چرا بعضی یک دفعه از بازی کردن زده میشوند ؟

[AZOTH]

شاید باورتان نشه من حتی اگر یک بازی را هم پیدا کنم که گرافیک معمولی یا درست و حسابی نداشته باشه یا داستانش هم درست و حسابی نباشه، اما بتوانم باهاش حال کنم و خاطره نوستالژیک بسازم خیلی خوشحال خواهم شد و کمال لذت بازی کردن را با آن خواهم برد. من فقط بازی میکنم که حسابی حال کنم. به امتیارهای بازی هم اصلا کاری ندارم.
:-) :-) :-)

 

[Amir.pinki]

من از دوران بچگی تا الان که 30 سالمه دارم هر روز بازی میکنم و هیچ وقتم از بازی کردن خسته نشدم . هر روزم سر کار میرم . به نظرم اینایی که میگن بازی کردن واسه بچه هاس درکی از بازی کردن ندارن . فکر میکنن بازی کردن یه فوتبال و ماشین بازیه که بچه ها تو خونه هاشون با کنسول میشینن بازی میکنن . هیچ تفریح دیگه ای هم مثل بازی کردن بهم لذت نمیده . به طوری که اگه یک هفته بازی نکنم احساس میکنم یک چیزی تو زندگیم کمه .

 

[amir_amd]

به خودت میای و میبینی وقت تلف کردنه
( اونایی که سنشون بالاست تو دهه ۳۰ زندگیشون هستن رو به دهه ۴۰ متوجه میشن چی میگم )

من تو دهه 40 زندگی هستم و بزرگترین تفریحم گیم هست.
تا وقتی زنده باشم و بتونم بازی میکنم.
تازه آرشیو کامل کنسولها را هم دارم اکثر مواقع بر میگردم حتی اتاری 2600 بازی میکنم. یا بقیه کنسولها و بازیها قدیمی.

 

[VICE]

یکی از دلایلی که از گیم زده شدم
1- بالا رفتن سن و تغییر اولویت هاست
2- گیم خوب دیگه نیست

 

[rezvideo]

این داستان برای همه اتفاق می افته.من بارها با این مشکل مواجه شدم و تنها راه حلش اینه که با جوامع گیمر ها دائم در ارتباط باشیم مثلا همین بازیسنتر

 

[Rezaenslaved]

این داستان برای همه اتفاق می افته.من بارها با این مشکل مواجه شدم و تنها راه حلش اینه که با جماعت گیمر دائم در ارتباط باشیم مثلا همین بازیسنتر

منم مدتها خوب بازی نمیکردم،اما گیم پس و آرشیو بزرگش شدیدا منو به گیم علاقه مند کرد
و خیلی بیشتر بازی میکنم و بیشترین لذت میبرم

 

[rezvideo]

منم مدتها خوب بازی نمیکردم،اما گیم پس و آرشیو بزرگش شدیدا منو به گیم علاقه مند کرد
و خیلی بیشتر بازی میکنم و بیشترین لذت میبرم

دقیقا
گاها نیاز به محرک داریم

 

[Vesemir]

من در سن 27 سالگی همین دیروز از فرصت تعطیلی استفاده کردم و 8 ساعت بازی کردم، همشم تو یه بازی بودم، ولی دوستام همشون عملا گیم رو کنار گذاشتن در حد هفته 2-3 ساعت بازی میکنن همش هم بهم میگن چقدر حوصله داری،
بنظرم ترک گیمینگ 2 تا علت اصلی داره یکی شست و شوی مغزی والدین که گیم وقت تلف کردنه و این تو ناخودآگاه آدم تاثیر داره و وقتی بزرگ میشه همین اعتقاد پیدا میکنه، دلیل دوم بی حوصلگی که دلایل مختلف داره در حالیکه گیم یه کاریه که واقعا حوصله و تمرکز میخواد تا جذبش بشی و واقعا خیلیا این حوصله رو با افزایش سن دیگه ندارن.
البته محرک هم بی تاثیر نیست من از موقعی که کنسول نسل نه خریدم بازی کردنم بیشتر شده، چون یه عامل جذاب اومده تو گیمنگم، یا مثل وقتی E3 میشه یا یه بازی خفن جدید معرفی میشه آدم دوست داره بیشتر گیم بزنه ولی این محرکها موقتیه بنظرم و 2 عامل بالا اصلی ترین عواملی هستن که بعضی گیم رو کنار میزارن.

