امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[kimsungbabak]

rime
پازل های بازی اسون هستن ولی در عوض گرافیک و داستان خیلی زیبایی داره. قسمت platformer بازی هم خیلی خوب بود. اخرش هم که....
8/10

 

[stanley]

GOD OF WAR
گیم پلی
WOW
داستان
WOW
موسیقی و صداگذاری
WOW
گرافیک و طراحی محیط
WOW
طراحی مراحل
WOW
امتیاز از 10
WOW

 

[vaan 2]

دیترویت رو همین الان تموم کردم ! بی نظیر بود ! واقعا یکی از نفس گیر ترین بازیایی بود که کردم چند چپتر اخر نفسم بالا نمیومد از شدت استرس و مغزم بین انتخاب ها ارور میداد ! کدوم بهترین انتخابه ؟ نکنه اشتباه کنم ! داستان مسئولیت سنگینی به عهده گیمر میزاره و سرنوشت تمام کارکتر ها دست ماست که با انتخاب های شدیدا تاثیر گذار با پایان ها و نتایج متعدد واقعا فشار زیادی رو تحمیل میکنه! حتی انتخاب اوایل بازی یه کارکتر روی سرانجام باقی شحصیت ها تاثیر گزاره
، کنترل و دوربین بازی شدیدا بهتر از کارهای قبلیه ولی حجم گیم پلی و دکمه زنی ها مقداری کمتر شده بود به نظرم و تمرکز روی انتخاب ها و جستجو های شدیدا متعدد بود !
مضخرف بودن پلی ترو و اندینگ من این بود که هم خیلی تلخ بود هم خیلی شیرین ! و حسابی ریختم به هم نمیدونستم بخندم یا گریه کنم ! شاهکار بود شاهکار !
مضخرف بودن پلی ترو و اندینگ من این بود که هم خیلی تلخ بود هم خیلی شیرین ! و حسابی ریختم به هم نمیدونستم بخندم یا گریه کنم ! شاهکار بود شاهکار !

واقعا عاشق دیوید کیج و اثارشونم و خوشحالم که ما فن ها جوری ازشون حمایت میکنیم که این چراغ روشن بمونه و ساخت این شاهکارا ادامه داشته باشه !

امتیازم ۹.۵

 

[vaan 2]

بازی های موجود در بازار برای PS4

 

[Wander]

A Way Out : 8.5

بعیده کسی تا الان Brothers: A Tale of Two Sons رو تجربه نکرده باشه. یکی از بهترین اکشن ادونچرهایی که هم توی روایت کم نظیر بود و هم توی گیم پلی. بازیی که بدون دیالوگ یه داستان واقعا عالی رو با یه زبون من دراوردی تعریف کرد و گیم پلی دو تا کاراکتر رو همزمان توسط یه نفر برای اولین بار به دنیا معرفی کرد(البته حالا مطمئن نیستم ولی فکر نمی کنم قبل ازین بازی عنوانی به این شکل ساخته شده باشه) A Way Out ظاهرا کاره همون تیم و همون نفراته که استدیو جدید خودشون رو حالا تاسیس کردن و بازم محور اصلی بازی رو همکاری دو کاراکتر تشکیل میدن که اینبار دیگه نمی تونید یه نفره کنترلشون کنید و باید بصورت کوآپ بازی رو جلو ببرید. من اول کار فکر می کردم میشه دو نفر رو با دو تا دسته بصورت تک نفری رفت ولی همون اوایل کار گیر کردم و مجبور شدم اطرافیان رو به زور گیمر کنم تا اینکه بشه بازی رو تمام کرد. البته اینقدر بازی نرم و خوب طراحی شده و اینقدر ساختار گیم پلی ساده است که افرادی که هیچی بازی توی عمرشون انجام ندادن خیلی سریع با A Way Out خو می گیرن و عاشقش می شن. بازی شاید اون عمق لازم رو نداشته باشه ولی اینقدر روون و خوب طراحی شده و داستان بازی گیرایی داره که تا آخرین لحظه از انجامش لذت ببرید. A Way Out ترکیبی از انواع و اقسام گیم پلی هایی که توی اکشن ادونچرهای امروزی دیدید هست مخفی کاری، تعقیب و گریز، تیر اندازی، فایتینگ، عناصر تعامل با محیط و گشت و گذار و مکالمه همه و همه توی بازی کار شده و اصلا کاره حوصله سر بر توی بازی انجام نمی دید حتی هیچی واسه جمع کردن توی محیط قرار نگرفته و هدف اول و اخر سازنده ها ایجاد یه تجربه سینمایی و روون هست که هیچ گیری توش نباشه و گیمر فقط و فقط بشینه پای تی وی و از بازی کردن و دنبال کردن داستان وینسنت و لئو لذت ببره . این خودش یه مقداری از کیفیت چالش ها و پازل ها کم کرده ولی با این وجود بازم تجربه بازی لذت بخشه و کمتر کسی پیدا میشه که ازش لذت نبره.
داستان بازی یه کلیشه به تمام معناست ولی بدلیل اینکه داستان کاملا در خدمت گیم پلی بازیه هیچ موقع ازش خسته نمی شید. جوری این دو تا با هم جفت و جور شدن که انگار سناریو فرار از زندان رو بخاطر این مدل گیم پلی خلق کردن. انتخاب ها توی برخی از سکانس ها باعث میشه کلا مسیر انجام یه مرحله تغییر کنه ولی خب انتهای کار همه به یه خط داستانی منتهی میشه که تا حدودی ارزش تکرار بازی رو بالا میبره .در حقیقت تنها دلیل واسه تکرار همین سکانس هاست و بعد از اتمام بازی هیچ دلیل دیگه ای واسه برگشت به بازی ندارید. یکی از خوبی های بازی پایان خوبشه که برعکس این مدل بازی ها که انتظار یه پایان آبکی رو دارید این بار یه پایان نسبتا خوب داریم که درسته شاید خیلی ها حدس بزنن و یه سری ضعف هایی هم داشته باشه ولی توی سطح A Way Out کاملا استاندارد و حتی بالا از استانداردهای بازیه و کاملا راضی کننده است.
A Way Out رو بخاطر خاص بودنش توی عصری که همه بازی ها شبیه هم هستن و به سختی یه بازی با فرم و شکل جدید پیدا میشه از دست ندید.

