The Last of Us [پست اول حتماً خوانده شود]

  • Thread starter Thread starter Akiba
  • تاریخ آغاز تاریخ آغاز

کدامیک را بعنوان شاخص ترین مورد در TLOU پیش بینی میکنید ؟


  • مجموع رای دهنده‌ها
    1,025
هانتر چیزیش نیست ولی من تازه شروع کردم لولم 5 ه .
بعد هر چی ادم خفنه رفته فایر فلای رنک اونا 219 و 158 و ایناس بعد هر ادمی که تازه شروع میکنه بازیو , هانتره یعنی تا حالا رنک بالاتر از 40 تو هانتر یارم نبوده بعد اونور همه بالای 100.
:d
دوست عزیز اصلا ربطی نداره که شما hunter برداری یا firefly! منظورم اینه که کسی که firefly برمیداره ممکنه با کسی که hunter برمیداره تو یه گروه باشه ولی از دید اون شما همگروهیشی
شاید تکراری باشه اگر بودم مهم نیست:d
یکی لینک درست و حسابی واسه دانلود آلبوم ساندترک های بازی بزاره ممنون میشم
بیا دوست عزیز دوشواری نداره! اینم لینک فقط لایک یادت نره;)
:d
 
آخرین ویرایش:
منم این شاهکارُ تموم کردم به جرات میتونم بگم که بهترین و تاثیرگذارترین بازی بود که تو عمرم تجربه کردم بقدری زیبا و کامل بود که فکر کنم همین الان گیمُ بذارم کنار تا چند سال از این نظر مشکلی ندارم
تم کلی و روایت داستان واقعا عالیه.شخصیت پردازی و رابطه جوئل و الی که در طول بازی بهتر میشه خیلی حرفه ای و زیبا کار شده
پایان بازی خیلی قشنگ بود که جوئل حاضر شد برای نجات الی هم قسم دروغ بخوره هم از واکسن نجات انسان های بیمار بگذره . این بازی در کنار جذابیت ها و سرگرمی هاش درس انسانیت هم میده به بازیباز که میتونه انسان چقدر به عواطف و احساساتش وابسته است که حاضره برای کسانی که دوست داره تو زندگیش از همه چی بگذره و حتی دروغ بزرگ بگه فقط برای اینکه چند روز بیشتر باهاش بمونه
صحنه ی مرگ سارا که گریم گرفته بود 15 دقیقه بیشتر با سارا آشنا نمیشی ولی انگار چند ساله میشناسیش و برای مرگش گریه میکنی یا مرگ سم شوکی بهم وارد کرد که تا اواسط مرحله بعد تو شوکش مونده بودم یا خوشحالی که از دیدن تامی بهم دست داد اینا همه کاربلد بودن نیل نویسنده بازی و استاد بودن ناتی داگ که به تصویر کشیده این داستان زیبا نشون میده
الیُ میبینیم که با 14 ساله بودنش چطور از دختری که از اب میترسه به جایی میرسه از دهها نفر مسلح و کلیکر ها از خودش دفاع میکنه ولی بازم به جوئل نیاز داره و پیشش گریه میکنه اون صحنه ای که با قمه اون فرد روانیُ میکشه با اینکه خودش میکشه و جوئل کمکی بهش نمیکنه ولی بازم تو آغوشش گریه میکنه و جوئل که شخصیت خیلی سرد مزاج و کم حرفه و احساساتشُ به هیچ وجه بیان نمیکرد میبینیم که چطور الیُ مثل دختر خودش تو مرحله آخر ازش دفاع میکنه اینا همه درس انسانیت که ناتی با این بازیش به همه میده که این ارزش این بازیُ میبره بالا و تفاوتشُ با بازی های دیگه نشون میده
ناتی داگ تو همه ی بخش های بازی سنگ تموم گذاشته . موسیقی بازی من فکر میکردم خیلی ساده کار شده ولی همین ساده بودنشُ آروم بودنش باعث میشه که ازش لذت ببری
گرافیک که به جرات میگم اوایل یا تو بعضی صحنه ها باورم نمیشد که دارم بازی میکنم و گرافیک داخل بازی حتی بعضی جاها از کات سکانس های in-game هم بیشتره نورپردازی و سایه پردازی ها نسل بعدیه باورم نمیشد که تو این نسل همچین گرافیکی میبینم
گیم پلی بای که هر چی بگیم کم گفتم از هوش مصنوعی داینامیک بازی که هر مرحله رو دوباره شروع میکردی هانترها و یا کلیکر ها مسیر خودشونُ عوض میکردن و یا واقعی بودن حرکات و پلتفرمینگ های دو کارکتر اصلی که هیچکوم توانایی بالای بدن مثل نیتن ندارند و باید بهم کمک کنن و طراحی زیبای سلاح بازی و تاثیر گداری اونها و آپگرید واقعی که هر چی تعریف کنم کم گفتم
بازی crash که از خاطره انگیز ترین بازی دوران گیمیرم هست که تو زمان بچگی بازی میکردم تا الان که the last of us که سن خودمم رفته بالای M هر دوتا از بهترین بازی های زندگیمم که ساخته ناتی داگه . مرسی ناتی که تو هر سنی که بودم چه بچگی که با دنیای فانتزی آشنام کردی و لذت میردم ازش چه الان که با دنیای واقعی اشنام کردی که شاید خیلیا نتونن این دنیا به این صورت واقعی رو حتی تو زندگی خودشون تجربه کنن ولی تو با این بازیت بهم نشون دادی و یه جورایی چهره زشت و زیبای دنیای انسانیتُ بهم نشون دادی
بدون هیچ شکی بهترین بازی این نسل 10/10
 
