امتیاز شما به عناوین کلاسیک

[Democracy]

تاپیک بسیار خوبی است. دمتون گرم به زودی در آن فعالیت خواهم کرد

 

[highlight]

بازی Super Adventure Island II از کنسول سوپر نینتندو

یکی از بازیهای لذت بخش در سبک سکو بازی، ماجراجویی و مترویدوینیا (سبک مورد علاقه خودم بود. گرافیک ساده اما زیبای بازی حس خوبی رو تداعی می کرد چون تمرکز بازی شدیدا روی گیم پلی هستش و روند تدریجی به دست آوردن آیتمها و قدرتهای جدید و همچنین مکان های مخفی میل به ادامه بازی رو افزایش می داد. از طرفی این بازی با اینکه ادامه Super Adventure Island I بود ولی اساسا در سبک بازی کاملا متفاوت شده بود . دیگه فقط یه سکو بازی صرف نبود که خودش واقعا یه تغییر انقلابی به حساب میومد. با پیشرفت بازی و تصاحب آیتمهای مورد نیاز، راه های بسته قبلی باز شده و جزیره ها به تدریج به هم متصل می شدند. از لحاظ دشواری، بازی سختی نیست (البته به جز بعضی از مکانها یا مبارزه ها که قدری مشکل ساز میشن) و میشه گفت برای یه بازی در سبک یاد شده نوعی حالت ایده آل به حساب میاد و اجازه جسارت برای رفتن به مکانهای از قبل دیده شده و شروع اکتشافات جدید رو فراهم می کنه. موسیقی بازی در محیط های مختلف متناسب با مرحله تنظیم شده (گرچه بعضی اوقات ضرب آهنگ سری قبل کمتر دیده میشه). در کل امتیازی حدود 8 تا 8.5 (با کسر امتیاز موانع موجود در دریانوردی، برگشتن متناوب به مکانهای خاص برای فعال کردن سنگهای ویژه و قدری هم موسیقی و افکت های صدا) برای این بازی با احتساب سال ساخت مناسب به نظر میرسه.

 

[deadkin]

بازی Super Adventure Island II از کنسول سوپر نینتندو

یکی از بازیهای لذت بخش در سبک سکو بازی، ماجراجویی و مترویدوینیا (سبک مورد علاقه خودم بود. گرافیک ساده اما زیبای بازی حس خوبی رو تداعی می کرد چون تمرکز بازی شدیدا روی گیم پلی هستش و روند تدریجی به دست آوردن آیتمها و قدرتهای جدید و همچنین مکان های مخفی میل به ادامه بازی رو افزایش می داد. از طرفی این بازی با اینکه ادامه Super Adventure Island I بود ولی اساسا در سبک بازی کاملا متفاوت شده بود . دیگه فقط یه سکو بازی صرف نبود که خودش واقعا یه تغییر انقلابی به حساب میومد. با پیشرفت بازی و تصاحب آیتمهای مورد نیاز، راه های بسته قبلی باز شده و جزیره ها به تدریج به هم متصل می شدند. از لحاظ دشواری، بازی سختی نیست (البته به جز بعضی از مکانها یا مبارزه ها که قدری مشکل ساز میشن) و میشه گفت برای یه بازی در سبک یاد شده نوعی حالت ایده آل به حساب میاد و اجازه جسارت برای رفتن به مکانهای از قبل دیده شده و شروع اکتشافات جدید رو فراهم می کنه. موسیقی بازی در محیط های مختلف متناسب با مرحله تنظیم شده (گرچه بعضی اوقات ضرب آهنگ سری قبل کمتر دیده میشه). در کل امتیازی حدود 8 تا 8.5 (با کسر امتیاز موانع موجود در دریانوردی، برگشتن متناوب به مکانهای خاص برای فعال کردن سنگهای ویژه و قدری هم موسیقی و افکت های صدا) برای این بازی با احتساب سال ساخت مناسب به نظر میرسه.

وای واقعا هنوزم می شه باری کرد خیلی عالی بود اما به نظرم رو ا
سگا هم عرضه شد?

 

[highlight]

وای واقعا هنوزم می شه باری کرد خیلی عالی بود اما به نظرم رو ا
سگا هم عرضه شد?

