چرا بعضی یک دفعه از بازی کردن زده میشوند ؟

نظرات متفاوته تا حدودی هم ممکنه بخاطر این باشه که شاید بازیای قدیمیتر رو تجربه نکردید
مثلا نسل قبل شاهکاری به اسم skyrim منتشر شد که هنوز هم خیلیا تمام مدت دارن بازی میکنن بازی به قدری فوق العاده بود که تک تک مراحل فرعیش هم داستان سرگرم کننده ی خودشون رو داشتن و به قدری وسیع بود که بعد از ماه ها همچنان جذابیت خودش رو داشت (تازه منهای دی ال سی های رسمیش و ماد های فوق العاده زیادی که داره, یه سری از ماد های بازی به قدری بزرگ هستن که کلا مپ و خط داستانی خودشون رو دارن) اونوقت توی این نسل تبدیلش کردن به elder scrolls online که حتی خیلی از فن های این سری هم سمت خریدش نرفتن
نسل قبل mass effect 3 منتشر شد که داستان و گیم پلی فوق العاده داشت و به شخصه چندین بار بازیو تموم کردم این نسل mass effect andromeda منتشر شد که حتی بلد نبودن انیمیشن های بازیو درست درمون طراحی کنن چند ساعت بعد از بازی کردن گذاشتمش کنار به قدری خشک و خسته کننده بود
خیلی مثال های دیگه هم میشه آورد مثل مورتال کامبت که یه زمانی با وقت گذاشتن و بازی کردن کاراکترای جدید باز میشد الان میگن هرکی بیشتر پول بده کاراکتر گیرش میاد
البته عناوین خوبی هم منتشر شدن ولی بطور کلی بنظرم خیلیاشون جالب نبودن
درکل قصد بحث و یا کوچیک جلوه دادن عناونی رو نداشتم بطور کلی نظرم رو گفتم
عناوین غربی بنا به دلایلی که اشاره کردم دیگه زیاد برای من جذابیت گذشته رو ندارن با اینکه تقریبا اکثرشون رو بازی میکنم ولی خیلی وقتا نیمه کاره ولشون میکنم یا بدون هیچ علاقه ای الکی تا آخر میرم ولی عناوین شرقی بخاطر داستان خیلی بهتر و عمیق تر و گیم پلی طولانی تر و سرگرم کنندشون بیشتر مورد پسند من هستن شما هم نمیدونم توی این مدت چه عناوینی رو تجربه کردید ولی اگه زیاد سمت عناوین شرقی نرفتید پیشنهاد میکنم چند تایی رو امتحان کنید تا بفهمید منظورم چیه
نظرات متفاوته تا حدودی هم ممکنه بخاطر این باشه که شاید بازیای قدیمیتر رو تجربه نکردید
مثلا نسل قبل شاهکاری به اسم skyrim منتشر شد که هنوز هم خیلیا تمام مدت دارن بازی میکنن بازی به قدری فوق العاده بود که تک تک مراحل فرعیش هم داستان سرگرم کننده ی خودشون رو داشتن و به قدری وسیع بود که بعد از ماه ها همچنان جذابیت خودش رو داشت (تازه منهای دی ال سی های رسمیش و ماد های فوق العاده زیادی که داره, یه سری از ماد های بازی به قدری بزرگ هستن که کلا مپ و خط داستانی خودشون رو دارن) اونوقت توی این نسل تبدیلش کردن به elder scrolls online که حتی خیلی از فن های این سری هم سمت خریدش نرفتن
نسل قبل mass effect 3 منتشر شد که داستان و گیم پلی فوق العاده داشت و به شخصه چندین بار بازیو تموم کردم این نسل mass effect andromeda منتشر شد که حتی بلد نبودن انیمیشن های بازیو درست درمون طراحی کنن چند ساعت بعد از بازی کردن گذاشتمش کنار به قدری خشک و خسته کننده بود
خیلی مثال های دیگه هم میشه آورد مثل مورتال کامبت که یه زمانی با وقت گذاشتن و بازی کردن کاراکترای جدید باز میشد الان میگن هرکی بیشتر پول بده کاراکتر گیرش میاد
البته عناوین خوبی هم منتشر شدن ولی بطور کلی بنظرم خیلیاشون جالب نبودن
درکل قصد بحث و یا کوچیک جلوه دادن عناونی رو نداشتم بطور کلی نظرم رو گفتم
