Sekiro: Shadows Die Twice
روز بخیر
سعی میکنم خیلی مختصر از تجربم راجب شاهکار استاد بنویسم
بالای 60 ساعت سرگرم یک عنوان سخت و طاقتفرسا اما خارقالعاده بودم
چرا سخت و طاقت فرسا؟؟
چون بازی به تمرکز بسیار بالا و صبر و حوصله فراوان و اعصاب قوی نیاز داره
شما برای مبارزه با هر دشمن ، باس و مینی باس ؛ به صورت اختصاصی نیاز به تمرین زیاد و آموختن زمان بندی حملات و... دارید!
دیگه نه خبری از سپر و نه زره سنگین هست و به همین دلیل باید تمرکز خودتونو روی ضربه زدن به دشمن و دفع ضربات دشمن (با کاتانا) کنید ، البته ساختار گیمپلی سکیرو ترکیبی از مخفیکاری و مبارزاته
چون اسپویل نیست اینو هم اضافه کنم که در ابتدا با قطع شدن بازوی چپ سیکیرو ما صاحب یک بازوی مکانیکی میشیم که کلی آیتم خفن واسش طراحی شده و کف بر میشید
قابلیتهای بازوی مکانیکیمون درکنار تنوع بالایی که دارن ، راهکارهای زیادی برای غلبه بر انمی ها در اختیارمون میزاره
بازی از نظر گیمپلی، روایت داستان و طراحی محیط با سولزبورن کاملا تفاوت داره
در حالت کلی، بازی خیلی خوب شروع میشه و همون اول بسم ا.. یک داستان اولیه رو هم در اختیارمون قرارمیده که رفته رفته بهش شاخ و برگ میده و در نهایت خیلی خفن هم به پایان میرسه(4تا پایان هم داره!)
حال هوای شرقی و محیطهای برفی، صخرهای، جنگلی و حتی شهری همه و همه دارای جزئیات چشمگیر و خاصی بود
گرافیک بصری و محیطها حسابی چشمنواز و زیبا کار شده( چند تا از شات هام
)
کلی باس و مینی باس با طراحی متنوع و سیستم مبارزات مخصوص بهخودشون رو داره ، البته شاید تعدادی از مینیباسها تکراری باشه ولی مکانیزم مبارزه ی متفاوتی دارن واسه همین تجربهی جدیدی واستون رقم میزنن
البته در کنار هنرهای خفن نینجوتسو+گرپلینگ هوک باحالش+اون صدای برخورد شمشیرها+موسیقیهای گوشنوازش+گرافیک و طراحی هنری خارقالعاده و سیستم مبارزات خفنش و ....یکی دوتا عیب هم داره
یه کوچولو میتونستن روی هوش مصنوعیش بیشتر کار کنن(
) و البته تنوع انمی های معمولیش(باس و مینی باس رو نمیگم!!)
به هرحال به دوستداران عناوین استاد شدیدا پیشنهاد میکنم هر چه زودتر تجربش کنن
95/100