چند روز پیش جوایز Next Manga رو دادن رفت. و خب با این که جایزه خیلی ارزشمند و مهمی نیست، ولی اصولا کارهایی که توش برنده میشن طبق فرمول سال های قبل کارهای دوست داشتنی و واقعا خوبین
یه چند تا از برنده هاش رو قبلا در موردشون صحبت کرده بودم. ولی دو تا از کارهایی که برنده شدن رو اخیرا خوندم (یکی شون رو عملا همین دیشب آنگویینگ شدمش
)
و به نظرم واقعا ارزش پیشنهاد دادن دارن.
یکی شون به طور مفصل
Dandadan
Action - Shonen
23 Chapter
داستان Dandadan خیلی سادس
آیاسه مومو و کن تاکاکورا یه دختر و پسر دبیرستانی اند که نه رابطه عشقولانه ای دارند، نه دوست هم اند نه حتی با هم آشنایی دارن و حتی هم کلاسی هم اند، هیچی! ولی یه روز تو مدرسه همین جوری الکی با هم سر این که آدم فضایی ها یا ارواح وجود دارند با هم دعواشون میشه. مومو خانم میگه که صد سال سیاه آدم فضایی ها وجود داشته باشن ولی چون مادربزرگش
(Best Character in the Manga btw) میکوی معبده، چشم بسته به وجود ارواح اعتقاد داره. در مقابل تاکاکورا خان که از اون نردهای چهارچشم حوزه علمی تخیلیه به طرز نافرمی رو وجود آدم فضایی های تاکید داره و تو کت اش نمیره که براساس علم و منطق چیزی مثل ارواح وجود خارجی داشته باشن.
خلاصه که جر و بحث اینا کار رو به جایی میرسونه که این دو تا قرار میذارن همزمان هر کدوم برن یکی از لوکیشن های مخوف که معروفه به حضور این دو قشر. تاکاکورا میره سمت یه تونل متروکه تو کوهستان های حومه شهر که توش معروفه ارواح حضور دارن تا صرفا به مومو ثابت کنه ارواح وجود ندارن. مومو هم به به صورت موازی میره بالای یکی از برج های متروکه شهر که شایعه شده توش آدم فضایی ها ظاهر میشن تا به تاکاکورا ثابت کنه آدم فضایی ها وجود ندارند. Lo and Behold... مومو گیر آدم فضایی ها می افته که دنبال اندام های جنسی شن و تاکاکورا رو هم یه روح کینه ای به اسم Turbo Granny تسخیر می کنه که از قضا ایشون هم دنبال اندام های جنسی تاکاکورائه (I know It's Fucking Weird
) و خلاصه یجورایی قصه مومو و تاکاکورا و درگیری عجیب غریب شون با دنیای ماورا از دو جهت شروع میشه
داندادان رو من فقط به یه دلیل و فقط هم به یه دلیل پیشنهاد می کنم
حداقل تا این جاییش که اومده بیشتر از هر کار دیگه تو این چند سال اخیر تو شونن جامپ وایب بلیچ رو میده. اونم بلیچ آرک اولش که پر هالو و هیولاهایی بود که ایچیگوی از همه جا بی خبر با دوستاش مجبور بود با چنگ و دندون باهاشون بجنگه و همه شخصیت های به طرز عجیبی فریکی بودن. این با این که ستینگ داستان و قدرت ها یخورده فرق داره ولی عملا به لحاظ وایب همونه و واقعا دوست داشتنیه از این لحاظ
و اوه آرت استایل کار محشره. طراحی هیولاها عالیه. شیمی بین مومو و تاکاکورا هم ته خندست. کاراکترهای فرعی هم تا این جا نه آن چنان عالی ولی آدم های باحالین. کمدی دوست داشتنی ای هم داره. اگه شونن خون تون اومده پایین شدید داندادان کنار Kaijuu No.8 پیشنهاد میشه. از بهترین کارهای اخیر ژانر اند.