عناوین غربی بنا به دلایلی که اشاره کردم دیگه زیاد برای من جذابیت گذشته رو ندارن با اینکه تقریبا اکثرشون رو بازی میکنم ولی خیلی وقتا نیمه کاره ولشون میکنم یا بدون هیچ علاقه ای الکی تا آخر میرم ولی عناوین شرقی بخاطر داستان خیلی بهتر و عمیق تر و گیم پلی طولانی تر و سرگرم کنندشون بیشتر مورد پسند من هستن شما هم نمیدونم توی این مدت چه عناوینی رو تجربه کردید ولی اگه زیاد سمت عناوین شرقی نرفتید پیشنهاد میکنم چند تایی رو امت
نظرات متفاوته تا حدودی هم ممکنه بخاطر این باشه که شاید بازیای قدیمیتر رو تجربه نکردید
مثلا نسل قبل شاهکاری به اسم skyrim منتشر شد که هنوز هم خیلیا تمام مدت دارن بازی میکنن بازی به قدری فوق العاده بود که تک تک مراحل فرعیش هم داستان سرگرم کننده ی خودشون رو داشتن و به قدری وسیع بود که بعد از ماه ها همچنان جذابیت خودش رو داشت (تازه منهای دی ال سی های رسمیش و ماد های فوق العاده زیادی که داره, یه سری از ماد های بازی به قدری بزرگ هستن که کلا مپ و خط داستانی خودشون رو دارن) اونوقت توی این نسل تبدیلش کردن به elder scrolls online که حتی خیلی از فن های این سری هم سمت خریدش نرفتن
نسل قبل mass effect 3 منتشر شد که داستان و گیم پلی فوق العاده داشت و به شخصه چندین بار بازیو تموم کردم این نسل mass effect andromeda منتشر شد که حتی بلد نبودن انیمیشن های بازیو درست درمون طراحی کنن چند ساعت بعد از بازی کردن گذاشتمش کنار به قدری خشک و خسته کننده بود
خیلی مثال های دیگه هم میشه آورد مثل مورتال کامبت که یه زمانی با وقت گذاشتن و بازی کردن کاراکترای جدید باز میشد الان میگن هرکی بیشتر پول بده کاراکتر گیرش میاد
البته عناوین خوبی هم منتشر شدن ولی بطور کلی بنظرم خیلیاشون جالب نبودن
درکل قصد بحث و یا کوچیک جلوه دادن عناونی رو نداشتم بطور کلی نظرم رو گفتم
عناوین غربی بنا به دلایلی که اشاره کردم دیگه زیاد برای من جذابیت گذشته رو ندارن با اینکه تقریبا اکثرشون رو بازی میکنم ولی خیلی وقتا نیمه کاره ولشون میکنم یا بدون هیچ علاقه ای الکی تا آخر میرم ولی عناوین شرقی بخاطر داستان خیلی بهتر و عمیق تر و گیم پلی طولانی تر و سرگرم کنندشون بیشتر مورد پسند من هستن شما هم نمیدونم توی این مدت چه عناوینی رو تجربه کردید ولی اگه زیاد سمت عناوین شرقی نرفتید پیشنهاد میکنم چند تایی رو امتحان کنید تا بفهمید منظورم چیه
دوست عزیز همین اسکایریمی که میگی برای من اصلا لذت بخش نبود میدونی چرا چون من نسخه ی قبلی الدر اسکرول یعنی oblivion رو بازی کرده بودم قبلش. oblivion رو با همون گرافیک ضعیف ترش خیلی بیش تر از اسکایریم دوست داشتم ، اینجوری بگم که یه تار موشو به صد تای اسکایریم نمیدم. قبل از oblivion هم سه گانه ی قدیمی gothic رو بازی کرده بودم ، اینجوری بگم که یه تار موی gothic رو به صد تای الدر اسکرولز نمیدم . حالا اینجا برام سواله که بازیا دارن چرت میشن روز به روز یا اینکه من افسرده شدم و نمی تونم ازشون لذت ببرم.باورت نمیشه بعد از بازی کردن oblivion و شنیدن تعرفایی که از اسکایریم میشد رفتم سیستم کامپیوترمو بخاطرش ارتقا دادم . ولی بعد از بازی کردن اسکایریم حسابی حالم گرفته شد.نمی دونم چرا هر چی بازی چرت تره بیش تر معروف میشه.شایدم واقعا چرت نیست و مشکل از منه که افسرده شدم.یه مثال دیگه براتون بزنم ، من gta sa و gta vc رو بازی کرده بودم ولی سیستم gta v رو نمیکشید.بعد از ارتقا سیستم gta v رو هم گرفتم.ولی بازم حالم گرفته شد.این همه از gta v تعریف کردن همه ولی مفت نمی ارزید ، فقط گرافیک داشت . چه فایده وقتی هیچ کاری نمیشه توش انجام بدی؟ به نظرتون مشکل از منه یا واقعا بازیا دارن روز به روز چرت میشن؟؟
 
