درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر
+گیم پلی عالی در حد شاهکار. کاملا درگیر کننده و هیجان انگیز. نه زیادی سخت و نه زیادی آسون.
+طراحی مراحل (level design) عالی. نداشتن مپ باعث میشه مجبور بشیم راه های جدید رو خودمون کشف کنیم.
+کنترل و تسلط خیلی خوب روی کارکتر
+تنوع توی ظاهر و همچنین رفتار و قدرتهای دشمنان و باس ها.
+حس و حال و اتمسفر عالی (یه جورایی برای من بهتر از souls شاید چون از سبک gothic بیشتر لذت میبرم)
-مشکلات فریم ریت
امتیاز 9.5
The Last of Us Remaster
+شخصیت پردازی عالی
+گرافیک عالی
+گیم پلی جذاب
+موسیقی خیلی خوب
+هرچقدر جلوتر رفت بهتر شد مخصوصا جاهایی که با الی بازی میکنیم
+پایان خیلی خوب (میترسیدم لوس تموم بشه که اصلا نشد)
-هوش مصنوعی بعضی وقتا در حدی خراب میکرد که immersion بازی کلا از دست میرفت
-میتونست دشمنای متنوع تری داشته باشه
-قرص هایی که برای قوی کردن خودمون استفاده میکنیم بالانس خوبی ندارن
God of War ; remastered
من اصلا طرفدار سبک H&S نیستم ولی از روی ناچاری گفتم یه تستی بزنم
تست زدن نتیجه ش این شد که دو شب پشت هم تا این ساعت بیدار موندم تا بازی رو تموم کنم
گیم پلی بینهایت بی نقص و شاهکار
موسیقی گوش نواز
باس فایتهای بی همتا،تابحال اینقدر از باس فایت لذت نبرده بودم،حتی متال گیر که برام محبوبترین بازیه
گرافیک فقط عالی نبود ،ولی بازم خیلی خوب بود
امتیاز من 9.5
کاش ریمستر شماره های قبل هم بسازن ;-)
اگر از لحاظ زمانی میپرسی ویچر رو اگر سراغ ماموریت جانبی و غیره نری 40 ساعت اینا روی درجه آسون طول میکشه اگر بخوای دقیق شی روش 120 ساعت به بالا وقت میبره. بلادبورن رو هم اگر قسمت های optional رو نری فکر کنم 25 تا 30 ساعت ولی احتمالا به صورت نا خود اگاه 1 یا 2 تا قسمت optional رو هم میری که زمان رو بیشتر میکنه. اگر هم بازی اولت توی سبک souls باشه ممکنه سختی بازی زمان بازیت رو خیلی بیشتر کنه.
در کل هر 2 تا فوق العادن ولی اگر سختی زیاد اذیتت نمیکنه و حوصله اوپن ورلد نداری برو سراغ بلاد بورن و اگر سختی زیاد و سبک روایی بازی های میازاکی رو دوست نداری برو سراغ ویچر
+طراحی مراحل و گرافیک بی نظیر.فضا سازی گوتیک بازی از ابتدا تا انتهای بازی بصورت چشمگیری شما رو تحت تاثیر قرار میده.اتمسفر بازی بهترین چیزی هست که من تو 10 سال گذشته تجربه کردم.
+گیم پلی و کمبت نفس گیر.همه چیز بستگی به مهارت گیمر داره.گیم پلی فوق العاده بالانس بازی به شما این فرصت رو میده با استراتژی مناسب از پس هر دشمنی بربیای.واقع گرایانه ترین مبارزات رو میشه تو این بازی تجربه کرد.تلفیق شمشیر و تپانچه در بالانس ترین شکل ممکن این اجازه رو به شما میده تا زیباترین مبارزات رو تو بازی شاهد باشید.
+صدا گذاری و موسیقی تاثیر گذار.بارها اتفاق افتاده کنترلر PS4 رو , رو زمین بزارم و مشغول گوش دادن به موسیقی تاثیر گذار بازی باشم.
-بجز یکی دو Boss Fight بقیه باس ها چنگی به دل نمیزدند.
