Frozen Flame
کاربر سایت
به نظرم همین روایت ـه که بازی و داستانش رو خاص میکنه. لذت داستان به ذره ذره فهمیدنش توی توضیحات آیتم ها، گشتن توی لوکیشن ها و صحبت های NPC هاست.
محض احتیاط :d توی Spoiler قرار میدهیم :dدقیقا، اینکه چرا این همه تئوری جالب و متفاوت در مورد بازی هست به همین خاطر هست ...
اینکه با بعضی توضیخاتی که می تونی ببینی و تعاملی که می تونی با یه شخصیت داشته باشی به یه درک متفاوت از داستان برسی ...
والا من در جایی نیستم که بخوام مخالفت بکنم
چون قطع به یقین از شما دوستان پایین تر هستم
اما خُب من زیاد با این نظر شما موافق نیستم. دلیل هم دارم
که صد در صد میتونه اشتباه باشه
البته این رو هم بگم که هیچ ایرادی به داستان بازی یا هیچ کدوم از جنبه های بازی نمیخوام بگیرما، در واقع منم fan ـه بازی هستم و چه دلیلی از این محکمتر که من اصولاً فعالیتم رو به صفر میل میکنه ولی توی این مدت اونقدر درگیر این بازی شدم که همش دارم پُست میدم
اما اینکه میگید داستان بازی (بهتره بگیم نوع روایت شدن داستان بازی) به نوعی جالبه و یا به خاص شدن ـه داستان بازی کمک میکنه و همین درک متفاوت داشتن از داستان به نوعی میتونه هیجان انگیز باشه...
Hmmmmmmmmmm, well not quite my type
دلیل هم اینکه خیلی از داستان های فوق العاده ای وجود داره که در کنار یه روایت زیبا و جذاب و درگیر کننده، باز هم Gamer و یا حتی Reader رو وادار به جستجو در مورد جزئیات و یا داشتن درک متفاوت از داستان میکنه. در مورد Game یکی از بهترین مثال هایی که میشه زد Silent Hill و یا MGS ـه. MGS که از لحاظ روایت داستانی تقریباً بی نظیر و بی رقیبه اما همچنان در مورد نکته های داستانیش، جنبه های مختلفش، جزئیاتش و و و... داره صحبت میشه. SH هم اونقدر نکات مبهم و تاریک داره که خارج از تصوره اما دست کم سازنده های بازی یه رِفرنسی به اسم Book of Memories دادن بیرون که Gamer میتونه به همونا مراجعه کنه یا حداقل توی بازی، داستان رو با دیالوگ های متعدد و کات سین های هرازگاهی طولانی، روایت میکنه.
اما BloodBorne...
مثلاً همون مکتب The Choir رو که دوستمون مثال زد، خُب اگه کِسی دنبال داستان بازی نباشه که رسماً میتونه Ignore کنه، اما یکی که دنبال داستان هم هست که رسماً دهنش مورد عنایت قرار میگیره تا یه اپیسلون اطلاعات در موردش به دست بیاره. اصلاً همون Secret Endinge ـه...
خیلی جالبه که توی همون Lecture Building بهش فقط در این حد اشاره میشه:
و یا حتی خیلی از سوالات بی جواب میمونه... رسماً! مثلاً اینکه چرا اصلاً شخصیت اصلی وارد شهر میشه، چه بیماری ای داشته که میاد داخل شهر؟ یا همین شخصیت میکولاژ پر از ابهامه...!!! با توجه به جمله ای که وقتی شکستش میدیم، به زبون میاره، من شخصاً فکر کردم که یه هانتره. همونی که گفت: Now I can awaken, now I can forget
حرف کُلیم:
به نظر من با ابهام سازی و واضح روایت نکردن داستان، هنر خاصی نیست که یه Gamer رو مجبور به کندوکاو کردن بکنن (نظر شخصیه
) بلکه هنر توی اینه که با یه روایت جذاب (نه ساده) و زیبا (و نه پیش پا افتاده و چیپ) باز هم بشه توی ذهن Gamer کلی سوال و ابهام ایجاد کرد.
حتی خود میازاکی هم (من اصلاً این آقا رو تا قبل از این بازی نمیشناختم
ذهن دیوانه ای داره برای خودش
) همین میازاکی هم مثل اینکه گفته وقتی بچه بوده رمان های انگلیسی زبان ـه فانتزی میخونده و چون نمیتونسته کامل متوجه بشه، جاهایی از داستان رو که کامل متوجه نمیشده با استفاده از تخیل خودش تکمیل میکرده
What's Really Going On in Bloodborne | Kotaku UK
البته این رو هم بگم که هیچ ایرادی به داستان بازی یا هیچ کدوم از جنبه های بازی نمیخوام بگیرما، در واقع منم fan ـه بازی هستم و چه دلیلی از این محکمتر که من اصولاً فعالیتم رو به صفر میل میکنه ولی توی این مدت اونقدر درگیر این بازی شدم که همش دارم پُست میدم
اما اینکه میگید داستان بازی (بهتره بگیم نوع روایت شدن داستان بازی) به نوعی جالبه و یا به خاص شدن ـه داستان بازی کمک میکنه و همین درک متفاوت داشتن از داستان به نوعی میتونه هیجان انگیز باشه...
Hmmmmmmmmmm, well not quite my type
دلیل هم اینکه خیلی از داستان های فوق العاده ای وجود داره که در کنار یه روایت زیبا و جذاب و درگیر کننده، باز هم Gamer و یا حتی Reader رو وادار به جستجو در مورد جزئیات و یا داشتن درک متفاوت از داستان میکنه. در مورد Game یکی از بهترین مثال هایی که میشه زد Silent Hill و یا MGS ـه. MGS که از لحاظ روایت داستانی تقریباً بی نظیر و بی رقیبه اما همچنان در مورد نکته های داستانیش، جنبه های مختلفش، جزئیاتش و و و... داره صحبت میشه. SH هم اونقدر نکات مبهم و تاریک داره که خارج از تصوره اما دست کم سازنده های بازی یه رِفرنسی به اسم Book of Memories دادن بیرون که Gamer میتونه به همونا مراجعه کنه یا حداقل توی بازی، داستان رو با دیالوگ های متعدد و کات سین های هرازگاهی طولانی، روایت میکنه.
اما BloodBorne...
مثلاً همون مکتب The Choir رو که دوستمون مثال زد، خُب اگه کِسی دنبال داستان بازی نباشه که رسماً میتونه Ignore کنه، اما یکی که دنبال داستان هم هست که رسماً دهنش مورد عنایت قرار میگیره تا یه اپیسلون اطلاعات در موردش به دست بیاره. اصلاً همون Secret Endinge ـه...
حرف کُلیم:
به نظر من با ابهام سازی و واضح روایت نکردن داستان، هنر خاصی نیست که یه Gamer رو مجبور به کندوکاو کردن بکنن (نظر شخصیه
حتی خود میازاکی هم (من اصلاً این آقا رو تا قبل از این بازی نمیشناختم
What's Really Going On in Bloodborne | Kotaku UK
آخرین ویرایش: