سلام
خواستم یه نکته در مورد تجربه م از بازی بگم :
بازی منو رسما برد به زمان PS3 & X360
یعنی اون شور و اشتیاقی که زمان نسل هفت داشتم سر بازی کردن و اون هیجانی که حتی سر یه بازی معمولی که شب میخوابم صبح بلند شم اون قسمت از بازی رو برم تا ببینم چی میشه (حالا عناوین مهم بماند)، رو دارم سر تلو 2 تجربه میکنم
حقیقتاً دارم میگم یه نسل بود این هیجان رو نداشتم و اون کلمه معروف Wow رو خیلی وقت بود به کار نبرده بودم!
البته هنوز بازی رو تموم نکردم و دلیلشم اینه که یکی از دوستان درخواست کرد کنسول رو بدم بهش تا اونم بازی کنه و منم که فردین
سر همین یه وقفه 7-8 روزه افتاد بین بازی کردنم و الان فکر کنم وسطای بازی باشم!
من اصلا کاری با گرافیک که راحت پشم ریزون ترین چیزی هست که تو عمرم دیدم و یا داستان و نحوه روایتش ندارم
فقط گیم پلی!! رسما عجیب ترین چیزی هست که تا حالا تجربه کردم، اون نحوه تعامل با محیط و استفاده از وسایل مختلف و برخورد با دشمنان بازی و همچنین ریتم خود گیم پلی من نمونه ش رو ندیدم
یعنی توی هر قسمت و سکانس همش دارم میگم Wow و بالاخره بعد از یه نسل این کلمه رو بکار بردم کما اینکه آخرین بار به نسخه 1 گفته بودم اینو
البته تا اونجایی که یادم میاد
در کل تو این نسل حالا شاید بخاطر بالا رفتن سن و یا مشکلات و درگیری های ذهنی من زیاد شوق بازی کردن نداشتم، یعنی گیم میزدم اما بی میل، بعضی عناوین خاص مثل بلادبورن و ویچر 3 بودن که واقعا عالی بودن
حتی چند نفر از دوستان بهم پیام دادن که اون مقاله نگاه سونی در نسل 7 رو برای این نسل هم بنویسم ولی حقیقتا بنظرم این نسل از لحاظ کیفیت ساخت ، بازی ها خیلی رو به افول بودن و باید قبول کرد این موضوع رو
البته که منظورم گرافیک و جلوه های بصری بازی ها نیست و بیشتر اون گیم پلی خالص و نحوه روایت داستان و تعامل با محیط و شخصیت های داخل بازی و درکل غنی بودن یک گیم هست
اما شاید بشه گفت تلو 2 یه مقداری از این ضعف و کاستی رو جبران کرده و گل سر سبد نسل 8 بود
تامام
ببخشید سرتون رو درد آوردم.