View attachment 104316
هوه هوه هوه... I'm about to end this man's WHOLE Career
قبل از این که شروع کنم بهتره بگم FMA:Brotherhood و HxH رو کلاً از بحث های زیر فاکتور بگیرید. اینا یه استثنائات عجیب و غریبی اند!!!
همیشه میگن برای پیشبرد تو بحث از ریاضیات استفاده کنید!!
پارت اول جوجو (Phantom Blood) تو مانگا 44 چپتره
پارت دوم (Battle Tendency) هم 69 چپتر
پارت سوم (Stardust Crusaders) هم 152 چپتر
پارت چهارم (Diamond is Unbreakable) هم 172 چپتر
و در انتها پارت پنجم (Vento Aureo) هم 155 چپتره
یه جمع بزنید رو هم میشه 594 چپتر!!
این 594 چپتر به صورت انیمه تو پنج فصل جدا پخش شده و سر هم حدس می زنید چند قسمته؟
بله 154 قسمت!!
خب بریم یه ور دیگه.
وان پیس تو چپتر 594 ام اش معادل با کدوم قسمت انیمه اشه؟
بینگو!! قسمت 511-512 انیمه!!!
چی؟ فیلرها رو هم حساب کردم!؟ فکر کردید من حواسم نیست؟
تا قسمت 512 انیمه اگه درست حساب کرده باشم 75 قسمت فیلر داریم. که کم کنید میرسیم به عدد 437 قسمت. تقریباً 3 برابر اون چیزی که تو مثال اول دیدیم
خب حالا من انیمه جوجو رو مثال زدم به سه علت!!
یک: مانگای خوبیه! بر منکرش لعنت که هیچی. همین جا جلو جمع عین Cultist های وحشی میسوزونیمش اگه خلافش رو بگه
و خب وان پیس هم مانگای خوبیه... و این که هم سبک اند!!
دو: انیمه اش اقتباس کامل از مانگاست! میتونستم یه مشت انیمه چند 100 چپتره دیگه نام ببرم. ولی جوجو (تقریباً) اقتباس دقیق و مو به مویی از مانگاشه و چیزی رو جا نمیندازه.
سه: انیمه متشکل از چند فصل انیمه کوتاهست و دقیقاً روبروی وان پیس میذارتش تو همون حالت شبه فکتی که امیر آکیبا گفت: انیمه بلند>>چندین انیمه کوتاه!!
حالا بحث چیه! اول این که با هر منطقی حساب کنید، سه برابر بودن اقتباسی وان پیس نسبت به جوجو یه فاجعه است. و تازه این قبل از پرش زمانی وان پیسه. بعد پرش زمانی رسماً Toei شیلنگ میگیره رو انیمه تا پرش کنه!! و خب بقیه انیمه های بلند هم تقریباً به همین اعداد میرسن. و اگه نرسن یعنی خیلی فیلر پر کردن توش (اهم اهم* ناروتو شیپودن* اهم اهم*) و قبل از این که دچار سوء تفاهم شید. اصن من کاری به محتوای داستانی ندارم. این جا وان پیس کنار بلک کلاور و بروتو قشنگ پشت یه میز تو دادگاه اند. جدا از این که داستان وان پیس و کاراکترهاش محشره و اون دوتای دیگه....هممم... نه!
انیمه بلند طبق نظر بعضی ها به انیمه هایی میگن که بیشتر از صد قسمت داشته باشن... و من مخالفم!!
انیمه بلند از نظر من و از حیث ارزش ساخت (Production Value) و موارد این چنینی کاری ـه که پخش اش تو تلویزیون به طور مدوام یک سال و بیشتر طول بکشه (برای همین گفتم FMA هم از بحث بکشید بیرون چون اون جوری اونم میره زیر این طبقه بندی)
چرا این جوریه. چون وقتی یه مانگای بلند مثل جوجو و My Hero Academia رو چند تیکه و چند فصل می کنی و پخش می کنی تا یه چیزی مثل بلک کلاور و وان پیس که پشت هم به طور طولانی پخش میشن، سبک شونن اکشن ـه و نوع محتوا (تقریبا) یکسان ولی نحوه ساخت و بازاریابی به طور غیر قابل اندازه گیری ای متفاوته!
