Heavy rain..................10/10
خب بعد از تجربه مجدد beyond سراغ تجربه مجدد heavy rain هم رفتم
از همون دفعه اولی که این شاهکار رو تجربه کردم(فکر کنم ۵-۶ سالی گذشته)به طرز عجیبی لذت بردم ازش...طوری که همین الانم عکس پروفایل تلگرام و دکستاپ کامپیوترم عکس پرنده اوریگامی این بازیه
همین بازی بود که باعث شد من ارادت خاصی نسبت به عمو کیج پیدا کنم
تو هیچ رمان,قصه,فیلم,سریال و...به این زیبایی روایت رسیدن یک انسان از عرش به فرش و افول جایگاه اجتماعی آدم رو ندیدم
توی کارگردانی این شاهکار دیوید کیج از کوچکترین جزئیات نگذشته و واقعا روایت بازی کامله
شخصا بازی رو به دو بخش تقسیم میکنم
بخش اول که همه چیز خوبه و روی خوش زندگی رو میبینیم با یک بازی فوق العاده رنگارنگ و زیبا به همراه موسیقی آرامشبخش و هوای صاف و آفتابی طرفیم که حتی فکرش رو هم نمیشه کرد که این قصه قراره مارو کجا ببره
منتها بخش دوم به کلی ماجرا عوض میشه
یکهو اون بازی رنگارنگ و زیبا تبدیل میشه به یک عنوان کاملا خاکستری و عاری از رنگ
موسیقی آرامشبخش تبدیل میشه به یک موسیقی فوق العاده اندوهگین(و در عین حال زیبا) که سرتاسر بازی ادامه داره
و در آخر اون بارون بی وقفه و سنگین لعنتی که هیچوقت تمومی نداره
اگر اشتباه نکنم خالق موسیقی این بازی هم یک ایرانی بود که چند سالی هم هست فوت شده
اسمش رو یادم نمیاد ولی واقعا زیباترین موسیقی که یک بازی ویدیویی داره رو خلق کرده(روحت در آرامش دوست من)
این سبک از بازی ها ممکنه خیلی پرطرفدار نباشه ولی اگر این سبک رو دوست دارید به هیچ عنوان این بازی رو از دست ندید البته ممکنه بارها به خاطره کنترل افتضاح کاراکتر به عمو کیج فحش بدید
ولی ادامه بدید تا آخر قطعا ارزشش رو داره
سخن آخر این که تا همین چند وقت پیش و قبل از تجربه شاهکار راک استار یعنی red dead 2 این بازی بهترین بازی تمام دوران گیمری من بود