چرا بعضی یک دفعه از بازی کردن زده میشوند ؟

[x23are]

مشکلات و دوشواری های زندگی
دغدغه ها و موارد و سرگرمی های جدید که ذهن مشغولش میشه و بخشی از تایمت رو هم میگیره. که قدیم چنین چیزایی کمتر بود
پیشرفت سریع تکنولوژی

 

[8030v2]

پیرو موضوع تاپیک بهتون بگم الان چند ماهه گاد جدید اومده ولی فقط 20 دقیقه ازش بازی کردم یعنی در این حد دغدغه های زندگی زیاد شده اصلا دست و دلم به گیم زدن نمیره با اینکه مجرد هم هستم

منم دقیقا نیم ساعت بازی کردم و دیگه سمتش نرفتم
بجاش کالیستو و dead space رو تمام کردم
الانم میخوام برم سمت رزیدنت اویل ۴
بعضی بازیها بر اساس سليقه شخصی تکراری میشن مثل همین گاد جدید با این که بازی خوبیه و نمرات بالایی گرفته نه داستانش تونست جذبم کنه گیم پلیش هم که مثل سابق هست و حوصله آدم رو سر میبره

خلاصه نوع بازی هم خیلی مؤثر هست تو جذب مخاطب

بازی کردن هم سعی کنید در روز بیشتر از ۳ ساعت بازی نکنید که خسته میشید
تایم بازی کردن هم مهمه
من خودم ظهرها بعد ناهار اگر خوابم نیاد بازی میکنم یا شب ۱۲ به بعد اگر خوابم نبره و معمولا تا ۲ شب بیدارم

تایمهایی که زمان اداری هست یا خرید خونه یا بعد از ظهر که خانواده رو میخواین ببرین گردش یا خرید سعی کنید اصلا بازی نکنید که خلاصه اتفاقاتی می افته که کلا زده میشید از گیم.از ما گفتن بود!!

 

[Gen. Martinez]

بنظر من مشغله کاری و فکری بیشترین تاثیر رو دارن وقتی که آدم کارش بیشتر میشه دیگه واقعا نمیتونه لذت ببره من خودم وقتی کارهام کمتره میشینم بازی میکنم ولی کارم که یه مقدار زیاد بشه واقعا حتی کوچکترین میل درونی هم ندارم که برم سراغش.

 

[MAKAV3LI]

من فکر میکنم بعضی ها ذاتا گیمرن، بعضیا ها هم به خاطر مشکلات و سختی های که تو کودکی پیش میومده برای فرار، پناه میاوردن به بازی، خیلی ها مثل من مورد دومیم
حالا که سن رفته بالا، گیمر ها هنوز علاقه مندن، و وقت ازادی هم پیدا میکنن میچسبن به بازی و لذت میبرن
ولی ما دسته دومی ها صرفا برای گذران وقت گاهی اوقات بازی میزنیم به بدن، یا اینکه یه شاهکار مثل rdr2 بیاد که جلو درختم بذاری با لذت بازی میکنه
وگرنه کسی اگر صرفا برا لذت بازی میکرده، هنوزم همونطوره اگر تایمی پیدا کنه

 

[Nameless King]

والا من که سنم هم بالا نیست و تازه دو ماه دیگه 21 ساله میشم، ولی الان یک پنجم دوره نوجوانی (طرفای 15-16 سالگیم) هم بازی نمیکنم مشکل وقت ندارم، ینی به اندازه اون موقع وقتم آزاد نیست ولی در کل روزایی که سر کار نمیرم راحت 5 ساعت وقت آزاد دارم. اما الان کلا با بازی کردن خیلی کمتر از قبل حال میکنم، و حس میکنم مشکل عمده از خود بازیاست که خیلی تکراری شدن. ترجیح میدم وقت آزادمو موزیک گوش بدم، فیلم و سریال ببینم، تو فضای مجازی بچرخم و با رفیقام برم بیرون.
برعکس قبلا گیم به اولویت خیلی پایینی تبدیل شده برام، ولی خب من ولش نمیکنم میخوام هرطور شده حداقل ماهی یه بازی بکنم هرچقدر هم که لذت نبرم، از بچگی بخش مهمی از زندگیم بوده و دلم نمیاد بیخیالش بشم.

شرایط منم همینطوریه بیرون رفتن و بودن تو اجتماع با بقیه رو ترجیح میدم.

این پست رو سال ۲۰۱۷ و بیست سالگیم زدم، خوندنش خیلی باحال بود عین سفر در زمان چقدر خودم و رفتارم و وضع زندگیم تغییر کرده.

