایی که بهش میگفتن Ling و اونم با اون صداش میگفت Greedo فوق العاده بود! Envy: در عین حال که یکی از عوضی ترین کاراکترهای انیمه بود، ازش خوشم می اومد. شخصیت جالبی داشت و مرگش هم خیلی سوزناک بود.
اون تیکه که خودکشی کرد هلاک شدم! Pride: جایی که متوجه میشدیم Pride کی هست، سورپرایز بسیار خفنی بود!
اون لحظات اول خیلی ازش متنفر شدم، ولی بعد کم کم ازش خوشم اومد. ایده استفاده از سایه و نابودی منابع نور برای جلوگیری از قدرتش هم جالب بود.Lust: خیلی زود رفت. کاراکتر قدرتمند و جالبی بود و به نظرم پتانسیلش رو داشت که بیشتر از این ها بمونه. صحنه مرگ و پخت و پز شدنش خیلی زیبا بود!
Gluttony: با اون شکم گنده و صدای خنده دار، مظلوم ترین کاراکتر از بین این 7تا بود.
بنده خدا چقدر هم می ترکید و زنده می شد! Sloth: اون "مِندوکسه" گفتنش عالی بود!
هرچی میشد این کلمه رو به کار میبرد! اون تیکه ای هم که رم کرد و سرعتی شد خیلی جالب بود. Wrath: شخصیتش جوری بود که میشد خیلی راحت ازش متنفر شد. مرتیکه چه افتخاری هم میکرد و هی به همه میگفت من زنم رو خودم انتخاب کردم!
با اون سبیلش! :biggrin1: البته توی یه فریم سبیلش جا مونده بود و بی سبیل شده بود! 
به جز اینا، Kimblee هم خیلی بی شرف بود، ولی در عین حال ازش خوشم می اومد.
شاید به خاطر صداگذارش. در جبهه خیر هم کاراکترهای جالب زیادی حضور داشتن. از Mustang که اون صحنه اشک ریختنش برای رفیق فراموش نشدنیه تا بانو Hawkeye که بعضی جاها خیلی جذاب میشد!
البته بعضی جاها هم شبیه طالبی میشد! دو تا Armstrong هم خیلی خوب بودن. خواهر که خیلی لات و خفن بود و برادر هم جاهایی که لخت میشد و دور کله ـش ستاره می اومد غوغا بود! استاد (زن خانه دار مبارز!) هم ماشاالله خیلی قدرتمند بود. عجب شوهر پهناوری هم داشت! Scar هم بچه باحالی بود و از همون اول خیلی ازش خوشم می اومد. Winry خوب چیزی بود و دیگه زیادی مهربون بود! May Chang هم دوست داشتنی و بامزه بود و اون پانداش هم عالی بود! Hohenheim هم با اولین ملاقات هایی که باهاش داشتیم، سوالات زیادی ایجاد میکرد و کم کم متوجه میشدیم جریانش چیه و مرگ زیبا و شاعرانه ای هم داشت. ولی کل انیمه یه طرف و اون موسیقی غمناکش یه طرف. یعنی همین طوری فقط با شنیدن موسیقی هم اشکم در می اومد، چه برسه به اون صحنه که Alphonse وارد عالم معنا میشه و از بین میره.
چقدر هم مظلوم بود قیافه ـش توی اون سکانس. 
در مورد بخش های خنده دار، اینجایی که Armstrong برادر گمشده (!) خودش رو پیدا کرد منهدم کننده بود!
اون نگاه عاشقانه ای که به همدیگه میکنن و بعدش فیگور میگیرن و در نهایت هم با یه نگاه عاشقانه دیگه و اون شکل های ستاره مانند تموم میشه!
داشت یادم میرفت!
اصولاً اپنینگ و اندینگ در مباحث انیمه ای از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستن و خوشبختانه اکثر اپنینگ و اندینگ های FMA: B رو خیلی دوست داشتم. این هم یه ترتیب همین طوری:اپنینگ ها: 1 = 4 > 5 > 2 > 3
اندینگ: 2 > 4 > 1 > 5 > 3
کلا این بشر رو که میبینم انرژی میگیرم
Google