اول این که چون تو ایران ما خیلی بدبختیم,پس استاندارد بقیه دنیا هم باید در سطح ما باشه؟همیشه افرادی هستن که در مقایسه تحت فشار کاری بیشتری ممکنه باشن,این دلیل نمی شه که فشار کاری روت را توجیه بکنی چون در حد یک فرد خیلی بدبخت,بیگاری نکشیدی
با همین جملات " هر کی می خواد می تونه نکنه " خیلی استدیو ها کارکنان خودشون را تهدید می کنن که یعنی اگر هم بری,جایگزین برات زیاد هست,در عین حال هر چقدر هم با استعداد باشی و در یک استدیو خفن کار بکنی,بیرون اومدن از یک استدیو و پیدا کردن شغل یک جای دیگه کار به شدت استرس زایی هست,این وسط زن و بچه و ... هم اضافه بکن
یک عده هم این وسط می گن بی رنج,گنج میسر نمی شود و از این حرف ها و اسم یک سری بازی با کیفیت را می آرن که کرانچ داشتن...اول این که اگر به مثال زنی باشه,تعداد بازی های آشغالی که این چند سال کرانچ داشتن خیلی بیشتر بوده,استدیوهای زیادی هم هستن که بازی با کیفیت می سازن و دهن کارکنانشون را سرویس نمی کنن
این تصور هم که کار بیشتر بکنی,credit ات بالاتر می ره یا پول بیشتر می گیری هم در اکثر استدیو ها معنایی نداره,خیلی وقت ها در استدیو ها از همین نوع تفکرات برای سو استفاده از انیماتور و ... استفاده می شه,طرف بعد از چند ماه به خاطر فشار کاری ممتد هم راندمانش می آد پایین ,وا می ده,بعد همون کارهای ساده را هم دیگه نمی تونه انجام بده
کرانچ می تونه اجتناب پذیر باشه و یا حداقل تبدیل به عادت نشه,اگر سرمایه گذار های شرکت لاشخور نباشن و برنامه ریزی درست باشه,قابل انجام هست
خیلی از کارکنان استدیو ها هم با تشکیل اتحادیه جلوش را گرفتن,نمونه اش انیماتور های bojack horseman