 

[Milad_HW]

خب بازیهایی که چندوقت اخیر بازی کردم:
Wolfenstein new order و old blood : یکی از یکی عالی تر به خصوص با old blood خیلی حال کردم دقیقا حس و حال ولفنشتاین های قدیم رو بهم داد.نمره 9 از 10 بازی یکسری ایرادات فنی داره فقط بنظرم مثل تکسچرلودینگ و پارگی تصویر
Dragon age inquistion:بازی خوبی بود فقط احساس میکنم چون خیلی دیر بازیش کردم اون حس و حال زمان خودش رو بهم نداد ولی محیط های بازی بخصوص چنتا از لوکیشن ها بشدت زیبا بودن اما متاسفانه با اینکه بازی خوبی بود بازهم به پای نسخه اول نرسید و به نظر من از نسخه دوم هم ضعیفتر بود نمره 8
Ac syndicate:تو کل سری اساسین که بازی کردم ضعیفترین بازی ممکن بود یه مقدار از اون حال و هوای اون موقع لندن خوشم اومد و ماموریت های جانبیش وگرنه خیلی بازی ضعیفی بود در سری اساسین نمره:6
The order:بازی چیزی به اسم گیم پلی رسما میشه گفت نداشت و بعضی چپترها کامل کات سین بود ولی خب بازی پتانسیل از سر و روش میبارید و یونیورس و داستان و اتمسفرش خیلی غنی داشت به نظرم. نمره 7
Cod infinite warfare:بخش داستانی رو فقط رفتم و اصلا حال نکردم اولاش بد نبود ولی هی ضعیف و ضعیف تر شد هرچقدر که جلو میرفتی نمره:5
Doom:عالی بود یه شوتر اول شخص بی نظیر مثل شوترهای چندسال پیش فقط بعضی جاهاش دیگه خیلی تکراری میشد که امیدوارم تو نسخه جدید بیشتر کار کنن رو این قسمت و همچنین بعضی جاها خیلی قرمز بود و چشم رو اذیت میکرد بنظرمنمره :8.5
Uncharted 4:شاهکار بود این بازی فقط تنها نکته منفی بنظرم این بود که بیشتر مراحل بازی جنگلی بود و تنوع محیطش کم بود نسبت به نسخه های قبلی . نمره 9.5

 

[Safety & Peace]

