درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر
یعنی واقعا کدوم عقل سلیمی می پذیره که امتیاز متای GOW II که اوج این سری بود از ریبوتش کمتر باشه؟! مسئله اینجاست که منتقدین در راستای حفظ مخاطب به بازیهای انحصاری (و) بلاکباستر امتیازات بالاتر از لیاقتشون میدن. این وسط فقط مجله Edge که مانیفست محکمی بر ارزیابی گیمپلی داره به امتیاز واقعی بازی نزدیک شد. ولی بازم بنظر من دو نمره بالاتر داد!
اصل همین موضوع که خیل فن هایی که گاو ریبوت رو تجربه کرد بهترین لحظه بازی براشون همون بازگشت blades of chaos و دیدن آتنا بوده، نشون میده که گاو ریبوت اون چیزی نبوده که میخواستن. گاو ریبوت بدون تغییر گیمپلی به دارک سولز هم میتونست پیشرفت کنه. ارائه یه ورژن داون‌گرید شده و سینمایی از دارک سولز مسلما کمکی نکرده. استودیوی سانتامونیکا که همیشه انگ تقلید رو به جونش خریده (اون از گاو کلاسیک که تلفیقی از devil may car و ico و pop بود اینم از این) پس چرا نیاد از bayonetta تقلید کنه؟! گیمپلی بازی niche مثل بایونتتا که کمتر کسی تجربه ش میکنه اونجا حَی و حاضر نشسته بود تا مورد بهره برداری یه استودیوی غربی قرار بگیره! میشد با کمبوهای بایونتتایی و حذف qte همونقدر ترکوند و پیشرفت رو نشون داد. در این صورت اصلا نیازی به تغییر شخصیت کریتوس هم نبود. (حالا بماند که قیافه این شخصیت هیچ ربطی به اسپارتان ها نداره و لباس پوشیدنش شبیه بربرهای آفریقایی هست. اینکه صداگذارهای این شخصیت هم black هستند تایید بر این مدعاست) میشد همون کریتوس عصبانی که همه فنش بودن رو نگه داشت و موفق شد. اما حالا نتیجه چی شده؟! با تقلید از TLOU بازار این کانسپت اشباع شده و مطمئنا فن های PS بعد از گاو ریبوت دیگه tlou 2 براشون تجربه تازه و لذت بخشی نخواهد بود. حالا این سیاست سخیف ریمسترسازی سونی بکنار که با عرضه tlou remastered به هرچه اشباع تر شدن بازار دامن زده. اشباع در اشباع! واقعا افسردگی و بدبختی سازنده های استودیوی بعد از کنسل شدن عنوان قبلیشون و ضرر چندده میلیون دلاری روی شخصیت کریتوس هم اثر گذاشته حتی!
تازه بعد از پایان گاو جدید متوجه میشید این شماره فقط یه مقدمه و prelude بود و متاسفانه باید یه سه‌گانه رو بر این مبنا تحمل کنیم! بازی که البته کشکی کشکی داشت متای 95 میگرفت اما با هشیاری عده ای منتقدان به زیر کشیده شد و الان زیر آثار فوق العاده ای مثل Halo 2 قرار داره. البته لیاقتش خیلی پایین تر از این حرفاست.
بدرود.
یعنی واقعا کدوم عقل سلیمی می پذیره که امتیاز متای GOW II که اوج این سری بود از ریبوتش کمتر باشه؟! مسئله اینجاست که منتقدین در راستای حفظ مخاطب به بازیهای انحصاری (و) بلاکباستر امتیازات بالاتر از لیاقتشون میدن. این وسط فقط مجله Edge که مانیفست محکمی بر ارزیابی گیمپلی داره به امتیاز واقعی بازی نزدیک شد. ولی بازم بنظر من دو نمره بالاتر داد!
اصل همین موضوع که خیل فن هایی که گاو ریبوت رو تجربه کرد بهترین لحظه بازی براشون همون بازگشت blades of chaos و دیدن آتنا بوده، نشون میده که گاو ریبوت اون چیزی نبوده که میخواستن. گاو ریبوت بدون تغییر گیمپلی به دارک سولز هم میتونست پیشرفت کنه. ارائه یه ورژن داون‌گرید شده و سینمایی از دارک سولز مسلما کمکی نکرده. استودیوی سانتامونیکا که همیشه انگ تقلید رو به جونش خریده (اون از گاو کلاسیک که تلفیقی از devil may car و ico و pop بود اینم از این) پس چرا نیاد از bayonetta تقلید کنه؟! گیمپلی بازی niche مثل بایونتتا که کمتر کسی تجربه ش میکنه اونجا حَی و حاضر نشسته بود تا مورد بهره برداری یه استودیوی غربی قرار بگیره! میشد با کمبوهای بایونتتایی و حذف qte همونقدر ترکوند و پیشرفت رو نشون داد. در این صورت اصلا نیازی به تغییر شخصیت کریتوس هم نبود. (حالا بماند که قیافه این شخصیت هیچ ربطی به اسپارتان ها نداره و لباس پوشیدنش شبیه بربرهای آفریقایی هست. اینکه صداگذارهای این شخصیت هم black هستند تایید بر این مدعاست) میشد همون کریتوس عصبانی که همه فنش بودن رو نگه داشت و موفق شد. اما حالا نتیجه چی شده؟! با تقلید از TLOU بازار این کانسپت اشباع شده و مطمئنا فن های PS بعد از گاو ریبوت دیگه tlou 2 براشون تجربه تازه و لذت بخشی نخواهد بود. حالا این سیاست سخیف ریمسترسازی سونی بکنار که با عرضه tlou remastered به هرچه اشباع تر شدن بازار دامن زده. اشباع در اشباع! واقعا افسردگی و بدبختی سازنده های استودیوی بعد از کنسل شدن عنوان قبلیشون و ضرر چندده میلیون دلاری روی شخصیت کریتوس هم اثر گذاشته حتی!