الان در روز حداقل هفت ساعت شیفت میدم تو بیمارستان (۲۴-۷=۱۷)، باشگاه رفتن که جزو موارد غیر قابل اسکیپ و نرفتن هست، همچی علاوه بر جسم، روح و روانت رو شاداب میکنه (۱۷-۲=۱۵)، یه آزمون استخدامی هم دارم تا یکی دو ماه دیگه که باید حداقل روزی دو ساعت براش درس خوند تا شاید امیدی به قبولی داشت و خب مطالعه‌ کردن در هر صورت کار مفیدیه(۱۵-۲=۱۳)، گیتار زدن هم دوس دارم و حالمو بهتر میکنه و چیزیه که باید هر روز تمرین کرد، نمیشه پشت گوش انداخت (۱۳-۲=۱۱)، برای انسان سالم هم حداقل هشت ساعت در روز خواب لازمه دیگه ۱۱-۸=۳

ینی دیگه کلا سه ساعت از بیست و چهار ساعت در روز میمونه که باید بین کارای متفرقه مث غذا خوردن، وقت گذروندن با دوستان و بیرون رفتن، هیچ کاری نکردن و استراحت مطلق گیم و... تقسیم بشه.
مسئله این نیست که از گیم زده شدم، مسئله اینه که وقتی سن میره بالا و مستقل میشی انقدر کار و بار و مسئولیت میاد رو دوشت که واقعا خیلی سخته گیم رو همچنان اولویت اول قرار بدی و تایم زیادی صرفش کنی.

 

[Starless]

وقت نداشتن و مشکلات زندگی و دغدغه ذهنی به نظرم عامل دلزدگی نیست .
بازی ها تکراری شدند، همه شدند کلونی از یکدیگر . خلاقیت خشکیده و سبک ها اشباع شده اند.
این که از بازی دلزده شدید ،مشکل از شما نیست، انتظارات شما بالا رفته است ، میخواهید بعد ۲۰ سال گیمینگ در جدیدی به دنیای شما باز شود ، روایت های جدید و… فاکتور سرگرم کنندگی هنوز در بازی ها وجود دارد و شما هم به آن اذعان دارید ولی ،صرف سرگرم کننده بودن شما را راضی نمیکند ، خیلی وقت هست که بازی ای که بتواند بنیادهای جهان را مسئله مند کند و با آنها درگیری ایجاد کند ندیده ایم. وجود همچین بازی ای حتا با تمام مشغله ها و وقت نداشتن ،باعث میشود به تکاپو بیفتید.
دلیل اصلی این که چرا بازی ها اینجوری شدند ، حدس بزنم باید هزینه گزاف و بالا در ساخت بازی ها باشد…

 

[Seventy One]

قبلا گفتم بازم میگم ! بازیهای چند سال اخیر فقط رفتن توی فاز وقت کشی و اوپن ورلد شدن ! نمیدونم چرا میخوان به هرقیمتی بازیها رو اوپن ورلد بسازن پلیر رو بفرستن دنبال نخود سیاه بره تو نقشه بگرده دنبال چیزای مختلف ! واقعا حس تنفر پیدا کردم از بازیهای الکی اوپن ورلد.
همین یکی از علتهایی هستش که خودمو یکم نسبت به گیم سرد کرده و دیگه دوست دارم بازیهای سریع شوتر مثل هیلو بازی کنم .

 

[majidred2011]

اتفاقا بنظر من مشکل تکراری شدن بازی ها نیست، اگه فک میکنید یک بازی رو قبلا پنجاه بار انجام دادید و دیگه نمیتونید ازش لذت ببرید خیلی راحت میشه کنارش گذاشت و رفت سراغ سبکایی که هیچوقت قبلا نزدیکش نمیشدید. هیچکس نمیتونه ادعا کنه همه سبک بازیا رو انجام داده و میدونه با هیچی حال نمیکنه! همین دولوپرای Indie چون یه ناشر کله گنده پشتشون نیست بزور بهشون بگه بازار چی میخواد کلی بازیای جدید و متفاوت خلق میکنن که مشابهش قبلا اجرا نشده.