منم بالاخره بعد از سال ها (لول) سری آنچارتد رو شروع کردم. از شماره اول شروع کردم و میخوام همشونو بازی کنم.
برای یه بازی که سال 2007 عرضه شده و من بعد از 11 سال دارم بازیش میکنم، واقعا عالیه! نمیتونم حدس بزنم توی زمان خودش چه غوغایی کرده. با این حال یه سری مشکلات توی گیم پلی داره که با استاندارهای الان یه کم اذیت کننده هستن. به نظرم گان پلی بازی میتونست خیلی بهتر باشه با توجه به عناوین هم رده-ش. چون واقعا بعضی جاها اذیت کننده میشه. پلتفرمینگ بازی هم یه خورده سفت و چغره و انیمیشن های گرفتن لبه ها و ... بعضا خنده دارن مورد بعدی هم تعداد بالای درگیری ها و دشمن هاست که به نظرم این از همه آزار دهنده تره. چون واقعا لحظاتی که نباید وارد مبارزه بشیم کم تعداد هستن و هر 5 دقیقه یه بار کلی دشمن سر آدم میریزه که از یه جایی به بعد حس بیخود به آدم دست میده.
در کنار تمامی اینا، به نظرم لوکیشن های بازی فوق العاده زیبا هستن و بعضی جاها فقط دوست داشتم نگاه کنم. بازی از رنگ های شاد و پر رنگ و روشن زیاد استفاده کرده و واقعا حس خوبی ایجاد میکنه. شخصیت نیتن هم عالی و کاملا جذابه و بازیکن سریع جذبش میشه و ازش خسته نمیشه. شوخی هایی که میکنه و حرف هایی که میزنه اون رو یه آدم خشک و مصنوعی جلوه نمیده و بر عکس آدم باور پذیریه.
مجموعا، به از بازی خیلی راضی بودم و بازی کردنش واقعا بهم چسبید. الان کاملا میتونم اسکی رفتن TR از این رو با گوشت و پوست و استخونم درک کنم و جا داره بگم بازی 100 برابر با ارزش تر از این افتضاحات غیر قابل باوریه که اسمش رو گذاشتن TR.

بهش نمره 9 میدم.

 

[victor hogo]

منم بالاخره بعد از سال ها (لول) سری آنچارتد رو شروع کردم. از شماره اول شروع کردم و میخوام همشونو بازی کنم.
برای یه بازی که سال 2007 عرضه شده و من بعد از 11 سال دارم بازیش میکنم، واقعا عالیه! نمیتونم حدس بزنم توی زمان خودش چه غوغایی کرده. با این حال یه سری مشکلات توی گیم پلی داره که با استاندارهای الان یه کم اذیت کننده هستن. به نظرم گان پلی بازی میتونست خیلی بهتر باشه با توجه به عناوین هم رده-ش. چون واقعا بعضی جاها اذیت کننده میشه. پلتفرمینگ بازی هم یه خورده سفت و چغره و انیمیشن های گرفتن لبه ها و ... بعضا خنده دارن مورد بعدی هم تعداد بالای درگیری ها و دشمن هاست که به نظرم این از همه آزار دهنده تره. چون واقعا لحظاتی که نباید وارد مبارزه بشیم کم تعداد هستن و هر 5 دقیقه یه بار کلی دشمن سر آدم میریزه که از یه جایی به بعد حس بیخود به آدم دست میده.
در کنار تمامی اینا، به نظرم لوکیشن های بازی فوق العاده زیبا هستن و بعضی جاها فقط دوست داشتم نگاه کنم. بازی از رنگ های شاد و پر رنگ و روشن زیاد استفاده کرده و واقعا حس خوبی ایجاد میکنه. شخصیت نیتن هم عالی و کاملا جذابه و بازیکن سریع جذبش میشه و ازش خسته نمیشه. شوخی هایی که میکنه و حرف هایی که میزنه اون رو یه آدم خشک و مصنوعی جلوه نمیده و بر عکس آدم باور پذیریه.
مجموعا، به از بازی خیلی راضی بودم و بازی کردنش واقعا بهم چسبید. الان کاملا میتونم اسکی رفتن TR از این رو با گوشت و پوست و استخونم درک کنم و جا داره بگم بازی 100 برابر با ارزش تر از این افتضاحات غیر قابل باوریه که اسمش رو گذاشتن TR.

بهش نمره 9 میدم.