دقیقا. هنوز هم جذاب و دوست داشتنیه.
اون که که برای سگا اومد Wonder Boy بود که شبیه نسخه های قبلی همین بازی روی نینتندو بود. این نسخه متفاوت از بقیه برای سوپر نینتندو عرضه شد.

 

[che-jaleb]

بازی Super Adventure Island II از کنسول سوپر نینتندو

یکی از بازیهای لذت بخش در سبک سکو بازی، ماجراجویی و مترویدوینیا (سبک مورد علاقه خودم بود. گرافیک ساده اما زیبای بازی حس خوبی رو تداعی می کرد چون تمرکز بازی شدیدا روی گیم پلی هستش و روند تدریجی به دست آوردن آیتمها و قدرتهای جدید و همچنین مکان های مخفی میل به ادامه بازی رو افزایش می داد. از طرفی این بازی با اینکه ادامه Super Adventure Island I بود ولی اساسا در سبک بازی کاملا متفاوت شده بود . دیگه فقط یه سکو بازی صرف نبود که خودش واقعا یه تغییر انقلابی به حساب میومد. با پیشرفت بازی و تصاحب آیتمهای مورد نیاز، راه های بسته قبلی باز شده و جزیره ها به تدریج به هم متصل می شدند. از لحاظ دشواری، بازی سختی نیست (البته به جز بعضی از مکانها یا مبارزه ها که قدری مشکل ساز میشن) و میشه گفت برای یه بازی در سبک یاد شده نوعی حالت ایده آل به حساب میاد و اجازه جسارت برای رفتن به مکانهای از قبل دیده شده و شروع اکتشافات جدید رو فراهم می کنه. موسیقی بازی در محیط های مختلف متناسب با مرحله تنظیم شده (گرچه بعضی اوقات ضرب آهنگ سری قبل کمتر دیده میشه). در کل امتیازی حدود 8 تا 8.5 (با کسر امتیاز موانع موجود در دریانوردی، برگشتن متناوب به مکانهای خاص برای فعال کردن سنگهای ویژه و قدری هم موسیقی و افکت های صدا) برای این بازی با احتساب سال ساخت مناسب به نظر میرسه.

ممنونم از معرفی این بازی زیبا
و دوست داشتنیی

نسخه ۱ خیلی دوست داشتم
گرافیکش در عین سادگی خیلی باحاله
کمی بازی سخته و فقط بپر بپره

نسخه ۲ رو میکرو و گیم بوی رفتم و نسخه snes نداشت
اصلا نمیدونستم یه نسخه برا snes جدا دادن
الان تازه فهمیدم که نسخه مستقل سوپر ادونچر ایسلند ۲ بوده

نسخه ۳ هم برا همون میکرو اومد و عالی
نسخه ۴ ی هم داشت یادمه فامیلمون رو pc بازی میکرد اگر اشتباه نکنم

 

[deadkin]

دقیقا. هنوز هم جذاب و دوست داشتنیه.
اون که که برای سگا اومد Wonder Boy بود که شبیه نسخه های قبلی همین بازی روی نینتندو بود. این نسخه متفاوت از بقیه برای سوپر نینتندو عرضه شد.

گرافیکش هنوزم خوبه چه رنگ بندی داشت

 

[highlight]

ممنونم از معرفی این بازی زیبا
و دوست داشتنیی

نسخه ۱ خیلی دوست داشتم
گرافیکش در عین سادگی خیلی باحاله
کمی بازی سخته و فقط بپر بپره

نسخه ۲ رو میکرو و گیم بوی رفتم و نسخه snes نداشت
اصلا نمیدونستم یه نسخه برا snes جدا دادن
الان تازه فهمیدم که نسخه مستقل سوپر ادونچر ایسلند ۲ بوده

نسخه ۳ هم برا همون میکرو اومد و عالی
نسخه ۴ ی هم داشت یادمه فامیلمون رو pc بازی میکرد اگر اشتباه نکنم

قربونت. آره سه شماره اول روی میکرو سکو بازی کامل بود و فقط بپر بپر! نسخه چهارمش روی میکرو ماجراجویی رو هم چاشنی کار کرد و الحق بازی خوبی در اومد. دو نسخه سوپر نینتندو هم اولیش همون سبک سه شماره اول میکرو رو دنبال کرد اما با گرافیکی بهتر و دومیش هم که کولاک کرد با اون همه تغییرات.