از طرف دیگه آدم سلیقه یا دیدش نسبت به بازی در طول زمان ممکنه تغییر کنه، دلیل نمیشه چون قدیم مثلا از آنچارتد 1 لذت میبردید الانم به همون اندازه از 4 ـش لذت ببرید و اگه نبردید نتیجه بگیرید افت کرده و دیگه بازیا مثل قدیم با کیفیت نیستن و ...
مثلا من قدیم از RPG ـا بدم میومد میگفتم ملت چقد بیکارن میشینن پای همچین بازیایی! اون موقع عشق اکشن ادونچر سوم شخص بودم و با توم ریدر و AC زندگی میکردم الانم با اینکه این سبکو هنوز دوس دارم اما بشدت سلیقم رفته طرف دیگه ای، با هیچی تو این چند سال اندازه بازیایی مثل Disco Elysium و Pentiment حال نکردم، دقیقا از اون بازیایی هست که اگه 7-8 سال پیش بهم نشون میدادن میگفتم برو این سسشرا چیه یه چی بده بهم بکشم برم جلو

البته من یه دوره خیلی علاقم به بازی کم شد حدود اوایل 2019 تا اوسط 2021 و کلی بازیهای اون موقع رو بازی نکردم یه نصفه ول کردم حتی دلیلی هم بابت این اتفاق به ذهنم نمیاد ولی بعد ناگهان دوباره علاقم به شدت افزایش پیدا کرد و الان یجورایی بیشتر از هر موقع دیگه‌ای به گیم علاقه دارم!

جالبه منم همین حدودی که گفتی تجربه مشابهی داشتم نهایت چند دست بازی آنلاین میزدم، بازیسنتر میومدم دیگه اخبار گیم رو هم دنبال نمیکردم و بیشتر تاپیکای متفرقه میگشتم، که البته فک کنم دلیلش مال من شرایط روحی + دانشگاهو ... بود بعد که یکم وقتم دست خودم اومد کلا رفرش شدم

 

[soroushunit]

دلیلش اینه آنچارتد نمیاد که دوباره قلبمونو جوون‌ کنه

 

[pvt.miller]

من فکر میکنم بعضی ها ذاتا گیمرن، بعضیا ها هم به خاطر مشکلات و سختی های که تو کودکی پیش میومده برای فرار، پناه میاوردن به بازی، خیلی ها مثل من مورد دومیم
حالا که سن رفته بالا، گیمر ها هنوز علاقه مندن، و وقت ازادی هم پیدا میکنن میچسبن به بازی و لذت میبرن
ولی ما دسته دومی ها صرفا برای گذران وقت گاهی اوقات بازی میزنیم به بدن، یا اینکه یه شاهکار مثل rdr2 بیاد که جلو درختم بذاری با لذت بازی میکنه
وگرنه کسی اگر صرفا برا لذت بازی میکرده، هنوزم همونطوره اگر تایمی پیدا کنه

تو نظراتی که خوندم به نظرم این واقعا یکی از اصلی ترین دلایل میتونه باشه چون عینا دیدم اتفاق افتادنشو.
داخل دبیرستان خودمو دو سه نفر از دوستان کلا در حال مبادله سی دی گیم بودیم و هر گیم جدیدی میومد بازی میکردیم بحث میکردیم خلاصه همه در جریان بودن.
حالا الان هیچ کدوممون مشغله ای به اون صورت نداریم وقت برای گیم هست، ولی فقط من ازون ۳-۴ نفر همچنان دارم گیم میزنم و دنبال میکنم. اونا دنبال بیرون رفتن و مسافرت و باغ رفتن هستن. نتیجه گیری که من میکنم اینه که اون افراد اصلا گیم زدن رو دوس نداشتن، اون موقع اجازه باغ رفتن نداشتن واسه همین گیم زدن رو تو خونه به نشستن و نگاه دیوار کردن ترجیح میدادن ، خودمم نه که خانواده خیلی سرسختی داشته باشم نتونم تفریح دیگه ای انجام بدم، انتخابم گیم هست.
من که فعلا ۲۴ سالمه و هنوز خسته نشدم حالا باید چند سال دیگه باز ببینم چجوریه.
گیمای جدید رو زیاد نمیپسندم ولی همین الانم بگردی گیم خوب هست مثلا آخرین گیمی که فعلا زدم و خیلی لذت بردم پلیگ تیل و گاد او وار بودن که به نظرم جفتشون میتونستن اوپن ورد نباشن ! یعنی تنها ایراد تو این دو تا گیم برای من اوپن ورد بودنشون بود.