جهشي كه شماره دو نسبت به يك در تمامي زمينه ها داشته خيليه و مطمعنا از ٢ و ٣ و ٤ و lost legcy خيلي بيشتر لذت مي بري مخصوصا شماره ٤

 

[WCW]

منم بالاخره بعد از سال ها (لول) سری آنچارتد رو شروع کردم. از شماره اول شروع کردم و میخوام همشونو بازی کنم.
برای یه بازی که سال 2007 عرضه شده و من بعد از 11 سال دارم بازیش میکنم، واقعا عالیه! نمیتونم حدس بزنم توی زمان خودش چه غوغایی کرده. با این حال یه سری مشکلات توی گیم پلی داره که با استاندارهای الان یه کم اذیت کننده هستن. به نظرم گان پلی بازی میتونست خیلی بهتر باشه با توجه به عناوین هم رده-ش. چون واقعا بعضی جاها اذیت کننده میشه. پلتفرمینگ بازی هم یه خورده سفت و چغره و انیمیشن های گرفتن لبه ها و ... بعضا خنده دارن مورد بعدی هم تعداد بالای درگیری ها و دشمن هاست که به نظرم این از همه آزار دهنده تره. چون واقعا لحظاتی که نباید وارد مبارزه بشیم کم تعداد هستن و هر 5 دقیقه یه بار کلی دشمن سر آدم میریزه که از یه جایی به بعد حس بیخود به آدم دست میده.
در کنار تمامی اینا، به نظرم لوکیشن های بازی فوق العاده زیبا هستن و بعضی جاها فقط دوست داشتم نگاه کنم. بازی از رنگ های شاد و پر رنگ و روشن زیاد استفاده کرده و واقعا حس خوبی ایجاد میکنه. شخصیت نیتن هم عالی و کاملا جذابه و بازیکن سریع جذبش میشه و ازش خسته نمیشه. شوخی هایی که میکنه و حرف هایی که میزنه اون رو یه آدم خشک و مصنوعی جلوه نمیده و بر عکس آدم باور پذیریه.
مجموعا، به از بازی خیلی راضی بودم و بازی کردنش واقعا بهم چسبید. الان کاملا میتونم اسکی رفتن TR از این رو با گوشت و پوست و استخونم درک کنم و جا داره بگم بازی 100 برابر با ارزش تر از این افتضاحات غیر قابل باوریه که اسمش رو گذاشتن TR.

بهش نمره 9 میدم.

عجب ادمی هستی هنوزم اصرار به اسکی رفتن TR از Uncharted داری موفق باشی

 

[Safety & Peace]

عجب ادمی هستی هنوزم اصرار به اسکی رفتن TR از Uncharted داری موفق باشی

اوایل یه خورده شک داشتم اما الان شکم برطرف شده و به یقین رسیدم.

پ.ن: شاید U1 شباهت هایی به TR های قدیمی داشته باشه ولی مسیر خودش رو رفته و الان در حدیه که سه گانه ریبوت خیلی شیک و مجلسی ازش اسکی رفتن.

 

[Safety & Peace]

شماره دوم رو هم تموم کردم.
میتونم بگم تقریبا تمام مشکلاتی که توی شماره اول داشتم رو برطرف کرده بود. گیم پلی خیلی روون تر شده بود و گان پلی کاملا بهبود یافته بود هدف گیری دقیق تر شده بود. گان پلی جذاب تر شده بود و هوش مصنوعی دشمنا هم بهتر شده بود.
تعداد دفعاتی که با دشمن روبرو میشدیم کمتر شده بود و در عوض پلتفرمینگ و معماهای بیشتری داشتیم. معماها در عین سادگی، جذاب بود و پلتفرمینگ خیلی راحت تر و روون تر شده بود. انیمیشن ها بهتر شده بودن و جزئیات محیط ها خیلی بیشتر شده بود.
موضوعی که قابل بحث هست، رنگ بندی و نور پردازی بازیه رنگ ها و ترکیبشون خارق العاده بود و با نور پردازی خیلی خوب، بازی رو خیلی زنده جلو میداد. یه جاهایی واقعا محو محیط میشدم و دورنماهای فوق العاده بازی رو نگاه میکردم (خصوصا قسمت قطار که از بین جنگل رد میشد). واقعا توی زمینه رنگ بندی، ناتی داگ استاده و همه چی حساب کتاب شده کار شده. شهر شامبالا هم دقیقا از اون مکان های آرمانی من توی گیمینگ بود و به شدت با طراحی بی نظیرش حال کردم. محیط های شهری نپال هم عالی بود و عاشقشون بودم.
در کل از بازی به شدت راضی بودم. تنها ایرادی که میتونم ازش بگیرم این بود که احساس میکردم بازی خیلی کش دار شده بود و خصوصا توی 2 چپتر آخر، یه خورده اشباع شده بودم ازش. جدا از این موارد، ایراد دیگه ای یافت نشد

9.75 میدم بهش.

