چهره شو هیچ وقت نمیبینید ولی یه رادیو داره که وقتی دارید ازادانه میچرخید پخش میشه. در رابطه با بقیه ی شخصیت های بازی از پیترپارکر خیلی خوشم اومد. همه چیزش خود پیترپارکره و گوینده ی کارکتر بخوبی اون حس رو منتقل میکنه. ویلین های بازی هم خوب بودن خوشم اومد، انگیزه هاشون بخوبی اعمالشون رو توجیح میکرد.
دقیقا من می خواستم بیام به بازی یه 3 بدم گفتم الان خیلیا اعتراض می کنن بیخیال شدم گیم پلی کلا مثله یه شوخیه، دکمه زنی واسه ظرف شستن و چیدن میز صبحونه و ... داستان ضعیف و کلیشه ای فقط می مونه یه مشت انتخاب که هیچ منطق درست و حسابی نداره حیف 7 دلار
خلاصه که به نظرم عالی بود.
) خیلی جالب بود دوتای دیگه هم خوب بودن اما مارکوس یه کمی لوس و ابکی بود داستانش بنظرم خیلی خوشم نیومد با اینکه شخصیت جالبی داشت
بازی متفاوتی که طرفدار نداره چه ارزشی داره؟ بشخصه با گیم پلی بازیای دیود کیج مشکلی ندارم اتفاقا عاشق qte و چیزای سینمایی ام ولی این سبک کارش تمومه دیگه هیچ چیز نویی توش نیست خود qd هم دیگه نمیتونه به این روند ادامه بده و برای پول هم که شده میره سراغ سبکای دیگه
) که خوراکشون انتشار طاعونه که از قضا توی بازی خیلی باهاشون سرو کار داریم!
)
دارک سولز ۳ :
بعد از تجربه لذت بخش دارک سولز یک ، به سراغ نسخه سوم بازی رفتم یعنی دارک سولز ۳
واقعا زبانم قاصره از دیدن این همه زیبایی هنری در یک بازی . از لحاظ هنری با یکی از بهترین های صنعت گیم طرفیم . گیم پلی بازی هم مثل نسخه های قبلی بسیار چالش برانگیز و جذاب است طوری که وابستگی که بعد از تجربه این بازی پیدا میکنید به حدی است که تا مدتها مزه هیچ بازی دیگری جز دارک سولز را نمیپسندید!
از لحاظ موسیقی هم بازی هیچ کم و کاستی نداره و من شخصا عاشق موسیقی های بازی بخصوص هنگام باس فایت ها شدم.
امتیاز من به دارک سولز ۳ بعد از حدود ۶۰ ساعت بازی: ۱۰/۱۰
Sent from my Che2-L11 using Tapatalk
Google