Mega Man Hexology NES
میدونم این سری خیلی فن داره اما من نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم اما میدونم خیلی فن داره اما خب من نتونستم ارتباط بگیرم اما خیلی فن داره اما ارتباط نگرفتم. شوتینگ بازی که تعریف چندانی نداره و حتی نمیشه بصورت مایل شلیک کرد! برعکس سری کنترا که یه شوتر عالی روی میکرو محسوب میشه. پلتفورمینگ بازی هم سختی بیش از اندازه ای داره طوریکه برای مراحل خیلی خیلی کوتاه بازی که سازنده زحمت چندانی به خودش نداده واسشون کلی علاف میشید. از اینا بدتر طراحی کاراکترها و دشمنای بازی هست که باید با مرد چوبی، مرد آبی، مرد هوایی، مرد طوفانی، مرد خَری، مرد اسبی و... بجنگید که بنظر من طراحی در حد دوم دبستان هست. (مقایسه شود با باس های خفن کنترا) حالا جالبیش اینجاس سازنده اومد به جای تریلوژی (سه گانه) یه هگزالوژی (شش گانه) از این ip رو همینطور ول داده تو بازار درحالیکه 99% ipـهای خفن میکرو مثل کنترا، دابل دراگون، نینجا گیدن، حتی قارچخور سه گانه بیشتر بیرون ندادن بعدم که میبینی هر نسخه با نسخه بعدی کلی فرق کرده اما بازی مگامن همه نسخه هاش به جز شماره یکش شبیه بهم هستن. این نشون میده سازنده از ipـش یه گاو ساخته که فقط شیردوشیش کنه. من با وجودی که میدونم فن خیلی داره بازی اما مجبورم بهش صفر بدم. صفر میدم صفر! حالا از 5 ستاره یا از 10ـش دیگه فرق نمیکنه. بهرحال صفر، صفره! در ضمن اینو یادم نره بگم کاور این بازی یکی از جوک ترین و مضحک ترین کاورهای کل تاریخ گیم هست! با توجه به قیافه ای که مگامن اینجا داره
هیچی همون نسخه اولش نمیشه. اما عنوانی که در آمریکا تحت عنوان Super Mario Bros 2 منتشر شد در واقع بازی Doki Doki Panic بود. (اونی که توش باید تخم مرغ برمیداشتی پرت میکردی زمین تا از توش آیتم بیاد بیرون ) حالا چرا ناشران آمریکایی اینکارو کردن؟! بخاطر اینکه Mario 2 واقعی که در ژاپن منتشر شده بود رو زیادی سخت و دوشوار دونستن. تو ایرانم من کمتر کسی دیدم این نسخه دوم ژاپنی رو زده باشه بر بدن. بنظرم بد نیست امتحان کردنش! هرچند که نسخه سوم هم به اندازه کافی دوشواری های خودشو داره. کلا بازیهای نسل میکرو از لحاظ دوشواری کم نمیزارن. هر کدوم به جز چندان مورد تک و توک دارک سولزی بودن واسه خودشون و دوشوار.هنوز عشقه
هیچی همون نسخه اولش نمیشه. اما عنوانی که در آمریکا تحت عنوان Super Mario Bros 2 منتشر شد در واقع بازی Doki Doki Panic بود. (اونی که توش باید تخم مرغ برمیداشتی پرت میکردی زمین تا از توش آیتم بیاد بیرون ) حالا چرا ناشران آمریکایی اینکارو کردن؟! بخاطر اینکه Mario 2 واقعی که در ژاپن منتشر شده بود رو زیادی سخت و دوشوار دونستن. تو ایرانم من کمتر کسی دیدم این نسخه دوم ژاپنی رو زده باشه بر بدن. بنظرم بد نیست امتحان کردنش! هرچند که نسخه سوم هم به اندازه کافی دوشواری های خودشو داره. کلا بازیهای نسل میکرو از لحاظ دوشواری کم نمیزارن. هر کدوم به جز چندان مورد تک و توک دارک سولزی بودن واسه خودشون و دوشوار.
وای این شماره دو رو خیلی دوست داشتم و خداییش خیلی خیلی سخت و سخت تر میشد. ولی بالاخره یه بار تمومش کردم. واقعا لذت بخش بود.هیچی همون نسخه اولش نمیشه. اما عنوانی که در آمریکا تحت عنوان Super Mario Bros 2 منتشر شد در واقع بازی Doki Doki Panic بود. (اونی که توش باید تخم مرغ برمیداشتی پرت میکردی زمین تا از توش آیتم بیاد بیرون ) حالا چرا ناشران آمریکایی اینکارو کردن؟! بخاطر اینکه Mario 2 واقعی که در ژاپن منتشر شده بود رو زیادی سخت و دوشوار دونستن. تو ایرانم من کمتر کسی دیدم این نسخه دوم ژاپنی رو زده باشه بر بدن. بنظرم بد نیست امتحان کردنش! هرچند که نسخه سوم هم به اندازه کافی دوشواری های خودشو داره. کلا بازیهای نسل میکرو از لحاظ دوشواری کم نمیزارن. هر کدوم به جز چندان مورد تک و توک دارک سولزی بودن واسه خودشون و دوشوار.