 

[dragonslayer]

خب، من بالاخره وقت کردم که god of war جدید رو تموم کنم.
به نظر من بزرگترین نقطه ی قوت بازی داستانشه. من به شخصه بزرگترین نوع چالش برای ادامه ی سری بعد از پایان نسخه ی سوم رو از نظر داستانی میدونستم، فکر میکردم که ادامه دادن بازی به طوری که داستان بی منطق و بیمزه ای نداشته باشه، اگه غیر ممکن نباشه لااقل خیلی سخته. ولی نه، god of war جدید از پسش بر اومد، خیلی خوب هم از پسش بر اومد البته هنوز خیلی چیزها از وقایع بین نسخه ی سوم و این نسخه نمیدونیم و هنوز هم سوالات بی جواب زیادی داریم ولی فکر میکنم در نسخه های بعدی به خوبی به اون ها پاسخ داده بشه.
داستان بازی شاید در ظاهر ساده باشه و شاید از اون روایت فوق حماسی که تنها در انحصار سری god of war بود فاصله گرفته باشه، اما همین داستان ساده به بهترین شکل ممکن روایت میشه و پایه و اساس سری جدید god of war رو پی ریزی میکنه. تعامل بین دو کارکتر اصلی بازی به قدری خوبه که از نظر من حتی از شاهکار naughty dog هم در این زمینه بهتر و پخته تره. kratos از همیشه واقعی تر به نظر میرسه و دیگه کاملا تبدیل به یه کارکتر چندبعدی شده و به قولی دیگه کاملا دارای شخصیت شده. Atreus هم همینطور، به نظرم یکی از بهترین کارکترهای همراهه و ما کاملا رشدش رو در طول بازی میبینیم. mimir هم یکی دیگه از کارکترهای فوق العاده ی بازیه که از لحظه ی داستان بازی رو پربارتر میکنه و پویایی بین کارکترها رو بیشتر میکنه. villain اصلی این نسخه هم به شدت پرداخته شدست و با این که شاید در رده بندی نژادها در دنیای بازی یک god باشه ولی کاملا جنبه های انسانیش مشهوده و دیگه صرفا یک boss خشک و خالی نیست که فقط صحنه ی مبارزه باهاش جذاب باشه ولی خودش کاملا توخالی باشه.
boss fight ها کم تعداد هستن ولی فوق العاده ان و اگه برترین boss fight های سری نباشن، قطعا جزء برترین ها قرار دارن و فوق العاده کارشده و هیجان انگیز هستن ولی با این حال درک نمیکنم که حذف qte ها چه دلیلی ممکنه پشتش باشه. در عوض تنوع کم دشمنان عادی در هم افزایی با مبارزات کند و الهاماتی که سری از بازی های from software گرفته، از نظر من به بازی ضربه زده و بعد از مدتی باعث خسته کننده شدن بازی میشه. حالت open world که بازی گرفته چندان خوب از آب در نیمده و باید در نسخه های بعد اصلاحاتی روش انجام بشه و تکامل پیدا کنه. المان های نقش آفرینی بازی هم به نظر من نه خیلی خوبن و نه خیلی بدن، در هر حال اگه در نسخه های بعدی بهتر بشن، اتفاق مثبتی خواهد بود.
بازی از نظر گرافیک فنی فکر میکنم در حال حاضر در بین بازی های ps4 بهترین باشه و طراحی بعضی از لوکیشن ها به قدری فوق العادست که نفس هارو تو سینه حبس میکنه ولی در عوض خیلی از لوکیشن ها و محیط ها طراحی تکراری دارن.
صداگذاری ها فوق العاده ان؛ از صدای kratos که حماسه و عظمت میریزه. موسیقی پس زمینه کاملا مناسب جو و فضای بازی و کاملا کیفیت خوبی داره.
در کل میتونم بگم با این که نسخه ی جدید god of war از نظر من مشکلاتی توی گیم پلیش داره ولی با این حال دقیقا همون چیزیه که میبایست باشه و به بهترین شکل ممکن پایه و اساس سری جدید رو پی ریزی میکنه و بستری برای ادامه ی سری فراهم میکنه.