تازه بعد از پایان گاو جدید متوجه میشید این شماره فقط یه مقدمه و prelude بود و متاسفانه باید یه سه‌گانه رو بر این مبنا تحمل کنیم! بازی که البته کشکی کشکی داشت متای 95 میگرفت اما با هشیاری عده ای منتقدان به زیر کشیده شد و الان زیر آثار فوق العاده ای مثل Halo 2 قرار داره. البته لیاقتش خیلی پایین تر از این حرفاست.
بدرود.
GOD OF WAR 9/10
نکات مثبت:
بالاترین گرافیک ممکنه ی PS4
بهنیه بدون افت فریم یا کاهش RES بازی
صداگذاری شخصیت ها و افکت ها
گیم پلی طولانی بدون پرتی
محیط های متنوع و جذاب
دیالوگ های نسبتا خوب
اکشن منطقی و مناسب(بالانس)
ماموریت های جانبی خوب و جذاب
نکات منفی:
انیمشن های بازی جای کار بیشتری داشتند
کمبود باس فایت های اصلی
برخی اپگریدهای بلا استفاده
حذف مجیک های بزرگ بازی
خیلی از سلاح های بلا استفاده و ضعیف تر از نسخه های قبلی
داستان بازی می تونست بهتر باشه
بازی که الهام بخش خیلی از بازی های دیگر شد حالا خود از خیلی بازی ها الهام گرفته است.
تنوع کم دشمنان بازی
بعد سال ها انتظار برای عنوان محبوب GOW بالاخره نوبت امتحان کردن این بازی معروف رسید 30 ساعت گیم پلی ای که شما رو تا اخرین لحظه خوشحال نگه می دارد شاید این عنوان تنها عنوانی باشد که حاضر شدم تمامی ماموریت های جانبی ان را نیز بازی کنم.
بازی با تغییر اساسی به سمت RPG شدن پیش رفته چیزی که شاید به مزاق خیلی خوش نیاید اما خبر خوب اینجاست که مشابه عنوان های دیگر RPG خبری از محیط های بسیار بزرگ گشت و گذار بیهوده کیلومترها پیاده روی اعصاب که مدام هم سر راه شما دشمنان ابکی ظاهر شوند نیست برای همین کمتر در بازی پیش میاد تا حوصله ی شما سر برود.
گرافیک بازی در بالاترین سطح خود قرار دارد و جز سایه های بازی ایراد خاصی دیگری در ان مشاهده نمی کنید از لحاظ پرفورمنس نیز هیچ مشکلی با بازی نخواهید داشت.
متاسفانه داستان بازی تا پایان فقط برای شما نکات مجهول زیاد می گذارد بی انکه پاسخی به برخی از ان ها بدهد. انیمیشن های صورت شخصیت ها می توانست خیلی بهتر باشد در خیلی از قسمت های بازی دیالوگ ها خیلی با احساس گفته می شوند اما خبری از تغییر چهره ی مناسب یا طبیعی با ان نیست این مورد برای شخصیت های اصلی به مراتب مشهود تر هست انگار که بار ان را صداگذاران بازی به عهده گرفته اند چیزی که اگر همین الان با بازی مشابه انچارتد مقایسه کنید تفاوت فاحش ان را حس خواهید کرد. نکته ی بعدی الهام گیری بازی از سایر بازی های مشابه این سبک است خیلی از دشمنان بازی شباهت زیادی به DARK SOULS یا PARNCE OF PERSIA دارند رد پای WITCHER یا حتی HALO هم در بازی مشهود است شاهد این مورد برای بازی ای که خود در زمان خودش الهام بخش خیلی از بازی های دیگر شد چندان مناسب نباشد.
متاسفانه باس فایت های اصلی بازی کم هستند و از همین تعداد کم هم باس سخت و نفس گیری بیرون نمی اید همچنین تنوع دشمنان یا مینی باس ها نیز برای این میزان ساعت گیم پلی به شدت کم است موردی که اگر با بازی ای مشابه WITCHER مقایسه شود هیچ حرفی برای گفتن ندارد. به طور مثال: داشتن 9 باس والگیری نفس گیر همهگی شبیه به هستن و رنگ و برخی قابلیت های ان ها با هم تفاوت دارد و بهتر بود هر کدام طراحی خاص خودشان را می دانشتند.
برخی اپگریدهای بازی نیز صرف جهت پر کردن بازی انگار گنجانده شده اند و هیچ استفاده ای ندارند خیلی از لباس ها یا پوشش ها نیز با اینکه خیلی بعد تر به شما داده می شوند به مراتب ضعیف تر از نسخه هایی است که در قبل به دست اورده اید.
با تمامی ایراداتی که به بازی وارد است اما نقاط قوت بازی به قدری پر رنگ هستند که نکات منفی در زیر ان قرار می گیرند به طوری ساعت ها پای بازی می نشینید و از ان لذت می برید این چیزی است که گیم پلی و مکانیزم لذت بخش بازی به شما هدیه می دهد.
