خب بازی رو درجه ی survivor همین الان تموم شد.اصن انگار نه انگار این بازی رو یه بار رفته بودم!ینی اون مراحل تو بهارش رو که انگار تازه می رفتم.
هر چقدر بیشتر بازی می کنم از بازی بیشتر خوشم میاد.بازیی نیست (به غیر از هوی رین) که بار دوم رفته باشمش و اینقدر واسم تازگی داشته باشه.
داستان و شخصیت پردازی ،گرافیک،جزئیات،گیم پلی و... واقعا خیره کنندش.یه سری باگ تو بازی هست(مخصوصا وقتی تو زمستون هستی)ولی واقعا واسه من نقش هویج رو داشتن
و هیچ اهمیتی بهشون ندادم ینی این محاسن بازی نمیذاشتن.
عجیبه بازی سر چیزای مبتدیانه باگ داره(مثلا تو کاور گیری الی و جوئل)ولی خیلی جاها که من انتظار باگ داشتم ، باگی مشاهده نکردم!
مثلا یه هانتر کشتم افتاد دومی رو کشتم پاش رفت روی پای هانتر اولیه در صورتی که تو همه بازیا میره تو پای طرف!یا یه بطری کوبندم به صورت یه هانتر کشتمش تیکه ی شکسته ی بطری داشت قل
می خورد من گفتم الان از تو بدن هانتره رد میشه ولی خورد به بدنش و ایستاد!
اینم یکی دوتا نکته ی جالب ببخشید اگه تکراری هست.
واکنش جوئل نسبت به نور زیاد!
صدای راه رفتن جوئل رو این سطح فلزی رو حتما باید بشنوید
) بازی و شروع کردم و تا اینجا باید بگم واقعا لذت بردم. کلا وقتی بازی های ناتی داگ رو بازی میکنم احساس میکنم به دانش گیمی ام اضافه شده:d (حسی که مثلا بعد دیدن فیلم های کلاسیک و یا فیلم های کله گنده سینما به آدم دست میده:d )
Google