I’ve not had this much raw fun with a game in quite some time. It could have ditched the plot entirely and just thrown me into these environments with all the unique toys and I’d have had a roaring good time. This is, to date, Kojima Productions’ finest videogame if we’re looking at it as a piece of pure, unabashed entertainment.
mgs داستان خیلی سطح بالایی نداره حتی تو خود حوزه ی بازی های ویدئویی .
شما که اینقدر خوب این چیزارو بلدی پس چرا در مورد متال گیر می گی :کلیشه ای بودن کلیت داستان یک بازی چندان نکته ی مهمی نیست . چون دیگه اکثر ایده های داستانی استفاده شده و نویسنده باید خیلی خلاق باشه تا بتونه یک داستان تازه رو بنویسه . مهم روایت داستانه . مهم رابطه ی میان شخصیت هاست .
این بستر همون نوع روایتی که کوجیما تو بالاترین سطح ممکن ایجاد کرده و 25 ساله این سری بازی رو زنده نگه داشته . وقتی می گی داستان mgs چیز خاصی نداره شخصیت پردازی و روایت مهمه پس چرا ازت در مورد داستان خوب تو حوزه گیم پرسیده می شه اخرین ما رو مثال می زنی !!! که اصلا داستان خاصی نداره فقط داره بر روی روایت و شخصیت پردازی جلو می ره . این تضاد ها در صحبت های شما به این علت به وجود میاد که شما کلا دیدت غلطه . بستر یعنی اینکه سایکو به سالید اسنیک می گه من اینده رو می بینم که تو اسلحه به سمت خودت می گیری ( mgs 1 سال 1998 )و تو سال 2008 یعنی 10 سال بعد چنین اتفاقی برای سالید اسنیک در mgs 4 می افته !!! این فقط یه گوشه ای از شگفتی های داستانی که کوجیما 25 ساله داره روش کار می کنه و این یعنی همون چیزی که 25 ساله مهر تایید بر این سری بازی از لحاظ داستان و شخصیت پردازی فوق العاده بدون نقص می زنه ، هر چند وقتی شما رابطه بین باس و اسنیک در متال گیر 3 رو مصنوعی بدونی عملا بحث کردن یه کار غیر ممکن می شه .از نظر من داستان سطح بالایی نداره اما باز هم داستانش بستری شده برای رشد شخصیت های دوست داشتنی و گیم پلی فوق العاده .
لطف کن اسم بازیهای دیگه رو توی تاپیک MGSV:TPP نیار. اون بازیای که شما گفتی هدفش خلق یه دنیای فانتزیه، توی لایهی روییش کاملاً تِم سیاسی و افشاگرایانه داره.این نظر شخصیتونه.The Last Of Us یه داستان خیلی خوب بود با روایت عالی.حرفایی که MGS برای گفتن داره خیلی زیاده.باز بایوشاک و سری DA و TW رو به نظرم میشه درجه یک دونست.هرچند نمیدونم چرا داری اینارو با هم مقایسه میکنی.هیچ جوره شباهتی با هم ندارن.MGS یه بازییه که تمرکزش روی سیاسته و خیلی از رقابتهای ابرقدرت رو که توش خیلیا قربانی شدن رو با یه روایت فانتزی و جذاب ارائه میده.ولی هدف TW خلق یه دنیای فانتزیه.
ویرایش:البته اینم نظر شخصی منه.تو زمینه داستان به هیچ وجه فکت قطعی نداریم.
ادامه دادن این بحث از جانب شما کم کم داره از جنبه ی نقد و بررسی به تعصب بیجا میرسه و خوب به وضوح معلومه که شما با این بازی مشکل داری و تنها هدفت از حرف هات اینه که بکوبی و بگی این بازی لایق GOTY نیستلطف کن اسم بازیهای دیگه رو توی تاپیک MGSV:TPP نیار. اون بازیای که شما گفتی هدفش خلق یه دنیای فانتزیه، توی لایهی روییش کاملاً تِم سیاسی و افشاگرایانه داره.
CGMagazine - 85/100
GamesVillage.it - 89/100
It’s a shame, however, that it entirely abandons the eccentricities, zaniness, and terrific storytelling that this franchise is known for. This doesn’t feel like a Metal Gear game, but rather an entirely new project that series creator Hideo Kojima so obviously wanted to make.
Now, though, I have to mention The Phantom Pain’s biggest weakest—the story. Yes, the writing, voice acting, direction, cutscenes, and characters are all satisfactory, maybe even great at times, but they’re just not up to snuff with what the series has been able to produce in the past. As I’ve said, gone are the conspiracy theories, crazy villains, awesome boss battles, hour-long cutscenes, and shocking plot twists. The game’s antagonist, Skull Face, is the focus of much of the main story. It’s good, but you’ll forget the whole thing in a week.
And with the recent news of the game shipping without some key final cutscenes that were cut, it’s no surprise that the story ultimately ends up feeling unfinished. The Phantom Pain’s conclusion is a huge letdown.
It also doesn’t help that Big Boss is completely unrecognizable here. He acts more like a silent avatar than the actual multifaceted character we’ve grown to love over the years. This isn’t the same guy from Metal Gear Solid 3 and Peace Walker. I mean, he barely speaks for crying out loud. Instead, characters like Ocelot and Kaz Miller end up anchoring the narrative. The whole affair feels painfully jarring, and it actually ruined my time playing the game. The stakes and motivations aren’t there, so why should I care about upgrading Mother Base or extracting some forgettable Russian soldier?
حالا نمیشد این حرفو با اکانت اولت بزنی.حتما باید یه دونه جدید درست میکردی:dاینا فعلا باید این باگ افتضاحشو درست کنن
Sent from my D6502 using Tapatalk
حالا نمیشد این حرفو با اکانت اولت بزنی.حتما باید یه دونه جدید درست میکردی:d
هیچوقت یه داستان خوب،یه داستان سطحی و تک هدفی نیست.ویچر تو وهله یه دنیای خیلی بزرگ خلق میکنه و وقتی دقیقتر وقایع و پلات داستان رو بررسی میکنیم خیلی از جنبه های دیگه داستانیش آشکار میشه.لطف کن اسم بازیهای دیگه رو توی تاپیک MGSV:TPP نیار. اون بازیای که شما گفتی هدفش خلق یه دنیای فانتزیه، توی لایهی روییش کاملاً تِم سیاسی و افشاگرایانه داره.
CGMagazine - 85/100
GamesVillage.it - 89/100