 

[highlight]

بازی Milon's Secret Castle از کنسول نینتندو NES یا همون میکرو!

بازی قلعه جادویی میلون از عناوین نه چندان آشنای میکرو بود. این بازی در سبک اکشن ماجراجویی و پازل دوبعدی بود که متاسفانه توسط منتقد سایت گیم اسپات به عنوان یکی از بدترین ها در سبک خودش معرفی شد! البته به شخصه با این قضاوت خیلی موافق نیستم و به عنوان یکی از افرادی که بازی رو انجام دادم و تمامش کردم نظرم رو میدم. تو این بازی اول یه قلعه بزرگ رو می بینید با تعداد محدودی در تو همین طبقه اول که هدف بازی رسیدن به بالای این قلعه چهار طبقه ای هستش و شخصیت بازی به نوعی در دنیایی با زبان موسیقی گرفتار شده. وارد هر دری که بشید در حقیقت وارد یه مرحله شدید. وقتی وارد یه مرحله بشین دیگه نمی تونید ازش بیرون بیاین و یه جورایی زندان میشید. برای بیرون اومدن یا باید شخصیت بازی بمیره !!! یا کلید خروج رو پیدا کنه. تو هر مرحله آیتمهایی برای افزایش قدرت ها و همچنین آیتمهای مخفی زیادی وجود داره. در کل آیتمها و حتی درهای بازی همیشه مخفی هستند و فقط با شلیک حباب به دیوارها یا حتی زمین موفق به پیدا کردنشون میشید. به هیچ وجه فریب گرافیک زیبا یا فضای به ظاهر بچگانه این بازی رو نخورید این بازی یکی از بازیهای واقعا سخت در نوع خودشه. یادمه برای رفتن به طبقه دوم خیلی دردسر کشیدم و یه پازل کوفتی باعث این هم دردسر شده بود. این بازی واقعا صبر و تحمل بازیکن رو به چالش می کشه!!! اما موسیقی بازی عالی کار شده.
در نهایت برای این بازی با در نظر گرفتن عدم ارایه هیچ نوع کمکی از جانب بازی در حل پازل ها یا پیشرفت مرحله و مسیردهی، فیزیک طراحی بازی و اجبار بازیکن به شلیک مداوم برای یافتن آیتمهای مورد نیاز و تا حدودی هم حرکت شخصیت بازی، نبودن سیستم ذخیره بازی مثلا پسورد برای یک بازی در این سبک که واقعا از ملزوماته و نبودن فاصله زمانی منطقی بعد از ضربه خوردن از دشمنان (اگر بلافاصله به شخصیت بازی ضربه ای وارد بشه باز هم جان بازیکن از دست میره) به نظر امتیازی حدود 6 تا 7 مناسب این بازی می تونه باشه. تجربه خودم هم حرص خوردن بود و هم لذت بردن از یه بازی واقعا زیبا و چالش ها و کشف آیتم های ناشناخته اون!

 

[EVIL4baz]

View attachment 125036
بعضی وقت ها بازی هایی وجود دارند که دیگر تکرار نمی شوند عناوینی با کیفیت سرشار از نبوغ c12 یکی از همین بازی ها بود که در زمان خودش چندین گام جلو بود چه در زمینه گرافیک و چه گیم پلی و داستان اتمسفر شاهکار بازی حسابی فضای اخر ازمانی بازی رو به خوبی به گیمر می رسوند جز محدود بازیای نسل پنجم بود که در این زمینه موفق بود و یکی از دلایل این حجم از موفقیت داشتن گرافیک بازی بود که حسابی عالی درخشید به نمایش پرجزیات محیط کافی بود دقت کنید ساختمان هایی مخروبه نور پردازی عالی گرافیک c12رو تبدیل به بهترین های نسل پنجم کرد کلیت گیم پلی مبارزه با ربات ها بود سلاح گرم وسرد شمشیر ابی رنگ این بازی حسابی حس حالی فراموش نشدنی می داد بازی به دو صورت مخفی کاری و اکشن پیش می رفت که البته انتخاب این موضوع دست گیمر نبود و همه همه بستگی به طراحی و چیدمان بازی داشت کل این خود نکته منفی بود یکی از نو اوری های بازی دید ایزومتریک در بعضی از مراحل لذت بازی رو دو چندان می کرد ودر اخر بهضی بازی ها در زمان انتشار نمی درخشند و همانند سرکه هرچه بیشتر بماند اثرش مشخص می شود بدون تعارف اگه گرافیک مهم نیست براتون حتما تجربش کنید همچنان معماهای بازی شما رو میخکوب می کندc22 .View attachment 125089View attachment 125090View attachment 125091