  • Like
Reactions: Sega_genesis
نمیدونم تا به الان بهش اشاره شده یا نه…
ولی دلیل اصلیش نهادینه شدن یه سری تفکرات از طرف خانواده یا جامعه یا حتی رسانه ملی توی ذهنمونه با وجود اینکه در کودکی شجاع تر از اونیم که قبولش کنیم… گیم رو یه جورایی یه فعالیت کودکانه میدونیم…
بله با بالارفتن سن ادم محتاط تر میشه ، زمانش محدود تر میشه ، هیجانش برای اتفاقات خارج از زندگیش کمتر میشه (مخصوصا تو این کشور که فشار زندگی بالاست) و….
اما تا به حال دیدین کسی تو مثلا ۳۰ سالگی با خودش بگه دیگه فیلم یا سریال نمیبینم وقت تلف کردنه ؟ دیگه رمان نمیخونم ارزشی نداره و چیزی بهم اضافه نمیکنه ؟ اگه وجود هم داشته باشن این موارد خیلی کمتر از نمونه مشابه در مقوله ویدیو گیم هستن…
انسان در هر سنی در کنار فعالیت هاش نیاز به سرگرمی هم داره و اگر تفکر منفی علیه گیم تو ذهنش نهادینه نشده باشه حتی میتونه تو سنین بالا تازه گیمر بشه !
حالا اینکه یه عده زده میشن و… به نظرم به خاطر تفکر اشتباهی که دارن یه حالت شرم و… درونشون به وجود میاد که کم کم اونا رو از گیم زده میکنه :D
 
یکی از مهم ترین دلایلش حداقل برای شخص من، افسردگی و در نهایت بی حوصلگی برای انجام و در نهایت تمام کردن بازی بوده.
وقت هایی که حال روحیم خوب بوده نشستم تا 3-4 ساعت هم بازی کردم اما در اکثر اوقات تحمل 10 دقیقه از بهترین بازی های نسل رو هم ندارم.
 
بنظرم دلیل اصلیش واسه ما ایرانیها مشغله فکری و کاره، من تا یک سال پیش قبل ارشد شبانه روز بازی میکردم از وقتی اومدم ارشد هی میزان بازی کردنم کم شده چون همش شده پروژه درسی و پایان نامه هر موقع میرم تو یه بازی عذاب وجدان میگیرم که کارم تموم نشده و این همش باعث میشه نتونم لذت ببرم الان یک ماهه امتحانا ترم تموم شده هنوز درگیر پروژه استادم زوری یه بازی رو تموم کردم اصلا تیر ماه من خراب شده، مشغله فکری رو بی حوصلگی و عدم تمرکز روی بازی کردن برای من خیلی تاثیر گذاشته. قشنگ حسش میکنم، طبیعتا سن هم که میره بالا این مشغله ها بیشتر میشه و آدم فرصتهای کمتری برای لذت بردن از گیمینگ پیدا میکنه. الان زده به سرم مافیا رو 100% اچیومنت کنم، ولی هی میرم تو بازی بعد 20 دقیقه میام بیرون.:|
 
آخرین ویرایش:
نسل 7 چه صفایی داشت بازی 5 تومنی و اون شاهکارهای پی در پی از سونی مایکرو بایوور یوبیسافت چه صفایی داشت الان همه چی گرون بازیا تکراری شاهکارها کمتر شده نصف استودیوهای درجه یک یا بازی نساختن یا یدونه ساختن مثل راکستدی وقتی این پویایی از صنعت بازی گرفته شده معلومه که یک عده بی حوصله میشن
 