 

[mohsen2012]

خب، من بالاخره وقت کردم که god of war جدید رو تموم کنم.
به نظر من بزرگترین نقطه ی قوت بازی داستانشه. من به شخصه بزرگترین نوع چالش برای ادامه ی سری بعد از پایان نسخه ی سوم رو از نظر داستانی میدونستم، فکر میکردم که ادامه دادن بازی به طوری که داستان بی منطق و بیمزه ای نداشته باشه، اگه غیر ممکن نباشه لااقل خیلی سخته. ولی نه، god of war جدید از پسش بر اومد، خیلی خوب هم از پسش بر اومد البته هنوز خیلی چیزها از وقایع بین نسخه ی سوم و این نسخه نمیدونیم و هنوز هم سوالات بی جواب زیادی داریم ولی فکر میکنم در نسخه های بعدی به خوبی به اون ها پاسخ داده بشه.
داستان بازی شاید در ظاهر ساده باشه و شاید از اون روایت فوق حماسی که تنها در انحصار سری god of war بود فاصله گرفته باشه، اما همین داستان ساده به بهترین شکل ممکن روایت میشه و پایه و اساس سری جدید god of war رو پی ریزی میکنه. تعامل بین دو کارکتر اصلی بازی به قدری خوبه که از نظر من حتی از شاهکار naughty dog هم در این زمینه بهتر و پخته تره. kratos از همیشه واقعی تر به نظر میرسه و دیگه کاملا تبدیل به یه کارکتر چندبعدی شده و به قولی دیگه کاملا دارای شخصیت شده. Atreus هم همینطور، به نظرم یکی از بهترین کارکترهای همراهه و ما کاملا رشدش رو در طول بازی میبینیم. mimir هم یکی دیگه از کارکترهای فوق العاده ی بازیه که از لحظه ی داستان بازی رو پربارتر میکنه و پویایی بین کارکترها رو بیشتر میکنه. villain اصلی این نسخه هم به شدت پرداخته شدست و با این که شاید در رده بندی نژادها در دنیای بازی یک god باشه ولی کاملا جنبه های انسانیش مشهوده و دیگه صرفا یک boss خشک و خالی نیست که فقط صحنه ی مبارزه باهاش جذاب باشه ولی خودش کاملا توخالی باشه.
boss fight ها کم تعداد هستن ولی فوق العاده ان و اگه برترین boss fight های سری نباشن، قطعا جزء برترین ها قرار دارن و فوق العاده کارشده و هیجان انگیز هستن ولی با این حال درک نمیکنم که حذف qte ها چه دلیلی ممکنه پشتش باشه. در عوض تنوع کم دشمنان عادی در هم افزایی با مبارزات کند و الهاماتی که سری از بازی های from software گرفته، از نظر من به بازی ضربه زده و بعد از مدتی باعث خسته کننده شدن بازی میشه. حالت open world که بازی گرفته چندان خوب از آب در نیمده و باید در نسخه های بعد اصلاحاتی روش انجام بشه و تکامل پیدا کنه. المان های نقش آفرینی بازی هم به نظر من نه خیلی خوبن و نه خیلی بدن، در هر حال اگه در نسخه های بعدی بهتر بشن، اتفاق مثبتی خواهد بود.
بازی از نظر گرافیک فنی فکر میکنم در حال حاضر در بین بازی های ps4 بهترین باشه و طراحی بعضی از لوکیشن ها به قدری فوق العادست که نفس هارو تو سینه حبس میکنه ولی در عوض خیلی از لوکیشن ها و محیط ها طراحی تکراری دارن.
صداگذاری ها فوق العاده ان؛ از صدای kratos که حماسه و عظمت میریزه. موسیقی پس زمینه کاملا مناسب جو و فضای بازی و کاملا کیفیت خوبی داره.
در کل میتونم بگم با این که نسخه ی جدید god of war از نظر من مشکلاتی توی گیم پلیش داره ولی با این حال دقیقا همون چیزیه که میبایست باشه و به بهترین شکل ممکن پایه و اساس سری جدید رو پی ریزی میکنه و بستری برای ادامه ی سری فراهم میکنه.