منم این شاهکارُ تموم کردم به جرات میتونم بگم که بهترین و تاثیرگذارترین بازی بود که تو عمرم تجربه کردم بقدری زیبا و کامل بود که فکر کنم همین الان گیمُ بذارم کنار تا چند سال از این نظر مشکلی ندارم
تم کلی و روایت داستان واقعا عالیه.شخصیت پردازی و رابطه جوئل و الی که در طول بازی بهتر میشه خیلی حرفه ای و زیبا کار شده
پایان بازی خیلی قشنگ بود که جوئل حاضر شد برای نجات الی هم قسم دروغ بخوره هم از واکسن نجات انسان های بیمار بگذره . این بازی در کنار جذابیت ها و سرگرمی هاش درس انسانیت هم میده به بازیباز که میتونه انسان چقدر به عواطف و احساساتش وابسته است که حاضره برای کسانی که دوست داره تو زندگیش از همه چی بگذره و حتی دروغ بزرگ بگه فقط برای اینکه چند روز بیشتر باهاش بمونه
صحنه ی مرگ سارا که گریم گرفته بود 15 دقیقه بیشتر با سارا آشنا نمیشی ولی انگار چند ساله میشناسیش و برای مرگش گریه میکنی یا مرگ سم شوکی بهم وارد کرد که تا اواسط مرحله بعد تو شوکش مونده بودم یا خوشحالی که از دیدن تامی بهم دست داد اینا همه کاربلد بودن نیل نویسنده بازی و استاد بودن ناتی داگ که به تصویر کشیده این داستان زیبا نشون میده
الیُ میبینیم که با 14 ساله بودنش چطور از دختری که از اب میترسه به جایی میرسه از دهها نفر مسلح و کلیکر ها از خودش دفاع میکنه ولی بازم به جوئل نیاز داره و پیشش گریه میکنه اون صحنه ای که با قمه اون فرد روانیُ میکشه با اینکه خودش میکشه و جوئل کمکی بهش نمیکنه ولی بازم تو آغوشش گریه میکنه و جوئل که شخصیت خیلی سرد مزاج و کم حرفه و احساساتشُ به هیچ وجه بیان نمیکرد میبینیم که چطور الیُ مثل دختر خودش تو مرحله آخر ازش دفاع میکنه اینا همه درس انسانیت که ناتی با این بازیش به همه میده که این ارزش این بازیُ میبره بالا و تفاوتشُ با بازی های دیگه نشون میده
ناتی داگ تو همه ی بخش های بازی سنگ تموم گذاشته . موسیقی بازی من فکر میکردم خیلی ساده کار شده ولی همین ساده بودنشُ آروم بودنش باعث میشه که ازش لذت ببری
گرافیک که به جرات میگم اوایل یا تو بعضی صحنه ها باورم نمیشد که دارم بازی میکنم و گرافیک داخل بازی حتی بعضی جاها از کات سکانس های in-game هم بیشتره نورپردازی و سایه پردازی ها نسل بعدیه باورم نمیشد که تو این نسل همچین گرافیکی میبینم
گیم پلی بای که هر چی بگیم کم گفتم از هوش مصنوعی داینامیک بازی که هر مرحله رو دوباره شروع میکردی هانترها و یا کلیکر ها مسیر خودشونُ عوض میکردن و یا واقعی بودن حرکات و پلتفرمینگ های دو کارکتر اصلی که هیچکوم توانایی بالای بدن مثل نیتن ندارند و باید بهم کمک کنن و طراحی زیبای سلاح بازی و تاثیر گداری اونها و آپگرید واقعی که هر چی تعریف کنم کم گفتم
بازی crash که از خاطره انگیز ترین بازی دوران گیمیرم هست که تو زمان بچگی بازی میکردم تا الان که the last of us که سن خودمم رفته بالای M هر دوتا از بهترین بازی های زندگیمم که ساخته ناتی داگه . مرسی ناتی که تو هر سنی که بودم چه بچگی که با دنیای فانتزی آشنام کردی و لذت میردم ازش چه الان که با دنیای واقعی اشنام کردی که شاید خیلیا نتونن این دنیا به این صورت واقعی رو حتی تو زندگی خودشون تجربه کنن ولی تو با این بازیت بهم نشون دادی و یه جورایی چهره زشت و زیبای دنیای انسانیتُ بهم نشون دادی
بدون هیچ شکی بهترین بازی این نسل 10/10
بابت تجربه یا ین بازی بهت تبریک میگم و خوشحالم شما هم مثل خیلی ها بزرگی این بازی رو درک کردید و با تک تک جملاتتون موافقم!
ناتی داگ برای من و خیلی ها بهترین بازی عمرشون رو خلق کرد .
 