بعد از تجربه GTA:V و TLOU تو سال 2013 هیچ بازیی موفق نشد لذت و تجربه ای که من از اون دو بازی بردم به من القا کنه.استاد میازاکی با BB باعث شد که من دوباره بفهمم به چه دلیل گیمر شدم.از همین حالا منتظر شاهکار بعدی میازاکی هستم.
Infamous: First Light: خب نسبت به یه دی‌ال‌سیِ Standalone تجربه‌ی بدی نبود. بازی میتونه چند جا شما رو تحت تاثیر قرار بده و پایان قشنگی هم داره. مخصوصا تو یه لوکیشنِ برفی خیلی قشنگ. کاراکتر فچ هم دوست داشتنی بود واسم. با توجه به این که سکندسان رو هم فعلا تجربه نکردم نمیتونم بگم خیلی بازیِ خوبی بود اما ارزش قیمت کمش ( هشت دلار توی تخفیف ) رو داشت. تایم گیم‌پلیش با صد در صد کردن تمام نقاط شهر به 7-8 ساعت "شاید" برسه. چلنج‌هاش هم یه مقداری تکراری هست. از نکات مثبت دیگه‌ش میشه به فوتومود و البته گرافیتی‌های زیبای بازی اشاره کرد. فوتومود شاید در حد عنوانی مثه Tlou پرجزئیات و متنوع نباشه اما میتونه به شما واسه خلق صحنه‌های قشنگ کمک بکنه.
Batman Arkham Knight شاید در حد آرکهام سیتی بازیِ بی‌نقصی نباشه اما قطعا یکی از خوب‌های نسل تا اینجاست و مستحق متایِ بالای نود هست نه 87... شاید بزرگترین چیزی که توش تو ذوق آدم بزنه اینه که بازی واقعا باس‌فایت نداره. به به اندازه‌ی آرکهام اوریجینز زیاد نه به اندازه آرکهام سیتی مناسب. یعنی کُلی‌تر بخوام بگم بازی باس‌فایت نداره به جز دو سه جا که باس با بت‌موبیل با یه سری کبرا تانکِ نسبتا قوی مبارزه کنین که اونا هم بعیده باعث شه کسی با مشکل مواجه بشه. روایت داستان بازی خوبه، مراحل فرعی واقعا جذابی داره ( به جز 243 تا تروفی ریدلر که برخلاف چلنج‌هاش زیاد و رو مُخ هستن ) از لحاظ گرافیکی هم در سطح بالایی قرار داره هر چند بدون آپدیت ممکنه مقداری اذیت کنه. سیستم مبارزات بازی پیشرفت آنچنانی‌ای نکرده. هنوز هم خیلی کامل هست اما میشد المان‌های جذاب‌تری بهش اضافه کرد. بت‌موبیل هم تو حالت بتل‌مود یا مبارزه ش وسیله‌ی جذابیه اما متاسفانه به نظر من از لحاظ سیستم رانندگی "ّبی‌نقص" نیست. نکته منفی دیگه بازی هم دو تا اندینگ کاملا معمولیش هستن. کاراکتر آرکهام نایت هم به شکل مسخره‌ای در انتهای بازی حضور پیدا میکنه.
جوکر حتی در قالب یه توهم هم از عناصر جذاب بازیه. واقعا بتمن بی جوکر یه کاراکتر معمولی و ناقصه
چند تا بازی دیگه مثله ویچر، بلادبورن، ریمستر Sleeping Dogs یا MGS V: TPP هم انجام شدن. دو تای اول و متال‌گیر هنوز تموم نشدن و SD هم که فعلا حال نوشتن نبود راجبش
تشکر که خوندین
Resident Evil: Revelations 2
1/10
یعنی باورم نمیشه یه بازی اووووووونقدر مزخرف باشه که Co-op هم نشه تحملش کرد (تجربه نشون داده مزخرفت ترین بازیها Demon's Forge مثلا روی Co-op قابل تحمل یا حتی جذاب میتونن باشن)
بازی نه گرافیک داره، نه گیم پلی، یه داستان Mushy ه لوس و بی مزه....صدا گذاری انیمیشن کاراکتر ها همه و همه جوک هستند و من سوال تو ذهنم هستش که کپکام چقدر باج داده تا این بازی کلا توی توالت فقط انداخته نشه.....صد رحمت به RE6 که حداقل روی Co-op یه تجربه سرگرم کننده بود برام، با اینکه روی Single فقط Campaign لئون رو میشد تحمل کرد.
