نه به اون شوري شور و نه به اين بي نمكي! بدون شك Oblivion قرباني ساده سازي براي X360 شده بود و به طرز افتضاح و نا اميد كننده اي ساده تر از Morrowind بود (من كه اولش يكه خوردم مخصوصاً به خاطر ديالوگ هاي عجيبش) ولي اينكه بگيم نقش آفريني نبود و اكشن ادونچر بود درست نيست. بازي هاي RPG خيلي از ويژگي هاي ژانر هاي ديگه مثل ادونچر و اكشن و استراتژي و ... رو دارند؛ بعضي بازي ها هم هستند مثل GTA San Andreas كه عناصر RPG دارند ولي كشيدن يك مرز بين بازي غير RPG و بازي RPG كار ساده اي نيست. همون نقطه قوت (فضاي خيلي بزرگ) كه بهش اشاره كردي يكي از ويژگي هاي اساسي CRPG هست.
به نظر من همه تقصیر رو نباید گردن 360 و PS3 و کلا کنسولها انداخت. به طور کلی یک روند و جریانی در این سالها به وجود آمده که به ساده و سبک سازی بازیها منجر شده و حتی بازی های انحصاری PC هم ازش در امان نبودند. Sim City رو که همه دیدیم چقدر با Sim City Societies ساده شد. The Sims 3 هم که کلی از جزئیات قرار کم کنه. Crysis هم عملا با یک شوتر کنسولی فرقی نداشت. سری Rainbow Six و Ghost Recon هم عملا اکشن خالی شده و آن جنبه های نظامی / تاکتیکی عمیق خود را از دست داده اند (در طول زمان و حتی قبل از کوچ کامل به کنسول در قالب Vegas و Advanced Warfighter.
از یک طرف صنعت بازی راه صنعت سینما را پیش گرفته که همه چیز به سمت فیلمهای پاپ کورنی و عامه پسند کشیده شده. همه با اصطلاح فیلم هنری آشنا هستیم. منظورم فیلمهای آشغال جشنواره پسند یا معنا گرای داخلی نیست. منظورم شاهکار های سینمای غرب چون Atonement، Sunshine و غیره است (از بین 2007 ها). دیگر باید خود را برای اصطلاح بازی های هنری آماده کنیم. امثال Shadow of the Colossus, Psychonauts, STALKER, The Witcher و... در بازار امروز جایی ندارند...
... که به عامل دوم یعنی موفقیت بازی های Casual و غیر حرفه ای بر می گردد. فروش سرسام آور Bejeweld، بسته های مکمل سطحی Sims و غیره باعث تغییر جبهه بازی سازان شده. Nintendo زود تر از رقبای کنسولی دست به کار شده و با انتشار بازی های فوق ساده و سبک صاحب پر فروش ترین بازی های نسل حاضر است. بازی Wii Sports آن قدر ورزش ها را ابتدایی کرده که آدم حالش بد می شود. تنیس این بازی به حدی ابتدایی است که تنیس NES یا سگا در مقابلش شبیه شبیه ساز است!!!
موفقیت و فروش افسانه ای Wii Sports (حتی در کشور هایی که با دستگاه باندل نیست) و Wii Fit وWii Play هم که دیگر تیر خلاص است.
همین کمک به موج بازی های سبک باعث شده که من کمی از Wii زده شوم. شاهکار های عمیق و حرفه مثل Zack & Wiki و No More Heroes هم مه فروش ندارند و در عوض Mario Kart و Wii Fit فروش چند میلیونی دارند.
چاره ای نیست جز وفق دادن و سازگاری. از نظر من بهترین کاری که می شود کرد، بها دادن به تلاش ها و نکات ریز برای احیای دوران طلایی ده 90 است. وقتی یک RPG کنسولی سیستم دیالوگ عمیق و درختی را بعد از سال ها بر می گرداند ما باید به استقبالش برویم و قدرش را بدانیم و کمی دیگر ضعف هایش را ببخشیم. به هر حال ME یک RPG کاملا کنسولی است اما حداقل در یک زمینه سعی کرده کمی عمیق تر از دیگر عناوین مشابه در همان یک زمینه یعنی دیالوگ باشد. BioShock هم جور دیگر. آن بازی به شدت نسبت به جدش System Shock 2 ساده شده اما حداقل در گوشه هایی تلاش خود را کرده.
در این دوران شاهکار هایی چون The Witcher، Psychonauts و... ارزششان بیش از جواهر و طلا است و لیاقت توجه بیشتر را دارند چرا که آینده در آشغال های EA, Nintendo, Activision و غیره خلاصه می شود.
New Super Mario Kart Bros Wii
NFS Street Edge 2123
Guitar Hero 45
Fifa 2899
Cry Something یا (A Generic shooter in jungle)
MMO***
...
خود Morrowind که خدای Oblivion محسوب میشه بسیار ساده تر از Daggerfall کار شده. دیگه دوران معصومیت تمام شده. باید بسوزیم و بسازیم.
ببخشید که زیاد صحبت کردم و از بحث Harvest Moon هم دور شدم. کلا هیچ وقت طرفدار آن سری نبودم.