یعنی واقعا کدوم عقل سلیمی می پذیره که امتیاز متای GOW II که اوج این سری بود از ریبوتش کمتر باشه؟! مسئله اینجاست که منتقدین در راستای حفظ مخاطب به بازیهای انحصاری (و) بلاکباستر امتیازات بالاتر از لیاقتشون میدن. این وسط فقط مجله Edge که مانیفست محکمی بر ارزیابی گیمپلی داره به امتیاز واقعی بازی نزدیک شد. ولی بازم بنظر من دو نمره بالاتر داد!
اصل همین موضوع که خیل فن هایی که گاو ریبوت رو تجربه کرد بهترین لحظه بازی براشون همون بازگشت blades of chaos و دیدن آتنا بوده، نشون میده که گاو ریبوت اون چیزی نبوده که میخواستن. گاو ریبوت بدون تغییر گیمپلی به دارک سولز هم میتونست پیشرفت کنه. ارائه یه ورژن داون‌گرید شده و سینمایی از دارک سولز مسلما کمکی نکرده. استودیوی سانتامونیکا که همیشه انگ تقلید رو به جونش خریده (اون از گاو کلاسیک که تلفیقی از devil may car و ico و pop بود اینم از این) پس چرا نیاد از bayonetta تقلید کنه؟! گیمپلی بازی niche مثل بایونتتا که کمتر کسی تجربه ش میکنه اونجا حَی و حاضر نشسته بود تا مورد بهره برداری یه استودیوی غربی قرار بگیره! میشد با کمبوهای بایونتتایی و حذف qte همونقدر ترکوند و پیشرفت رو نشون داد. در این صورت اصلا نیازی به تغییر شخصیت کریتوس هم نبود. (حالا بماند که قیافه این شخصیت هیچ ربطی به اسپارتان ها نداره و لباس پوشیدنش شبیه بربرهای آفریقایی هست. اینکه صداگذارهای این شخصیت هم black هستند تایید بر این مدعاست) میشد همون کریتوس عصبانی که همه فنش بودن رو نگه داشت و موفق شد. اما حالا نتیجه چی شده؟! با تقلید از TLOU بازار این کانسپت اشباع شده و مطمئنا فن های PS بعد از گاو ریبوت دیگه tlou 2 براشون تجربه تازه و لذت بخشی نخواهد بود. حالا این سیاست سخیف ریمسترسازی سونی بکنار که با عرضه tlou remastered به هرچه اشباع تر شدن بازار دامن زده. اشباع در اشباع! واقعا افسردگی و بدبختی سازنده های استودیوی بعد از کنسل شدن عنوان قبلیشون و ضرر چندده میلیون دلاری روی شخصیت کریتوس هم اثر گذاشته حتی!
تازه بعد از پایان گاو جدید متوجه میشید این شماره فقط یه مقدمه و prelude بود و متاسفانه باید یه سه‌گانه رو بر این مبنا تحمل کنیم! بازی که البته کشکی کشکی داشت متای 95 میگرفت اما با هشیاری عده ای منتقدان به زیر کشیده شد و الان زیر آثار فوق العاده ای مثل Halo 2 قرار داره. البته لیاقتش خیلی پایین تر از این حرفاست.
بدرود.
Drive Club 10/10
نمیدونم چرا هر وقت این بازی رو انجام میدم، احساس میکنم تو یک اینده دور و پیشرفته زندگی میکنم، حس پر قدرت و رئالی که تا الان هیچ بازی ماشین سواری، به من نداده، حسی که هنوز بعد 4 سال بعد معرفی بازی هنوز هم هنوزه یک سانت از لذتش کم نشده، درایو کلاب با من کاری کرد که دست از بقیه بازی های ریس و سیم بکشم، درایو کلاب زمانی منتشر شد سال ها و بلکه ده ها از زمانه خودش جلو بود، درایو کلاب عنوانی است که در تاریخ پلی استیشن هر کسی بازیش کند هیچ وقت نمیتواند از گرافیک فلج کننده اش و چلنج های سخت و نفس گیر و گیم پلی لذت بخش ان نگوید.
10/10 Uncharted 4: A Thief’s End
همون حرف های درایو کلاب رو برای همین بازی هم در نظر بگیرید با این تفاوت این بازی برترین بازی ماجراجوی تاریخ ساز پلی استیشن هست.
Bloodborne+ The Old Hunters 10/11
تو زندگیم اگر قرار باشه واقعا یک بازی منو به فکر فرو برده باشه این بلادبورن بوده الی غیر در مورد این بازی میتونم هزار صفحه فلسفه، تاریخ، افسانه، اتمسفر، هنر، گرافیک، معماری، صدا گزاری و... بنویسم. واقعا این بازی دیگه صرفا یک بازی نیست، زندگی هنری است
بعد از سه بار به پایان رسوندن بازی می خوام به بازی امتیاز بدم . اول باید بگم با یه شاهکار رو به رو هستید محیط های بازی ادمو غرق در خود میکنه و بسیار لذت بخشه . یکی از دلایل جذابیتش برای بنده سختی بازی بود البته بازی سخت نیست زیاد بلکه ادم باید قلق بازی دستش بیاد . بازی یه داستان سر راست نداره کمی از داستان رو در حال بازی متوجه شدم بقیه اش رو هم از طریق همین جا که یکی از دوستان لطف کرده بودن و نظریه های گیمر ها رو ترجمه کرده بودن .