انیمه بلند باید با رسیدن به مانگا (منبع اقتباس)، حفظ کیفیت کاری تمام عوامل، حفظ قراردادها با تمامی طرف قرارداد های سوم شخص، و... بجنگه!! در عوض اما... ثبات بیشتری داره و خطر حذف شدن اسم اش از چارت انیمه ها و حافظه انیمه بین ها به شدت پایین تر از انیمه های فصلیه.
یه نیگاه به بلک کلاور بندازید! وقتی اومد تقریباً همه یک صدا گفتن آشغاله و به هیچ جا نمیرسه... و حتی اگه الان همون آشغال اولش هم باشه که نیست و حدودی بهتر شده. الان یه میزان مخاطب ثابت پیدا کرده که با سرعت نه چندان سریع ولی ثابتی رو به رشده و فرصت جذب مخاطبش چند ده برابر انیمه های کوتاهه که اگه از فصل شون بگذره عموماً دخل شون اومده. من به طور مثال واقعاً باید پوست خودم، و خودم رو به صورت تنها بکنم تا یکی به Houseki no Kuni رو بیاره
(یکی از بهترین انیمه هایی که کلاً دیدم تو کارهای پنج سال اخیر) ولی چون یک سال و نیم از اومدن انیمه تو پاییز 2017 میگذره، زهی خیال باطل. هیچ جای اینترنت جز چپتر های جدید مانگا چیزی برای ادامه بحث نیست و نمیشه چیزی از این انیمه تو دید گذاشت.(به غیر از فن آرت...فن آرت های HnK خداااان
به غیر از سری فیت و گاچا ها چیزی رو دستش نمی شناسم از این حیث)
یه مورد دیگه که به نظرم خیلی محسوس تره گینتاما است.
گینتاما برای حفظ کیفیت اش با روند فعلی (که الان توضیح میدم) همراه شد و از شروع کرد تعداد اپیزود رو پایین آوردن و تعداد فصل ها رو بیشتر کردن. نتیجه اش به طبع حفظ کیفیت مهشور سری بود. ولی میزان بحث ها و اون محبوبیت روز افزون اش موقع انتهای پخش سری دوم اش رو عملاً به صفر کشوند!!
طبیعتا این دو تا مورد باید بالانس کنه قضیه رو درسته؟ و یه خط و نشون درست و حسابی برای این که چیا باید بلند شن و چیا کوتاه و 13-25 قسمتی
خب آره! ولی نه در حال حاضر.
قدیما. و منظورم از قدیما قبل 2009 ـه. به هیچ وجه عقلانی نبود انیمه بلند رو به صورت فصلی نمایش بدی. چون بدون شک بلایی که سر گینتاما الان اومده سرش میومد. و این اصن چیز خوبی نیست. گینتاما فن بیس ثابت خودش رو داره. یه چی مثل اینویاشا تو اون زمان یا D-Gray Man و خود گینتاما اون موقع عمراً می تونستن دووم بیارن این جوری... روند داستانی مانگا اصن اجازه نمیداد تو 25 قسمت به نتیجه مطلوبی برسه داستان و پوف پوف!!
یه فلش فوروارد به بعد 2009. کم کم با اوج گرفتن و ثابت شدن انیمه های فصلی. و البته تبدیل شدن انیمه به یه امر ترندی و نبرد برای به روز بودن تا جاودان بودن ورق از دو جهت برگشت!
یکی این که یه سری منبع اقتباس ها دچار تغییر شدن و یه جوری نوشته شدن که تو کورس های 13 قسمته و 25 قسمته به یه نتیجه داستانی مطلوب برسن. این وسط لایت ناول های طولانی مثل همین Re:Zero از این روش حسابی سود کردن...خودتون با چشماتون دیدید هایپ معرفی فصل دو رو
یکی هم نوع اقتباس کردن ها عوض شد و مردم به ندرت تحمل شون تو صبر برای فصل جدید انیمه محبوب شون بیشتر شد. عامل اصلی هم این بود که تو فاصله زمانی ای که دو فصل از انیمه محبوب یه شخص میاد همیشه یه چیز خوب تو ژانر مورد علاقه طرف هست تا سرش رو گرم کنه.