 

[darksider666]

بازیباز واقعی هیچ وقت زده نمیشه چون دائم سوخت بعدییش در راهه مثلا یک بازیباز واقعی از الان منتظر الدن رینگه برای مثال یا مثلاً میخواد بدونه دیابلو 4 رو با چه کلاسی بازی کنه !من از همین الان دارم نقشه میکشم مثل تمام باز یهای دیابلو دفعه اولم ر و با کلاس بربر برم ! یا همین الان سرکارم دارم به هالو نایت فکر میکنم چون دارم بازیش میکنم روی سوییچ الان تو کیف همراهمه . منتظر فرصت هستم . اصلا نمیشه بیخیال بازی شد اگر واقعا بقول معروف ترو پشن داشته باشی شور و اشتیاق اون موقعه غیر قابل خاموش شدنه. چون هیچ وقت نمیتونی دیگه بازی بعدی رو از دست بدی.

 

[Mahdi_MM]

مهم ترین عاملش ترک کردن و بازی نکردن دوستان هست. چند سال پیش که دوستان همه مشغول بازی بودن ولی کم کم همه رفتن سر خونه زندگی و ول کردن بازی رو، خب ادم انگیزه اش رو از دست میده، حسی که موقع آنلاین بازی کردن با رفقا بود دیگه چقدر باید بگردی یکی رو پیدا کنی که دوباره مثل قدیم مولتی بزنید؟
ملموس ترین مثالش میدونید چیه؟ همین چند سال پیش که تب کلش اف کلنز افتاده و تو خیابون همه دست به گوشی مشغول اتک زدن بودن و رو گوشی همه نصب بود
ولی الان باید با سلاح گرم و سرد یکی رو تهدید کنی تا بشینه کلش بازی کنه
این یه نمونه از تاثیر دوست و آشنا روی بازی کردن،
منم دقیقا الان همین مشکل رو دارم. دیروز تو bloodborne کلی پاچه یه پرتغالی رو مالیدم تا نزدیک یک ساعت کوآپ بازی کنم
یا از لیست بازی 100 تایی میرم آنلاین رد دد که فقط با یکی از دوستان قدیمی که یکی دوساعتی بازی کنم و ادامه زندگی

 

[Nameless King]

یکی دو ماهی هست شور و اشتیاقم برا گیم زدن و 100% کردن بازیا مثل قبل نیست، دلیلش هم صرفا اینه که انقدر تو زندگیم بازی کردن اولویت بالایی بوده و پاش وقت گذاشتم، الان حس میکنم از خیلی چیزای دیگه یا تجربیات دیگه تو زندگی عقب افتادم. مثلا جدیدا ترجیح میدم بجای اینکه کل وقت آزادم رو بازی کنم و بازی X رو حتما پلات کنم، تایم گیم زدنم رو کمتر کنم و بجاش در کنارش ورزش کنم، یا کتاب بخونم، یا یه آلت موسیقی تمرین کنم...
ترک کردنش که هرگز، اگه بخوام کنار بذارم حس میکنم به عشق ابدی زندگیم خیانت کردم ولی خب تو فکر کم کردنش هستم

 

[mr-game&watch]

نظر Dr K یک گیمر روانشناس در مورد موضوع تاپیک

پ.ن: انتهای لینک در صورت مشکل در پخش ویدئو /watch?v=dFmClqX3GdU

 

[MR.MARIO]