- گرافیک فنی بازی
- چرخیدن در موردور آرزوی هر تالکین فنی هست.
- فرمول تکراری بازی های بتمن با اینحل هنوز جذاب
- موسیقی های درون بازی
- صدا گذاری ها بخصوص برای اوروک و ارک ها بی نظیره
- سیستم نمسیس و کلا ایده کاپیتان ها و وارچیف ها
منفی:
- بشدت خسته کننده و ملال آور
- گیم پلی بعد از مدتی براتون تکراری میشه
- بصورت کلی بازی به شکل عجیبی آسونه و کوچکترین چلنجی برای بازیکن باقی نمیزاره
- باس فایت ها واقعا بی مزه بودندو خلاصه به دکمه زنی شدن
- داستان و کاراکتر تالیون کلیشه ای و تکراری هست
- بازی همه قابلیت ها رو وسط بازی رونمایی میکنه و نمیتونه یه روند مناسبی رو تدارک ببینه که کم کم قابلیت ها آزاد بشن
انیمیشن و گرافیک به شدت خیره کننده، Facial Animation میشه گفت تا به اینجا بهترین بوده....Order کاملا از رده خارجه اگر از این لحاظ بخواد رقابت کنه، داستان بازی کمی لوس هستش و بیشتر کاراکتر ها دیگه خیلی Typical و Exaggerated هستن توی خصوصیات شخصیتیشون....گیم پلی بعضی اوقات میتونه خسته کننده بشه ولی نحوه پیشروی داستان باعث میشه که جذاب باشه....در کل برای گذروندن یه شب تا صبح کاملا انتخاب خوبی هستش....دیشب ساعت 1 نشستیم بازی رو شروع کردیم بدون اینکه خودمون بفهمیم دیدیم تا ساعت 8:30 داریم بازی میکنیم.......کمتر بازی قابلیت اینو داره که گذر یه 7 ساعت رو باعث شه که انگار 2 ساعت گذشته.......
Bloodborne
10/10
واقعا فك نمي كنم احتياجي به تعريف ، تمجيد و يا توضيحي داشته باشه !!
هر گيمري بايد اين عنوان رو تجربه كنه
ميازاكي واقعا به بهترين نحو تونسته تمام افرادي رو كه آرزو به دل تجربه ي مجموعه ي سولز بودن اما بخاطر سختي و طاقت فرسا بودن و رو اعصاب بودنشون نتونستن بازي كنن رو به خودش و بازي هاش جلب كنه
نميدونم چند بار دارك سولز يك رو نصب كردم و تا مرحله ي بعد از زندان رفتم و دوباره بازي رو پاك كردم !
ولي اين بازي اصلا ول كن آدم نبود (يا در واقع آدم ول كنش نبود !!)
خلاصه هرجور كه شده اينو بازي كنين واقعا حيفه
Dying Light : 7/10
یه ایده نسبتا خوب که به بدترین شکل ممکن پیاده شد . جای کار بسی زیاد داره
Until Down : 7/10
گرافیک و انیمیشن ها خیلی خوب کار شدن ، کارگردانی بازی هم قابل قبول هست . گیم پلی بعضا خیلی خسته کننده می شه که ازار دهنده هست
نکته منفی اصلا از نظر من
هشدار اسپویل
این عوض شدن یهویی داستان اصلا چیز جالبی نبود به نظرم ! کل ایده درسته کلیشه ای بود ولی خیلی بهتر از این زامبی بازی ها و ایناس . قسمت اول بازی هم از لحاظ ترس و شوک و هم روایت خیلی خوبه ولی بعد از مشخص شدن سایکو و عوض شدن داستان دیگه چیزی برای نشون دادن نداره . از نظر من اصلا ایده جالبی نبود . همون بخش اول خیلی جای مانور و ایده های خوب داشت
untildawn=9.5
یکی از بهترین داستانیی که بازی کردم و قعطا ارزش چندبار تکرارو داره.در کل ترکیب خوبی از ترس و انتخابای خودتو داره
metalgear solid v:the phantompain=8.5
بازی از همه لحاظ خوبه تنها نکته ی بد اینه که بسیار بازی تکراری میشه و تنوعی در مراحل زیاد پیدا نمیشه.
