خوب.بالاخره پلاتش کردم
یه سری توضیحات کلی میدم در مورد بازی:
۱-بازی از لحاظ بصری واقعا عالی کار شده.طراحی چهره واقعا غوغا میکنه و شاید بتونم بگم یکی از بی نظیر ترین طراحی های چهره رو داره.گرافیک فنی بازی هم عالی کار شده و انیمیشن ها هم عالی هستن.
۲-صداگذاری: واقعا یکی از درگیر کننده ترین صداگذاری ها برای این بازی هست.صدای محیط و اطراف, عملا فضا رو برای بازیکن نا امن میکنه به طوریکه بازیکن هر لحظه با شنیدن کوچکترین صدایی دچار دلهره میشه.صداگذاری شخصیت ها دقیقا متناسب با کاراکتر و ویژگی های شخصیتیشون انتخاب شده اند ( سم: آرام و متین - امیلی: اعصاب خورد کن و جیغ جیغی).در مورد تم موسیقی اول بازی هم چیزی نمیگم تا خودتون اون لحظه ی با شکوه رو ببینید و بشنوید.
۳-ترس: بهتره بگم درجه ی ترس بازی صفر هست.بازی اصلا و ابدا ترسناک نیست.بلکه شدیدا هیجان انگیزه.البته این هیجان به قدری زیاده که اکثرا اونو هم تراز با "ترس" بر آورد میکنن.اما این بازی یک بازی فوق هیجان انگیز و میخ کوب کننده هست.به طوریکه فرد از اینکه اونو نصف شب بازی کنه نمیترسه.ولی ممکنه در طول بازی بارها از جا بپره و میخکوب بشه. سیستم کلی ترس و هیجان بازی از نوع boo horror هست.یعنی اتفاقات ترسناک به طور آنی جلوی چشم بازیکن ظاهر میشن و بلافاصله با موسیقی تند ترکیب میشن و بازیکن رو میخکوب میکنن.اگر بخوام به طور کلی از سیستم ترس بگم با بگم که: بازی با شما کاری میکنه که برای برداشتن هر قدم, احتمال بیرون ریختن دل و روده هاتونو بدید...
۴-گیم پلی: بخش جالب و اصلی و متمایز بازی بخش گیم پلی هست.این بازی عملا یک بازی متفاوت هست.چه در قیاس با heavy rain و چه در قیاس با beyond . حدود ۹۰درصد بازی بر پایه ی تصمیم گیری های نامحدود (از لحاظ زمانی) یا تصمیم های آنی (دارای محدودیت زمانی چمد ثانیه ای) بنا شده.بازیکن میتونه یا گزینه های پیشنهادی خود بازی رو انتخاب کنه یا اینکه هیچ عکس العملی از خود نشون نده.انتخاب ها و تصمیم ها یا از نوع مکالمه هستند یا از نوع انجام دادن یا ندادن یک عمل یا از نوع انتخاب کردن مسیر برای فرار.
مسیرهای قابل انتخاب بازی عمدتا از نوع سریع و میان بر و یا از نوع امن و طولانی تر هستند. گاهی باید مسیر امن را انتخاب کنید و گاهی مسیر میان بر.چون معمولا یا پای جون خودتون در میون هست یا پای جون شخصیت مورد نظرتون...
در بازی گستردگی تصمیم ها به حدی هست که هم میتونید هر ۸ شخصیت را زنده نگه دارید و هم میتونید همه ی شخصیت ها را بکشید و یا حتی هرکدام از شخصیت هایی که میخواهید را زنده نگه دارید یا بکشید.
در بازی یک سری مجسمه های چوبی وحود داره که ۴ رنگ هستند.۱-سیاه:مرگ ۲-زرد:راهنما ۳-قرمز:خطر ۴-سفید : شانس
این مجسمه ها چند ثانیه از اتفاقاتی که ممکنه برای شخصیت ها در کل بازی بیفته رو نشون میده تا بازیکن رو اگاه کنه.
برای مثال اگه مجسمه ی سیاه رو پیدا کردید یعنی حتما اگر حواستون نباشه اون شخصیتی که در مجسمه نشون داده میشه به همین روش میمیره.
همین ایده ی مجسمه خود به خود یه جو شدیدا مرگبار در بازی ایجاد کرده به طوریکه وقتی یه مجسمه رو میبینید دعا میکنید که چیز بدی نباشه...
شخصیت ها بی نظیر کار شدن.به طوری که از لحاظ روان شناسی,هر شخصیت نماد یک قشر جامعه هست با یک خصوصیت اخلاقی خاص.هر ۸ شخصیت قابل بازی هستن و هر مخاطب قطعا با یک شخصیت بیشترین ارتباط را برقرار میکنه و حتی ممکنه که با اون شخصیت همذات پنداری بکنه.بعضی از شخصیت ها نفرت انگیز و برخی شدیدا دوست داشتنی اند.انتخاب مکالمات و اعمال, بر روی ویژگی های اخلاقی شخصیت ها مثل حس شوخ بودن-شجاعت-صداقت و... تاثیر میذاره.
۵-تروفی: درجه ی سختی تروفی ها رو ۵ از ۱۰ میدم.
بازی ۴ نوع کالکتیبل داره و بنابراین ۴ تروفی طلا برای کالکتیبل هست.۴ تروفی برای پایان بازی و حدود ۱۰ تروفی برای تصمیم گیری های بازی.گرفتن بیش از ۳۰ درصد تروفی ها بدون اطلاع داشتن از نحوه ی گرفتنشون محال هست تقریبا.گاهی بعضی از کارهایی که برای گرفتن یک تروفی انجام میدید ممکنه که تروفی قبلی رو نقض بکنه.
تعداد دفعاتی که حداثل باید برای پلات کردن بازیو تموم کنین ۲ بار هست.
جمع بندی:
خیلی ساده و مختصر بگم: "تا سپیده دم" به طرز عجیبی زیبا و متفاوت است.شاید متفاوت ترین گیم.یک گیم کوتاه و خوش ساخت با داستان به ظاهر کلیشه ای ولی با پیچ و تاب متحیر کننده با گرافیک و طراحی چهره عالی.تنها مشکل بازی کوتاهی بازی-قطع نشدن کات سین ها-نبود هیچ گونه معمایی-خطی بودن بیش از حد هست.
امتیاز من: ۸.۵ از ۱۰