نکات مثبت
طراحی فوقالعاده ی محیط و دشمنان
صداگذاری
سختی و چالش
باس فایت ها
coop
ارزش تکرار بالا
نکات منفی
باگ در برخی مراحل(یک مرحله هست که باید سه تا هانتر رو بکشید یکی از اونها رو از پشت دیوار کشتم یعنی شمشیرم از دیوار رد میکرد)
نبود روایت داستان
برای کو اپ بازی کردن یه مقدار دردسر داره
نمره 9.5
این پایین چندتا عکس از باگ بازی و کواپ و یک باس خفن میزارم .
Far Cry 5
سازنده و ناشر : UBISOFT
تاریخ عرضه : 27 مارس 2018
پلتفرم ها : PC, PS4, XB1
بلاخره فرصت شد تا جدیدترین نسخه از سری بازی های محبوب Far Cry را تهیه و بازی کنم. حقیقتا تا پیش از خرید بازی هیجان زیادی برای تجربه آن داشتم؛ اما بعد از به پایان رساندن آن، تا حدودی توی ذوقم خورد که در ادامه متن علت آن را توضیح خواهم داد.
از نظر من Far Cry 5 بازی خوب اما پر ایرادی هست که برخی از این ایرادات به سلیقه و نظر شخصی من بر می گردد و برخی هم به طور کلی مانع لذت بردن به حد کافی از بازی می شوند.
هرچند که پایه کلی داستان و شخصیت پردازی شخصیت های منفی در کنار طراحی هنری فوق العاده زیبا ارزش بازی را بالا نگه می دارد و به نحوی همین موارد و چند مورد دیگه که در ادامه با اون ها آشنا می شوید باعث می شوند تا فارکرای به بازی متوسط یا بدی تبدیل نشود.
داستان FC5 در مورد یک فرقه افراطی واقع شده در ایالت خیالی Hope County آمریکا می‌باشد که زندگی مردم را با کارهای خود سیاه کرده است؛ سردسته این فرقه، جوزف سید است که همه او را با نام مستعار The Father { پدر } می شناسند و نکته جالب ماجرا این است که بخش عمده ای از روایت داستان بازی را همین شخصیت برعهده می‌گیرد.
قصد اسپویل کردن هیچ یک از بخش های داستانی بازی را ندارم اما به طور مختصر توضیح می دهم که بازی؛ بازیکن را در نقش یک کلانتر تازه کار قرار می دهد که وظیفه این کلانتر تازه کار؛ دستگیر کردن جوزف و کله پا کردن کل این فرقه است !
هرچقدر هم که شخصیت پردازی جوزف سید و اعضای خانواده اش ( john, jacob و بهترین همکار آنها، Faith ) قوی انجام شده باشد؛ در عوض شخصیت پردازی شخصیت های دوست و خودی بسیار ضعیف و سطحی از آب درآمده است؛ درحدی که حتی شخصیت اصلی ( کلانتر تازه کار ) به طور کلی هیچ صحبتی نمی کنه و ما هیچ چیزی راجب او و خصوصیات اخلاقی او نمی دانیم. همچنین بازیساز با اتخاذ این تصمیم که شخصیت اصلی به طور کامل "صامت" باشه، ضربه بیشتری به شخصیت پردازی در این بخش وارد کرده است.
به طور مثال هنگامی که سایر شخصیت های بازی با شما برخورد می کنند، اول از هویت شما بی خبر هستند اما سریع خودشان به این سوال پاسخ داده و به طور مثال می گویند " آها، تو همون کلانتری هستی که داره علیه فرقه اقدام می کنه! " این تصمیم که شخصیت اصلی حتی خودش نتواند صحبت کند و موقعیت های مشابهی که در گفتگوهای مختلف پیش می آید، باعث ازبین رفتن حس و حال بازی شده و مانع از غرق شدن بازیکن در دنیای بازی می شود.
گیمپلی در FC5 از پایه و اساس همان چیزی که در نسخه های قبلی پیاده سازی شده بود استفاده می کند اما با چند تغییر ریز و درشت و چند قدم رو به جلو و یک قدم رو به عقب.
به طور مثال؛ یکی از مثبت ترین ویژگی های FC5 حذف شدن کامل برجک ها می باشد. برخلاف رسم همیشگی دربازی های شرکت یوبیسافت، دیگر برای آشکار سازی نقشه نیازی به صعود به بالای برجک ها ندارید و مشابه با دیگر عنوان این شرکت؛ یعنی Assassin's Creed Origins، صرفا با گشت و گذار در نقشه می توانید نقشه را از حالت تاریک درآورده و نقاط جدید را کشف کنید.
سیستم Grappling Hook در بازی ارتقا پیدا کرده و حالا این بخش نسبت به نسخه های قبلی جذابیت بیشتری دارد، همچنین نوع جدیدی از ماموریت فرعی به بازی اضافه شده که نوعی معمای محیطی به دنیای بازی وارد می کنند و از آنها تحت عنوان Prepper Stash یاد می شود
تنوع در معماهای محیطی این ماموریت ها ( که تعداد آنها نیز کم نیست ) بسیار خوب بوده و حتی هرکدام داستانی ( هرچند کوچک ) نیز با خود به همراه دارند. تنوع در وسایل نقلیه هم بسیار خوب بوده و کنترل اونها هم لذت بخش می باشد.