دو سه سالی میشد روزی بیشتر از سه ساعت بازی نمیکردم.ولی این بازی کاری کرد که توی 7 روز بیشتر از 75 ساعت صرف کامل کردنش بکنم.بعد از تموم کردن تمام Side Ops ها و Mission ها،حالا فکر میکنم میتونم یه نظری درباره بازی بدم:
Gameplay:10/10
ماموریت شما از بین بردن یه هدف مشخصه.هدف توی پایگاه دشمن خودشو مخفی کرده و تا وقت قرار ملاقاتش با دلال اسلحه از مخفی گاهش بیرون نمیاد.وقتی زمان ملاقات با دلال فرا میرسه،شما باید از فرصت استفاده کنید و بکشیدش،ولی پایگاه پر از سرباز و دوربینه و حتی یه هلیکوپتر هم از بالا به پایگاه نظارت داره.اینجاس که ابهت آزادی عمل بازی معلوم میشه:میتونید از فاصله دور با اسنایپر هدفو از بین ببرید ولی از این فاصله عوامل طبیعی روی شلیکتون اثر میذارن و اگه تیرتون خطا بره هدف دوباره خودشو مخفی میکنه و تمام پایگاه از حضورتون با خبر میشه و به همه حالت آماده باش در میان.میتونید سرباز هارو بازجویی کنید و اونا لوکیشن اطلاعات رفت و آمد هدف رو بهتون میدن.معلوم میشه که قراره با یه کامیون به یه روستا برن.شما میتونید همون اول به ماشین یه C4 بزنید،میتونید وسط راه بهشون شبیخون بزنید و حتی میتونید به مقصدشون رفته و اونجارو پاکسازی کنید و اونجا کمین کنید.این یه بخش خیلی کوچیک از روش های انجام این یدونه ماموریته.یسری روش هستن که کارو آسونتر میکنن(چون خیلی ها نمی خوان بدونن و میخوان خودشون کشف کنند من هم توضیحی نمیدم.)ولی اونوقت گرفتن رنک S براتون ممنوع میشه.ولی این همه ماجراس؟هدف از نظر توانایی های جنگی بی نظیره،و حیفه همیچن آدمی از بین بره.به علاوه مطمئنید که اون شایسته مردنه؟
گیم پلی بازی نقطه عطف سری متال گیره.خیلی ها بودن که از گیم پلی نسخه های قبلی انتقاد میکردن و اونو از بقیه بخش های بازی پایینتر میدونستن،ولی TPP هیچ حرف و حدیثی باقی نمیزاره.آزادی عمل بازی بی نظیره.برای مثال بی نهایت راه برای نفوذ به یکی از پایگاه های دشمن وجود داره.کانال های زیر زمینی،کامیون مهمات،....
دو منطقه اصلی بازی،آفریقا و افغانستان،علاوه بر وسیع بودن،تفاوت های اساسی باهم دارن.افغانستان یه کشور کوهستانیه و به جرئت میتونم بگم یه زمین هموار درست و حسابی تو بازی نیست،در حالی که دقیقا بر عکس اون،لوکیشن آفریقا پر از ساوانا و زمین های هموار هست که به تبعش سبک بازی کردن پلیر رو متمایز میکنه.هرکدوم از این لوکشین ها تغییرات آب و هوایی مختص به خودشون رو دارن که میتونه هم به نفع پلیر،و هم به ضررش باشه.آفریقا جنگل های انبوه و پرجزئیاتی داره که ممکنه دو قدمی دشمن باشید ولی نتونید اونو شناسایی کنید.