من رسیدم به فصل بهار این اخرین فصله یا بازم تابستون داریم ؟
پاییز و زمستونش خیلی کوتاه بود و سریع تموم شد ای کاش هر فصلش به بلندی تابستون اول بازی بود من فقط نزدیک 3 ساعت وقت برد تا این 2 تا چپترو رفتم با اینکه تمام سوراخ سنبه ها و درها و میزا و کشو ها رو هم گشتم ...
فصل پاییز چیز خیلی خاصی نداشت البته دیدار مجدد با برادر جوئل جالب بود و اتفاقاتی بین جوئل و الی افتاد ولی زمستون از اون فصل ها بود که ادم سکته میزد واقا اینکه این الی تنهایی از پس این همه ادم براومد عالی بود ولی وقتی اون یارو گرفتش من گفتم حالا جوئل پا میشه دیگه !! من میدونم با تو با شاتگان میزنم بچسبی تخته سینه دیوار ...
ولی کاری که الی باهاش کرد دیگه اصلا برای من جایی واسه حرف زدن نذاشت قشنگ طرفو قصابی کرد رفت ...
واقا رابطه ای که بین الی و جوئل وجود داره تو بازی زیبا ترین روابط بین کاراکتراست که تابه حال دیدم اینقدر به هم اهمیت میدن و هوای همو دارن از وقتی ای بازیو انجام دادم خودم هم به شخصه یه حس خاصی نسبت به الی پیدا کردم نمیدونم چرا ؟!! واقا ببین این Neil Druckman چی کار کرده البته یه بخش مهمیش هم به خاطر صداگذار فوق العاده الی ...
از طرفیم ND با سری Uncharted قبلا گرافیک و تنوع رنگ و محیط رو باهاش کار کرده واسه همین برف و سرما یا گل و خاک یا سر سبزی درختا توی بهار و تابستون خیلی حرفه ای طراحی شده و همشون هم یه جا تو این بازی اومدن که بنظرم خیلی ایده عالی بوده ....
 
گیم پلی بای که هر چی بگیم کم گفتم از هوش مصنوعی داینامیک بازی که هر مرحله رو دوباره شروع میکردی هانترها و یا کلیکر ها مسیر خودشونُ عوض میکردن


آقا اون قسمتی که Bold کردم رو مطمئنی؟:-o
همین قضیه مسیر های یک نواختشون چیزی بود که توی دفعات بعدی که بازی رو بازی میکردم حتی روی Survivor هم راحت کرده بود
چون مسیر حرکت اکثرشون رو از حفظ شده بودم ...

من همچین چیزی رو ندیدم چرا؟ مسیری که میرفتن همیشه یکی بود.
درسته یکی بود.
دیگه جو گیر نشو:d ایشالله عوض شدن مسیر همچین دشمنایی ، تو نسل بعد باید منتظرش باشیم;)
 
من همچین چیزی رو ندیدم چرا؟ مسیری که میرفتن همیشه یکی بود.

آقا اون قسمتی که Bold کردم رو مطمئنی؟:-o
همین قضیه مسیر های یک نواختشون چیزی بود که توی دفعات بعدی که بازی رو بازی میکردم حتی روی Survivor هم راحت کرده بود
چون مسیر حرکت اکثرشون رو از حفظ شده بودم ...
من تو بعضی از مراحل که رو نورمال بازی میکردم و مسیرشونُ یکم تغییر میدادن مثلا یه مسیری میرفتم یه دفعی بر میگشتن هانتر ها تو مرحله آخر من چند باری ریستارت چک پوینت میکردم مسیرشونُ عوض میکردم ولی خیلی زیادم اونجوری تو چشم نبود همین کمشم برام جالب بود
 
آخرین ویرایش:

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or