اما چندین ایراد در بطن این بخش نهفته که یکی از آنها مربوط به سیستم ارتقا و قدرتمند سازی شخصیت اصلی می باشد. Skill Tree بازی دارای مهارت های مختلفی می باشد. برخی از آنها به بازیکن ویژگی های جدیدی اضافه می کنند که این مورد برای من بسیار پراهمیت می باشد، چرا که از مهارت هایی که کار اونها صرفا ساده کردن بازی باشد متنفر هستم. اما همانطور که اشاره کردم، مهارت هایی که ویژگی جدید اضافه می کنند تنها بخشی از این skill tree را در بر می گیرند و سایر این بخش پر شده از مهارت های آسان کننده بازی. به طور مثال سریع تر لود کردن اسلحه ها و سریع تر سوییچ کردن بین آنها و از این دست ویژگی ها.
هوش مصنوعی در FC5 به معنای واقعی کلمه بد است. رفتار دشمنان در واکنش به شما بسیار ساده و بد بوده و تنوع در کارهای آنان نیز شدیدا کم. اما بدترین بخش هوش مصنوعی مربوط به هوش همراهان شما است. بار ها و بارها پیش آمده که همراهانم در محیط گیر کرده اند و نتوانسته اند راه را پیدا کنند، یا باید کاری را انجام می دادند ولی به طور ثابت سر جای خود ایستاده که درنهایت مجبور به Restart کردن ماموریت شدم. همچنین خیلی از اوقات در چهارچوب درها می ایستادند و مانع از عبور من می شدند که مجبور بودم به آنها دستور حرکت به نقطه دیگری را بدهم.
FC5 همانند دیگر ساخته یوبیسافت، یعنی Ghost Recon wild lands از سیستم منطقه بندی استفاده می کند، به این شکل که هر منطقه متعلق به یکی از همکاران جوزف سید بوده و شما با انجام امور مختلف در آن منطقه، امتیازی با عنوان Resistance Point دریافت می کنید.
هر بار که این امتیازات به حدنصاب خاصی برسد شما با رئیس اون منطقه دیداری خواهید کرد تا درنهایت برای بار آخر وارد Boss Fight بشوید. مبارزه با رئیس ها بسیار چالش برانگیز و جذاب طراحی شده اما مشکل اصلی این بخش، این است که شما هرکاری در هر منطقه ای انجام بدهید، npc های سایر مناطق هیچ تفاوتی در رفتارشان ایجاد نشده و همچنان با شما به گونه ای رفتار می کنند که انگار شما هیچ آدم خاصی نیستید و هیچ کس را شکست ندادید یا کسی را آزاد نکردید.
حتی با انجام ماموریت های اصلی مربوط به رئیس منطقه ها، هیچ تغییر و تفاوتی در داستان و روایت اون ایجاد نمی شود و برای دیدن پایان های مختلف، تنها در پایان بازی شما قادرخواهید بود تا با انتخاب گزینه های مختلف،آنها را ببینید...
همچنین همانطور که اشاره کردم هنگامی که resistance point شما به حدنصاب برسد شما با رئیس منطقه دیدار می کنید، اما نحوه این دیدار بسیار بد پیاده شده، به این شکل که شما فرضا درحال پرواز با هلیکوپتر هستید یا درحال حرکت در محیط های بازی که ناگهان چشم های کارکتر سیاهی می رود و در صحنه بعد شما خود را در کاتسینی پیدا می کنید که مربوط به رئیس منطقه هست!
در کنار این موارد، در بازی امکان بدست آوردن یار و همراه هم وجود دارد و میتوانید ماموریت های مربوط به این افراد را بروید که درنوع خود جالب هستند اما ای کاش که با قراردادن ماموریت های بیشتری که مرتبط با این افراد هستند ( مشابه با Loyalty mission های بازی mass effect 2 ) به این بخش هم عمق داده می شد اما افسوس که چنین نیست.
درنهایت Far Cry 5 موفق به ساختن یکی از بهترین شخصیت های منفی در بین تمامی عناوین سری شده ( که حتی از نظر من، Joseph Seed از Vaas هم جالب تره )، موضوع و پایان بندی بسیار جالب برای داستان، محیط جذاب و ویژگی ها و تغییرات مثبت در گیم پلی اون باعث می شود تا ارزش این بازی برای من در حدی باشد که به آن نمره 8/10 را بدهم
خلاقیت نکته اصلی این بازی هست رفته رفته هر چقدر زمان بیشتری از بازی میگذره بیشتر باهاش حال می کنید
تنوع بالای لوکیشن‌های بازی و گرافیک هنری قابل قبول آن، حداقل در غالب مواقع، به A Way Out جلوه‌ای جذاب و دوست‌داشتنی می‌بخشند
علاوه بر آنها، موسیقی‌هایی را که انصافا نمی‌شود دوست‌شان نداشت و اثرگذاری بسیار زیادی در شکل‌گیری اتمسفر بازی در بخش‌های گوناگون آن دارند هم داریم که مدام با جلوه‌های دیده‌شده در این لوکیشن‌ها ترکیب می‌شوند و مخاطب را جذب خودشان می‌کنند.
از سکانس‌های اکشنی که داخل‌شان آهنگ‌ها وظیفه‌ای جز هیجان بخشیدن به گیم‌پلیِ پیش روی‌تان را ندارند گرفته تا لحظاتی احساسی که موسیقی شاید در کنار تصاویر اشک‌تان را هم دربیاورد، همه و همه بسیاری از جذابیت‌های‌شان را مدیون جلوه‌های صوتی جذاب بازی هستند.