  • Like
Reactions: Sega_genesis
به نظرم اگه صحبت وقت تلف کردنه بهتره یه نگاه کلی تر بندازیم به کارایی که میکنیم
سر حرف و حدیث هایی که همیشه از گیم تو جامعه وجود داشته از قدیم احتمال اینکه با بازی کردن این احساس بهت دست بده که خب تهش که چی؟ خیلی بیشتره تا وقت گذروندن با یه آدم اشتباهی. یا هر کار دیگه ای که من به شخصه بعد مدتی به خودم اومدم که مثلا چرا هی دارم میرم فلان کافه؟ اونم انقدر زیاد!
اینا فقط مثال بود و در کل تعادل تو هرچیزی خوبه.

هیچوقت یادم نمیره اون شوق و ذوقی که سر خرید PS1 داشتم و سر خرید PS5 هم داشتم:دی برای خودم جالب بود.

پ.ن: با آدمی هم که اصرار میکنه گیم وقت تلف کردنه حتی ۱ دقیقه هم وقت نزارید تا بخوایید چیزی رو بهش بفهمونید . چون همون خودش وقت تلف کردنه:دی
 
بنظرم دلیل اصلیش واسه ما ایرانیها مشغله فکری و کاره، من تا یک سال پیش قبل ارشد شبانه روز بازی میکردم از وقتی اومدم ارشد هی میزان بازی کردنم کم شده چون همش شده پروژه درسی و پایان نامه هر موقع میرم تو یه بازی عذاب وجدان میگیرم که کارم تموم نشده و این همش باعث میشه نتونم لذت ببرم الان یک ماهه امتحانا ترم تموم شده هنوز درگیر پروژه استادم زوری یه بازی رو تموم کردم اصلا تیر ماه من خراب شده، مشغله فکری رو بی حوصلگی و عدم تمرکز روی بازی کردن برای من خیلی تاثیر گذاشته. قشنگ حسش میکنم، طبیعتا سن هم که میره بالا این مشغله ها بیشتر میشه و آدم فرصتهای کمتری برای لذت بردن از گیمینگ پیدا میکنه. الان زده به سرم مافیا رو 100% اچیومنت کنم، ولی هی میرم تو بازی بعد 20 دقیقه میام بیرون.:|
دقیقا درست میگی.وقتی ذهن تمرکزش مدام بره رو دغدغه ها نمیشه تمرکز کرد رو بازی و لذت کامل برد.من حتی قبول ندارم که بازی های قدیم خیلی بهتر بودن و بازی های جدید لذت ندارن.با این که تمام سال های زندگیم از بچگی بازی کردم معلومه که هر سال بازی ها پیشرفت کردن و بهتر شدن.همین الان اگه شرایط خوب باشه و گل و بلبل باشه انقدر ما ایرانی ها نوستالوژی گرایی نمیکردیم.این نوستالوژی گرایی شدید بین ایرانی ها بنظرم به این دلیل بوده که اوضاع چندسال پیش و کیفیت زندگی خیلی بهتر بوده.
 
نمیدونم تا به الان بهش اشاره شده یا نه…
ولی دلیل اصلیش نهادینه شدن یه سری تفکرات از طرف خانواده یا جامعه یا حتی رسانه ملی توی ذهنمونه با وجود اینکه در کودکی شجاع تر از اونیم که قبولش کنیم… گیم رو یه جورایی یه فعالیت کودکانه میدونیم…
بله با بالارفتن سن ادم محتاط تر میشه ، زمانش محدود تر میشه ، هیجانش برای اتفاقات خارج از زندگیش کمتر میشه (مخصوصا تو این کشور که فشار زندگی بالاست) و….
اما تا به حال دیدین کسی تو مثلا ۳۰ سالگی با خودش بگه دیگه فیلم یا سریال نمیبینم وقت تلف کردنه ؟ دیگه رمان نمیخونم ارزشی نداره و چیزی بهم اضافه نمیکنه ؟ اگه وجود هم داشته باشن این موارد خیلی کمتر از نمونه مشابه در مقوله ویدیو گیم هستن…
انسان در هر سنی در کنار فعالیت هاش نیاز به سرگرمی هم داره و اگر تفکر منفی علیه گیم تو ذهنش نهادینه نشده باشه حتی میتونه تو سنین بالا تازه گیمر بشه !
حالا اینکه یه عده زده میشن و… به نظرم به خاطر تفکر اشتباهی که دارن یه حالت شرم و… درونشون به وجود میاد که کم کم اونا رو از گیم زده میکنه :D

