من به قبل از 10 سالگی رای ندادم چون واقعا یادم نمیاد شوق و لذتی که اون موقع نسبت به بازی داشتم مثل الان بوده یا نه.
اما از 10 سالگی به بعد رو انتخاب کردم چون از این سن بود که واقعا از بازی که میکردم لذت میبردم و دیگه جنبه سرگرمی و پر کردن وقت های خالی برام نداشت.
و روز به روز این لذت و اشتیاق بیشتر شده که کمتر نشه و البته امیدوام همینطور ادامه پیدا کنه
یک توضیح دیگه هم بدم : من قبلا (تا قبل از 25 سالگی) بازی هایی رو که دوست نداشتم و نمیتونستم بازی کنم رو هم بازی میکردم اما الان دیگه این کار رو نمیکنم و سعی میکنم بیشتر به بازی هایی بپردازم که بهشون علاقه دارم
-
مثلا یادمه بازی commandos رو نمیتونستم بازی کنم (تا میومدم به خودم بیام یکی داد میزد ALARM ALARM) ولی ساعت ها وقتم رو روی این بازی میذاشتم
اما الان نه ، بیشتر بازی های استراتژیک رو از لیست بازی هام حذف کردم. :d
دقیقا مثل شما ...
فقط من از 15 سالگی شروع کردم به بازی هایی که الانم ازشون حرف می زنم مثلا فارنهایت!
البته خیلی پیشترها بازی کمیکس زون رو خیلی دوست داشتم ولی بعد از دوره ابتدایی دیگه بازی نکردم(فقط pes)
ولی دبیرستان که بودم دوستم واسم پرنس1 رو آورد و از موقعی که اونو بازی کردم دیگه بازی شد سرگرمی دوباره ی من.
(چون زبانم هم خوب بود و از فهمیدن داستان بازی و دیالوگ ها لذت می بردم ولی آخه 5 سالگی چیزی نمی فهمیدم جز کنترا !!!
الانم دیگه اصلا هر بازی رو انجام نمیدم مگه اینکه نسخه ی جدید یه بازی قدینمی باشه یا خیلی از لحاظ داستانی ازش تعریف شه.
مثل همین آلان ویک.
یک عادتی هم که دارم اینه : من یادمه مکس پین دو رو یکی از دوستام داشت ولی من بازارو زیرو رو کردم تا مکس 1 رو پیدا کنم و اول اونو بازی کنم بعد نسخه ی دومشو.عادت هم ندارم بازی نیمه کاره بذارم .شروع کنم باید تمومش کنم حتی به زور چیت! ( خب البته هر بازی رو شروع نمی کنم)
نه استراتژیک و نه ادونچر و نه جی آرپی جی دوست دارم.
فقط اکشن و آر پی جی های غربی.
، مستر بیزی سعی کن زودتر اوکی شی، یکم بیشتر رخ نشون بدی.
:d
Google