به نظرم منم اپن ورد شدن بازی ضربه زده به گیم پلی.ای کاش به سبک بازی های ناتی داگ گستردش کردن.یک سر در گمی تو بازی پیدا میکنه.و همینطور از هیجان بازی کاسته شده با این سبک اپن ورد شدن.
هینطور هم حذف qte هم بیشتر باعث کاسته شدن هیجان بازی شده.امدن یک سیستمی ایجاد کردن که که اون خط قرمز روی دشمن ها تا به حد اخر میرسه با r3 یک سری فینیشر روشون اجرا میشه ولی این سیستم هم بعضی اوقات اشکالاتی داشت.

 

[dragonslayer]

به نظرم منم اپن ورد شدن بازی ضربه زده به گیم پلی.ای کاش به سبک بازی های ناتی داگ گستردش کردن.یک سر در گمی تو بازی پیدا میکنه.و همینطور از هیجان بازی کاسته شده با این سبک اپن ورد شدن.
هینطور هم حذف qte هم بیشتر باعث کاسته شدن هیجان بازی شده.امدن یک سیستمی ایجاد کردن که که اون خط قرمز روی دشمن ها تا به حد اخر میرسه با r3 یک سری فینیشر روشون اجرا میشه ولی این سیستم هم بعضی اوقات اشکالاتی داشت.

البته جهان باز شدن به خودی خود بد نیست ولی به نظر من در مورد این بازی به خوبی صورت نگرفته و جهان باز این بازی یکم برای مخاطب غیر قابل دسترس به نظر می رسه و استفاده ی زیاد از قایق و محدودیت هایی که تو رفت و آمد وجود داره، مخاطب رو یکم از گشت گذار تو جهان بازی دلسرد میکنه. مورد دیگه اینه که انگار جهان باز شدن به طراحی محیط صدمه زده و در کنار بعضی لوکیشن های فوق العاده، لوکیشن های با طراحی تکراری هم دیده میشه. در کل امیدوارم در نسخه ی بعدی با جهان باز بهتر، با کیفیت تر و با دسترسی بهتری رو به رو باشیم.
اجرا فینیشر روی دشمن ها هم از نظر من مغایرتی با qte نداره و میشد در حین همین فینیشرها و یا در سایر صحنه های سینمایی بازی از qte هم استفاده بشه.

 

[mohsen_mzh]

God of War
8.5
روایت داستانش خوب نبود نسبت به شماره های قبلی. خود داستان هم هیجان کافی رو نداشت.
انگیزه زیادی برای رفتن ماموریت های فرعی ایجاد نکردن. چیز خیلی خاصی تو شاپ نیست که بخوای خیلی هزینه بذاری واسه گرفتنش (مقایسه کنید با MGS V)
کلا شاپ خیلی بی دلیل پیچیده شده
گرافیک خوب بود. گیم پلی خوب بود در کل. موسیقی هم خوب بود
یه چیزی که منو اذیت کرد تغییر شخصیت atreus بود بعد از فهمیدن جریان kratos . اصلا واقعی نبود. به خصوص اینکه دوباره دقیقا به شخصیت قبلیش برمیگرده سریع. یعنی نویسنده اومده پیش خودش گفته خب چه کار کنیم شخصیت پسره رو یکم داینامیک نشون بدیم؟ بیایم تو یه بازه زمانی کل شخصیت طرفو عوض کنیم بعد برگردونیم به حالت قبلی که هم بتونیم داستان خودمون رو ادامه بدیم (بدون کوچکترین تاثیری در روند کلی داستان) و هم واسه پلیر جذابیت داشته باشه. این مشکل واسه baldur هم دقیقا پیش اومد. بعد از اینکه احساساتش برگشت انتظار میرفت یه جورایی مست حالت جدیدش بشه. بخواد اون حس ها رو تجربه کنه. یا حداقل کوچکترین تاثیری تو حس انتقامجوییش داشته باشه. ولی بازم هیچ واکنش خاصی نداره. (تو پرانتز بگم که شخصیت باربوسا تو دزدان درایی کارائیب رو یادتون بیاد که اونم قضیه ش همین بود و چقدر طبیعی تر و قابل درک تر بود رفتارش)
در کل شاید تنها مشکل اصلی بازی همین داستانش باشه