آقا من این مساله رو خیلی خوب درک میکنم به نکته خوبی اشاره کردی
اینکه از بچگی سرکوبش میکنن به مرور تاثیر میذاره رو این قضیه
هر خانواده ای هم تا حدودی متفاوته مثلا من تو خانواده نسبتا ناسالمی بزرگ شدم که تو اوایل بچگی حتی همون بازی کردن عادی و فیزیکیم هم سرکوب میشد
جدا از این که تاثیرات روانی خیلی فراگیری داشت، باعث شده بود که تو بزرگسالی اصلا روم نشه خیلی جاها حتی کلمه بازی رو بکار ببرم یا اسم کنسول هارو بگم
چون احساس شرم میکردم.
اما مساله ای که هست حس میکنم اتفاقا باعث شد که بیشتر تو بزرگسالی هم ذهنم درگیر گیم بشه و اخبارشو دنبال کنم و علاقمند باشم (بجز حالا یه مقاطع چند ماهه ای که کلا گذاشته بودم کنار) میدونید منظورم چیه؟! یعنی چیزی که از آدم گرفته میشه اتفاقا توی فرد سالم باعث میشه بیشتر قدر و ارزشش رو بدونه!!
یاد یه مصاحبه با چایلدیش گامبینو افتادم که به همین قضیه خیلی قشنگ اشاره میکرد، اونم خانواده خیلی مذهبی/سختگیری داشته و میگه همین قضیه تو بزرگسالی باعث بازیگوشی-خلاقیت بیشترم شد!!

اون مصاحبه رو تو اسپویلر میذارم کسی علاقه داشت ببینه:


پ.ن: البته کلا دنیای گیم و مخاطباش مشکلات مهمی هم دارند که ما اینجوری مثبت برخورد میکنیم نباید از اونها ام غافل بشیم. اینجا دیگه مربوط نیست که ادامه بدم درباره اون مسائل منفی.
 
بیشترین دلیلی که آدم کم کم از بازی فاصله میگیره تو این ایام واقا چند تا مورده مهمترینش همین دغدغه آینده برای کار و تحصیلات و زندگی مستقل که آدم مجبور میشه نهایتا کم کم وقتشو بزاره برای چیزای دیگه خود من در روز ۹ ساعت کار میکنم آخر هفته فقط پنجشنبه و جمعه وقت دارم که یا با خانواده میگذرونم یا با دوستان کنسول باز گیمیر میریم بیرون آخرش بشینیم ۳ ساعت وارزون بزنیم بعدش دیگه نمیکشیم از طرف دیگه هم این قیمتهای فضایی که کنسول و بازیا دارن آدم کم کم خیلی مجبوره که با دقت و تحقیق زیاد کنسول و بازی بخره که پشیمون نشه الان دیگه مثل قدیم نمیشه با دست و دل بازی خرید بازی کرد حتی اگه بشه هم وقتش دیگه نیست همیشه بازی کنه آدم
حالا به این ماجرا ها شما بیا بازی های مضخرفی که این چند سال پرتکرار عرضه میشه رو هم اضافه کن و تعدد ریمستر ها و ریمیک ها رو هم بزار با تک و توک بازی های خوبی که اینجا و اونجا در میاد بیرون دیگه آدم رغبت نمیکنه مثل گذشته پای بازی بشینه تمام وقت
الان چون برنامه های خاصی برای آیندم دارم دیگه مثل گذشته نمیتونم چشم بسته همه بازی ها رو بخرم و تمام وقت بازی کنم خلاصه آدم که بزرگ میشه و مسئولیت های کاری و اجتماعی گردنش میوفته رفته رفته کم کار میشه بخصوص اگر پلن برای زندگیش داشته باشه
 
  • Like
Reactions: Sega_genesis
👈 آدم تو فکر درست کردن یه زندگی خوب برا خودشه و حتی مهاجرت کردن و ......
فکرش دنبال ویرا با ارزش تر و مهمتر و ..... میره نه گیم

پس چرا دنبال اپل آرکید اینا بودی خودت؟ :p
مساله صفر و یکی نیست اینکه کارای مهم تری هست دلیل نمیشه آدم ویژگی بازیگوشی و ماجراجوییش که به انسانیت وصله رو کم ارزش جلوه بده.
حرفم کلی هست نه فقط راجع به ویدیو گیم.
 
