یکی از زیباترین گرافیک ها رو داشت تو عناوین سگا.برام اون موقع به شدت سخت بود و هیچ وقت نتونستم تمومش کنم.دشمن های اون طرف خیابون رو باید با مسلسل میزدی و سوییچ کردن سریع سلاح و پناه گرفتن سخت میشد گاهی.تو ذهنم یه شباهت عجیبی از نظر اتمسفر با فیلم ماسک جیم کری داشت.(رنگ های تند مثلا).
فیلم وی اچ اس دیک تریسی رو با بدبختی با کیفیت مناسب پیدا کردم پس از مدت ها تلاش.جوون تر ها شاید باورشون نشه چه مکافاتی داشتیم تا اواخر دهه 70 واسه پیدا کردن فیلم.ولی لذتی که بردم قابل وصف نیست.
پ . ن : قبلا هم گفتم اینو.ولی صحبت این بازی شد،شاید خالی از لطف نباشه تکرارش:
یه دژاووی عجیبی تو بعضی بازی های دهه شصت و هفتاد وجود داشت.(نمیدونم اسمش رو اصلا میشه دژاوو گذاشت یا نه).مثلا منی که بچه پایین شهرم،هیچ وقت نه آسمون خراش و برج دیده بودم نه خارج رفته بودم.ولی وقتی کارتریج Streets of Rage رو میذاشتم و اون موسیقی جادویی با ساختمان های بلند نمایش داده میشد،حس نزدیکی خاصی به اون اتمسفر داشتم.در مورد دیک تریسی هم همینطور بود.
متولدین دهه پنجاه و اوایل شصت شاید بهتر متوجه بشن منظورم رو.
در مورد Medal of Honor پی اس وان هم همینطور مثلا.یادمه یه بار تو کلوپ به یکی گفتم بازی حال و هوای جنگ جهانی رو داره.گفت تو مگه تو جنگ جهانی بودی؟اصلا منظورم رو متوجه نشد.
فراموش نشدنی..
Google