یکی دیگه از بخش های جذاب ترفی های بای هست که توصیه میکنیم حتما انجامشون بدین
تجربه ی بازی 2 نفره به یاد ماندنی
گیم پلی خاص 2نفره !
ترفی های دوست داشتنی و به یاد ماندنی
موسیقی و صداگذاری عالی
داستان گویا و پایان بندی بی نظیر
برخی کاستی ها در گرافیک بازی
نمره نهایی 8.5
INFAMOUS FIRST LIGHT 8.5/10
نکات مثبت:
گیم پلی عالی
تمامی اپگریدها مناسب و کاربردی
گرافیک زیبا
صداگذاری مناسب
بهترین نسخه ی این سری
فریم دهی مناسب
نکات منفی:
کوتاهی بازی حتی برای 15 دلار(3 ساعت)
نبود باس فایت یا دشمنان چالش برانگیز
باز هم طبق معمول DLC این بازی از خود بازی اصلی به مراتب بهتر شد گیم پلی روان و شخصیت اصلی با قابلیت های عالی و سریع و جذاب قطعا این نسخه بهترین کل این سری هست و از بازی کردنش حتما لذت خواهید برد فقط ای کاش طولانی تر و چنتا باس فایت درست و حسابی هم می داشت تا بهش نمره ی 9.5 می دادم. به هر حال این 15 دلاری هست که حتما باید خرج کنید تا 3 ساعت فوق العاده برای شما رقم بخوره.(اگر اول DLC برید دیگه اصلا سمت نسخه ی اصلی بازی نمی رید.)
بخوام توی یه جمله توصیفش کنم یک بازی ماجراجویی با معماهای مختلف در دنیایی بسیار زیبا و پر از موسیقی‌های گوش‌نواز برای من پایان بازی واقعا عالی و تاثیرگذار بود و اون لحظه ی اخر بود که تازه متوجه ی اتفاقات رخ داده توی بازی شدم!
به شخصه از گشت و گذار و اکتشاف و حل معماها توی بازی لذت بردم
ولی خب هیچ بازی بدون ایراد نیست! 9/10
_______ Far Cry 5 : 8
A Way Out : 8
uncharted drake's fortune remastered
این بازی در اصل مال سال 2007 هستش (11 سال پیش!) و اولین انحصاری درست و حسابی ps3 حساب میشد که قرار بود مشت محکمی در دهان gears of war باشه . گیم پلی بازی هنوز هم خوب هست هرچند منو یه سری جاها قشنگ یاد زمان ps2 انداخت. فریم ریت بازی هم روی 60 فیکس شده. 8/10
GOW جدید با روایت جذاب و کاراکتر های جذاب تر در قالب کارت پستال گونه مراحل بازی و گرافیک خیره کننده که جزییات درون اون نه به صورت کیلویی یا گرمی بلکه قیراطی رعایت شده بهمراه گیم پلی اعتیادآور در عین حال خشن و کشندش و صدا گذاری های کوبندش که بدن ادم رو به لرزه میاره یه اثر فوق سینمایی رو تشکیل داده که مدت ها باید ازش صحبت کرد و ازش درس گرفت. چرا چونکه بارلاگ تونسته یه ریبوت بسازه که در عین نورآوری های زیادی که خلق کرده برای طرفداری قدیمی هم چیزهایی قرار داده که احساس غریبگی نکنن . به این میگن معجزه که از عهده هر کسی توی این صنعت بر نمیاد و فقط بزرگان می تونن دست به همچین کارهایی بزنن و جواب بگیرن.
از گاو جدید هر چی بگیم کم گفتیم البته بازی نقص هایی هم داره ولی خب به قدری سیستم مبارزاتی و لول آپ شدن و محیط گردی بازی خوبه که واقعا مشکلات بازی به چشم نمیاد و ضربه ای به تجربه خاص اون نمی زنه.
استفاده از پسر کریتوس توی بازی ایده واقعا خوبیه که کمک شایانی در وهله اول به نظرم به داستان بازی کرده. کریتوس عصبانی ما قراره نقش یه پدر رو ایفا کنه. واقعا همین یه خط خودش به قدر کافی جذاب هست که بتونه هر فنی رو مشتاق داستان بازی کنه و البته تازه وارد ها رو هم به طرف بازی بکشونه و این بازم از نبوغ تیم سازنده است که سراغ این قسمت از زندگی کریتوس رفتن و دست روی نقطه حساسی گذاشتن دقیقا ضعف کریتوس خشن و وحشی ما که احساسات توش مرده. قرار نیست داستان بزرگ شدن اتریوس گفته بشه بلکه بازی میخواد درگیری های ذهنی کریتوس رو به نمایش بزاره که چطور از گذشتش پشیمونه و چطور می خواد باهاش حالا کنار بیاد. چطور می تونه پدر باشه در حالی که هیچ موقع پسر خوبی برای پدر خودش نبوده و گذشته تاریک اون ترس از آینده پسرش رو به همراه داره. کریتوس نمیخواد پسرش تبدیل به چیزی بشه که خودش در جوانی شد و این ترس بزرگترین ترس زندگیشه جوری که مجبور شده گذشته خودش رو مخفی کنه
کاراکتر اتریوس به قدری خوبه که پر حرفی هاش توی طول مراحل همیشه لذت بخشه و عکس العمل هاش نسبت به موقعیت های مختلف جالب و خاصه و اصلا این طور نیست که یه سری دیالوگ رو هی تکرار کنه( الا دیالوگ کاش مادر هم اینجا بود! یعنی وسط اتشفشان داری قل قل میزنی هم گاها اینو میگه)گفتگوهاش با میمیر یکی از بهترین قسمت های داستانیه و کار قشنگ سازنده ها لاگ برداشتن از این داستان ها توی دفترچه اتریوس هست که نشون میده برای تیم سازنده هم اهمیت داره که گیمر داستان هایی که گاها وسط بازی از دست میده رو خیلی ساده توی دفترچه بخونه و از دست نده.