Oshi no Ko
Drama - Seinen - Romance
53 Chapter
داستان Oshi no Ko اما، Holy Hell این یکی اصن داستانش مخصوصا تو مقدمه اش ساده نیست
چیزایی که میگم فقط برای چپتر اولشه، ولی ترجیح اینه تا حد ممکن چشم بسته بپرید تو دل این مانگا، بیشتر حال میده
داستان به یه دکتری به اسم گورو شروع میشه که تو یه بیمارستان دورافتاده ای کار می کنه. این بشر از فن های سه آتیشه یکی از آیدول های رو به رشد به اسم Ai Hoshino ـه. یه روز به صورت ناشناس این آیدول محبوب دل ها با منیجر اش به صورت ناشناس میان بیمارستانی که همین گورو توش کار می کنه. کاشف به عمل میاد به صورت مخفیانه هوشینو آی 16 ساله، یه دوقلو حامله است و اینا میخوان که بیمارستان به صورت مخفیانه پروسه مراقبت تا تولد این بچه ها رو به عهده بگیره. اوضاع تقریبا خوب پیش میره تا این که شب قبل به دنیا اومدن بچه، به این دکتر گوروی ما از پشت حمله میشه و بنده خدا جا به جا کشته میشه. فقط جای این که بره اون دنیا با تمام خاطراتش تو قالب یکی از بچه های هوشینو آی به دنیا میاد: آکوافینا هوشینو. قل دیگه که یه دختر باشه هم کاشف به عمل میاد یه تناسخ دیگه از یکی دیگه از فن های سه آتیشه آی ـه: روبی هوشینو
و قصه عجیب این دو تا بچه و ورود تدریجی و پر پیچ و خم شون به دنیای رسانه و سرگرمی کم کم شروع میشه...
توضیخ در مورد Oshi no Ko واقعا سخته. چون خلاصه داستان و بخش مقدمه اش (که اگه درست یادم باشه هشت چپتر اولش میشه) با هسته داستانی و تم هاش خیلی تفاوت دارن (عین چیزی که وینلند ساگا هست، ولی خب مقدمه وینلند ساگا خیلی طولانی تره) ولی بخوام راحت بگم که هضمش کنید، مانگای مرحوم Act-Age رو تصور کنید (که به خاطر نویسنده بی شعورش به فنا رفت) Oshi no Ko عملا به لحاظ تم یه جورایی جای خالی اون رو پر می کنه. ولی خب با دوز درام و رومنس به شدت قویتر.
کلیت کار برخلاف مقدمه Wacky و عجیب غریبش یه Commentary و داستان پوششی روی کل جوانب حوزه سرگرمیه. از تئاتر و سینما تا شوهای تلویزیونی و فضای یوتیوب، کنسل کالچر، زندگی شخصی سلبریتی ها و حاشیه های متعدد دیگه که نا کاملا واقعی ولی خیلی جدی روشون تو این کار پرداخت شده. به طور مثال، یه بار همون آرک اول بعد مقدمه و یه بار هم تو همین آرک اخیر تو مانگا به طرز وحشتناک قشنگی در مورد مصائب اقتباس از یه اثر تثبیت شده و کشمکش بین تیم های تولیدی و خالق اثر داستان شکل می گیره که واقعا محشره
از این لحاظ به نظرم Oshi no Ko حتی از Ace Age هم کار قویتریه. اونم با اختلاف تازه
هر چند اکثر پلات لاین های جدیش روی این جنبه ها به واسطه دو تا شخصیت اصلی به پایان خوب ختم میشن (که یکم غیر واقعی ـه) ولی خود جریان بعضا این قدر واقعیه که خوندنش رو حتی اذیت کننده هم می کنه.
یه خوبی Oshi no Ko که به شدت برای من دلچسبش کرده کمدی کاره که کنار جنبه های تاریک اش حسابی میشینه به دل. اینم به خاطر خالق های کاره. طراح مانگا خانم یوکویاری منگو ـه که اگه نمیشناسید طراح و نویسنده Kuzu no Honkai بوده (که کار رومنس سینین به شدت مریض و خوبیه) و نویسنده اش که به نظرم این جا باید نام آشنا تر باشه آکاماتسو آکا ئه. که اگه اینو نمیشناسید ایشون طراح و نویسنده مانگای در حال انتشار Kaguya-sama Love is War ـه. ترکیب این دو تا عجیب جواب داده تو Oshi no Ko. هم اون بخش مریض و افسرده کننده کارهای منگو رو داره هم سرزنده بودن کارهای آکا رو. نمیدونم چجوری ولی جواب داده
این کار یکی از کارهای واقعا 10/10 ـیه که اخیرا خوندم. واقعا برام عجیبه چجوری آکا همزمان هم کاگویا ساما رو مینویسه هفتگی و میکشه میره هم اسکریپت این رو. کار آدمیزاد نیست خدایی
در هر صورت گول خلاصه داستان عجیب غریبشو نخورید و حتما امتحان کنید این یه کار رو. 50 چپتری ازش اومده و فن ترنزلیشن اش از چپتر های 10، 15 که می افته دست تیم Ai's Fanclub واقعا ترجمه بی نقصیه و کلی Trivia هم ته هر چپتر داره. به شدت پیشنهاد میشه. مخصوصا کسایی که Act-Age رو دنبال می کردن و دنبال یه کار تو همون فضا می گردن
پ.ن: خود تایتل کار هم ایهام داره. میتونه هم ازش لفظ The Girl I Simp for برداشت شه هم Kids of the Idol برداشت شه