احسان از سختیشون گفتی داغ دلمون رو تازه کردی! ولی در کل دورانی داشتیم باهاشون. بماند که بعضی عناوین کلاسیک کماکان لذت بخش هستند.نسخه ۲ همون super Mario Bros 2 اصلا شبیه هیچکدوم نسخه ها ماریو نیست
یه چیز که هیچوقت محبوب نشد
نسخه 3 هم سخته
و بهترین گیم پلی تو بازی ها کلاسیک انتخاب شده
کلا نسل ۳ . بخصوص نسل ۴ نسل ۱۶ بیت بازی ها دیوانه وار سخت بودن
این سری بازی مگامن سخت و رو اعصاب بود! لامصب اگر یه لحظه می افتادی دوباره همون دشمن های کشته شده قبلی ظاهر میشدند و .......Mega Man Hexology NES
میدونم این سری خیلی فن داره اما من نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم اما میدونم خیلی فن داره اما خب من نتونستم ارتباط بگیرم اما خیلی فن داره اما ارتباط نگرفتم. شوتینگ بازی که تعریف چندانی نداره و حتی نمیشه بصورت مایل شلیک کرد! برعکس سری کنترا که یه شوتر عالی روی میکرو محسوب میشه. پلتفورمینگ بازی هم سختی بیش از اندازه ای داره طوریکه برای مراحل خیلی خیلی کوتاه بازی که سازنده زحمت چندانی به خودش نداده واسشون کلی علاف میشید. از اینا بدتر طراحی کاراکترها و دشمنای بازی هست که باید با مرد چوبی، مرد آبی، مرد هوایی، مرد طوفانی، مرد خَری، مرد اسبی و... بجنگید که بنظر من طراحی در حد دوم دبستان هست. (مقایسه شود با باس های خفن کنترا) حالا جالبیش اینجاس سازنده اومد به جای تریلوژی (سه گانه) یه هگزالوژی (شش گانه) از این ip رو همینطور ول داده تو بازار درحالیکه 99% ipـهای خفن میکرو مثل کنترا، دابل دراگون، نینجا گیدن، حتی قارچخور سه گانه بیشتر بیرون ندادن بعدم که میبینی هر نسخه با نسخه بعدی کلی فرق کرده اما بازی مگامن همه نسخه هاش به جز شماره یکش شبیه بهم هستن. این نشون میده سازنده از ipـش یه گاو ساخته که فقط شیردوشیش کنه. من با وجودی که میدونم فن خیلی داره بازی اما مجبورم بهش صفر بدم. صفر میدم صفر! حالا از 5 ستاره یا از 10ـش دیگه فرق نمیکنه. بهرحال صفر، صفره! در ضمن اینو یادم نره بگم کاور این بازی یکی از جوک ترین و مضحک ترین کاورهای کل تاریخ گیم هست! با توجه به قیافه ای که مگامن اینجا داره
دقیقا. برای پیشرفت در بازی باید مراحل رو به شکل و ترتیب خاصی دنبال می کردی تا با قابلیتهای کسب شده مسیر رو راحت تر بتونی پیش ببری.این بازی هم مث خیلی از بازی های نینتندو یکم پیچدس ، یه نکته ای که توش هست اینه که مراحلش را بایه ترتیب خاص بری مثلا فکر کنم من نسخه ۳ شا بازی کردم اول باید با hardman
View attachment 130842
بجنگی تا شلیک مشت قدرتمند بدست بیاری بعد بری مراحل دیگه را ادامه بدی چون تو ترتیب مراحل به ایتم ویژه ای که مرحله قبل به دست آوردی احتیاج داری.
مثلا یه مرحلش هست که از یه بلندی نمیتونی بری بالا باید تو مرحله قبلی سگ مگامن به دست بیاری.
بازیای قدیم علاوه بر صفا و لذتی که داشتن به شدت سخت بودن و لی در نسل ۸ دارک سولز می شه سخته منتقدا یادشون رفته بازیای قدیم پایه اصلیشون بر اساس سختی بود ودارک سولس باید جلو ی این بازیا لنگ بندازهاین سری بازی مگامن سخت و رو اعصاب بود! لامصب اگر یه لحظه می افتادی دوباره همون دشمن های کشته شده قبلی ظاهر میشدند و .......
تنها مشکلی که من با این بازی دارم مرحله اخرشه که توی تونل بی انتها گیر می افتیم و هرچی میریم به جایی نمیرسیمهنوز عشقه