گیم پلی چیزی هست که گاو مثل همیشه می درخشه. تبرکریتوس اینقدر قشنگ توی هوا می رقصه که در عین زیبایی به پایان های خشن و وحشتناکی تبدیل میشه که هیجان رو به خون تزریق می کنه. کمبو های کریتوس زیاد نیست ولی عین شماره های قبلی کیفیت و نوع تلفیق کردن اونها با هم خودش هنر خاصی میخواد و میشه صحنه های واقعا جذابی خلق کرد. المان های نقش افرینی بازی به سیستم ارتقا بازی ارزش داده و دیگه ازون سیستم ساده خبری نیست بلکه کمی باید وقت بیشتری روی انتخاب ها و ترکیب انواع و اقسام اسلحه و لباس ها و رونیک بزارید و حساب همه اعداد و ارقام رو موقع ارتقا ها داشته باشید. گاها برای برخی از مبارزات نیاز هست که با یه سری لوازم خاص جلو برید تا از پس دشمن های بازی بربیاید و دیگه مثل قبل همه مبارزات با یه استراتژی و ابزار ثابت قابل حل نیست و این خودش یه دگرگونی اساسی توی نحوه بازی بوجود میاره. البته شاید توی حالت نرمال زیاد از این استراتزی استفاده نکنید ولی بازم بازی اینقدر بالانس شده که توی نرمالش هم گاها کم میارید و می برید برای نمونه مبارزات با والکاری ها که واقعا سخت و دشواره و گاها ممکنه اشکتون رو هم توی نرمال در بیاره چه برسه به سختی های بالاتر! در کل توی بازی باید حواستون به ابزار و تجهیزات و لول قدرت و مشخصات کریتوس باشه و اگه دیدید زورتون به یه دشمن نمی رسه باید ولش کنید و بعدا با تجهیزات بهتر و در موقعیت قوی تر سراغش بیاید. این بین کمک های اتریوس هم خودش خیلی کارسازه و بازی سیستم ارتقا اونم به دسته شما داده. فکر می کنم اتریوس اولین کاراکتر همراهی باشه که اینقدر روش تسلط دارید و می تونید سبک مبارزه اش رو انتخاب کنید و اینکه واقعا به درد بخوره یعنی خیلی وقتا فقط با کمک های اونه که از یه مبارزه سنگین سالم بیرون میاید.
سیستم مترویدوانیا بازی هم عین همه بازی های ریبوت شده دیگه( نمونه توم ریدر )بخوبی جواب داده و ارزش گشت و گزار توی محیط اپن ورلد بازی رو دو چندان کرده.در این بین دو تا چیز هست که خیلی منو اذیت کرد یکی نقشه ناقص بازی بود که با وجود جهان باز بودن بازی واقعا گرافیکی و فقط برای قشنگی طراحی شده و عملا کاربردش در حد صفره! یعنی اینقدر که به زیبایی نقشه توجه شده به کارایی اون اصلا توجه نشده. توی این سبک باید نقشه پر از جزییات باشه و آدم هی مجبور نشه همه چیز رو حفظ کنه چون قراره که ما بارها برگردیم و قسمت های بسته بازی رو با قدرت های جدید کریتوس باز کنیم. یکی دیگه هم دوربین بازی + محیط های فوق العاده بسته + محدودیت افتزاح کریتوس توی بالا رفتن و یا پریدن. این 3 مورد به هم مرتبط هست و کاملا با حس دنیای باز بازی در تضاده و خیلی توی ذوق میزنه.