 

[u.s.a]

عه چه تاپیک باحالی
به عنوان یکی از مسن ترین اعضای سایت با ۴۱ سال سن () نظرم رو میگم

یه دوستی اشاره خوبی کرد، که بعضی ها ذاتا گیمرن ولی بعضی ها برای پر کردن وقت یا فرار از مشکلات کودکی به گیم پناه می آوردن. از خودم و دو برادرم بگم. یه برادر کوچیکتر دارم که با مادرم با هم زندگی میکنیم و یه برادر بزرگتر که زن و بچه داره. این برادر کوچیکم بخاطر مشکلاتی که از بچگی داشت و اذیتهای پدر و جامعه (ترنسه) فرار کرد سمت گیم. هرچی هم سنش رفت بالاتر میلش به گیم کمتر شد. ولی من و اون برادر بزرگم از بچگی گیمر بودیم. یعنی با پدرم میشستیم پای آتاری و تا اذان صبح اون هواپیما رو بازی میکردیم و رکورد میزدیم همش بر میگرده به اینکه گیمر هستین یا اینکه فقط برای فرار از مشکلات یا اوقات بیکاری گیمر شدین. مثلا برادر بزرگم مدیر مالی یه شرکته. بچه هم داره ولی سال ۹۵ انقدر نشست پای پلی ۴ که شدید با زنش مشکل پیدا کردن و زنش گفت یا این دستگاه رو میفروشی یا طلاقخود من هفت روز هفته سر کارم. ٨ صبح تا ۵ عصر. از محل کار که میام بیرون و سوار ماشین میشم فقط تو فکر اینم که رسیدم خونه چی بازی کنم، چجوری تروفی بگیرم، برم پک بزنم بازیکن در بیارم و ...
پای فوتبال هم که میشینم با هر گل یه عربده میکشم و ننم میاد در اتاق یه سری به افسوس تکون میده الحمدلله زن و بچه هم نمیخوام به جد میگم تو زندگیم اولویت اولم فوتبال دیدن هست و بعدیش گیم. مثلا تا الان واسه efootball ۲۳ نزدیک ۴ میلیون گیفت خریدم که پک بزنم اصلا هم خجالت نمیکشم. بجای کلی تفریح ناسالم، پول و وقتم رو گذاشتم پای گیم. به جوون ها هم که پدر و مادر به گیم زدنشون گیر میدن توصیه میکنم که همین نکته رو یادشون بندازن.
خلاصه الکی به خودتون انگ نزنین. اگه گیمر باشی مثل من یا برادر ۴۴ سالم بازم وقت گیر بیاری میشینی پای گیم. فکت

 

[SleepyTurtel]

هم بازیا مثل قدیم نیست هم ″تو″ اون توی قدیم نیستی
هرچیزی یه زمانی داره اما خب گیم چون از پایه توی خون ما بوده شاید کم بشه تایمی که براش بزاری ولی هیچوقت از بین نمیره

 

[jj191]

نظرات خوبی دادن دوستان.
نمیدونم فقط میشه به جوون تر ها که انرژی دارن گفت قدر لحظاتشونو بدونن شاید در اینده مثل ماها بشن و دیگه اون انرژی گیم رو نداشته باشن.من یه دهه هشتادی دیدم خیلی با شوق و ذوق خاصی از فوتبال صحبت میکرد منو برد به زمانی که خودمون هم همچین دورانی داشتیم ولی الان فوتبال دیدن برای من خیلی دیگه بیهوده شده. الانم که خودمو انداختم وسط این فروم بلکه این دهه هشتادیا به ما انرژی بدن ما رو به دوران جوونیمون ببرن. اتفاقا اینم بگم دهه هشتادیا بسیار افراد تیزهوشی هستن نسبت به نسلای قبل. شما اگه یه ساعت بین دهه هشتادیا باشید میفهمید که چقدر نسل خردمندو پیش رونده ای هستن.

 

[TeTration]

View attachment video_2023-05-22_10-07-04.mp4
----------
به نظرم یه دلیلی که خیلیا دیگه بازی یا کلا هر مدیای دیگه‌ای رو از یه سنی ول میکنن (یا کمترش میکنن) بحث پروداکتیویتیه، اینکه میگی تا کِی قراره یوزر باشم و فقط مصرف کنم و خب اینجاس که عذاب وجدان و رو مخ رفتن این سرگرمیا واست شروع میشه. اینکه با خودت میگی چرا دارم کل زندگیمو سر محصول یه شخص دیگه هدر میدم (طرز فکر کاملا اشتباهیه ها، اصلا نمیگم درسته) و خب سعی میکنی تو هم یه حرفی داشته باشی این وسط، این بحثم فقط مربوط به گیم نیست و توی تمام حرفه‌ها صادقه و خب ناخودآگاه واسه رسیدن به اون چیزی که توی ذهنته مجبوری از خیلی چیزا بگذری.
البته این واسه یه زندگی نرمال و شخص نرماله، ما همون از سر بدبختی و فشار بیرونی و داخلی "مجبور" میشیم قیدشو بزنیم