آخ گفتی ها
گرافیکش رو اگر بگیم یکی از بهترین های نسل پنج اصلا دروغ نیست
گیم پلی هم که عجیب و غریب و البته سخت
یادمه هیچ وقت نتونستم تمومش کنم چون سنم کم بود و متاسفانه یه جایی ش کامل گیر کردم
الان که گفتی خداییش هوس کردم برم سمت ش و تمومش کنم
افکت های صوتی انتخاب گزینه های مو هنوز تو گوشمه (در کنار وید وید کردن های انتخاب گزینه تو mgs ها )

 

[che-jaleb]

گرافیکش هنوزم خوبه چه رنگ بندی داشت

مشکل اینجاست تو این دوران استدیو ها بزرگ بازیا 2d نمیزنن
فقط نینتندو این سبک ادامه داده

الان بازیا 2d رو indie سازا میزنن که فایده نداره یک تا ۲ نفر ساختنش

میبینی بازیا ۳۰ سال پیش هنوز گرافیک دوست داشتنی دارن

 

[highlight]

مشکل اینجاست تو این دوران استدیو ها بزرگ بازیا 2d نمیزنن
فقط نینتندو این سبک ادامه داده

الان بازیا 2d رو indie سازا میزنن که فایده نداره یک تا ۲ نفر ساختنش

میبینی بازیا ۳۰ سال پیش هنوز گرافیک دوست داشتنی دارن

آخ که حرف دلمون رو زدی! واقعا پیدا کردن عناوین دوست داشتنی سخت شده.

 

[che-jaleb]

بازی Milon's Secret Castle از کنسول نینتندو NES یا همون میکرو!

بازی قلعه جادویی میلون از عناوین نه چندان آشنای میکرو بود. این بازی در سبک اکشن ماجراجویی و پازل دوبعدی بود که متاسفانه توسط منتقد سایت گیم اسپات به عنوان یکی از بدترین ها در سبک خودش معرفی شد! البته به شخصه با این قضاوت خیلی موافق نیستم و به عنوان یکی از افرادی که بازی رو انجام دادم و تمامش کردم نظرم رو میدم. تو این بازی اول یه قلعه بزرگ رو می بینید با تعداد محدودی در تو همین طبقه اول که هدف بازی رسیدن به بالای این قلعه چهار طبقه ای هستش و شخصیت بازی به نوعی در دنیایی با زبان موسیقی گرفتار شده. وارد هر دری که بشید در حقیقت وارد یه مرحله شدید. وقتی وارد یه مرحله بشین دیگه نمی تونید ازش بیرون بیاین و یه جورایی زندان میشید. برای بیرون اومدن یا باید شخصیت بازی بمیره !!! یا کلید خروج رو پیدا کنه. تو هر مرحله آیتمهایی برای افزایش قدرت ها و همچنین آیتمهای مخفی زیادی وجود داره. در کل آیتمها و حتی درهای بازی همیشه مخفی هستند و فقط با شلیک حباب به دیوارها یا حتی زمین موفق به پیدا کردنشون میشید. به هیچ وجه فریب گرافیک زیبا یا فضای به ظاهر بچگانه این بازی رو نخورید این بازی یکی از بازیهای واقعا سخت در نوع خودشه. یادمه برای رفتن به طبقه دوم خیلی دردسر کشیدم و یه پازل کوفتی باعث این هم دردسر شده بود. این بازی واقعا صبر و تحمل بازیکن رو به چالش می کشه!!! اما موسیقی بازی عالی کار شده.
در نهایت برای این بازی با در نظر گرفتن عدم ارایه هیچ نوع کمکی از جانب بازی در حل پازل ها یا پیشرفت مرحله و مسیردهی، فیزیک طراحی بازی و اجبار بازیکن به شلیک مداوم برای یافتن آیتمهای مورد نیاز و تا حدودی هم حرکت شخصیت بازی، نبودن سیستم ذخیره بازی مثلا پسورد برای یک بازی در این سبک که واقعا از ملزوماته و نبودن فاصله زمانی منطقی بعد از ضربه خوردن از دشمنان (اگر بلافاصله به شخصیت بازی ضربه ای وارد بشه باز هم جان بازیکن از دست میره) به نظر امتیازی حدود 6 تا 7 مناسب این بازی می تونه باشه. تجربه خودم هم حرص خوردن بود و هم لذت بردن از یه بازی واقعا زیبا و چالش ها و کشف آیتم های ناشناخته اون!