گاها کریتوس از یه تخته سنگ مکعبی که 4 طرفش به یه فرم و اندازه هست نمی تونه بالا بره چرا؟ چون باید دقیقا از طرفی که سازنده ها علامت زدن بالا برید!دوربین گاها کم میاره و اینقدر باید بالا بگیریدش تا یه سطل رو توی افق به شما نشون بده اونم توی یه مسیری که عرضش 3 متره و همه چیز دور شما به شکل خیلی خفه و بسته چیده شده. بارها براتون اتفاق میفته که توی یه محیط کوچیک پاتون به مانع های نامرئی گیر کنه و کمترین درصد پیش روی رو توی یه محیط دارید و همه چیز بسته است جوری که احساس حفگی بهتون دست میده. سیستم دوربین بازی فکر می کنم از روی رزیدنت اویل 4 برداشته شده چون دقیقا با وجود FOV پایین توی ارتفاعات هم چیز میز واسه لوت کردن هست بعد هم مثلا یه سطل رو که توی افق میزنید و شی داخلش به زمین میفته یه خط راست نورانی روش علامت میخوره که از دید تنگ دوربین که نمی تونه کف زمین رو زیاد به شما نشون بده قابل مشاهده باشه. ولی خب توی RE4 اینقدر محیط بازی باز نبود و با یه بازی تقریبا خطی روبرو بودیم که خب انتظاری هم ازش نمی رفت ولی توی گاو این سیستم یه خرده کهنه است و به درد سال 2018 نمیخوره. تنها ایراد بزرگ گاد آف به نظرم همینه که مطمئنا توی نسخه بعدی باید فکر به حالش بشه
گرافیک واقعا کارت پستاله. جزییات بیداد می کنه. پارتیکال افکت اگه میخواید گاو بازی کنید. همه جور زره ای روی همه معلقه و هر حرکت کریتوس یه سری دیگه افکت اتیش و یخ بهش اضافه می کنه و یه صحنه هایی درست میشه که واقعا عین تک دموهای اول نسله که انجین سازها درست می کردن که قدرت انجین رو به رخ بیننده بکشن تا دهنشون از تعجب جر بخوره. در هیچای بازی هم در حق چیزی اجحاف نشده و همه جزییات و تکسچرهای واقعا سنگینی دارن که گاها بازی توی لود کردنشون کم میاره. گاو مطمئنا بهترین گرافیک نسل و تاریخ بازی های کامپیوتری رو از لحاظ بصری خلق کرده (حالا فنیش رو نمی دونم اگه کلکی چیزی سوار کرده باشن) و همه اینا با یه فریم ریت خیلی خوب در حال اجراست و افت فریم هم به ندرت پیش میاد و اگرم بیاد فکر نمی کنم زیر 30 بره اونم روی PS4 Pro که تصاویر به صورت 4K رندر میشه( البته ممکنه نیتیو 4k نباشه و آپ اسکیل شده باشه)
ضربات کریتوس بدجور می کوبه جوری که صدای برخورد آهن و سنگ رو کامل حس می کنید و حس می کنید که اسلحه کریتوس بدن دشمناش رو جر میده و جنس بدنشون رو احساس می کنید( واقعا معلوم نیست بدن لامصبشون از چیه. یه جسم گداخته نیم سوز شده) و صدای مار بزرگ بازی بدجور تن آدم رو می لرزونه. صدا گذاری های بازی هم نمره کامل میگیره و حرفی باقی نزاشته
موسیقی متن به شدت با حال و هوای بازی همخونی داره و یه جاهایی کامل درام بازی رو تشدید می کنه و روی صحنه ها اثر خوبی میزاره. ازون موسیقی هاست که میره توی پلی لیست و مدت ها باید بهش گوش داد. کمه ولی کیفیت داره و موندگاره
در آخر پرحرفی هام بازم اینو میگم که یه ریبوت به این موفقی واقعا کم داریم و به ندرت پیش میادکه بازی ریبوت شده از نسخه های اولیه هم بهتر باشن. سانتا دقیقا زده توی خال و هر چی رو دست زده به بهترین شکل ممکن تغییرش داده و همه چیز اماده شده برای یه تجربه ناب در اساطیر نورس
پ . ن
میشه یه نقد کاملا متفاوت هم از گاو نوشت جایی که آپگریدها مسخره است و کارایی نداره. هر تیکه از لباس و اسلحه و نمیدونم شرت کریتوس هم socket داره و میشه تقویتش کرد! لوت بازی اینقدر شلوغه که اصلا نمیدونید چی به درد چی میخوره و اصلا وسطای بازی شاید اهمیت ندید که چی بدست اوردید. پلتفرمر بازی کامل نابود شده و اینقدر سطحی و مسخره شده که صد رحمت به بازیی مثل کسلوانیا لورد آف شادو. پلتفرمر بازی عین رزیدنت 4 شده! باس فایت ها به شدت کمه و اصلا قابل مقایسه با نسخه های قبل نیست چه تعدادشون و چه کیفیتشون.دوربین بد محیط های بسته و گیم پلی خطی و تبدیل کردن اون بزور به یه گیم پلی محیط باز! آخه محیط بازی که اینقدر محدودیت داره که اسمش محیط باز نیست این بازی رو خیلی ساده میشد خطیش کرد و هیچی تکون از تکون نخوره!
داستان بازی آبکیه از اول تا آخرش میخواد یه خاکستر رو ببرن بریزن روی نوکه کوه! آخرشم هیچ اتفاق خاصی نمیفته و بازی تمام میشه و اصلا باورتون نمی شه که بازی تمام شد! اصلا منطقی نیست این همه دردسر برای اینکه مثلا خاکستر رو بریزن نوکه کوه! و دلیل شروع دشمنی ها با این دو نفر واقعا بی مفهومه!
Fortnite
بهترين بتل رويال
مي تونم براحتي جزو ١٠ بازي برتر نسل بدونمش !
كلا يه لذت خاصي داره و از لووت و جمع كردن متريال و اسلحه تا ساخت و ساز و gunplay بازي ميشه تا حد بالايي لذت برد٠ تكميل كننده ي زيبايي هاش graphic بازيه كه به زيبايي به دل ميشينه !
بظاهر بازي فان مياد ولي براي اينكه وين بدست بياريد بايد هم تو اكشن هم تو بيلدينك كارتون رو درست انجام بديد
تا حالا امتحان نكردين حتما برين سمتش و يه تست بزنين
ويديو هاي فاني مومتنش رو هم از دست نديدمد زامبي هم داره كه بازيش هم نكردين, نكردين
تنها ايرادش بنظرم اينه كه براحتي هر موس و كيبوردي رو ميتونين داخل اين بازي استفاده كنين و همين باعث شده كه كلي موس و كيبوردي بريزه تو بازي كه قطعا در برابر دسته كنسول بس نا جوانمردانس
نمره 9.5/10
با این تفاوت این بازی برترین بازی ماجراجوی تاریخ ساز پلی استیشن هست.
)
Google