بخش R&D مادر بیس قابلیت ساختن هر نوع جنگ افزاری رو که فکرشو میتونید رو داره.انواع سلاح های کمری،شاتگان،خمپاره انداز و .. یسری آیتم یونیک رو هم میتونید بسازید که بازم توضیحی نمیدم تا خودتون کشف کنید.انواع و اقسام وسایل نقیله و نظامی توی بازی گنجونده شده که میتونید از اونا استفاده کنید و بعضی هاشون رو برای دفاع از مادربیس Extract کنید.
هوش مصنوعی شاهکاره.دشمن ها برای نابودیتون به هرکاری دست میزنن.خمپاره،دور زدنتون،تانک،و اینکه هر نوع دشمن ویژگی خاص خودشو داره.برای مثال تک تیر انداز ها از فواصل زیاد شمارو شناسایی میکنن.Skulls(همونایی که توی تریلر E3 2013 دیدیم) که بماند.
چیز دیگه ای نمیگم،چون مزه بازی به بازی کردنشه،ولی چیزی که توش هیچ ابهامی وجود نداره برتری داشتن گیم پلی TPP به تمام متال گیرها و حتی بقیه عناوین مخفی کاریه.
Sound & Music:10/10
مثل همیشه،آهنگساز همیشگی سری متال گیر(به جز نسخه اول)،Harry gregson-williams چیزی جز شاهکار خلق نکرده.البته اینبار به کمک Ludvig Forsell.من اول یخورده به کار این آهنگساز جوان شک کردم،ولی وقتی بازیو تجربه کردم نگرانیم به طور کامل برطرف شد.همونطور که میدونید تم TPP انتقامه،و آهنگ های بازی کاملا باهاش مطابقت دارن و حس خشم و تلافی رو به پلیر القا میکنن.آهنگ Sins of father هم که اثر Donna burke هست عالی از آب در اومده؛جالبه بدونید که صدای گوینده آیدروید هم همین خانم Donna burke هست.
کار صداپیشگی بازی عالی انجام شده و Troy Baker،Robert Atkin downs،Cristopher randalph و همه و همه به خوبی از پس نقشون بر اومدن.میلر دیگه میلر قبل نیست و حالا پر از حس انتقامه و به تبعش صداش هم پر از خشم و نفرته،اسنیک هم به گذشتش شبیه نیست و کم حرف و ساکته و توی صداش هم غم خاصی مشاهده میشه.با این حال کم حرف شدنش اذیت کنندس و خیلی توش زیاده روی شده.البته کیفر سادرلند روی هوادارهارو زمین نزده و جای خالی دیوید هیتر رو تا حدی پر کرده.
از پس صداگذاری محیط،سلاح ها،ماشین ها و ... هم به خوبی بر اومدن و هیچ ایرادی به این بخش نمیشه گرفت.
Graphic:9.5/10
گرافیک بازی هم مثل نسخه های قبلی که به عنوان مثال MGS 2 و اون تریلر E3 که همرو انگشت به دهن کرده کرده بود،فوق العادس.نورپردازی که عالیه.محیط بازی هم به خصوص آفریقا پر جزئیات و غنی طراحی شده اونطور که یسریا ترس داشتن صرفا "جاده کشی" نیست.همونطور که بالاتر گفتم جنگلی توی بازی هست به قدری پرجزئیاته که بعضی وقتی دشمن جلوتون رو نمیبینید.به لطف FOX Engine تغییرات آب و هوایی بازی خیره کنندس و چرخه شبانه روزی هم خوب از کار در اومده.افکت ها هم قابل قبول هستند و از همه مهمتر اینه که همه اینا توی 60 فریم(نسخه های نسل 8)اجرا میشه و افت فریم تو بازی نمیبینیم.فقط توی یه موارد خیلی جزئی مثل صورت میلر که دلیلش هم معلوم نیست،روی 30 قفل میشه که البته خیلی کمن این موارد.
با این حال بعضی جاها تکسچر های کم کیفیت رو میبینیم و سایه ها بعضی وقتا بی دلیل ناپدید میشن.Draw Distance هم خوبه،ولی باید بهتر میبود.در کل اکثر این موارد به خاطر Cross-gen بودنشه ولی بازم به نظرم جای کار داشت.
