منم امروز بازیو گرفتم و حدودا نصف بازیو رفتم . Until Dawn سبکی داره که قبلا در بازیهای کیج دیده بودیم اما نکته ای که باعث تمایزش شده و فکر می کنم خیلی هم به مثبت بودن نقد ها کمک کرده اینه از ایده های جانبی برای عمیق کردن تجربه تعاملی خوب استفاده کرده . مثل Life Is Strange بازی از تئوری اثر پروانه ای تاثیر گرفته و از این نظر حتی بهتر از Life Is Strange عمل کرده و نوع بکار گیری این تئوری در بازی خیلی عالی انجام شده و واقعا تجربه بازی از اون چیزی که تصور میشد عمیق تره .
داستان بازی در حد خودش خوبه ، ساختار فیلمنامه مثل یک فیلم سینمایی میمونه ، یک سوم اولش بیشتر به شناخت کاراکتر ها می گذره و این بخش ممکنه کمی هم خسته کننده باشه اما از یک سوم میانی بازی اوج میگیره .
8 شخصیت در بازی وجود داره که هر کدوم یک ویژگی رفتاری دارن و کاملا براساس سلیقه ای که دارید ممکنه با یک سریاشون حال کنید با یک سری ها هم نه ! مثلا به شخصه از شخصیت جسیکا واقعا بدم اومد و لحظه شماری می کردم یه اتفاقی براش بیوفته دیگه صداش نشنوم
تک تک تصمیمات در مسیر گیم پلی تاثیر ویژه ای دارن . در انتخاب تصمیمات هم بشدت خلاقیت به خرج دادن و ممکنه همه چیز اونطور که نشون میده نباشه ! حالا خودتون برید و تجربه کنید بهتره .
گرافیک بازی OKیــه . طراحی چهره ها که در این سبک حرف اول میزنه عالی انجام شده ، گرافیک محیط هم نمیشه گفت در حد بازیهای خوش کلاس نسل هشتمه اما از نظر من مناسبه .
در کل Until Dawn بازی نیست که وقتی تجربه کنید بگید جزو "بهترین" بازیهای سال براتون بوده اما فکر می کنم بعد از تجربش بتونید ادعا کنید یکی از متفاوت ترین تجربه های گیمینگ شما بوده و به نظرم وجود این عناوین لازمه .
اینم یک سری تصویر از بازی که کیفیتش طبق معمول 30% از اون چیزی که هست پایینتره :