  • Like
Reactions: Sega_genesis
برای من که از سن تقریبا 7 سالگی شروع به بازی کردن کردم تا به الان که 27 هستم نمیتونم بگم از بازی زده شدم ولی با توجه به تعداد بازی های زیادی که بازی کردم دیگه در نسل حاضر کمتر بازی ای پیدا میشه که حس قدیم بازی ها رو بهم بده نه از این جهت که من از بازی دیگه خوشم نمی یاد بلکه بازی ها به نظر من خیلی تکراری و بی کیفیت شدند
مثل فیلم میمونه گاهی اوقات شما از یک ژانری مثلا اکشن اینقدر فیلم می بینید که دیگه قبل از شروع فیلم جدید میتونید آخرش رو پیش بینی کنید وقتی به این مرحله برسید دیگه حداقل اون سبک از فیلم برای شما به آخر خط رسیده چون همه چیزش قابل پیش بینی و تکراریه و گاها پیش اومده تا دو سال یا سه سال فیلم یا ندیدم یا گاها توی تلویزیون به صورت اتفاقی فیلم های قدیمی دیدم و نه اینکه برم دانلود کنم و منتظر باشم که منو شگفت زده کنه
یا اینه از ناکجاآباد فیلمی مثل جایی برای پیرمرد ها نیست بیاد و باعث بشه متوجه شین مشکل از شما نیست بلکه از روند تکراری شدن ایده ها و جرات نداشتن و ترسو بودن سرمایه گزاراست که روی ایده‌های جدید سرمایه گزاری نمی‌کنند و از یک گاو شیرده مثل چی میدوشن تا گندش دربیاد
در همین دو تا سه سال اخیر بیشترین بازی های که به من لذت دادند و واقعا هنوز هم توی حافظه من هستند یکیشون death standing هست یا Yoku's Island Express یا hollow knight که این آخری اصلا نمی‌تونستم از پاش بلند شم یا death stranding تنها بازی ای بود که بعد از 20 سال گیمر بودن در نهایت من رو به ارزوم رسوند و اون هم محیط این بازی بود که از اسکاتلند و نیوزلند الهام گرفته شده بود که برای من حتی از بهشت هم زیباتره
یا همین اخیرا نشستم بازی fear شماره یکشو فقط یک ساعت بازی کردم بازی ای که خودتون میدونید مال چند ساله پیشه و اون موقع بود که فهمیدم چرا fear شد fear و چی باعث میشه 70 درصد بازی های شوتر اول شخص بعد از fear تقریبا با اشغال برابری کنند

در نتیجه میتونم بگم مشکل از من یا از خیلی ها نیست که چرا از بازی زده میشن مشکل اصلی از صنعتی شدن و پولی شدن یک شکل از هنره و این باعث میشه عشق از درون مایه این هنر بیرون کشیده بشه و این زمانییه که دیگه فاتحه اون مدیوم یا هنر دیگه خوندست
و باید صبر کنید و منتظر e3 هر سال باشید مثل امسال که تنها نکته مثبت و زیباش بدون شک elden ring بود و اگر اینو از e3 یا بهتر بگم ماقبل e3 حذف میکردن من حتی دیگه یادم هم نبود که هر سال یک e3 هم برگزار میشده
 
بنظر من زده شدن از گیم تو هر سنی طبیعی هست و دلایل مختلفی داره
با توجه به تجربه ای که کسب کردم توصیم اینه که بعضی وقت ها مثل رفتن به تعطیلات 5 6 ماه گیم رو بزارین کنار دفعه بعد که بر میگردین مطمعنا اون ذوق و شوقی رو که قبلا داشتین رو باز نسبت بهش پیدا می کنین
بعد اینکه تا یه سنی هممون نیاز داریم تا از بقیه چیز ها هم لذت ببریم تا از گیم زده نشیم .
من نزدیک 5 ساله بازی انجام ندادم و میدونم یه روزی با ذوق و شوق دوران کودکی باز انجامش میدم
 
  • Like
Reactions: Sega_genesis

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or