این جوریه که کاری مثل جوجو هم از پارت پارت بودنش تمامی بهره رو میبره. و هم میتونه راحت فصل هاشو با یه فاصله منطقی نسبت به هم پخش کنه
مای هیرو آکادمیا هم موفق میشه این کار رو کنه.
از اون ور ولی اقبال به سمت انیمه های بلند تا حد مرگباری میاد پایین و اصن مورد داغی که قبل 2009 بودن نمیتونن باشن. به واسطه افزایش هزینه ساخت انیمه هم کیفیت شون میاد پایین تر و پایین تر و فاجعه شعین انیمه وان پیس فعلی
یا بلک کلاور میشن که عملاً مانگای متحرک با جزئیات کمتر اند
برای همین من نمیگم نسل جدید انیمه بین ها انیمه بلند رو نمی تونن تحمل کنن چون اصن با چیزی که تو فصلی میبینن قابل مقایسه نیست سرعت و شکل گیری جذابیت اش
من میگم کلاً با وضع فعلی انیمه حتی آدم نسبتاً قدیمی ای مثل منم دیگه نمیتونه انیمه های بلند رو تحمل کنه
من انیمه دیدن رو با ناروتو شروع کردم و اوج لذتش Binge Watch زدن وان پیس با داداشم بود(که با هم دراپش کردیم امسال
)
================
به عنوان ختامه این پست بلند میگم که کاملاً ممکنه از انیمه بلند لذت برد به دو شرط
با روند کند جذاب شدنش کنار بیای. عموماً تو کارهای خوب این سبک مثل ناروتو و وان پیس و گینتاما و دراگون بال و... اگه این صبرت جواب بده جذابیت و ماندگاری داستان و شخصیت ها تو ذهنت نسبت به کارهای کوتاه خیلی بیشتره. مسئله این جاست به خاطر وضع فعلی پخش فصل پرتراکم انیمه ها در کنار قدمت اکثر این انیمه های بلند خوب و کم بودن کیفیت نمایشی شون واقعاً این صبره خیلی خیلی داره هر سال نسبت به سال قبل برای هر مخاطب انیمه ای سخت تر میشه و معرفی انیمه های بلند به هر کس سخت تر
دوم اینه که واقعاً با کش اومدن ها و افت کیفی انیمیشن ها بتونید کنار بیایید. از لحاظ موسیقی و دوبله و کارگردانی و اینا اکثر کارهای بلند به شدت تامین تامین اند و هیچ خطری تهدید شون نمی کنه. OST ناروتو تا صد سال سیاه هم فکر نکنم از ده تا OST برتر از لحاظ تاثیر گذاری بیاد پایین. دوبله ها هم که برید وان پیس ببینید. اصن فستیوال صداهای خداگونه ای اند که دیگه تکرار نمیشن
و این که راهکار نهایی یه چیزه
مانگا!
مانگای تک تک انیمه های بلند خیلی سریعتر از انیمه هاشون براتون به نقاط خوبش میرسن. همون موندگاری و داستان رو دارن. و اگه تخیل و تصویر سازی تون خوب باشه به شدت سکانس هاش موندگار تر از چیزی میشه که انیمه به موسیقی و دوبله (و انیمیشن های ریدمان و کش دادن ها بیخود اش) سعی می کنه به شما نشون بده. نبود رنگ هم لزوماً چیز بدی نیست. مونوکروم بودن این مانگاها یه بخشی از مانگاست که جذاب و ساده و روون تر اش کرده. به عنوان کسی که هم کمیک میخونه هم مانگا به غیر از اندک موارد، مونوکروم بودن مانگاها و دو رنگ بودنش عموماً خوندن شون رو به صورت طولانی مدت مخصوصاً به صورت دیجیتالی راحت تر از خوندن کمیک های رنگی می کنه.
ولی فکته
)
(مثلا حدود 10سال یا بیشتر در حال پخش بودن/هستن 
. دورورو هم که ادامه پیدا کرده
من روح مادر سازندهاشو درود میفرستم 
Google