من که واقعا از گیم زده نشدم اون پست اول تاپیک هم یجورایی دروغ نوشتم ینی یبار تجربه کرده بودم این حالتو ، وقتی بود که تقریبا دو سه ماه هر روز ده ساعت بازی میکردم ، بعدش واقعا زده شدم ، اما بعد از یه مدت که برگشتم به زندگی () دوباره علاقم برگشت ، بنظرم واسه هر کس دیگه ام وضعیت همینه ، اگه موقع زده شدن یه مدت بذارن کنار درست میشه ، وقتی کم بازی کنی بیشتر لذت میبری ... من الان هر هفته ای یبار یا دووبار فرصت میکنم سه چار ساعت بشینم پای کنسول ، ولی همونو خیلی لذت میبرم ازش ، در حالی که اون روزایی که ده ساعت بازی میکردم لذتی نبود و فقط یجور اعتیاد و وقت حروم کردن بود ،
ولی بهرحال من سر این حرف هستم که خوش بحال کسایی که کلا به بازی علاقه ندارن و وقت بیکاریشون رو صرف چیزای با ارزش تر میکنن ، نمیگم گیم هیچوقت با ارزش نیست ، بعضی مواقع تجربیاتی رو خلق میکنه که فیلم ، سریال یا هر گونه دیگه هنری نمیتونن بوجود بیارن ، اما با خودمون روراست باشیم ... اون وقتایی که صرف جمع کردن قطعات سفینه فضایی تو GTA V کردیم یا چن صد ساعت تو مالتی فلان بازی صرف تمرین و کیل گرفتن ... اینا تلف نشدن ؟ خداییش اگه منطقی باشیم جواب مثبته ...

چیزی که گفتی درسته
گیم میتونه وقت تلف کردن باشه میتونه نباشه حالا در چه صورت وقت تلف کردنه در صورتی بخوای فقط ایتم جمع کنی یا مثلا فلان بازی رو پلات کنی بابا خوب حالا همه ایتما رو جمع کردی یا بازی رو پلات کردی که چی ولی یه موقع هست بازی میکنی از اتمسفر و داستان و معما هاش لذت میبری در اخر هم بازی رو تموم میکنی این موقع هست که تفریح کردی و لذت بردی و وقت تلف کردن نیست

 

[HalfLife G]

دو تا دلیل داره :
1- با بالارفتن سن و سال طبیعتا دغدغه ها، مسئولیت ها و اولویت های زندگیت تغییر میکنن و وقت گذاشتن پای یه بازی خیلی وقت اضافی و بی خبری از دنیا و دلخوشی میخواد که عمرا بتونی تو سن بالاتر مثه سابق اینارو داشته باشی و رفته رفته تایم گیم بازی کردنت میاد پایین - تعریفت هم البته از گیم رفته رفته تغییر میکنه شاید تو یه سنی مثلا با فلان کرکتر بازی رو تو فلان درجه سختی تموم کردن لذت خاصی داشته باشه ولی الان من خودم به خودم میگم که چی بشه اخه، فقط سریع تمومش کنم برم سراغ کارای دیگم.

2-وقتی سالها یه کاری رو تکرار میکنی دیگه اون جذابیت تجربه اولیه رو نداره برات و اون کشش رو از دست میده. من می بینم بچه هایی رو که وقتی مثلا دو سه ساله گیم بازی میکنن همین cod تکراری چقدر براشون جذابه چون تجربه اولشونه ولی من رسما داره حالم از این همه تکرار بهم میخوره(هر چقدرم میخواد با کیفیت باشه).

یه نکته هم در تکمیل پست بالاتر بگم که من الان 33 سال سن دارم و تقریبا تمامی مراحل زندگی رو یه تجربه ای کردم - از دانش اموز بودن تا دانشجویی و شغل داشتن و تاهل و ....... .
گیم خیلی عالیه و بهت تجربه های نابی رو میده که عمرا بتونی تو هیچ هنر یا مدیای دیگه ای تجربه کنی ولی اگر بیش از یه مقدار مفیدی پاش وقت بذاری کاملا برای زندگیت مضر و تو رو از کسب بقیه تجارب، مهارت ها و لذت های زندگی محروم می کنه(که شاید اون لحظه ندونی چیا از دست میدی ولی سالها بعد جای خالیشونو حس می کنی). در نتیجه گیم رو هم مثه هر تفریح دیگه ای در حد نرمالش انجام بدی مفید و خوبه

.

 

[Mahdi_MM]

من از بدشانسیم دقیقا این مدتی که سرم خلوته و میتونم بازی کنم کنسولم خراب شده
تازه اشتراک PS PLUS EXTRA گرفته بودم داشت بهم حال میداد