اگر اول هر پستی توی تاپیک بازیها ننوسید «توی این شرایط حال و حوصله ندارم و غیره و غیره اما فلان بازی رو تموم کردم...» من شخصا حس نمیکنم آدم بیخیالی هستید یا مزدور مستقیم هیات مدیره EA و در هر صورت بازی کردن یا نکردن یا هر کار دیگهای هم بخشی از زندگی شخصی هر کسیه و به خودش مربوطه.
ولی وقتی این نوشته میشه احساس خوندن یه متن ریاکارانه رو به آدم میده.
متوجه منظورت هستم، ولی میخوام یخورده با این حرف مخالفت کنم و از افرادی که حرفای مشابهی رو میزنن دفاع.
بذار بنا رو روی حسن نیت افراد بذاریم. الان شرایط جوریه که داریم یه عزاداری ملی رو تجربه میکنیم. واضحه که آدم احساسات ضد و نقیض داشته باشه. از یه طرف بالاخره زندگی ادامه داره و اگه بخوایم فقط بشینیم و اندوهگین باشیم و در نهایت از غصه دق کنیم، این همون چیزیه که EA میخواد. ولی از طرف دیگه ما همه همونطور که میدونیم عزاداریم، یه احساس عذاب وجدانی برای اکثرمون وجود داره: «بچه ۷ ساله کشته شده، من دارم انیمه میبینم؟» «این همه آدم افتادن تو زندان، من در نهایت آسایش نشستم و اخبار خرید اکتیویژن رو دنبال میکنم؟» و کلی از همچین تفکراتی. اگه کسی عزیزی رو از دست بده، شاید تا مدتها از شادی و تفریح دست بکشه؛ نه فقط به خاطر اینکه فعالیتهای سرگرم کننده بهش دیگه حال نمیدن، بلکه به خاطر اینکه احساس گناهی که بهش دست میده. انگار که یه وظیفهای هست که باید تا مدتها از چیزی لذت نبرد.
حالا این حرفا رو زدم، منظورم این بود که هرکسی از طرق مختلفی تلاش میکنه با درد کنار بیاد، یا به قولی برای grief، هر کسی coping mechanism مخصوص خودش رو داره. شاید یکی اصلا بازی ویدیویی کردن رو بذاره کنار، ولی کس دیگهای به انجام بازی ادامه بده و این عذاب وجدانه رو داشته باشه، و برای کم کردن این بار از روی دوش خودش تو دل با خودش بگه «چرا من دارم الان فعالیتی رو انجام میدم که منجر به لذت من میشه؟». مشابها، شاید کس دیگهای توی انجمن به قول خودت بگه «من حوصله بازی رو ندارم ولی...». اگه کسی جلوی دیگران همچین حرفی رو بزنه، شاید حتی به فکر اینکه بقیه چی راجع بهش فکر میکنن نباشه، صرفا شاید این حرفا رو میزنه که پاسخگوی وجدان خودش باشه.
اما از طرف دیگه خیلی انتخاب کلماتت درست و سنجیده بود. گفتی «من شخصا حس نمیکنم....» یعنی فکر میکنم خودت هم واقف هستی که در حال حاضر یه فشار اجتماعی هم وجود داره که قابل جداسازی از بحث بالا نیست. نه اینکه حالا اگه یکی اعلام کنه که از گیم داره الان لذت میبره همه فکر میکنن مزدوره یا بیتفاوت، نه! ولی به هر حال یه stigma خاصی در مورد نرمال ادامه دادن زندگی تو این بحبوحه وجود داره. همونطور که توی بیشتر خانوادهها اگه یکی از نزدیکان فوت بشه، انتظار بقیه اعضای خانواده اینه که مراعات انجام بشه. (البته مثلا شخصا تو خانواده خودم اینطور نیست، ولی اکثریت خانوادهها همچین تفکری دارن که صددرصد درکش میکنم و بهش احترام میذارم.)
مثلا به تجربه فعلی من، دقیقا الان همچین جوی توی اینستا وجود داره. تقریبا تمام دوستها و آشناهایی که دنبال میکنم، استوریهایی که میذارن منحصرا درباره وقایع روزهای اخیره. (شاید بدون هیچ اغراقی از هر ۱۰۰ تا، ۹۹ تا استوری اینطور باشه.) افرادی هم که استوری نامرتبط میذارن آنفالو میشن.
اما من تو این انجمن جوی رو ندیدم که کسی از گیم حرف بزنه و مزدور خطاب بشه،
به جز چند مورد خاص. اونم وقتایی بود که بحث در مورد وضعیت فعلی و آینده جامعه بالا گرفته بود و این وسط بعضی کاربرا بحثای گیمینگ رو ادامه میدادن.
البته باز هم من بنا رو به حسن نیت افراد میذارم. به نظرم اکثرا کاربرایی که وسط صحبتای جدی، بحثهای حاشیهای مطرح میکنن صرفا حواسشون نیست که الان وقت اینجور پیاما نیست. یا به قولی They are not reading the room. (ببینید چقدر اوضاع عجیب شده که بحث گیمینگ توی این تاپیک الان حاشیهای محسوب میشه!) یه عده معلومالحال هستن که دو تا اظهار نظر کنن میفهمی کدوم طرفی هستن. اونا رو بذاریم کنار، ولی کاربری که وسط بحث خیلی عمیق و جدی یهو میاد مثلا میگه فاینال فانتزی ۸ از ۷ بهتره، اون به نظر من نه هدفش منحرف کردن بحث تاپیکه، و نه تحت استخدام قرارگاهیه که بیاد عملیات روانی راه بندازه و اوضاع رو عادی نشون بده. صرفا کسیه که حواسش نیست، یا واقعا نمیدونه دیگران از این حرفش چه برداشتی ممکنه بکنن.
همه این حرفا رو زدم که بگم که بالاخره جو خاصی رو جامعه حاکمه، شاید خیلیا مثلا فاز فعلی اینستا رو میبینن، و انجمن براشون پناهگاهی هست که بتونن هنوز علایقشون رو دنبال کنن و با بقیه به اشتراک بذارن، ولی خب بنا به همون دلایلی که گفتم یا اینکه واقعا برای خودشونم سخته هضم اینکه کاری رو بکنن که ازش لذت میبرن و این جمله رو به کار میبرن، یا اینم که واقعا از ترس peer pressure احتمالی این کار رو میکنن.