Story:10/10
من توی این تگ هیچ چیزی از TPP اسپویل نکردم و فقط دیدگاهمو نسبت به داستان بازی گفتم،با این حال میزارمش تو اسپویلر:
کانسپت بازی تو هیچ بازی دیده نشده.خیلی از آثار ادبی بزرگ جهان موضوعشون اینه.داستان بازی یکی از بزرگترین مشکلات جوامع جهانی که اکثر کشور ها از جمله کشور خودمون دارن باهاش دست و پنجه نرم میکنن رو به زیبایی به تصویر میکشه.خیلی از ابرقدرت ها از همین طریق فرهنگ کشورهای دیگه از بین میبرن و فرهنگ خودشون رو به اونا تحمیل میکنن و در نتیجه اونارو به سلطه خودشون در میارن.
داستان مثل بقیه متال گیرها،پیچیده،چندلایه،عمیق و از نظر من قابل بحثترین نسخه رو بین متال گیرها داره.اسکال فیس یه کلنل روانی شوروی نیست که میخواد با بمب اتم قدرتو بدست بیاره،یا یه مامور CIA نیست که "تعادل" بین کشور هارو فقط از دید بمب های هسته ای ببینه.ایدئولوژی هاش جالب توجهن و میشه ساعتها دربارشون بحث کرد؛به قدری من ازش خوشم اومد که توی Top 5 ویلین های سری برام قرار گرفت.
در کنار همه اینها،توی این نسخه هر شخصیتی دنبال انتقامه و صحنه های خشن توی بازی بیشتر از هر متال گیری موج میزنن.شوخی های تلخ معروف سری کمتر شدن و بازی کاملا جدی شده.همچنین بازی یسری از حقایق جنگ رو بازگو میکنه و همه اینا دست به دست هم دادن تا تاریک ترین نسخه متال گیر رو ببینیم.
در ضمن خیلی از Plot hole ها و نقاط کور سری برطرف میشن و البته فقط یه دلیل خیلی ساده یا آب بندی شده نیستن.
شخصیت پردازی مثل همیشه شاهکاره:آسلات مثل همیشه زیرک،میلر که انتقام اونو فراگرفته،هیوئی نابغه مجنون،کوایت مرموز و ...شخصیت های فوق العاده دیگه ای هم هستن که من قصد ندارم اونارو اسپویل کنم.
ولی در کل سه تا نقطه ضعف وجود داره.:
1-داستان بازی برای کسایی که TPP اولین متال گیرشونه به شدت گنگ و نامفهومه و برای درک درست وقایع بازی ولذت بردن ازش باید تقریبا داستان سری رو دونست.البته نسخه های قبلی هم تا حدی این نقطه ضعف رو داشتن،ولی در کل با خوندن چندتا مقاله درباره داستان این موضوع تا حدی برطرف میشه.
2-ایده استفاده از کاست تیپ ایده خیلی خوبیه،فقط ایکاش محدود به نکات تکمیلی داستان بود،نه بیشتر!تقریبا نصف نکات فوق العاده مهم داستان توی نوارها بازگو میشه و ایکاش کوجیما چندتا از مهم هارو به صورت کاتسین توی بازی میگنجوند!
3-دیگه از خبری از کاتسین های بلند و معروف سری نیست.البته هنوز کاتسین ها کارگردانی باور نکردنی کوجیما رو دارن ولی وقتی بین هر ماموریت داستانی و پر هیجان،پلیر چندتا Side Ops و ماموریت عادی میره،سرعت بازی گرفته میشه.به قول منتقد IGN روایت داستان "پراکندس".دقیقا نمیشه بهش گفت نقطه ضعف چون با Open-Woeldشدن بازی این نوع روایت اجتناب ناپذیر میشه،ولی خصوصیته که ما از فرنچایز متال گیر انتظار داشتیم.
ولی با این همه،TPP هم داستان بی نظیری داره و در کنار بقیه نسخه های MGS جزو بهترین های صنعت گیمه.
Total Value:10/10
من هیچوقت بین نسخه های متال گیر فرق نذاشتم.همرو مثل هم میپسندم که شامل TPP هم میشه،ولی روی کاغذ،به هیچ جای بازی نمیشه ایراد بزرگی گرفت.فانتوم پین، Ultimate Metal Gear کوجیماست.
Google