ممنونم داداش
از وقتی که گذاشتی نقد و بررسی نوشتی

خودم بشخصه بازیا زیاد معما گونه زیاد نمیرم طرفش . یعنی عقلم جواب نمیده
اما بازیایی که باید آیتم جمع کنی دوست دارم

الان یه Nintendo 3ds دارم پر بازیا 2d که سبک ها پازلی . پلتفرمر . ادونچر ‌ اشاره کلیکی و ‌...... پر بازی قشنگه
البته هوس Wii کردم میخوام تعویضش کنم با Wii

 

[deadkin]

آخ گفتی ها
گرافیکش رو اگر بگیم یکی از بهترین های نسل پنج اصلا دروغ نیست
گیم پلی هم که عجیب و غریب و البته سخت
یادمه هیچ وقت نتونستم تمومش کنم چون سنم کم بود و متاسفانه یه جایی ش کامل گیر کردم
الان که گفتی خداییش هوس کردم برم سمت ش و تمومش کنم
افکت های صوتی انتخاب گزینه های مو هنوز تو گوشمه (در کنار وید وید کردن های انتخاب گزینه تو mgs ها )

اره خیلی سخت و فکری بود مثلا یه کد رو دیوار نوشته بود این کد بعدها یه رمز ورود برای یه منطقه بود و....به نظر من بازیای قدیم هدف داشتند البته بازیای امروز هدف دارند اما یه تفاوت بزرگ ترین هدف قدیم و جدید هست قدیما بازی سازی عشق بود علاقه رضایت گیمر با اون سخت افزارهای فوق پیچیده و به شدت پایین معجونی می شد به نام c 12و خلق صدها ای پی این مدلی اما الان هدفه فقط پوله پول پول هیچ خلاقیتی بی انصافا تو گیمشون نمی گذارن امید به خلق عناوینی مًل c 12

 

[highlight]

ممنونم داداش
از وقتی که گذاشتی نقد و بررسی نوشتی

خودم بشخصه بازیا زیاد معما گونه زیاد نمیرم طرفش . یعنی عقلم جواب نمیده
اما بازیایی که باید آیتم جمع کنی دوست دارم

الان یه Nintendo 3ds دارم پر بازیا 2d که سبک ها پازلی . پلتفرمر . ادونچر ‌ اشاره کلیکی و ‌...... پر بازی قشنگه
البته هوس Wii کردم میخوام تعویضش کنم با Wii

زنده باشی. بابا تو که ماشالا ترکوندی بازی ها رو . نینتندو که مخزن این جور بازیهاست. wii که لامصب حرف نداره.

 

[che-jaleb]

آخ که حرف دلمون رو زدی! واقعا پیدا کردن عناوین دوست داشتنی سخت شده.

بخاطر همین gba . Ds . 3ds دوست داشتم
پر بازیا 2d مدرن و باحال
هر ۳ تا کنسول داشتم

مثلا بازی Aliens Infestation واقعا حال داد رو ds

که خوبی 3ds هم اینه به صورت رسمی بازیا gba . Gbc . GB . Snes. Ds و ....... اجرا میکنه + شبیه سازاش که اومدن

حتی Kirby epic yarn کنسول Wii برا 3ds پورت شذه . یا لویجی مونشن گیم کیوب براش پورت شده غیر از نسخه ۲ برا خود 3ds اومده
یا بازی Yoshi woolly world یه بازی 2d شاهکار براش اومده